บทที่ 59 สาวใช้ร่างใหญ่

เมื่อคนในจวนได้อยู่ร่วมกันอย่างพร้อมหน้าบรรยากาศภายในจวนจึงเต็มไปด้วยความครึกครื้นและความอบอุ่น กลับมาคราวนี้นอกจากคุณชายทั้งสามของจวนผิงกั๋วกงจะเริ่มพูดคุยถึงเรื่องแต่งงานแล้ว พวกเขายังได้รับภารกิจให้คอยคุ้มครองบรรดาน้องสาวภายในจวนอีกด้วย

“ตั้งแต่เกิดเรื่องกับจวนสกุลจ้าวมาพวกข้าก็แทบจะไม่ได้ออกจากจวนเลยเจ้าค่ะ” นี่คือคำพูดของเฉินเจียวเจียวในยามที่นางขอให้พี่ชายช่วยคุ้มกันพวกนางในยามที่พวกนางทั้งสามออกจากจวน เฉินเจียวจ้านจ้องมองน้องสาวของตนด้วยสายตารู้ทันในทันที

“อยู่ดีๆ เหตุใดจึงได้อยากออกจากจวน เจียวเจียวเจ้าอยากจะทำอันใดกันแน่” เมื่อเฉินเจียวจ้านเอ่ยถามเช่นนี้เฉินเจียวเจียวก็หัวเราะออกมาเบาๆ

“อยู่ๆ พี่หญิงชิงหว่านก็ส่งเทียบเชิญให้พวกข้าไปร่วมดื่มชาด้วยกันที่หอหลิงฟาง ข้าจึงคิดว่าไม่ควรจะปฏิเสธ” เมื่อเฉินเจียวเจียวเอ่ยเช่นนี้เฉินเจียวจ้านก็พลันขมวดคิ้ว

“แน่นอนว่านี่ย่อมไม่ใช่เทียบเชิญจากพี่ชิงหว่านจริงๆ แต่เป็นอุบายของหลินชิงเหมยน้องสาวที่เกิดจากอนุของพี่ชิงหว่าน เดิมทีข้าก็ไม่อยากจะพาเจียวมี่ไปด้วยแต่หากไม่พานางไปก็เกรงว่าจะทำให้ผู้อื่นไหวตัวทันเสียก่อน ข้าเกรงว่าไม่อาจจะคุ้มครองนางได้จึงอยากให้ท่านพี่ทั้งสามช่วยคุ้มกันพวกข้าอยู่ห่างๆ” เมื่อเฉินเจียวเจียวเอ่ยอธิบายเช่นนี้ ทั้งเฉินเจียวจ้าน เฉินเจียวลู่และเฉินเจียวโจวก็ต่างมีสีหน้าไม่สบายใจ

“ข้าจำได้ว่าหอหลิงฟางแห่งนี้คือหอที่ท่านป้าสะใภ้ใช้เล่นงานคุณหนูรองสกุลจ้าวมิใช่หรือ แถมสตรีสกุลหลินที่ใช้ชื่อผู้อื่นมานัดหมายเจ้าผู้นี้ก็คือสตรีที่แย่งชิงโซ่วอ๋องไปจากเจ้ามิใช่หรือ” เฉินเจียวลู่เอ่ยถามด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ แต่เฉินเจียวมี่ผู้เป็นน้องสาวกับเอ่ยวาจาตำหนิพี่ชายในทันที

“ใช่คำว่าแย่งชิงไม่ได้นะเจ้าคะ เพราะพี่เจียวเจียวไม่คิดจะยื้อแย่งกับนางแถมคนที่เป็นฝ่ายทอดทิ้งโซ่วอ๋องก็คือพี่เจียวเจียวด้วย” เมื่อเฉินเจียวมี่เอ่ยเช่นนี้เฉินเจียวเจียวก็หัวเราะออกมาเบาๆ

“หลินชิงเหมยในยามนี้กำลังสมคบคิดกับคนสกุลจ้าว พวกเขาคงอยากจะทวงคืนความแค้นเรื่องคุณหนูรองสกุลจ้าวกับหญิงสาวสกุลเรา จึงได้หลอกใช้หลินชิงเหมยให้วางแผนลงมือทำร้ายพวกข้าสามคน” เฉินเจียวเจียวเอ่ยด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม

“และที่น่าประหลาดใจก็คือเด็กสาวคนนั้นก็ยินยอมเชื่อคำพูดของพวกเขาอย่างโง่เขลา ลงมือปลอมเทียบเชิญของพี่หญิงชิงหว่านแล้วส่งเทียบเชิญมาที่จวนของพวกเรา เพื่อลวงให้พวกข้าออกไปที่หอหลิงฟาง” คำพูดของเฉินเจียวเจียวทำให้พี่ชายทั้งสามขมวดคิ้ว

“ในเมื่อรู้ว่าเป็นกับดักแล้วเหตุใดพวกเจ้าต้องไปด้วย” เฉินเจียวโจวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“หากไม่แสร้งติดกับดักแล้วจะจับโจรได้อย่างไรกันเล่าเจ้าคะ”

“แต่ข้าไม่อยากให้พวกเจ้าเอาตัวไปเสี่ยง” เฉินเจียวจ้านเอ่ยด้วยสีหน้าไม่พอใจ

“พี่ใหญ่ไม่ต้องกังวล ข้าจะคุ้มครองเจียวเจียวกับเจียวมี่เอง พวกข้าจะพาสาวใช้ที่มีวรยุทธ์ไปด้วย เมื่อรวมกับการคุ้มกันของพวกท่านย่อมไม่เกิดอันตรายใดๆ กับพวกข้าแน่” เฉินเจียวเหม่ยเอ่ยด้วยสีหน้ามั่นอกมั่นใจ

“เรื่องนี้คงต้องแจ้งให้ท่านพ่อทราบก่อน” เฉินเจียวจ้านยังไม่ทันเอ่ยจบประโยคดีสาวทั้งสามก็พลันส่งเสียงคัดค้านออกมาพร้อมกัน

“ไม่ได้นะเจ้าคะ!”

“หากท่านพ่อรู้จะต้องไม่ยินยอมให้พวกข้าไปแน่ แล้วอีกอย่างไม่ต้องกังวลว่าจะผิดพลาดข้าขอความช่วยเหลือจากองค์รัชทายาทแล้ว ยามนี้คนของเขาคงจะไปดักรอที่หอหลิงฟางเรียบร้อยแล้ว” เมื่อเฉินเจียวเจียวเอ่ยเช่นนี้พี่ชายทั้งสามของนางก็พลันมีสีหน้าไม่พอใจ

“เหตุใดองค์รัชทายาทจึงไม่ห้ามเจ้า หรือว่าอยากจัดการกับสกุลจ้าวจนทนไม่ไหวแล้วจึงได้ใช้สตรีเช่นพวกเจ้ามาเป็นเหยื่อล่อเช่นนี้” เฉินเจียวจ้านเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจซึ่งเฉินเจียวเจียวรีบส่ายหน้าในทันที

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับองค์รัชทายาท ส่วนคนที่ข้าคิดจะเล่นงานในครั้งนี้ย่อมไม่ใช่สกุลจ้าว ข้าตั้งใจว่าจะใช้กับดักนี้เล่นงานหลินชิงเหมยต่างหาก” คำพูดของเฉินเจียวเจียวทำให้เฉินเจียวจ้านขมวดคิ้ว ส่วนเฉินเจียวเหม่ยและเฉินเจียวมี่ที่รู้แผนการของเฉินเจียวเจียวดีก็ต่างหัวเราะออกมาพร้อมกัน

“ข้าเชื่อว่านางน่าจะดักรอดูความอัปยศของข้าในบริเวณนั้น ข้าจึงตั้งใจว่าจะวางแผนซ้อนแผนกับนาง ในเมื่อนางคิดจะหาสามีให้ข้าแล้วเหตุใดข้าจึงจะหาสามีให้นางไม่ได้เล่า ส่วนคนของสกุลจ้าวเหล่านั้นต่อให้พวกเราจับเป็นพวกเขาได้พวกเขาก็ไม่มีทางโยนความผิดให้เจ้านายของพวกเขาแน่” เฉินเจียวเจียวเอ่ยพลางยิ้มออกมา

“แต่แน่นอนแม้ว่าจะทำให้พวกเขาซัดทอดสกุลจ้าวไม่ได้แต่การที่สกุลจ้าวลงมือล้มเหลวอีกครั้งย่อมสามารถทำให้พวกเขารู้สึกขุ่นเคืองใจได้เป็นแน่” คำพูดของเฉินเจียวเจียวทำให้เฉินเจียวจ้านพยักหน้า

“หากให้พวกข้าติดตามไปคุ้มกัน พวกเจ้าไม่กลัวว่าจะทำให้ศัตรูไหวตัวทันหรือ” เมื่อพี่ชายเอ่ยเช่นนี้ทั้งสามสาวก็หันไปสบตากัน เป็นเฉินเจียวมี่ที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสดใสและรู้สึกยินดีที่พี่ชายยินยอมให้ความช่วยเหลือ

"ขอเพียงพี่ใหญ่ พี่รองและพี่สามยินยอมให้ความร่วมมือรับรองว่าไม่มีผู้ใดสงสัยแน่ว่าพวกข้ามียอดฝีมือทั้งสามอย่างพวกท่านคอยคุ้มกันอยู่"

หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วยามคุณหนูทั้งสามก็ขออนุญาตออกจากจวนได้สำเร็จ เพียงแต่คราวนี้พวกนางนำสาวใช้ติดตามไปด้วยหลายคน หากมีคนเพ่งพิศดีๆ ก็จะเห็นได้อย่างชัดเจนว่าสาวใช้เหล่านั้นมีอยู่สามคนที่มีรูปร่างสูงใหญ่และมีใบหน้าที่โดดเด่นมากกว่าสาวใช้คนอื่นๆ

เมื่อรถม้าไปจอดที่หน้าหอหลิงฟางตงจื้อก็หันไปมองบริเวณโดยรอบแล้วจึงได้หันไปเอ่ยกับเฉินเจียวเจียวเสียงเบา

“คนของหอเมฆาส่งสัญญาณมาแล้วเจ้าค่ะ ทุกอย่างล้วนเป็นไปตามแผน” เมื่อได้ยินประโยคนี้ของตงจื้อเฉินเจียวเจียวก็หันไปกำชับกับทุกคนเสียงเบา

“อย่าได้ประมาท แผนจะสำเร็จหรือไม่ไม่สำคัญขอให้เน้นความปลอดภัยเป็นหลักก็พอ” เมื่อเฉินเจียวเจียวเอ่ยเช่นนี้สาวใช้ร่างใหญ่สามคนที่นั่งอยู่ในรถม้าด้วยก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างไม่ค่อยจะพอใจนัก

ทุกคนลงจากรถม้าแล้วเดินไปยังห้องที่เทียบเชิญได้ระบุเอาไว้ เฉินเจียวเจียวหยุดยืนที่หน้าประตูครู่หนึ่งก่อนแล้วดึงผ้าเช็ดหน้าออกมา แล้วหันไปเอ่ยกับทุกคนโดยไร้เสียง

“ธูปหอมกระตุ้นราคะ” เมื่อนางเอ่ยเช่นนี้ทุกคนก็ต่างรีบดึงผ้าออกมาชุบน้ำยาที่อยู่ในถุงผ้าของตนเองแล้วยกผ้าขึ้นมาปิดจมูกเอาไว้ เฉินเจียวเจียวเปิดประตูนำเข้าไปก่อน แล้วก็ขยับกายให้สาวใช้ร่างใหญ่สามคนรับมือกับเหล่าบุรุษที่พุ่งตัวเข้ามาหา มีคนชุดดำลอบโจมตีทางด้านหลังเพื่อหวังจะผลักดันให้พวกนางเข้าไปในห้องแต่ยังไม่ทันจะลงมือกับพวกนางได้สำเร็จ ก็มีกลุ่มคนชุดดำอีกชุดเข้ามาจัดการชายชุดดำกลุ่มแรกอย่างรวดเร็วและดุดัน

ส่วนภายในห้องนั้นยามนี้สาวใช้ร่างใหญ่สามคนจัดการกับเหล่าบุรุษภายในห้องจนล้มลงไปกองบนพื้นหมดแล้ว ตงจื้อจึงรีบสาวเท้าเข้าไปดับธูปหอมแล้วเปิดหน้าต่างเพื่อระบายกลิ่นภายในห้องทันที

“ข้าก็หลงคิดว่าพวกเขาจะวางยาในน้ำชาเสียอีก” เฉินเจียวเหม่ยเอ่ยพลางเดินเข้าไปใช้เท้าเตะบุรุษที่นอนกองรวมกันบนพื้นมากกว่าสิบคนด้วยสีหน้ารังเกียจ

“พวกเรารีบไปดูเหตุการณ์ที่ชั้นสองของโรงน้ำชาที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกันดีกว่า ยามนี้โซ่วอ๋องคงจะได้เห็นของดีไปแล้วกระมัง” เฉินเจียวมี่เอ่ยด้วยสีหน้ากระตือรือร้น แต่เฉินเจียวเจียวกลับไม่คิดจะสนใจ นางหันไปถามกลุ่มชายชุดดำที่เข้ามาทีหลังด้วยน้ำเสียงตึงเครียด

“จับกุมได้กี่คน พยายามอย่าให้พวกเขาฆ่าตัวตาย” เมื่อนางเอ่ยจบสาวใช้สามคนที่ยืนอยู่ในห้องก็รีบเดินออกมาจี้สกัดจุดของพวกเขาแล้วก็ช่วยกันดึงขากรรไกรของชายชุดดำที่ถูกจับได้จนรูปปากและคางของพวกเขาบิดเบี้ยว

“ป้องกันพวกเขากัดลิ้นหรือกินยาฆ่าตัวตาย” สาวใช้ร่างใหญ่ที่มีสีผิวคล้ำกว่าผู้อื่นเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เฉินเจียวมี่จ้องมองสาวใช้ทั้งสามแล้วก็พยายามกลั้นเสียงหัวเราะของตนเองเอาไว้แล้วเอ่ยออกมาเสียงเบา

“ต้องลำบากพี่ชายทั้งสามแล้ว” แต่แน่นอนว่าต่อให้พยายามปิดบังน้ำเสียงอย่างไรพี่ชายทั้งสามของนางก็ยังสามารถจับน้ำเสียงขบขันของนางได้ พวกเขาทั้งสามพลันมีสีหน้าอึมครึมในทันที

'หากไม่เพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของพวกเจ้า พวกข้าไม่มีทางลดกายลงมาแต่งกายเช่นนี้อย่างแน่นอน' นี่คือความคิดที่เหมือนกันของพวกเขา