บทที่ 26 จัดการผู้ชายปากแข็ง NC

เจคอปคว้ามือบางก่อนจะออกแรงกึ่งฉุดกึ่งลากให้รีบเดินตามเขาเข้าไปในตึก ระหว่างอยู่ในลิฟต์ ไม่มีใครเอ่ยคำพูดใดออกมา นาเดียกระชับเสื้อสูทเข้าหาตัว อดดีใจกับการกระทำของเขาไม่ได้ แม้ปากเขาจะร้ายแสนร้าย แต่เขาก็ยังปฏิบัติกับเธอในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง เมื่อถึงชั้นที่เป็นเป้าหมาย นาเดียก็เดินนำคนตัวโตเข้าไปในห้องเช่าขนาดเล็ก นึกอับอายกับชีวิตความเป็นอยู่ของตัวเองเมื่อเทียบกับคอนโดหรูหราของเขา

“ขอบคุณค่ะ ผ.อ.กลับไปได้แล้วล่ะ” นาเดียถอดเสื้อส่งคืนให้เขา เจคอปมองสภาพยั่วยวนของเธอ รู้สึกไม่ชอบใจอย่างแรงที่เธอทำประชดประชันเขา ร่างสูงรับเสื้อสูทมาก่อนจะปามันลงพื้น เขาอุ้มร่างบางเดินตรงไปที่เตียง ประทับจูบเร้าร้อนผสมปนเปกับความหึงหวง นาเดียตกใจกับการกระทำจาบจ้วงแสนเอาแต่ใจของเขา เธอพยายามผลักไสร่างหนา แต่เขากลับยิ่งขึ้นมาทาบทับบนตัวเธอเต็มตัว

“ประชดฉันทำไม ไม่อายบ้างหรือไงห๊ะ เธอเห็นสายตาที่พวกผู้ชายมองเธอบ้างรึเปล่า อยากจะยั่วโมโหฉันนักรึไง” น้ำเสียงดุดันแต่ก็ฟังคล้ายตัดพ้อ เธอคิดว่าเขาจะไม่สนใจเธอเสียอีก เป็นอีกครั้งที่เจคอปแสดงท่าทางเหมือนว่าเขากำลังหึงหวงเธอ

“อายค่ะ แต่ผ.อ.ดูถูกหนู ผ.อ.ต่างหากที่เป็นฝ่ายอยากให้ผู้ชายคนอื่นมองหน้าอกหนู” คนตัวเล็กเง้างอน

​         “จะบ้ารึไง ใครจะอยากเห็นเมียตัวเองไปเดินโชว์นมให้คนอื่นดู ยัยเด็กบ้า เธอมันโง่! โง่จนน่าโมโห”

เขาบดจูบลงโทษเด็กร้ายกาจ เธอจะทำให้เขาหัวปั่นไปถึงไหนกัน จูบจาบจ้วงที่เหมือนจะดูดกลืนเธอเอาไว้เพียงคนเดียว ส่งผลให้ร่างบางสั่นสะท้าน นาเดียจูบตอบปากหนา รู้สึกดีใจที่เห็นเขาแสดงท่าทีหวงแหนกันขนาดนี้ เจคอปเลื่อนปากลงไปดูดจูบตามซอกคอ ไล่ลงมาที่หน้าอก นาเดียผวาส่งมือโอบรอบลำคอพลางแอ่นหน้าอกให้เขาได้ดูดกินอย่างง่ายดาย

“อ๊าาา ทำไม ผ.อ.ต้อง อื้มม ต้องโมโหด้วยคะ” นาเดียอดคาดหวังในคำตอบไม่ได้ เธอไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง หญิงสาวต้องการคำพูดยืนยันจากปากของเขา

“เพราะเธอเป็นเมียฉันไง นาเดีย ได้ยินไหม ว่าเธอเป็นของฉัน” คำพูดยืนยันหนักแน่นทำให้หัวใจดวงน้อยพองโต แม้มันจะไม่ใช่คำพูดแสนหวานที่เธอปรารถนา แต่มันก็เป็นคำพูดที่ดีที่สุดจากปากผู้ชายอย่างเขา นาเดียเลิกขัดขืน มือเล็กช่วยแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตจนถึงกางเกงสเลคสีดำ เมื่อไร้สิ่งห่อหุ้มร่างกาย จึงมีเพียงร่างเปลือยเปล่าแนบชิดนัวเนียกันอยู่บนเตียง

เจคอปปฏิเสธไม่ได้ว่าการร่วมรักกับนาเดียในขณะที่เธอโอ่นอ่อนผ่อนตามเขาแบบนี้ มันเร้าใจกว่าการบังคับขืนใจเธอมากโข ชายหนุ่มเกิดการเรียนรู้ว่าหากต้องการให้เธออ่อนโยนกับเขา เขาต้องเรียนรู้ที่จะอ่อนโยนกับเธอก่อน เธอต่างจากผู้หญิงคนอื่น หากเขายังต้องการผู้หญิงตรงหน้า เขาก็ต้องเปลี่ยนตัวเอง

อยู่ๆ ร่างบางก็พลิกตัวขึ้นมาเป็นฝ่ายคร่อมเอวเขา เจคอปตกใจเล็กน้อย ก่อนจะมองร่างเซ็กซี่แสนเร้าใจ แก้มเนียนปรากฏรอยแดงจากความอาย แต่ก็มีแววตามุ่งมั่นในสิ่งที่กำลังคิดจะทำ สาวน้อยช่างดูน่ารักน่าเอ็นดูเหลือเกินในสายตาเจคอป แต่ทว่าร่างบางก็แอบซ่อนความร้อนแรงเอาไว้ เจคอปใจเต้นตึกตักมองการเคลื่อนไหวของคนตรงหน้า เขาปล่อยให้เธอทำตามใจ อยากจะรู้เหมือนกันว่าเด็กไร้เดียงสาอย่างนาเดียจะทำอย่างไรในสถานการณ์แบบนี้

นาเดียค่อยๆเขย่งตัวขึ้น จ่อหว่างขาให้อยู่ในแนวเดียวกับท่อนลำยักษ์ใหญ่ เธอหย่อนตัวครอบลงบนลำเอ็น ใบหน้าหญิงสาวเหยเกยามที่เจ้าท่อนร้ายเลื่อนตัวเข้าสู่โพรงคับแคบ

“ซี๊ดดด จุก เดียจุก” ร่างเล็กนอนแผ่ทับลงบนตัวเขา สิ้นฤทธิ์ที่เคยคิดจะเป็นฝ่ายควบคุมเกมส์ ไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลยแท้ๆ ปล่อยให้เขาคุมเกมส์เช่นทุกครั้งก็จบ เจคอปเหลือบมองคนที่เอาแต่นอนนิ่ง ไม่ยอมขยับตัว ไหนๆเธอก็อุตส่าตั้งใจทำมาจนถึงขนาดนี้ จะปล่อยให้ยอมแพ้ได้อย่างไร มากระตุ้นอารมณ์คนหื่นแล้วก็ต้องจัดการต่อให้จบสิ

เขาประคองร่างบางให้ลุกขึ้นนั่ง “ค่อยๆขยับ เหมือนขี่ม้านั้นแหละ” เขาทำใจเย็นสอนนักเรียนฝึกหัด แต่คนตัวเล็กกลับส่ายหน้าดิก

“หนูไม่เคยขี่ม้า”

เจคอปจึงเปลี่ยนวิธี เขาจับเอวคอดแล้วยกตัวเธอขึ้นลงอย่างเชื่องช้า ปล่อยให้เนื้อนุ่มกับลำเอ็นอ่อนนิ่มได้สัมผัสเสียดสีกันแผ่วเบา ร่างเล็กกัดริมฝีปากด้วยความซ่านเสียว เป็นภาพที่ทำให้เขาพอใจยิ่งนัก เจคอปครางหนักๆในลำคอ รอจนกระทั่งร่างบางจับทางได้ คราวนี้เธอจึงเป็นฝ่ายควบคุมจังหวะด้วยตัวเอง แรกๆก็มีสะดุดบ้าง แต่พอนานไปก็เริ่มร่อนสะโพกได้อย่างชำนาญ

“อ๊าา ซี๊ดดด เสียวจัง ผ.อ.หนูเสียวว อื้อ อื้อ” นาเดียเร่งโหมสะโพกขย่มจนเตียงเหล็กราคาถูกสั่นคลอนเหมือนจะพังทลายลงได้ทุกเมื่อ เขามองเต้าใหญ่หย่อนคล้อยตามแรงโน้มถ่วงกระเด้งตัวขึ้นลง อดเอื้อมมือขึ้นไปบีบเล่นไม่ได้ ความเสียวสยิวที่ถูกปรนเปรอด้วยนิ้วมือผสมกับแรงสวาทที่โถมกายทางเบื้องล่าง ทำให้ร่างบางเกร็งตัวตอดรัดท่อนใหญ่ไว้แน่น ปลดปล่อยความสุขสมจนไหลเยิ้มเปรอะเปื้อน

นาเดียหมดแรงทิ้งตัวลงบนอกเขา เจคอปใช้มือสอดเข้าใต้รักแร้ ให้เธอแอ่นตัวขึ้น ปากร้อนรีบเลียชิมเม็ดสีหวาน ระรัวลิ้นไปมาบนเม็ดแข็งนั้น พลางยกตัวหญิงสาวให้เด้งรับแรงกระแทกหนักหน่วงจากเบื้องล่าง อารมณ์พิศวาทที่ดับมอดไปแล้วกลับมาลุกโชนขึ้นอีกครั้ง นาเดียโอบรัดรอบลำคอไว้มั่น แอ่นหน้าอกให้เขาได้ปรนเปรอถนัด ช่วยเกร็งลำตัวเด้งรับแรงกระแทกอีกแรง เสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังประสานกับเสียงครวญคราง เมื่อชายหนุ่มใกล้จะถึงฝั่งฝัน เขารีบประกบริมฝีปาก ดูดเลียด้วยความเร้าร้อน ก่อนจะเกร็งตัวตอบรับการขมิบเกร็งของช่องรัก ปลดปล่อยน้ำเชื้อฉีดเข้าใส่จนเต็มโพรง

“สงสัยฉันคงต้องซื้อยาคุมรายเดือนให้เธอกินแล้วล่ะ กินแบบสองเม็ดบ่อยๆมันไม่ดี” เขาว่าพลางสวมใส่เสื้อผ้า คนตัวเล็กอดสงสัยในคำพูดของเขาไม่ได้

“ทำไมต้องกินแบบรายเดือนด้วยคะ”

แววตาใสซื่อทำเอาใจเขาเต้นแรง

“อยากท้องรึไง มีอะไรกับฉันทุกวัน แถมฉันไม่ได้ป้องกัน เธอก็ต้องกินยาสิ” เขาตอบหน้าตาย

“แล้วผ.อ.จะยังมีอะไรกับหนูแบบนี้ไปเรื่อยๆเหรอคะ” ที่เธอต้องการจะรู้ก็คือ เขาคิดจะมีอะไรกับเธอไปจนถึงเมื่อไหร่ เหมือนคนตัวโตจะเข้าใจ เขาโน้มตัวลงมากระซิบข้างใบหู

“อืม ก็มีไปเรื่อยๆ จนกว่าฉันจะเบื่อนั้นแหละ”

นาเดียชะงัก ความเจ็บปวดแล่นจี๊ดมาที่กลางหัวใจ

“แล้ว แล้วถ้าหนูไม่ยอม” เสียงเล็กสั่นเครือ

“เธอไม่มีสิทธิ์เลือก เธอต้องอยู่กับฉันจนกว่าฉันจะมั่นใจว่าเจมส์มาร์เลิกยุ่งกับเธอ แล้วกลับไปหาคู่หมั้นของเขา” เจคอปเสียงแข็ง เขามองเห็นดวงตากลมของเธอเริ่มมีหยาดน้ำ แต่พลันแววตาอ่อนแอก็หายไป เธอมองตอบเขาอย่างมาดมั่น

“งั้นหนูขออะไรเป็นการแลกเปลี่ยนบ้าง” คนตัวเล็กทำหน้านิ่ง จนเขาต้องยอมฟังเธอ

“ขออะไร?”

“ผ.อ.ห้ามพูดจาว่าร้ายหนู ห้ามดูถูกหนูอีก ห้ามโมโหร้ายใส่หนู แล้วก็ แล้วก็...” น้ำเสียงแข็งกร้าวเริ่มอ่อนกำลังลง เธอเสตามองไปทางอื่น “แล้วก็ระหว่างนี้ ผ.อ.ห้ามไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นอีก ตะ ต้องมีหนูคนเดียว ไม่งั้นหนูจะไปมีคนอื่นบ้าง!”

นาเดียทำใจกล้า สีหน้าจริงจังของเธอทำเอาเจคอปหัวเราะพรวด

“ฉันมีอะไรกับเธอทั้งเช้าทั้งเย็นขนาดนี้ คิดว่าฉันจะมีแรงไปเอากับใครที่ไหนอีกรึไง หือ!?” ใบหน้ามนเห่อร้อนด้วยความเปรมในหัวใจ

“แล้วถ้าเธอไม่อยากทุกข์ทรมานยิ่งกว่าที่ผ่านมา ก็อย่าคิดจะไปอยู่ใกล้ผู้ชายคนไหนเด็ดขาด! เข้าใจไหม” เขาต้อนหญิงสาวไปจนสุดหัวเตียง มองหน้าเธอเพื่อยืนยันคำพูด นาเดียใจเต้นระส่ำ คำที่เธอแกล้งหยอดเพื่อดูอาการของเขา แต่มันกลับได้ผลยิ่งกว่าที่คาด นาเดียพยักหน้ารับด้วยความเต็มใจ ก่อนจะเผยอปากรับจูบนุ่มนวล ไม่ว่าตอนนี้เขาจะเห็นเธอเป็นอะไรก็ตาม ขอแค่เขาอ่อนโยนกับเธอแบบนี้ มีเธอเพียงคนเดียวแบบนี้ เธอก็เต็มใจจะอยู่เป็นเชลยสวาทของเขา จนกว่าเขาจะตีตัวออกห่างจากเธอไปเอง

เจคอปถอนริมฝีปากออก เขาสัมผัสได้ว่ารสจูบของนาเดียเปลี่ยนไป คล้ายเธอจะยอมสยบให้กับเขาแล้ว หัวใจพองโตด้วยความหวัง

“ฉันจะพยายาม… ไม่รุนแรงกับเธอ” น้ำเสียงอ่อนโยนที่สุดเท่าที่เธอเคยได้ยินจากเขา น้ำตาพลันเอ่อคลอขึ้นเต็มเบ้าตา

“จริงเหรอคะ คุณพูดจริงๆเหรอคะ” เสียงสะอื้นของนาเดียทำให้น้ำแข็งที่เกาะกุมหัวใจด้านชาของเขาค่อยๆละลายตัวทีละน้อย เขาประทับจูบแสนหวานแทนคำตอบ สอดประสานเรียวลิ้นเข้าหากันอ้อยอิ่งและเนิ่นนาน หากว่าการที่เขากลายเป็นผู้ชายอ่อนโยน มันจะทำให้เขาได้หัวใจของเธอมาครอบครองจริง ต่อให้การเปลี่ยนแปลงตัวเองมันจะยากลำบากสักแค่ไหน เขาก็จะพยายาม พยายามทำให้ถึงที่สุด!