ตอนที่ 22

ตั้มได้ยินแฟนตัวเองพูดหนักแน่นแบบนี้มันก็คงจะแก้ไขอะไรไม่ได้อย่างที่บอกจริงๆ เพราะเขาผิดเต็มๆที่มานอกใจโมแบบนี้ และทำหน้าเศร้า

“หรือว่าโมมีคนใหม่แล้ว”

“โมจะมีหรือไม่มี ก็เรื่องของโมค่ะพี่ ต่อไปนี้โมจะไปให้ใครเอามันก็เรื่องของโมเพราะเราเลิกกันแล้ว”

“ถ้าโมพูดขนาดนี้แล้ว พี่ก็ยอมรับในสิ่งที่พี่ทำผิดกับโมนะงั้นขอพี่กอดโมเป็นครั้งสุดท้ายได้ไหม”

“ได้ค่ะแค่กอดพอนะ”

ตั้มดึงโมมาสวมกอดแฟนสาวเป็นครั้งสุดท้าย โมก็กอดด้วย

“ถึงเราจะเลิกกันแล้วแต่ก็เป็นเพื่อน เป็นพี่น้องกันได้ค่ะพี่ แต่เราจะไม่มายุ่งเกี่ยวกันแบบนี้อีกเข้าใจนะคะ”

“ครับ พี่ขอบคุณโมนะที่ผ่านมารักพี่ดูแลพี่มาตลอด พี่ขอให้โมเจอคนที่ดีกว่าพี่นะครับ”

“เช่นกันค่ะพี่ตั้ม หนูก็ขอให้พี่มีความสุขกับอีเนมละกัน แต่หนูขอตัดความเป็นเพื่อนกับมันนับแต่วันนี้ค่ะ พี่พาไปส่งบ้านโมหน่อยนะเดี๋ยวมันจะเย็นซะก่อน”

ทั้งสองพูดคุยกันตกลงทำความเข้าใจจากกันด้วยดีเรียบร้อย พี่ตั้มก็ขับรถพาโมส่งถึงที่บ้านระหว่างทางโมก็โทรหาเนมเพื่อนที่เธอสนิทที่สุด เพื่อบอกว่าตอนนี้ได้รู้ความจริงๆทุกอย่างแล้ว เราขอเป็นฝ่ายไปเอง และเราก็เลิกเป็นเพื่อนกันด้วยนะ และก็ให้คุยกับพี่ตั้มไปด้วย  พอมาถึงที่บ้านพี่ตั้มก็ไม่ได้เข้าไปในบ้าน เพราะเขาคงรู้สึกผิดต่อพ่อแม่โมด้วยที่ทำให้ลูกสาวเขาเสียใจแบบนี้

พอเข้ามาถึงในบ้าน โมที่เพิ่งเครียดกับเรื่องรักๆก็หายเป็นปลิดทิ้งเมื่อได้เห็นพ่อแม่อีกครั้ง โมรีบเข้าไปไหว้และสวมกอดด้วยความคิดถึงอย่างที่สุด

“คิดถึงพ่อกับแม่ที่สุดเลยค่ะ มาหอมที” โมหอมทั้งสองคนฟอดใหญ่

“เป็นยังไงบ้างลูก ทำไมดูมีน้ำมีนวลกว่าเดิมสวยขึ้นกว่าเดิมนะ คิดถึงลูกมากๆเลยจ้ะ”

“ไม่รู้เหมือนกันค่ะสงสัยหนูกินเยอะขึ้นมั้งคะ” (หรือจะเป็นเพราะน้ำเอ็นน้าชดที่เขาบอกว่ากินบ่อยๆมันจะให้เราผิวสวยมีน้ำมีนวลหรือเปล่า)

“งั้นอยู่กินข้าวเย็นด้วยกันก่อนละลูกค่อยกลับ”

“ได้ค่ะ”

และพ่อแม่ลูกก็นั่งกินข้าวพูดคุยกันอย่างมากมายมีเรื่องให้คุยกันอีกเยอะ โมเองก็ไม่ลืมที่จะบอกเรื่องที่เลิกกับพี่ตั้มไปวันนี้ไปด้วย โมได้บอกไปว่า เราเข้าไม่ได้บางเรื่องและจากกันด้วยดี  พ่อกับแม่ก็ไม่ว่าอะไร เพราะเรื่องความรักเป็นเรื่องระหว่างคนสองคน คนไหนรักลูกเขาเขาก็รักด้วย คุยกันจนถึงเกือบทุ่มโมก็ขอตัวกลับ ร่ำลาพ่อกับแม่เรียบร้อยก็ขับรถคู่ใจของเธอกลับไปที่โรงเรียนที่นั่นด้วย ต่อไปนี้จะได้ทำอะไรไปไหนสะดวกขึ้น  ระหว่างที่ขับรถก็มีเพื่อนๆของโมโทรหาตลอดถามเรื่องที่บอกเลิกพี่ตั้มว่าจบลงกันยังไง โมก็อธิบายให้ฟังจนทุกคนได้รับรู้เรื่องราว และเพื่อนๆทุกคนก็พร้อมที่เลิกคบกับเนม ที่หน้าด้านมาแทงข้างหลังแย่งแฟนเพื่อนแบบนี้ โมไม่ลืมที่จะซื้อถุงยางหลายๆกล่องจากร้านขายยาด้วยอาการเขินอายที่ซื้อเยอะแบบนี้ เพราะคนขายเขาก็แซวด้วยว่า ซื้อไปขายหรือใช้เองคะ

พอใกล้จะถึงตัวเมืองโมไม่ลืมที่จะคิดถึงคนที่เธอเริ่มจะรักและรู้สึกดีที่ทำให้เธอมีความสุขแบบนี้

ใช่แล้ว น้าชดนี่เอง

“สวัสดีค่ะน้าชด โมถึงตัวเมืองแล้วนะคะกินอะไรยังเดี๋ยวโมซื้อข้าวไปฝากนะ”

“น้ากินละจ้ะ ตอนนี้อยากกินเมียน้ามากกว่าได้ไหมละ มากลับมาไวๆนะผัวจะรอเมียที่ห้องนะ”

“บ้าน้าชดเนี่ย ทะลึ่งจัง ไว้ไปถึงมีอะไรจะให้ฟังเยอะเลยค่ะ”

“โอเคจ้ะรักเมียนะ” โมวางสายขับรถต่อ ได้ยินน้าชดเขาเรียกเราแบบนี้เรากลับชอบนะ เขารักเรามากขนาดนี้เลยเหรอ ในหัวก็คิดถึงแต่เอ็นดุ้นใหญ่และน้ำอันมากมายของน้าชดไม่รู้ตัว โมก็รีบขับรถใช้เวลาชั่วโมงกว่าก็ถึงโรงเรียนเกือบๆ 4 ทุ่มและจอดรถไว้ที่ลานจอดรถหน้าโรงเรียน ซึ่งน้าชดก็ยืนรออยู่ตรงนั้นอยู่แล้ว

โมถึงที่โรงเรียนในเวลาๆเกือบๆ 4 ทุ่มก็เห็นน้าชดแกมายืนรอรับตรงนั้นด้วย หลังจากที่จอดรถเรียบร้อย น้าชดก็เดินเข้ามาหา ดึงโมเข้ามากอดและจูบปากทันที

“คิดถึงเมียจัง”

“บ้าน้าชดมาทำอะไรตรงนี้เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น”

“ดึกๆขนาดนี้ไม่มีคนออกมาเห็นเราจูบกันหรอกจ้ะ”

มันก็จริงของเขา เพราะหลังจาก 2 ทุ่มชาวบ้านที่นี่เขาก็นอนกันหมดละ โมเอามือไปตีไหล่น้าชดด้วยความเขินอาย

“พอๆค่ะไปรอที่ห้องก่อนนะคะเดี๋ยวโมเอาของไปเก็บที่บ้านก่อนจะตามไปจ้ะ”

น้าชดก็รีบเดินไปที่บ้านตัวเอง แก้ผ้านอนรอเพื่อพร้อมจะเอาเมียสาวเหมือนทุกวัน โมก็ไขกุญแจบ้าน เอามือถือและของที่แม่พวกของกินวางไว้ที่โต๊ะ และไม่ลืมที่หยิบถุงนึงออกมาด้วย