บทที่ 56 หอเมฆา

นอกจากจะนับวันเวลาเพื่อรอพี่ชายทั้งสามและท่านอาทั้งสองเดินทางมาถึงเมืองหลวง กิจวัตรประจำวันที่เฉินเจียวเจียวไม่เคยพลาดก็คือการฟังข่าวจากคนข้างกายหลินชิงเหมย เมื่อหลายเดือนก่อนช่วงจังหวะที่หลินชิงเหมยมัวเข้าไปคอยรับใช้…ไม่ใช่สิ! อันที่จริงต้องเรียกว่าไปเรียนรู้กฎระเบียบและการวางตัวภายในวังกับพระนางเต๋อเฟย นางได้ซื้อความภักดีของสาวใช้คนสนิทที่คอยรับใช้อยู่ข้างกายของหลินชิงเหมยเอาไว้ เพื่อจะได้คอยสอดแนมความเป็นไปของหลินชิงเหมยอย่างละเอียด

ชาติก่อนเพราะคิดว่าหลินชิงเหมยไร้พิษสงนางจึงได้มองข้ามเด็กสาวผู้นั้นไป แต่ชาตินี้ย่อมไม่เป็นเช่นนั้นแล้ว ไม่เพียงกับหลินชิงเหมยเท่านั้นยามนี้เฉินเจียวเจียวกลายเป็นคนที่ไม่คิดจะมองประเมินผู้อื่นด้วยความประมาทเลินเล่ออีกแล้ว ข้อดีของการใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังและรอบคอบก็คือทำให้สามารถมองเหตุการณ์รอบกายได้กว้างขึ้น อย่างน้อยเรื่องความขัดแย้งระหว่างสกุลจ้าวและราชสกุลหลี่ที่นางเคยคิดว่าเป็นเรื่องไกลตัวแต่ยามนี้กลับกลายเป็นเรื่องใกล้ตัวไปเสียแล้ว

“นี่เจ้ากำลังจะบอกกับข้าว่ายามนี้หลินชิงเหมยกำลังทำข้อตกลงบางอย่างกับที่ปรึกษาของเสนาบดีจ้าวเช่นนั้นหรือ” เมื่อเฉินเจียวเจียวเอ่ยถามเช่นนี้ตงจื้อก็ขานรับแล้วรีบบอกเล่าเรื่องราวที่นางได้ฟังมาจากเหลียนฮวาให้แก่เจ้านายอย่างละเอียด

“เหลียนฮวาบอกกับบ่าวว่าที่ปรึกษาของสกุลจ้าวลักลอบติดต่อคุณหนูรองสกุลหลินผ่านทางซ่งมามาที่หลินฮูหยินว่าจ้างให้เข้าไปอบรมกิริยามารยาทคุณหนูรองสกุลหลินเจ้าค่ะ”

“พวกเขามีข้อตกลงอันใดกันบ้างเหลียนฮวาได้เก็บหลักฐานมาให้ข้าหรือไม่” เมื่อเฉินเจียวเจียวเอ่ยถามเช่นนี้ตงจื้อก้พลันส่ายหน้า

“ส่วนใหญ่เป็นคำพูดที่มามาผู้นั้นนำข้อความจากที่ปรึกษาสกุลจ้าวมาถ่ายทอดให้คุณหนูรองสกุลหลินได้รับฟังอีกทีเจ้าค่ะ ไม่มีสารหรือจดหมายที่ใช้ติดต่อกันเลยสักชิ้น” ตงจื้อเอ่ยพลางทอดถอนใจออกมาซึ่งนางคิดว่าต่อให้มีคนอย่างคุณหนูรองสกุลหลินจะต้องรีบเผาเพื่อกำจัดโดยไม่คิดจะเหลือร่องรอยเอาไว้เป็นแน่ เมื่อเห็นว่าเฉินเจียวเจียวนั่งฟังด้วยสีหน้าตั้งออกตั้งใจนางจึงได้เล่าต่อ

“เหลียนฮวาเล่าว่า ซ่งมามาผู้นี้เดิมทีก็สอนกิริยามารยาทตามปกติ แต่เมื่อนางเห็นว่าไม่มีผู้ใดแล้ว ก็เริ่มสอบถามกับคุณหนูรองสกุลหลินว่าอยากจะก้าวขึ้นไปอยู่ในจุดสูงสุดของตำหนักในหรือไม่” ถ้อยคำนี้ของตงจื้อทำให้เฉินเจียวเจียวนิ่งงันไป

“เมื่อคุณหนูรองสกุลหลินบอกว่าอยาก ซ่งมามาก็หันมาไล่เหลียนฮวาให้ออกจากห้องแต่โชคดีที่คุณหนูรองสกุลหลินยังคงไว้ใจเหลียนฮวาอยู่ เหลียนฮวาจึงได้มีโอกาสได้อยู่ร่วมฟังพวกนางพูดคุยและตกลงกัน ซ่งมามาเอ่ยว่าถ้าหากคุณหนูรองสกุลหลินยินยอมทำตามคำสั่งของท่านเสนาบดีจ้าวแต่โดยดีไม่เพียงเขาจะสนับสนุนให้คุณหนูรองสกุลหลินได้นั่งตำแหน่งฮองเฮา แต่ยังสามารถช่วยผลักดันให้ทายาทของคุณหนูรองได้ขึ้นในจุดสูงสุดของราชบัลลังก์ด้วยเจ้าค่ะ”

“แล้วหลินชิงเหมยตอบว่าอย่างไร” เฉินเจียวเจียวเอ่ยถามด้วยสีหน้าอึมครึม

“นางถามว่าสกุลจ้าวจะช่วยผลักดันนางได้จริงหรือ แล้วทำเช่นไรนางจึงจะสามารถแทนที่คุณหนูของบ่าวได้และทำอย่างไรองค์รัชทายาทจึงจะสนใจนาง” คำพูดของตงจื้อทำให้เฉินเจียวเจียวขมวดคิ้วพลางคิดในใจว่า

‘ชาติก่อนหมายปองแย่งชิงสามีของข้า พอมาชาตินี้หลินชิงเหมยยังกล้าเปลี่ยนมาหมายตาว่าที่สามีของข้าอีกหรือ’

“แต่ซ่งมามากลับปฏิเสธ แล้วบอกว่าการผลักดันให้นางเป็นพระชายาองค์รัชทายาทนับว่าเป็นเรื่องยาก มิสู้ผลักดันให้นางเป็นพระชายาของโซ่วอ๋องแล้วผลักดันให้โซ่วอ๋องได้ครอบครองราชบัลลังก์จึงจะว่านับเป็นเรื่องง่ายกว่า”

“หึหึ แล้วหลินชิงเหมยตอบตกลงหรือไม่”

“คุณหนูรองสกุลหลินตอบว่า ขอเพียงสกุลจ้าวสามารถช่วยเหลือนางในการกำจัดคุณหนูได้ ไม่ว่าสกุลจ้าวจะให้นางทำเช่นไรนางย่อมยินดีเจ้าค่ะ หลังจากพวกนางพูดจาตกลงกันได้ซ่งมามาจึงได้ขอตัวกลับเจ้าค่ะ”

“แล้วซ่งมามาผู้นั้นเจ้าพอจะสืบได้หรือไม่ว่านางเป็นผู้ใด มาจากไหนและยามนี้ทำงานให้สกุลจ้าวจริงหรือไม่” แม้ว่าจะแน่ใจถึงสิบส่วนว่าซ่งมามาผู้นั้นทำงานให้สกุลจ้าว แต่เฉินเจียวเจียวก็ไม่อาจจะวางใจด้วยเกรงว่าอาจจะมีผู้อื่นฉวยโอกาสที่นางมีเรื่องขัดแย้งกับหลินชิงเหมยมายั่วยุและเพิ่มความบาดหมางระหว่างพวกนางยิ่งขึ้น

“บ่าวตามสืบมาแล้วเจ้าค่ะ และทันได้เห็นกับตาว่าซ่งมามาผู้นั้นติดต่อกับที่ปรึกษาของสกุลจ้าวจริงๆ เจ้าค่ะ” เมื่อตงจื้อเอ่ยเช่นนี้เฉินเจียวเจียวก็พยักหน้าพลางเอ่ยออกมาเสียงเบา

“ผลักดันโซ่วอ๋องให้นั่งราชบัลลังก์ พวกเขาช่างกล้าตั้งข้อเสนอเสียจริง เบื้องบนยังมีทั้งฝ่าบาทและองค์รัชทายาท หากโซ่วอ๋องทรงหมายมั่นปั้นมือว่าจะครอบครองราชบัลลังก์นั่นก็ย่อมหมายความว่าเขาคิดจะก่อการกบฏ” เมื่อเฉินเจียวเจียวเอ่ยพลางขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิด

ชาติก่อนเพราะเกรงว่าโซ่วอ๋องจะเข้าไปข้องเกี่ยวกับเรื่องการก่อการกบฏของสกุลจ้าว นางต้องใช้เวลาเกลี้ยกล่อมอยู่ตั้งนานสองนาน กว่าจะสามารถดึงโซ่วอ๋องออกจากการเป็นปฏิปักษ์กับองค์รัชทายาท แต่ชาตินี้กลับกลายเป็นว่ายังไม่ทันได้แต่งเป็นพระชายาหลินชิงเหมยก็ขันอาสาออกหน้าที่พาโซ่วอ๋องเข้าไปอยู่ภายใต้อาณัติของสกุลจางเข้าเสียแล้ว

“ไม่ได้การ เรื่องนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องแจ้งองค์รัชทายาทเอาไว้เสียหน่อย” เฉินเจียวเจียวเอ่ยพลางนิ่วหน้า ในฐานะว่าที่พระชายาจะไปขอเข้าพบองค์รัชทายาทที่ตำหนักบูรพาก็คงไม่งาม นัดพบกันข้างนอกก็ยิ่งแล้วเข้าไปใหญ่ แล้วสุดท้ายจึงคิดได้ว่าหนทางที่จะติดต่อองค์รัชทายาทได้ก็คือหอเมฆา

“ตงจื้อ เจ้าคิดว่าหากอยู่ๆ ข้าไปปรากฏตัวที่หอเมฆาจะเกิดเรื่องใหญ่หรือไม่” ได้ฟังคำถามนี้ของเฉินเจียวเจียว ตงจื้อก็รีบส่ายหน้าในทันที

“แล้วคุณหนูจะไปทำอันใดที่สำนักคุ้มภัยกันเล่าเจ้าคะ” เมื่อตงจื้อเอ่ยถามเช่นนี้เฉินเจียวเจียวก็พลันพยักหน้า

“นั่นน่ะสิ คุณหนูจวนผิงกั๋วกงเช่นข้าหากไปปรากฏตัวที่หอเมฆาย่อมจะเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมากเป็นแน่” เฉินเจียวเจียวเอ่ยพลางคิดถึงผู้คุ้มกันและคนในกองทัพที่ยามนี้ถูกเกณฑ์มาคอยคุ้มกันให้นางแล้วก็พลันหัวเราะออกมา

“ช่างเถิด ข้าคงจะต้องหาวิธีอื่นส่งข่าวนี้ให้แก่องค์รัชทายาทเสียแล้ว” เฉินเจียวเจียวเอ่ยพลางนิ่วหน้าแล้วสุดท้ายจึงคิดได้ว่านางไม่ได้เข้าวังไปเยี่ยมเยียนองค์หญิงเก้านานแล้ว

“เจ้าไปเรียกตงผิงมา ให้นางส่งเทียบขอเข้าเฝ้าของข้าไปที่ตำหนักขององค์หญิงเก้า” เมื่อเฉินเจียวเจียวเอ่ยเช่นนี้ตงจื้อก็รีบไปตามตงผิงในทันที เรื่องติดต่อกับคนในวังตงผิงนับว่าเชี่ยวชาญมากที่สุด

หลังจากนั้นตงผิงก็ดำเนินการส่งเทียบขอเข้าเฝ้าองค์หญิงเก้าไปที่วัง ใช้เวลาเพียงไม่นานตงผิงก็กลับมารายงานกับเฉินเจียวเจียวว่าองค์หญิงเก้าตอบรับเทียบขอเข้าเฝ้าแล้ววันพรุ่งนี้สามารถเข้าไปที่ตำหนักขององค์หญิงเก้าได้เลย เรื่องในวันนี้ทำให้เฉินเจียวเจียวถึงกับต้องทอดถอนใจออกมา มีป้ายคำสั่งอยู่ในมือก็ยากที่จะได้ใช้ประโยชน์คนของหอเมฆาหรือจะสู้คนของผิงกั๋วกง

แต่ที่ทำให้นางรู้สึกหงุดหงิดมากกว่าก็คือยามที่อยากจะพบกลับพบว่าคนที่เคยปีนกำแพงเข้าหากลับขอเข้าพบได้ยากเย็นยิ่ง ไม่เพียงเรื่องฐานะของคนทั้งคู่ยังมีกฎระเบียบมากมายที่ต้องระมัดระวัง ยามนี้นางจึงได้เข้าใจแล้วว่าทำไมองค์รัชทายาทหลี่ไท่หลงจึงได้ปีนกำแพงเข้ามาพูดคุยกับนาง ส่วนนางหากอยากจะพบปะพูดคุยกับเขาจะปีนกำแพงก็คงจะไม่เหมาะมีเพียงต้องหาคนกลางคอยให้ความช่วยเหลือเท่านั้นนางจึงจะสามารถเข้าพบเขาได้