ฉันเป็นแฟนเขา เราเป็นแฟนกัน แต่ทำไมล่ะ...ทำไมเขาไม่เคยแคร์ฉันเลย.... คำเตือน | พระเอกเรื่องนี้ธงแดงมาก มีการนอกกาย การใช้ความรุนแรงและการทำร้ายจิตใจกันของตัวละคร ดังนั้นนักอ่านทุกท่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ
View Moreณ คอนโดมิเนียมราคาแพง ภายในห้องนอนสุดหรูบนเตียงคิงไซส์ขนาดใหญ่ ขณะนี้มีสองร่างกำลังละเลงบทรักอันเร่าร้อนกันอยู่ เสียงครวญครางของทั้งคู่ที่ดังระงมไปทั่วทั้งห้อง โดยที่ไม่สนใจเลยว่าคนข้างนอกจะได้ยินมั้ย
“อ๊ะ..อ๊ะ...อ๊ะ...อืออ...ว..วิน แรงไป” เสียงครางหวานๆ ของซินดี้นั้นไม่ได้ทำให้กวินทร์ผ่อนแรงลงสักนิด
“อ่าาส์..ตอดแรงสัส..ซีดดดดส์”
“อืออ อ่ะ อะ”
“ฮึ่ม แน่นจริงๆ”
“ล..ลึกไปเกินไป”
พั่บ พั่บ พั่บ!
“อื้ออ อ๊ะ อ๊ะ”
“อ่าาาส์”
สำหรับซินดี้นั้นเซ็กส์ของกวินทร์ มันทั้งรุนแรงและสุดแสนจะเร่าร้อนเหลือเกิน แต่ถึงอย่างนั้นร่างสูงก็พยายามอ่อนโยนกับคนตัวเล็กสุดๆ แล้วนะ ถ้าจะโทษก็ต้องโทษเจ้าลูกชายของเขานี่แหละที่มีขนาดใหญ่โตเกินมาตรฐานเอง หึ!
สวบ! สวบ!
“อะ อะ อืออ”
“เอามันส์ชิป”
“อ๊ะ ว...วินน”
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ”
“ซี๊ดดดดดส์ อ่าาาส์ เสียวหัว” ใบหน้าหล่อเงยหน้าครางซี๊ดด้วยความกระสันไม่ต่าง เนื่องจากร่องรักอันคับแคบของซินดี้นั้นรัดแน่นเกินไปจนท่อนเอ็นของเขาแทบขาด
“อ่าาา”
“อื้ออ อื้มม”
จ๊วบ จ๊วบ! ริมฝีปากหนาบดจูบริมฝีปากอิ่มอย่างรุนแรง จนคนตัวเล็กนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ กำปั้นเล็กทุบอกแกร่งดัง ปึก! ปึก! หวังจะให้คนตัวสูงถอนจูบออก แต่เขากลับนิ่งไม่สนใจยังคงกระหน่ำจูบต่อไปลิ้นร้อนดูดดึงลิ้นเล็กอย่างดูดดื่ม ส่วนซินดี้นั้นจากตอนแรกผลักไส ตอนนี้กลับเคลิบเคลิ้มไปกับคนมากประสบการณ์อย่างกวินทร์จนได้ คนตัวเล็กจูบตอบกลับไปอย่างไม่ประสีประสา ทั้งที่ก็โดนเขาจูบอยู่บ่อยครั้งก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะชินเสียที ไม่นานนักกวินทร์ก็ถอนปากออกจากริมฝีปากอิ่มที่ตอนนี้บวมเจ่อไม่รอให้คนตัวเล็กได้กล่าวอะไรร่างสูงก้มลงไปหาอกอวบทันที ก่อนลิ้นร้อนจะจัดการดูดและเลียไปทั่วหน้าอกอวบนั่น จนมันวาววับไปด้วยน้ำลาย
“อะ อ่ะ อ๊ะ”
“หึ เสียวมั้ย” กวินทร์หัวเราะในลำคอแล้วยังไม่วายแกล้งซินดี้ด้วยคำถามลามกนั่นอีก
ไม่มีคำตอบจากคนตัวเล็กตอนนี้มีแต่เสียงครางอือ อา ออกมาจากริมฝีปากบางซินดี้ไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว สมองน้อยๆ นั้นมันตื้อไปหมดยิ่งดวงตากลมโตตอนนี้คลอไปด้วยหยาดน้ำตา ยิ่งทำให้กวินทร์เร่งแรงกระแทกใส่ลึกกว่าเดิม ไหนจะปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อกำลังเผยออ้าร้องครวญครางนั้น มันทำให้เขาอดใจไม่ไหวจนต้องก้มลงมอบจูบให้ซินดี้อย่างดูดดื่ม
“อื้ออ อื้ม”
จ๊วบ! จ๊วบ!
หน้าอกอวบกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการขยับกระแทกจากร่างสูง มือหนาเองไม่ว่างเปล่าเขาเลื่อนบีบเคล้นคลึงเต้าอวบอิ่ม ยิ่งเม็ดบัวสีชมพูนั่นช่างน่าดูดจริงๆ มองแบบนี้แล้วยิ่งเอ็กซ์เข้าไปใหญ่ ปากหนาผละออกจากริมฝีปากอวบอิ่ม หันมาสนใจยอดอกแทนทั้งขบทั้งกัดทั้งดูดมันทำราวกับจะมีน้ำนมไหลออกมา
“อื้ออ อื้ออ วินน บ...เบา ซ...ซิน เจ็บ”
“หึ่มม....”
เนื่องจากซินดี้มีผิวขาวจัดพอจับนิดจับหน่อยผิวกายก็เกิดรอยแล้ว ในตอนนี้เองก็เช่นกันร่างกายของซินดี้แดงไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่ร่องรอยสีกุหลาบ เพราะคนตัวสูงนั่นแหละที่เป็นคนทำมัน จนตอนนี้ผิวกายอันขาวนวลลายราวกับตุ๊กแกแล้ว!! ซึ่งเรื่องนี้กวินทร์รู้ดี...แต่เขาก็ยังคงทำมันอย่างไม่แคร์อะไรสักนิด
“ว..วิน ซิน จ..จะถึงแล้วว” สิ้นเสียงของคนตัวเล็ก กวินทร์ก็เร่งจังหวะกระแทกท่อนเอ็นใส่ร่องแคบให้เร็วและหนักหน่วงขึ้นไปอีก
พั่บ พั่บ พั่บ
“พร้อมกันนะ”
“อื้อออ”
“อะ อ่าาส์”
พั่บ พั่บ สวบ! สวบ!
“อะ อะ อะ อร้ายยยยย” ในที่สุดคนคนเล็กก็ไปถึงจุดสุดยอดก่อนไม่นานกวินทร์ก็ตามมาติดๆ
“ฮึ่มซีดดดดดดส์” กวินทร์หลั่งลูกๆ ทั้งหลายเข้าสู่ร่องแคบของซินดี้จนหมดทุกหยาดหยด
“อือปล่อยในอีกแล้วหรอ”
“.........” เงียบ คนตัวโตที่เหนื่อยจากกิจกรรมเมื่อครู่ตอนนี้ซุกหน้าลงบนอกอวบของซินดี้เรียบร้อย
“วิน ลุกไปได้แล้ว”
“อือ คนจะนอน”
“ก็ไปนอนดีๆ สิ ซินหนักนะแล้วก็เอาไอนั่นออกด้....อ๊ะ” พูดยังไม่ทันขาดคำกวินทร์แกล้งซินดี้ด้วยการดันแก่นกายเข้าไปหนักๆ ทีนึง โทษฐานพูดมากนัก!
“ถ้าไม่เงียบ จะไม่ได้นอน” แสร้งพูดออกมาด้วยน้ำเสียงดุ ซินดี้เห็นดังนั้นก็รีบเงียบปากทันที ได้แต่นอนนิ่งตัวแข็งทื่อเป็นหิน และด้วยร่างกายซึ่งเหนื่อยบวกเพลียจากกิจกรรมรักเมื่อครู่มากอยู่แล้วไม่นานนักก็หลับไปในที่สุด
กวินทร์เห็นซินดี้หลับไปแล้วก็ถอนแก่นกายออกจากร่างบางแล้ว จูบซับหน้าผากมนของซินดี้ไปทีนึง ก่อนขยับกายลุกขึ้นเต็มความสูงและเดินเข้าห้องน้ำไป สักพักก็ออกมาพร้อมกับกะลังมังใบเล็กพร้อมน้ำอุ่นในนั้นและผ้าขาวบางหนึ่งผืน เขาเดินมานั่งระหว่างขาซินดี้และค่อยๆ จับแยกขาออก
ก่อนจะบรรจงเช็ดทำความสะอาดกลีบกุหลาบซึ่งจากเดิมเคยเป็นสีชมพูแต่ตอนนี้กลายเป็นแดงเข้มไปแล้ว พอทำทุกอย่างเสร็จก็ก้มจูบริมฝีปากอิ่มอย่างแผ่วเบา แล้วเดินเอาอุปกรณ์ทุกอย่างไปเก็บและกลับเข้ามานอนข้างคนรัก ก่อนจะค่อยๆ ดึงซินดี้เข้ามากอดไว้แนบอกหลังจากนั้นก็เข้าสู่ห้วงนิทราตามคนตัวเล็กไปติดๆ
RATTANACHOTRUENGKUL GROUP บริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ อีกทั้งยังมีธุรกิจมากมายในเครือ เรียกได้ว่าร่ำรวยมหาศาลเลยล่ะ ขณะนี้เองร่างสูงของกวินทร์กำลังเดินเข้าไปในตึกขนาดใหญ่ตรงหน้า เพราะหลังจากที่เขาส่งซินดี้เสร็จ เขาก็แวะมาหาบิดาที่บริษัท เนื่องจากท่านบอกมีธุระสำคัญจะคุยด้วย ไม่อยากคุยผ่านโทรศัพท์เขาเลยต้องถ่อมาถึงนี่ยังไงล่ะ ระหว่างทางเดินก็มีพนักงานหันมองเขากันตาเป็นมัน ทำอย่างกับไม่เคยเห็นลูกชายท่านประธาน ถึงกวินทร์จะมาไม่บ่อยนักแต่ก็ไม่ใช่ไม่มาเลยนะ “แกๆ ดูคนนั้นดิใครวะโคตรหล่อเลย” พนักงานคนนึงซึ่งเป็นพนักงานใหม่เข้ามาทำงานได้ไม่นานสะกิดเพื่อนร่วมงานที่อยู่ข้างกันให้หันมองตาม “นั่นมันคุณกวินทร์หนิ” “ใครหรอ” “เอ้า ก็ลูกชายคนเดียวของท่านประธานไง” พอเพื่อนพูดจบเท่านั้นพนักงานคนนั้นถึงกับตาโตเป็นไข่ห่าน เธอเพิ่งย้ายเข้ามาใหม่เลยไม่เคยเจอเขา ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าทายาทตระกูลใหญ่จะหล่อราวกับเทพบุตรแบบนี้ พ่อกับแม่ว่าสวยหล่อมากแล้วเจอลูกชายยิ่งดูดีเข้าไปใหญ่ใครได้เขาเป็นแฟนคงโชคดีไม่น้อย “ฉันอยากได้แฟนแบบนี้บ้างจัง” “ฝันไปเถอะย่ะ” แล้วก็ต้องหยุดความคิดนั้นไว้ทันทีที่เพื
...Truuu...Truuu...โทรศัพท์เครื่องหรูแผดเสียงดังขึ้นอย่างน่ารำคาญ เพราะมันกำลังรบกวนคนที่กำลังนอนอยู่บนเตียงไม่น้อย จนเจ้าของร่างสูงอย่างกวินทร์ต้องดึงผ้าห่มขึ้นคลุมศีรษะ“อื้ออ” เป็นซินดี้ที่ต้องลืมตาตื่นขึ้นมา เพราะทนเสียงอันน่ารำคาญของมันไม่ไหวมือเรียวรีบคว้ามารับอย่างรวดเร็ว โชคดีหน่อยที่เจ้าเครื่องมือสื่อสารนั้นวางอยู่ใกล้เมื่อได้แล้วก็กดรับทันทีโดยไม่ดูเลยว่าใครโทรมา“ฮัลโหล” ปลายสายเงียบไปหลังจากที่ได้ยินเสียงผู้หญิงแทนที่จะเป็นลูกชายของเธอ และใช่คนที่โทรมาคือพิมลแขมารดาของกวินทร์[เธอเป็นใคร ทำไมถึงกล้ามารับโทรศัพท์ลูกชายฉัน] พิมลแขถามด้วยเสียงไม่พอใจ ซินดี้เมื่อรู้ว่าคนที่โทรเข้ามาคือใครเปลือกตาก็ลืมขึ้นทันที ดวงตากลมเบิกกว้างด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าเจ้าของปลายสายนั้นคือมารดาคนรัก คนตัวเล็กนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะได้สติและตอบไปว่า“อะ..เอ่อ น..หนูซินดี้เองค่ะ ตอนนี้กวินทร์หลับอยู่ แต่ถ้าคุณท่านต้องการจะคุยกับเขาหนูจะปลุกให้เดี๋ยวนี้ค่ะ” รีบบอกออกไปประโยคยาวเหยียดและที่คนตัวเล็กต้องเรียกพิมลแขแบบนั้น ก็เพราะไม่กล้าพอที่จะเรียกมารดาของ
ทางด้านของกวินทร์กับซินดี้ยังคงนั่งหยอกล้อกันอยู่อย่างไม่แคร์ว่าใครจะมองเลยสักนิด แต่เฉพาะกวินทร์นะที่ไม่อายส่วนร่างบางนี่แทบจะเอาหน้ามุดดินหนีแล้ว เพื่อนสนิทก็เอาแต่นั่งมองและล้อเลียนเธอด้วยสายตาอีก กวินทร์เอานิ้วจิ้มเอวซินดี้ไม่หยุด“อ๊ะ วิน ฮ่าๆ พอแล้ว”“ไม่”“วิน พอแล้วววว ฮ่าๆ” กวินทร์มองซินดี้ด้วยสายตาเอ็นดู มีความสุขที่ได้เห็นเธอยิ้มและหัวเราะแบบนี้ เขาปล่อยมือออกจากเอวบางแล้วเอ่ยบอกกับร่างบางว่า...“วันนี้เรียนเสร็จกลับพร้อมกันนะวินจะรอ”“อื้ม!” ร่างสูงเพรียวของเจนนี่ที่เพิ่งเดินออกมาจากอาคารเรียนพร้อมกับเพื่อนใหม่ทั้งสามคนของเธอคือ เอมมี่ รานินและมิลล่า จำต้องหยุดชะงัก…“นั่นพี่วินหนิ แล้วผู้หญิงคนนั้น? ...”“แฟนพี่กวินทร์น่ะ” รานินเป็นคนตอบข้อสงสัยของเธอ แฟนงั้นหรอทำไมเธอถึงไม่เคยรู้ว่าพี่วินมีแฟน เจนนี่คิดในใจ“น่าอิจฉาเนอะผู้หญิงก็สวยผู้ชายก็หล่อเหมาะสมกันสุดๆ” มิลล่า เพื่อนเจนนี่รู้ว่าเธอรู้จักกับกวินทร์แต่ยังไม่รู้ว่าเจนนี่ชอบเขา“แต่ฉันว่าไม่นะถึง
ตอนนี้สองเพื่อนรักอยู่ห้างเป็นที่เรียบร้อย ซินดี้ควงแขนแพรวาเดินเข้าไปในร้านบิงซูร้านนึงที่ค่อนข้างน่ารัก ของภายในร้านเต็มไปด้วยสีชมพูทั้งหมด“ร้านน่ารักมากเลยเนอะ” เป็นซินดี้ที่พูดขึ้นเพื่อถามความเห็นของเพื่อนรักอย่างแพรวา“แกก็รู้ว่าฉันไม่ชอบสีชมพู” แพรวาตอบกลับด้วยท่าทางเบื่อหน่ายนี่ถ้ายัยเพื่อนตัวดีไม่ลากเข้ามาเธอจะไม่มีวันเหยียบที่นี่เด็ดขาด สีอื่นหรือว่าหลากสียังพอโอเคแต่นี่อะไรสีชมพูทั้งร้านพูดได้คำเดียวว่า เลี่ยน!“คิคิ น่ารักออก” จ้า ยอมนางเลยจริงๆ มองหน้าซินดี้อย่างเอือมระอา หลังจากนั้นก็พากันสั่งบิงซูเมื่อได้ของที่สั่งแล้วก็เริ่มลงมือกินกันทันทีเพราะพวกเขาต้องไปที่อื่นต่ออีก ณ ซูเปอร์มาร์เก็ต ตอนนี้ซินดี้กำลังเดินเลือกซื้อของส่วนแพรวามีหน้าที่เข็นรถเข็นให้ ‘เห็นเพื่อนเป็นคนใช้รึไงวะ’ บ่นมุบมิบอยู่คนเดียว ซินดี้เลือกของไปเรื่อยๆ หยิบนู่นหยิบนี่จนเสร็จก็ไปจ่ายเงินเอาของใส่ในรถเข็น แล้วทั้งสองก็เข็นรถออกมาแต่ยังไม่ถึงไหนซินดี้ก็รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำขึ้นมาซะงั้น“แพรไปเข้าห้องน้ำมั้ย” ถามแพรวาเธอส่ายหน้าเชิงว่
กวินทร์เดินยิ้มหน้าระรื่นล้วงกระเป๋ากางเกงเนื่องจากเขากำลังอารมณ์ดีเพราะได้ปลดปล่อย ขายาวก้าวเดินไปเรื่อยอยู่ๆ โทรศัพท์เครื่องหรูในกระเป๋าก็สั่น เขาหยิบมันออกมาดูพบว่าบุคคลที่โทรเข้ามาไม่ใช่ใครไหนไกล แฟนสาวของเขานั่นเองCINDY…กวินทร์ไม่รอช้าเขารีบกดรับสายด้วยความรวดเร็ว“ฮัลโหลครับ” เสียงทุ้มเอ่ยกับปลายสาย[วินอยู่ไหนหรอ]“ผับครับ มีอะไรรึเปล่า”[เปล่าหรอกซินแค่จะโทรมาถามว่าวินจะกลับคอนโดมั้ย]“ไม่กลับได้ไงล่ะ คิดถึงซินจะแย่อยากกอดอยากหอมอยากทำทุกอย่างเลย” คำพูดกวินทร์ทำเอาคนในสายหน้าแดง[อื้ม..แล้วจะกลับตอนไหน]“คงดึกๆ อ่ะ”[อืม อ่อ วินเมื่อวานซินโทรหาวินด้วยนะแต่ไม่ติดเลย]“แบตหมดน่ะ พอเห็นว่าหมดวินก็รีบเอาไปชาร์จเลยนะโทรกลับหาซินแต่ซินก็ไม่รับสาย” ร่างสูงแกล้งทำเสียงเศร้าเหมือนน้อยอกน้อยใจหนักหนา[ก็ลืมไว้ในห้องนั่งเล่นนี่นา] ซินดี้พูดเสียงอ่อนด้วยความรู้สึกผิด“ช่างมันเถอะ..ยังไงซะตอนนี้เราก็ได้คุยกันแล้วหนิ ใช่มั้ย”[อื้ม] ทั้งสองคุยกันไปสักพักกวินทร์ก็เป็นคนบอกล
NIVA UNIVERSITYหลังจากทั้งห้าคนทานข้าวกันเสร็จก็มารวมตัวกันที่โต๊ะม้าหินอ่อน สถานที่ประจำของกลุ่มทันทีเพื่อรอเข้าเรียนในช่วงบ่าย“เรียนเสร็จไปหาไรกินที่ห้างกันมั้ย” แพรวาถามเพื่อน“ฉันไม่ว่างอ่ะ” เรเน่“ฉันเหมือนกัน” น้ำหวาน“แล้วยัยซินกับยัยลิสล่ะ” เมื่อเรเน่กับน้ำหวานไม่ว่างแพรวาก็หันไปถามซินดี้กับอลิส“เอ่อ เรารู้สึกเพลียๆ อ่ะว่าจะกลับคอนโดเลย”“ฉันว่าง เดี๋ยวไปด้วยขี้เกียจกลับบ้านอ่ะ” ตกลงกันเรียบร้อยก็คุยกันเรื่องนั้นเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ จนถึงเวลาเข้าเรียน ณ บ้านจันทรเกษม ตอนนี้เป็นเวลาเกือบหกโมงเย็น กวินทร์ขับรถเข้ามาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่เพื่อรอรับใครบางคน ไม่นานนักคนๆนั้นก็เดินนวยนาดออกมาวันนี้เธอใส่ชุดเดรสสีชมพูดูแล้วน่ารักมาก“สวัสดีค่ะพี่วินรอนานเจนมั้ยคะ” เธอคนนั้นก็คือเจนนี่นั่นเอง“ไม่ครับ พี่เพิ่งมาถึงก่อนลูกหมูจะเดินออกมาแปบเดียวเอง” พูดจบรถหรูก็แล่นออกไปทันทีภายในรถก็ยังคงมีแต่เสียงของเจนนี่พูดคุยไม่หยุด“พี่วินรู้มั้ยคะวันนี้เจนไ
Comments