บทที่ 43 ขบกัด

ทันใดนั้นกองเพลิงที่เขาพยายามดับมาตลอดก็ระเบิดออก เผาไหม้ทุกสิ่งอย่างในความคิดของเขา แต่ปลายนิ้วยังไม่อาจปล่อยจากติ่งหูของนาง

หลี่เฟิ่งเซียนเห็นเขาแลบลิ้นเล็กน้อยเพื่อเลียริมฝีปากแห้งผาก ก่อนจะเม้มริมฝีปากจนแน่น รอยบุ๋มข้างแก้มปรากฏออกมา ขับแววตาที่น่าค้นหาของเขาให้ชวนหลงใหลยิ่งขึ้น นางรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัว ในใจอยากหอมรอยบุ๋มตรงข้างแก้มนั่นสักครั้ง จึงยื่นหน้าไปจนชิดและบรรจงจูบลงไป

ลู่มู่เฉินสติหลุดลอยไม่อาจรับรู้ถึงสิ่งรอบข้าง ทั้งสัมผัสที่ปลายนิ้ว ทั้งสัมผัสจากริมฝีปากนุ่มข้างแก้ม ทำให้กองเพลิงแถวท้องน้อยแผดเผาจนลำคอของเขาแห้งผาก รู้สึกได้เพียงว่าริมฝีปากของนางคือสิ่งเดียวที่จะช่วยดับกระหายให้เขา

ลู่มู่เฉินหันหน้าเล็กน้อยเพื่อตามหาสิ่งเดียวที่จะช่วยประทังความกระหายของเขา เมื่อพบแล้วเขาก็อ้าปากดูดกลืนทันที!

หลี่เฟิ่งเซียนที่แม้จะเคยวิ่งไล่ตามชายงามมาแล้วหลายสิบคน แต่นางไหนเลยจะเคยได้รู้จักกับการถูกจูบที่แท้จริง อย่างมากก็แค่เคยอ่านจากหนังสือ นางตกใจไม่น้อยที่อยู่ๆเขาก็เม้มดูดริมฝีปากของนาง นางนึกว่าเขาจะทำแค่ครั้งเดียวแล้วหยุด แต่ความจริงไม่ได้เป็นเช่นนั้น

เขาดูดเม้มอยู่ครู่หนึ่งก็เริ่มลิ้มเลีย นางอยากถอยหนีแต่กลิ่นเปลือกไม้ของเขาราวกับเป็นยาพิษที่ตรึงนางไว้ แทบขยับตัวไม่ได้ เขาทั้งดูดทั้งเลียริมฝีปากของนาง มือก็ยังไม่ยอมปล่อยออกจากติ่งหู หลี่เฟิ่งเซียนเริ่มรู้สึกว่ากำลังจะขาดใจเพราะหายใจไม่ทัน นางจึงอ้าปากเล็กน้อย

ทันทีนั้นลู่มู่เฉินก็สอดลิ้นของเขาเข้ามาในปากของนาง หลี่เฟิ่งเซียนชะงักทันที มันทั้งนุ่มและแฉะ เขายังดูดปลายลิ้นของนางด้วย น้ำลายของทั้งสองคนเปรอะเต็มริมฝีปาก นางรู้สึกหวาดกลัวจึงจะถอยหนี 

แต่ลู่มู่เฉินยามนี้ยังคงหิวกระหายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ยิ่งกลืนกินเขายิ่งรู้สึกอร่อยจนไม่อาจหยุดได้ ทันทีที่นางขยับจะถอยออกเขาก็รู้สึกไม่พอใจ สองมือโอบกอดนางมาไว้ในอ้อมอก ตวัดทีเดียวก็ยกนางขึ้นมานั่งบนตักได้แล้ว 

เขาเองก็ไม่เข้าใจ ยิ่งกลืนกินก็ยิ่งกระหาย เขาใช้มือซ้ายประคองนางไว้มือขวายังคงวกกลับไปที่ติ่งหูเพื่อสัมผัสความนุ่มนิ่มอีกครั้ง ริมฝีปากประกบปากนางไว้ ตวัดลิ้นควานหาน้ำหวานดับกระหาย แต่โชคร้ายนัก ยิ่งเขากลืนกินเขายิ่งหิวกระหาย 

หลี่เฟิ่งเซียนยามนี้ ราวกับเด็กที่ถูกเขากอดอุ้มไว้บนตัก แต่ต่างกันคือนางไม่ใช่เด็ก และเขาก็ก้มหน้าลงมาล้อเล่นกับลิ้นของนาง เขาทั้งดูดดุนและดูดเม้ม บางครั้งก็มูมมามแทบจะกลืนลิ้นของนางลงท้อง ปลายนิ้วของเขายังคงสัมผัสติ่งหูของนางอย่างหลงใหล กำลังของนางน้อยลงเรื่อยๆ ความจั๊กจี้ที่ปลายหูกำลังทำให้นางสั่นระริก 

นางคิดอะไรไม่ออก แต่ยกแขนคล้องคอเขาเพื่อพยุงตัวเองไม่ให้ไร้เรี่ยวแรงไปมากกว่านี้ เขายังคงดูดชิมริมฝีปากและลิ้นของนาง เขาจูบอย่างเรียกร้องและต้องการครอบครอง ราวกับเท่าไหร่ก็ไม่เพียงพอ แต่เริ่มช้าลง หลี่เฟิ่งเซียนรู้สึกว่าไม่ไหวแล้วจึงกระชับสองแขนกอดเขาและหันหน้าหนี

แต่กลายเป็นว่าเขาค้นพบบางสิ่งใหม่ ไม่จำเป็นต้องจูบแต่ที่ปาก ไม่ว่าที่ไหน ขอเพียงเป็นผิวเนื้อของนางก็หอมหวานชวนหิวกระหายทั้งสิ้น เขาไล่จูบ ดูดเม้มและเลียตั้งแต่แก้มไปที่คอระหง ก่อนจะมาจบที่ติ่งหูนุ่มๆที่เขาหลงใหลตั้งแต่สัมผัสแรก

มันนุ่มจนเขาดูดเม้มก็แล้ว ดูดกลืนก็แล้ว ลิ้มเลียก็แล้ว เขาก็ยังรู้สึกไม่เพียงพอ เขาจึงตวัดลิ้นให้ติ่งหูเข้าลึกมาในปาก นางตัวสั่นระริกพยายามหันหน้าหนี แต่เขายังรู้สึกไม่พอจึงไม่ยินยอม เขาเริ่มจากขบงับเบาๆก่อน ลองดูว่าจะมีน้ำหวานใดแตกออกมาหรือไม่ แต่กลายเป็นว่าคนในอ้อมกอดของเขาสะดุ้งเฮือก

ในใจของลู่มู่เฉินรู้สึกว่านางยามนี้น่ารักมาก เขาจึงลองขบอีกครั้ง เพิ่มแรงให้มากขึ้นกว่าครั้งแรก

“อื้อ!!” นางร้องเสียงหลง ก่อนจะอ้าปากหอบหายใจ ร่างกายสั่นระริกในอ้อมกอดของเขา 

เขาจึงเปลี่ยนจากล้อเล่นกับลิ้นของนางมาเล่นกับหูของนางแทน หลี่เฟิ่งเซียนได้แต่กอดเขาไว้แน่น ร่างกายสั่นจนควบคุมไม่ได้ ทุกครั้งที่เขาขบติ่งหูของนาง ราวกับมีสายฟ้าฟาดจากตรงติ่งหูวิ่งตรงไปที่ผลท้อสองกลีบระหว่างขาของนาง ยิ่งเขากอดกระชับและขบเม้มแรงมากขึ้น ความรู้สึกที่ผลท้อยิ่งรุนแรง นางบิดตัวไปมา ปลายเท้าเกร็ง พยายามหุบขาบีบผลท้อชมพูไม่ให้มันรู้สึกแปลกๆมากไปกว่านี้ อ้าปากหอบหายใจสั่นระรัว

นางพยายามหันหนีไม่ให้เขาขบติ่งหูนางเล่นอีก แต่เขาไม่ยอมถอยห่าง ต่อให้นางหันหนีเขาก็เพียงซุกหน้าที่คอระหงและดูดเม้มทุกที่ที่ริมฝีปากของเขาสัมผัส ยามนี้ไม่ว่าเขาขบเม้มที่ใด สายฟ้าก็ฟาดจากจุดนั้นไปที่ผลท้อของนาง แต่เหมือนเขาจะหลงใหลปลายหูของนางมากเสียแล้ว นางหันหน้าอีกข้างเขาก็รีบจูบไปครอบครองติ่งหูอีกข้างแทน

พอเปลี่ยนเป็นติ่งหูอีกข้างที่ยังไม่เคยถูกเขาขบกัด ความรู้สึกก็ยิ่งอ่อนไหวง่าย เขาขบครั้งหนึ่งนางก็สั่นครั้งหนึ่ง เขากัดครั้งหนึ่งนางก็สั่นอีกครั้งหนึ่ง เขาจึงขบๆกัดๆให้นางตัวสั่นรัวๆ นางขนลุกชูชันไปทั้งตัว ก่อนที่นางจะสะดุ้งสุดตัวและร้องออกมาคำหนึ่ง

“อื้อ..อ้า..”

เมื่อได้ยินเสียงร้องของนาง สติของลู่มู่เฉินก็กลับมาเล็กน้อย เขาเห็นนางหลับตาแน่น อ้าปากหายใจหอบกระชั้น ตัวสั่นระริกอยู่บนตักของเขา มือหนึ่งของนางกดบิดอยู่ตรงบริเวณระหว่างขา อีกมือจับสาบเสื้อของเขาไว้แน่น ดึงจนเสื้อผ้าของเขาหลุดลุ่ย เผยแผงอกที่เต็มไปด้วยแผลถลอก!

ความเป็นจริงที่เผชิญดึงสติของเขาทั้งหมดออกมาจากความหอมหวานที่ได้กอดจูบนางในดวงใจ เขาตกใจสุดขีดกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป!!!