ขอโทษ

การรอคอยของคนทั้งสองสิ้นสุดลง หลังจากนั่งดูแฟชั่นโชว์จากกระเป๋าแบรนด์ดังร่วมชั่วโมง ตอนนี้เจ้าของแบรนด์เดินออกมาพบปะแขกในงาน และยืนรับดอกไม้ที่คนนำมาร่วมแสดงความยินดีอยู่บนเวที

พราวนภาไม่รอช้า หอบช่อลิลลี่ที่วางอยู่บนตักไปทันที แหวกผู้คนมากมายไปหน้าเวทีด้วยความยากลำบาก และเผลอชนเข้ากับไหล่คุณหญิงท่านหนึ่งที่นั่งอยู่เก้าอี้แถวหน้าสุด

“ขอโทษค่ะ”

พราวนภายกมือขึ้นไหว้อย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นใบหน้าคนที่นั่งอยู่ชัดเจนก็รีบหันหน้าหนี วันนี้มันวันอะไรเนี่ย ทำไมเธอถึงได้เจอคนที่ไม่อยากเจอด้วย!

พราวนภาหลบไปอย่างรวดเร็ว ให้กลมกลืนกับคนที่มาร่วมแสดงความยินดีหน้าเวที เป็นการหลบเลี่ยงการพบเจอที่ไม่ควร ได้ไม่ค่อยเนียนเท่าไหร่

เพราะสายตาของหญิงสูงวัยยังคงจับจ้องแผ่นหลังของเธอ มือท่านสกิดผู้ชายที่ร่วมทุกข์กันมายาวนานที่นั่งอยู่ข้างๆ ชี้มือให้สามีดูเด็กผู้หญิงที่ยืนรอต่อแถวร่วมแสดงความยินดีกับหลานชายที่รักของท่าน อย่าง เกียรติกรุณ โหรมิภัทร

“คุณว่าใช่ยัยหนูไหม?”

“ไม่น่าใช่นะคุณ ยัยหนูนั่นตัวเล็กออก”

ท่านไพรรัตน์มองตามสายตาภรรยาไป ก่อนจะสายหน้า เมื่อเห็นผู้หญิงตัวสูงกำลังเบียดเสียดผู้คน หลานสาวของท่านน่าจะตัวเล็กกว่านี้ เพราะครั้งสุดท้ายที่เจอกัน หลานสาวของท่านสูงแค่ 140 เซนติเมตร แต่นั่นมันก็หลายปีมาแล้ว อาจจะโตกว่านั้นสักหน่อย แต่คงไม่ถึง 170 เหมือนเด็กสาวคนนั้นแน่

“อาจจะจริงอย่างที่คุณว่า หลานเราคงไม่ทำหน้าตาเหมือนเห็นผีแบบนั้นใส่เราหรอกมั้ง”

ท่านยิ้มให้สามี คิดถึงหลานสาวเพียงคนเดียวอยู่ตลอด แต่ครั้งสุดท้ายที่เจอกัน มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย สุดท้ายหลานสาวก็ท่านก็ไม่ยอมให้ท่านไปเจอ และไม่ยอมมาเจอท่านเลย

พราวนภาสูดลมหายใจเข้านิดๆ ตอนนี้คนรอบตัวมองเธออย่างสนอกสนใจ เมื่อคนที่อยู่ในกระแสข่าวดราม่ากับดารานางแบบสาวอินทิรา อย่างสไตลิสต์ที่มีนามว่าพราวนภา มาปรากฏตัวที่นี่ เบื้องหน้าเจ้าของแบรนด์ที่ถ่ายแบบโฆษณาในวันนั้น

“มาจนได้นะ”

เกียรติกรุณพูดจบ คนก็เริ่มฮือฮามากขึ้น ตอนนี้กล้องในงานเบนมาที่คนทั้งสอง นักข่าวเตรียมพร้อมเต็มที่ เก็บภาพที่สไตลิสต์ยื่นช่อดอกลิลลี่ให้เจ้าของงานไว้ทุกช็อต

“พราวมาแสดงความยินดีและมาขอโทษด้วยตัวเองค่ะ”

“มาถูกวันนี่นา วางแผนมาดีนะ”

“ก็นิดหน่อยค่ะ แต่พราวตั้งใจมาขอโทษจริงๆ เพราะว่ามีส่วนทำให้แบรนด์พี่เสียหาย ถ้าพราวยอมหย่อนลงให้น้องสักหน่อย น้องคงไม่ทำแบบนั้น และคงไม่เกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้น”

พราวนภาไม่ได้ตีหน้าเศร้าบีบน้ำตา เหมือนที่อินทิราทำตอนรายการต่างๆเชิญไปสัมภาษณ์ เธอตอบด้วยใบหน้าเรียบเฉย เสียงก็ไม่ได้ดังมากหรอก แต่มีไมค์อยู่รอบด้าน คนในงานจึงได้ยินบทสนทนาของเธอกับพี่ก้องทุกถ้อยคำ

“ก็ทำถูกแล้ว มาขอโทษฉันทำไม ควรไปขอโทษน้องเขาดีกว่าไหม”

คนที่ผ่านประสบการณ์มาเยอะกว่า พูดเพิ่มประเด็นให้นักข่าวเอาไปเขียน พราวนภาเป็นคนฉลาด เลือกมาปรากฏตัวที่นี่ คงวางแผนมาอย่างดี คงอยากจบเรื่องนี้ให้ตัวเองอย่างสวยงาม และพ้นคำครหาจากคำพูดของดารานางแบบคนนั้น

และเขาชอบที่เธอทำแบบนี้ มันดูมีสมองต่างจากแม่ดาราคนนั้น ที่เอาแต่ร้องห่มร้องไห้ออกสื่อ ว่าตัวเองโดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียว ทั้งๆที่คลิปมันก็เห็นชัดว่า อินทิราสาดกาแฟใส่หน้าพราวนภาก่อน

“พราวกำลังจะไปค่ะ เย็นนี้พราวจะไปขอโทษน้องเขาเรื่องที่ทำร้ายร่างกาย แต่อยากมาขอโทษพี่ก่อน เพราะพี่ก็เป็นฝ่ายเสียหายจากเรื่องในวันนั้น”

“เรื่องนั้นฉันยื่นฟ้องไปแล้ว เธอเตรียมตัวจ่ายเงินให้ฉันเลยนะ”

“พราวยินดีค่ะ”

พราวนภาหัวเราะกับอาการออกสาวของคนบนเวที เสียงหัวเราะของเธอทำให้คนบนนั้นยิ้ม ก่อนจะยกมือยีหัว และก้มลงกระซิบคำขอบคุณ

“ขอบคุณที่มา”

“พราวก็ต้องมาดูความสำเร็จของพี่ตัวเองไหม”

“ย่ะ!”

ความสนิทสนมของคนทั้งสองถูกช่างภาพกดถ่ายไว้รัวๆ แปลกใจนิดๆ แต่ไม่มีใครกล้าพูดหรือถามอะไร เพราะเจ้าของงานกระโดดลงมาจากเวที ทั้งที่อยู่ในร่างสาวสวย แต่ความเป็นชายของร่างกายส่งผลให้เขามายืนอยู่ที่พื้นข้างพราวนภา ด้วยท่วงท่าที่สง่างามดังเช่นตอนที่อยู่บนเวที

“เนี่ย น้องก็มาขอโทษก้องแล้ว พี่ๆก็เขียนข่าวให้มันเบาๆหน่อยละกันนะ ให้น้องมันมีที่ยืนในสังคมบ้าง”

“คุณก้องรู้จักกับน้องเขาเป็นการส่วนตัวเหรอคะ”

คำถามของนักข่าวทำให้พราวนภาเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่สูงกว่า อย่าเชียวนะ!

“ก็ทำงานอยู่ในวงการนี้ ก็ต้องรู้จักบ้างสิเนอะ น้องก็ออกจะน่ารัก ว่าไหมคะ”

เกียรติกรุณยื่นมือไปดึงแก้มของพราวนภาจนยืด สร้างความสงสัยให้นักข่าวหลายคน รวมถึงปู่กับย่าที่นั่งอยู่เก้าอี้แถวหน้าสุดด้วย ท่านทั้งสองมองหลานชายที่กลายเป็นสาวไม่วางตา รวมถึงคนที่ถูกดึงแก้มนั่นด้วย

“พี่ก้องกำลังทำให้พราวเป็นจุดสนใจ!”

“มันจะได้กลบข่าวลือได้ไง”

“แต่แบบนี้พราวลำบาก”

“จะลำบากอะไรนักหนา”

พราวนภากับเกียรติกรุณก้มหน้ากระซิบกระซาบกันไปมาด้วยรอยยิ้ม ทั้งที่ความจริงต่างคนต่างอยากหยุมหัวกันและกันมากกว่า พราวนภาคิดว่าสิ่งที่เกียรติกรุณทำนั้นจะทำให้เธอลำบากมากขึ้น แต่เกียตริกรุณกลับคิดต่างเขาเอ็นดูเธอมาตลอด และเป็นคนหางานในวงการให้พราวนภาทำเอง

คิริวกัดฟันแน่น กำมือที่เคยถูกกุมไว้จนรู้สึกเจ็บ ผู้หญิงคนนั้นต่อให้สวยแค่ไหน แต่ก็เป็นผู้ชายมาก่อน ท่าทางสนิทสนมของคนทั้งสองทำเขาหัวเสีย ให้ดอกไม้กล่าวคำขอโทษเสร็จก็ควรออกมาได้แล้วไหม ทำไมยังยืนยิ้มหน้าระรื่นอยู่ตรงนั้นอยู่อีก แม่ม!!!

“คนนั้นแฟนเหรอ?”

พราวนภามองตามสายตาเกียรติกรุณไป เมื่อเห็นว่าเขามองไปที่คิริว เธอจึงได้รู้ตัว ว่าอยู่ตรงนี้นานเกินไปจนน้องมันเริ่มชักสีหน้าใส่ ก้มหัวเร็วๆ ก่อนจะเดินแทรกผู้คนไปหาคิริว และแน่นอนว่านักข่าวทุกคนมองตามเธอตลอด และไม่พลาดถ่ายช็อตเด็ดของพราวนภากับนายแบบหน้าใหม่อย่างคิริวด้วย

“เป็นเรื่องแล้ว พี่ลืมคิดไปเลยว่าริวเองก็อยู่ในวงการนี้ มันจะเป็นอะไรไหมอะ ถ้านักข่าวเอาไปเขียนอะไรแปลกๆ”

พราวนภาถามคนที่คว้ามือเธอเดินออกไปจากงาน อย่างไม่สนใจใยดีใครสักคน สำหรับเธอไม่มีปัญหาอะไรหรอก เชื่อว่าครอบครัวคงเข้าใจถ้ารู้ว่าคบกับเขา แต่เขานี่สิ มันจะส่งผลอะไรกับชีวิตเขาไหม เธอไม่รู้ ไม่อยากให้น้องมันเดือดร้อนเพราะคบกับเธอไง

คิริวยังไม่ตอบ เพราะตอนนี้เขากำลังพาเธอเดินกลับไปขึ้นรถที่จอดไว้ หนีนักข่าวที่ตามมานั่นแหละ เลยไม่ว่างจะตอบ จะหยุดก็ไม่ได้ด้วย เขายังไม่อยากถูกเอาภาพไปทำข่าวตอนนี้ กลัวมันถึงหูใครบางคน เขาไม่ได้อยากปิดบังใคร แต่ไม่อยากให้ใครคนนั้นรู้ตอนนี้ ว่าเขากำลังคบกับเธอ