"ไอ้คีย์! กูเจ็บ" หญิงสาวใต้ร่างร้องครวญด้วยความเจ็บปวด แต่กระนั้นชายหนุ่มก็ยิ่งเพิ่มความรุนแรงมากยิ่ง
"มึงชอบไม่ใช่เหรอ? กูก็ทำให้แล้วนี่ไง" เรียวขายาวถูกจัดแจงให้อ้ากว้าง ก่อนคนตัวใหญ่จะไล่เลียตั้งแต่ไปเท้าขึ้นมายังหว่างขา
"หยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้คีย์" มีนตวาดเสียงขึ้น พร้อมกับน้ำตาที่ไหลพรากออกมาไม่หยุด
"กูบอกให้มึงหยุด" มือเล็กพยายามขัดขืนสัมผัสเสียวซ่านของเขา เพราะขืนเขายังทำแบบนี้ เธออาจจะเผลอไผล ปล่อยตัวปล่อยใจให้เขาได้อีก
"เอามือออกไป!" คีย์ตวาดเสียง เพราะมือเล็กของมีนยังบดบังร่องรักไม่ให้ชายเชยชม
"ไม่! กูไม่ให้มึงทำ" มีนปฏิเสธเสียงแข็ง ทำเอาคนตัวสูงถึงกับเดือดดาล
"ทีมันยังเอาได้ แต่กับกู?"ชายหนุ่มลุกจากเตียง ก่อนที่เขาจะเปิดลิ้นชักหัวเตียงออก ในมือของเขาถือของเล่นผู้ใหญ่ที่มีนไม่เคยเห็นมาก่อน นี่เขาคิดจะทำอะไรเธอกันแน่
แกร๊ก!
ข้อมือเล็กของมีนถูกพันธนาการไว้ด้วยกุญแจมือ ทำให้มีนรู้สึกเหมือนกำลังเป็นของเล่นของผู้ชายคนนี้
"มึงปล่อยกูนะ ไอ้คีย์" เสียงหวานเริ่มสั่นเครืออีกครั้ง
"ปล่อยเหรอ? ฝันไปเถอ
มีนที่ยังคงนั่งรอคีย์อยู่"ไปไหนของมันนะไอ้คีย์ ป่านนี้ทำไมยังไม่กลับห้องอีก" มีนบ่นขึ้นด้วยความหัวเสีย ก่อนที่เธอจะเดินเข้าห้องไปวันนี้มีนรู้สึกเพลียมาก เธอเลยรีบอาบน้ำแล้วเข้านอนไปเลยและกว่าจะรู้ตัวอีกทีก็เช้าซะแล้ว"นี่เราลืมชาร์ตแบตโทรศัพท์เหรอเนี่ย" พอรู้สึกตัวมีนรีบคว้าโทรศัพท์มาชาร์ตแบต แล้วก็เปิดเครื่องดูคีย์พยายามติดต่อคุณ..."คิดจะโทรมาขอโทษกูสินะ ไม่ยกโทษให้ง่ายๆหรอกหย๊ะ" มีนทิ้งโทรศัพท์ไว้บนหัวเตียง ก่อนที่เธอจะไปอาบน้ำวันนี้เป็นวันอาทิตย์ เธอเลยกะจะขัดสีฉวีวันให้ตัวขาวผ่องไปเลย สิบนาทีก็แล้ว หนึ่งชั่วโมงก็แล้ว มีนก็ยังไม่ออกมาจากห้องน้ำอีก และเหมือนเธอจะยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าโทรศัพท์ของเธอมีสายเข้าเป็นสิบๆรอบแล้วกริ๊งงงงกริ๊งงงงกริ๊งงงงเสียงโทรศัพท์ของมีนดังขึ้น ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินมารับสายด้วยความใจเย็น"ไอ้เหี้ยคีย์ มึงยังมีหน้าโทรมาหากูอีกเหรอ" หลังจากรับสายของคีย์ มีนก็สวดใส่มันไปซะยกใหญ่ ทำเอาคนปลายสายนิ่งเงียบไป"ท
บรืนนนนนไม่นานก็มีรถแท็กซี่คันหนึ่งวิ่งมาจอดตรงหน้าคนทั้งสอง"มึงนั่งแท็กซี่กลับละกัน เดี๋ยวกูขี่รถมอไซต์ตาม" จากนั้นมีนก็รีบขนของขึ้นรถแท็กซี่ ก่อนที่เธอจะมาพยุงคีย์ให้ขึ้นไปนั่งอย่างปลอดภัย หลังจากรถแท็กซี่ขับออกไป มีนก็รีบควบมอไซต์ตามหลังไปติดๆ เธอเป็นห่วงคีย์มากค่อยดูแลเขาแทบจะ 24 ชั่วโมง ซึ่งคีย์เองก็รู้ดี เขาถึงไม่ค่อยขัดเธอเวลาที่เธอบอกหรือสั่งอะไร เขาก็ยอมทำตามทั้งๆที่เขาไม่เต็มใจ"ขอบคุณมากนะคะลุง" มีนขอบคุณลุงคนขับแท็กซี่ ก่อนจะพยุงคนร่างใหญ่ขึ้นคอนโด พร้อมกับหอบหิ้วของในมือ"ตอนเย็นจะกินอะไรล่ะ กูจะได้ไปซื้อมาทำให้กิน" มีนถามแบบห้วนๆ เพราะเห็นว่าคีย์ป่วย เธอจึงคิดจะทำอาหารให้เขากิน แทนที่จะซื้อข้างนอกมากิน"อะไรก็ได้" คีย์ตอบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา ก่อนที่เธอจะพยุงเขาไปนั่งที่โซฟา"มีน!""หึ!" หญิงสาวชะโงกหน้ามอง ก่อนที่เธอจะสังเกตเห็นน้ำใสๆคลอเบ้า"มึงเป็นอะไร?" มีนถามไปตรงๆ"กูขอบใจมึงมากนะ"พรึบ! ร่างใหญ่สวมกอดคนตัวเล็กไว้แน่น ก่อนจะร้องไห้ออกมาจนสุดตัว"มึงเป็น
มีนรู้สึกถึงความอบอุ่นที่คีย์มอบให้ เขาบรรจงจูบเธอด้วยความอ่อนโยน ก่อนที่ร่างเล็กของเธอจะถูกโอบอุ้มขึ้นมานอนบนโซฟาอื้มมมคีย์ค่อยๆคลายจูบจากคนตัวเล็ก ก่อนที่สายตาคู่คมของเขาจะมองไปที่เธอ เหมือนกับมันจะหลอมละลายเธอให้ได้ในตอนนี้มีนพึ่งประจักษ์ถึงความหล่อเหลาของชายตรงหน้าเธอ ยิ่งเขาแสดงท่าทีหิวกระหายเธอผ่านดวงตาคู่นั้น เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าเขากำลังสะกดให้เธอตกอยู่ในภวังค์แห่งความใคร่ของเขาคีย์ไม่ยอมเอ่ยสิ่งใด แต่ทว่าฝ่ามือใหญ่ของเขากลับเอื้อมมาเสยปลายคางหวานชื่น ให้เชิดขึ้นเพื่อรองรับรสจูบอันดูดดื่มของเขา ริมฝีปากหนาของชายโฉบฉวยรสหวานจากปากเธออย่างตั้งใจ เขาทั้งจูบ ทั้งดูด พร้อมกับขบเม้มริมฝีปากของเธอเบาๆ พอให้เธอรู้ตัวว่าเขาต้องการเธอมากแค่ไหนอ๊าาาหลังจากคล้ายจูบที่แสนเร่าร้อนสายตาสองคู่ก็เริ่มสอดประสานกันอีกครั้ง หัวแม่มือของคีย์ค่อยๆเลื่อนไปสัมผัสริมฝีปากนุ่มของมีนช้าๆ ก่อนที่เขาจะเอ่ยในสิ่งที่เขาต้องการให้เธอรับรู้"มึงเป็นของกูได้ไหมมีน มึงเป็นของ
แค่ก แค่ก แค่ก !มีนสำลักจนน้ำตาเล็ด เมื่อได้ยินคำที่พี่แมนถาม"พี่แมน! มีนเกือบสำลักข้าวตายแล้วรู้ไหม?" คนตัวเล็กตอบแบบเขินๆ ก่อนที่เธอจะชะงักอีกครั้ง เมื่อมือใหญ่ของพี่แมนเอื้อมมาเช็ดริมฝีปากอวบของเธอ"พี่ขอโทษนะ แต่พี่แค่อดใจไม่ไหวที่จะถามมีน" คนตัวเล็กเขินม้วน นี่มันเป็นอะไรที่ช็อกฟิวส์เธอมาก เพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่มีใครขอเธอเป็นแฟน และแน่นอนว่าเธอไม่มีประสบการณ์ในด้านนี้เอาซะเลย"ว่าไงครับ? มีนพอจะให้เกียรติเป็นแฟนกับพี่ได้ไหม?" พี่แมนถามย้ำอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่ามีนจะยังคงลังเลอยู่ไม่น้อยอันที่จริงแล้วเธอก็แค่รู้สึกกลัวขึ้นมา เพราะว่านี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ อีกอย่างเธอก็ยังเรียนไม่จบ ถ้าแม่รู้เรื่องนี้เข้าคงไม่สบายใจ"คือมีน..." หญิงสาวได้แต่อ้ำอึ้งอยู่อย่างนั้น เพราะความรู้สึกของมีน มันอาจจะไม่เพียงพอที่เธอจะตอบตกลงเรื่องนี้ได้"มีนขอกลับไปคิดดูก่อนได้ไหมค่ะ" ในที่สุดมีนก็ตัดสินใจบอกปัดพี่แมนไป เพราะเธอขอกลับไปคิดเรื่องนี้ให้รอบคอบซะก่อน"ได้สิครับพี่รอได้" ดูเหมือนพี่แมนจะไม่ได้เร่งเร้าอะไรมีนมา
ตอนนี้ร่างกายของทั้งสองห่างกันแค่คืบ หน้าอกบวมที่มีเพียงผ้าขนหนูบดบังแทบจะแนบชิดกับหน้าอกแกร่งของคีย์ เขาพยายามหลับตาและไม่คิดเรื่องอย่างว่า แต่ดูเหมือนว่าคนตัวเล็กจะไม่ยอมรามือเพียงแค่นั้น"ไม่ได้การแล้ว มานี่เลย!" มือเล็กของมีนรีบลากคนตัวสูงเข้าไปในห้องของเธอ ก่อนที่เธอกดไหล่กว้างของเขา ให้นั่งลงไปที่ปลายเตียง"นั่งรออยู่ตรงนี้ก่อนนะ" พูดจบมีนก็รีบเดินตรงไปยังลิ้นชัก เพื่อหาอะไรสักอย่าง"เจอล่ะ" มีนเดินมาพร้อมที่วัดไข้แล้วก็ไฟฉายอันเล็ก และก็ที่ตรวจชีพจร ในแบบฉบับของหมอที่ไม่ได้ใส่ชุดหมอ"อ้าปาก แล้วก็อมนี่ไว้ซะ" มีนรีบออกคำสั่ง เพราะคีย์เป็นคนหัวรั้น"นี่มึงจะทำอะไร?""มึงปวดหัวไม่ใช่เหรอ อีกทั้งตัวมึงก็ร้อนมากด้วย?" มือเล็กสัมผัสหน้าผากของคีย์อีกครั้ง ก่อนที่เธอจะลองฟังเสียงชีพจรของเขาเพื่อวิเคราะห์อาการตึก ตึก ตึก !เสียงหัวใจของคีย์เต้นดัง จนแทบไม่ต้องใช้เครื่องตรวจ ตอนนี้เธอทำให้เขาแทบจะคลั่งตายอยู่แล้ว อุตส่าห์อดกลั้นตัวเองมาได้ตั้งนาน ไม่นึกเลยว่าเขาจะต้องตบะแตกก็วันนี้กรึก !
อ๊ะๆๆๆ อื้ออ....อืมมม เสียงครางครืนของมีน มันยิ่งกระตุ้นอารมณ์ความเป็นชายให้พลุ่งพล่าน เขาดูดกลืนน้ำพุน้อยๆของเธอจนแห้งเหือด ก่อนจะสอดใส่ลิ้นอุ่นของตนเข้าไปแทนที จนเธอสัมผัสได้ถึงลิ้นร้อน ที่กำลังดิ้นไปมาภายในรูรักอร๊ายยย อื้ออออ !มีนร้องเสียงหลงพร้อมกับกระตุกเกร็ง เพื่อเป็นสัญญาณบอกว่าเธอถึงสุดสุขสมได้ เพียงแค่ปลายลิ้นของคีย์จากนั้นมือใหญ่ของเขาก็รีบควักท่อนเอ็นยักษ์ที่กำลังอึดอัดอยู่ใต้ร่มผ้า ให้ตื่นผงาดขึ้นมาสู่สายตาสาวน้อยนี่สิน่ะ! ไอ้เจ้าโลกที่กลืนกินร่องรักหญิงสาวมานับไม่ถ้วน ไม่นึกเลยว่าวันนี้มีนจะได้มาเห็นมันกับตาของตัวเองหลังจากที่จัดแจงตั้งลำเสร็จสรรพ ชายหนุ่มก็ไม่ลืมที่จะใช้นิ้วบดบี้เม็ดเสียวของสาวให้แตกซ่านอีกครั้ง และดูเหมือนว่าครั้งนี้ คงไม่ใช่แค่ลิ้นเท่านั้นที่จะสอดใส่เข้าไปยังร่องรักของเธอ"มึงเป็นของกูเถอะนะมีน!"ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะตอบตกลง หัวฉ่ำก็เริ่มถูไถ วกวนจนกลีบงามบานเปล่ง ก่อนที่เขาจะค่อยๆใช้นิ้วเรียวประคองด