LOGINCW: มีการกล่าวถึงเรื่องความรุนแรง
“เสียใจจังเลย เมื่อวานมีเด็กฝึกมาช่วยแค่คนเดียว น่าเสียใจ น่าเสียใจจริง ๆ เนอะ”
ราเชนทร์พูดพลางยกยิ้มที่แทบจะฉีกถึงหูแด่ลูกน้องทั้งสามที่รวมหัวลางานภายในวันเดียวกัน ก่อนหน้านั้นคุณกานต์มาตำหนิให้แล้วทั้งพวกกะเช้ากะเย็น ทำให้เขาไม่ต้องเปลืองน้ำลาย แต่แบบนั้นมันจะไปสนุกได้อย่างไรล่ะ แล้วก็โชคดีว่ามีตัวก่อเรื่องเอาไว้
“เอาเป็นว่าเพราะฉันเป็นคนใจดี จะไม่เอาเรื่องพวกนาย”
แฝดสามเขต ขุน เขื่อน สะดุ้งโหยง ได้ยินว่าเป็นแค่ลูกคุณหนูเรียนจบนอก คงเป็นเด็กอมมือใช้เส้นสายไต่เต้าจนได้ตำแหน่ง ไม่คิดว่าพี่กานต์จะบอกว่าหมอนี่รับมืองานเมื่อคืนได้ทั้งหมดโดยใช้เด็กฝึกแค่หนึ่งคน ทั้งพอมาเจอหน้าเข้าจริงนึกว่าจะเป็นเด็กตัวกระจ้อยร่อยเสียอีก นี่สูงอย่างกับยักษ์เล่นกล้าม โดนทุบทีคงหัวแบะลงไปกองกับพื้น
“ถะ...ถ้าอย่างนั้นก็เริ่มเตรียม-”
เขตพี่ใหญ่กล่าวขึ้น แม้คู่สนทนาจะยิ้มหวานแต่กลั
“ณิชา! แด๊ดดี๊มารับแล้วนะคะ”ว่าแล้วเจ้าของชื่อตัวเล็กก็วางมือจากของเล่น วิ่งแถด ๆ ไปกอดผู้เป็นบิดาด้วยความคิดถึง ก่อนที่เด็กหญิงจะเดินเตาะแตะไปสวัสดีทีเชอร์ หยิบกระเป๋าเป้มาสะพายพร้อมเดินทางกลับบ้านแสงยามเย็นสาดส่องเข้ามายังอาคารเรียนชั้นอนุบาลของโรงเรียนนานาชาติ ไม่ว่าจะเป็นลานกรีฑา สระว่ายน้ำ หรือสนามเด็กเล่นล้วนถูกย้อมไปด้วยสีส้มจากดวงอาทิตย์ บริเวณทางเดินหน้าห้องเรียนมีเพียงสองพ่อลูกเดินจูงมือมุ่งหน้าไปยังลานจอดรถ ถึงกระนั้นเด็กหญิงผู้สดใสกลับไม่ได้ต้องการดื่มด่ำกับความสงบนั้นด้วยเหตุผลประการใหญ่“แด๊ดดี๊มาสายตั้งหนึ่งนาทีนะคะ”“แด๊ดขอโทษ... พี่อนาสตาเซียเขาเสียนิดหน่อยค่ะ”“พี่อนาสตาเซียแก่แล้ว แด๊ดดี๊ไม่ขอให้มามี้ซื้อให้ใหม่ล่ะคะ”ลูกสาวตัวเล็กเอื้อนเอ่ยเป็นเสียงเจื้อยแจ้วกับบิดาด้วยความงอนเล็กน้อย ส่วนเจ้าของ ‘พี่อนาสตาเซีย’ ที่มีนามว่าราเชนทร์กลับได้แต่รู้สึกผิดพลางสวมหมวกนิรภัยให้ลูกสาวคนสวย เผอิญว่าระหว่างทางลืมว่าน้ำมันใกล้หมด ผลที่ได้คือการที่ล้อหยุดหมุนกลางทาง ท้ายที่สุดจึงต้องเข็นมอเตอร์ไซค์ลงทางด่วนแวะเข้าปั
“คุณปู่จะพักที่นี่ไปตลอดเลยก็ได้นะครับ”“แบบนั้นมันจะรบกวนหนูรินทร์เอาน่ะสิ”คุณปู่วัยชราที่เพิ่งออกจากโรงพยาบาลได้ไม่นาน นั่งพิงพนักอย่างอ่อนแรงเล็กน้อย ใบหน้าของท่านยังคงมีร่องรอยความอ่อนเพลียจากการพักฟื้น แต่ดวงตากลับฉายแววเอื้อเอ็นดูอย่างเห็นได้ชัด แม้เสื้อผ้าที่สวมใส่ดูหลวมโคร่งบ่งบอกถึงน้ำหนักที่ลดลงไปบ้าง แต่ท่าทีโดยรวมยังคงแข็งแรงดีหลานสะใภ้อย่างนรินทร์ในตอนนี้อาจอำนวยความสะดวกให้ท่านไม่ได้มาก เพราะตั้งครรภ์มาเข้าเดือนที่เจ็ดแล้ว แต่ท่านเองก็ไม่ถือสาอะไร“ผมว่าเชนทร์ต้องดีใจมากแน่ ๆ ครับ”“ฮ่า ๆ มันจะจริงเหรอ?”ชัยวัฒน์กลั้วหัวเราะในลำคอ ตอนมาเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาลใคร ๆ ก็ดูออกว่าหลานเขามันหวงเมียอย่างกับอะไรดี ขนาดพยาบาลเบต้าเข้าใกล้ยังมองเขม่น ต่อให้เขาเป็นปู่แท้ ๆ แต่กลับกันถ้าให้สวมบทบาทเป็นหลาน เขาก็ลำบากใจหากมีผู้หลักผู้ใหญ่มาร่วมชายคา“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมเช่าคอนโดใกล้ ๆ ให้ คุณปู่จะได้เดินทางสะดวก ดีไหมครับ?”“ไม่ต้องหรอกจ้ะ ปู่กลับไปนอนร้านก็ได้”“ตอนนี้ร้านกำลังปรับปรุง เกรงว่าจะไม่สะดวกครับ”แม้
ในห้องครัวขนาดพอเหมาะ ณ โรงแรมโฮเต็ล-เลอ-ลัวที่อบอวลด้วยกลิ่นหอมของเครื่องเทศและคาวปลา แฝดชายสามคนครัวในเครื่องแบบสีขาวสะอาดกำลังนั่งสุมหัวอยู่ยังมุมหนึ่งของห้องด้วยสีหน้าเคร่งเครียด กระซิบกระซาบถึงพฤติกรรมของหัวหน้างานที่ผิดแผกไป“พวกมึงว่าลูกพี่เขาโดนของรึเปล่าวะ” เขตเปรยถามเหล่าน้อง“กูว่าเขาก็เป็นแบบนี้ของเขาทุกวันนะ” เขื่อนค้านตาใส ด้วยว่าหัวหน้าเขาก็หน้าบานทุกครั้งที่ท่านผอ. แวะมาหา“ไม่หรอก กูเห็นด้วยกับไอ้เขต” ขุนคนกลางสนับสนุนคนพี่ เนื่องจากคราวนี้ลูกพี่ราเชนทร์พอว่างจากงานก็เปิดโทรศัพท์ขึ้นมายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ต่างจากปกติที่จะไม่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถี่ขนาดนี้ว่าแล้วทั้งสามก็หันคอกลับไปมองปัวส์ซงนิเอร์หัวหน้าแผนกเป็นตาเดียว แล้วถึงพบว่าพี่แกหยิบมือถือขึ้นมาฉีกยิ้มใส่อีกแล้ว คนไม่มองว่าโดนของเข้าก็ให้มันรู้ไปทันใดนั้นก็มีสัญญาณออร์เดอร์เข้า พวกเขาทั้งสามจึงต้องรีบวิ่งกลับเข้าที่พร้อมเป็นลูกมือหัวหน้าแผนกผู้เคร่งครัด โดยในขณะที่เจ้าขุนกำลังเตรียมแป้งทำทะเลทอด ก็เกิดสนอกสนใจประเด็นเกี่ยวกับหัวหน้า“ลูกพี่ เมื่อกี้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อะไร
“ฮึก... นรินทร์...ฮึก...พ่อ...ฮึก...ฟื้ด! ฮือ...”รณภพพอทราบเรื่องจากราโชค ก็หิ้วเมียขึ้นรถขับตรงมายังเพนต์เฮาส์ของลูกชายคนเล็ก พร้อมสิ่งของเสื้อผ้าสมัยเด็กที่นรินทร์เคยใช้ เพื่อนำมาตัดเป็นผ้าพกนำโชคสำหรับหลานตัวน้อยที่กำลังจะเกิดในอีกเก้าเดือนข้างหน้าเมื่อมาถึงทั้งสองก็เข้าประคบประหงมว่าที่คุณแม่ โดยเฉพาะคุณตาซึ่งร้องไห้ขี้มูกโป่งซาบซึ้งจนภรรยาอย่างน้ำนนท์ต้องหยิบทิชชูไปวางบนตัก“ผมนึกว่าคุณพ่อจะมาเยี่ยมพรุ่งนี้...”“จริง ๆ ป๊าก็คิดอย่างนั้นแหละจ้ะ แต่พ่อเขาไม่ยอม”น้ำนนท์กล่าวอย่างละเหี่ยใจ ทั้งที่วิดีโอคอลเอาก็ยังได้ ไม่เห็นต้องถ่อมารบกวนลูกดึก ๆ ดื่น ๆ แต่เอาเถอะ อย่างไรผัวเขาก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่สมัยคบกันแรก ๆ แล้วส่วนราเชนทร์นึกขึ้นได้ว่าตัวเองมีขนมต้อนรับเป็นทาร์ตส้มที่พึ่งทำสด ๆ เมื่อเย็นวันนี้ จึงนำมาวางตรงกลางให้สมาชิกหยิบไปชิม เมื่อราวหลายชั่วโมงก่อนนรินทร์ยังเป็นกังวลหนักอยู่เลย แต่พอมาตอนนี้คงไม่เป็นไรแล้วเพราะที่ปรึกษามาเยือนถึงบ้าน ว่าแล้วสามีอัลฟ่าจึงเข้าไปกระซิบข้างหูภรรยาให้เล่าเรื่องหนักใจ ในขณะที่เขาขอปลีกตัวมา
“ยินดีกับการตั้งครรภ์ครับคุณหนู”นายแพทย์ประจำตัวกล่าวแสดงความยินดีน้ำตาคลอ เพราะเขาเองก็เอ็นดูคุณหนูเหมือนลูกเหมือนหลาน เห็นเจ้าตัวไปได้ดีกับคู่ชีวิต และกำลังจะมีโซ่ทองคล้องใจก็ยิ่งปลาบปลื้มส่วนราเชนทร์ตอนนี้นั่งยิ้มปากแทบฉีกไปถึงหู มองที่ตรวจครรภ์ทั้งสามอันที่ขึ้นสองขีดด้วยความภาคภูมิใจ ผ่านมาราวสองเดือนกว่าในที่สุดพวกเขาก็จะได้มีเจ้าตัวเล็กมาวิ่งเล่นในบ้านเสียที ว่าแล้วก็โอบเอวภรรยาที่ดูจะอึ้งกับผลลัพธ์ตรงหน้าตามตรงนรินทร์ไม่ทราบเสียด้วยซ้ำว่าคุณหมอขอตัวกลับไปตอนไหน เพียงแต่จู่ ๆ ความเครียดก็เข้าปะทะ ความรู้สึกหนักอึ้งบีบรัดทรวงอกจนหายใจติดขัด ความเงียบก้องอยู่ในหูจนแทบจะกลบเสียงรอบข้างทั้งหมด ความตื่นเต้นและความดีใจที่ควรจะมีในช่วงเวลาเช่นนี้กลับถูกกลืนหายไปจนสิ้นอย่างไม่ทราบสาเหตุเขากลัว กลัวว่าเก้าเดือนต่อจากนี้ร่างกายตัวเองอาจจะไม่พร้อมรับกับท้องที่ค่อย ๆ โตขึ้น ภาระงานในอนาคตไม่ว่าจะการสัมมนา หรือการประชุมทั่วไปเขาที่อุ้มท้องเด็กคนนี้อยู่จะสามารถจัดการมันได้ดีหรือเปล่า กรณีที่วิลเลี่ยมหรือสามีไม่อยู่ตรงนั้น เขาไม่มั่นใจเลย
CW: มีการกล่าวถึงเนื้อหาล่อแหลมทางเพศ“นรินทร์วันนี้ก็น่ารักอีกแล้วนะครับ!”“เชนทร์หยุดพูดได้แล้ว ผมอายนะ”อัลฟ่าตัวโย่งโผเข้ากอดศรีภรรยาตัวกลมด้วยความตื้นตันใจ เพราะวันนี้นรินทร์ยอมสละเวลาอันมีค่า เอากล่องข้าวลงมาคืนเองกับมือ หลังจากที่ไม่ได้ทำมานาน เนื่องจากท่านผู้อำนวยการคนสวยของเขามักงานล้นมือช่างน่ายินดีจนเขาอยากจะยืนกอดนรินทร์โชว์แขกเหรื่อกันเลยทีเดียว ทว่ากลับต้องถูกห้ามปรามไว้เสียก่อนเพราะนรินทร์ไม่ชอบการแสดงออกในที่สาธารณะ“อายอะไร ตอนนี้เราอยู่ที่บ้านแล้วนี่”“เฮ้อ...ยอมก็ได้ครับ”“เย่!!”ราเชนทร์เมื่อได้รับอนุญาตก็จับอุ้มโอเมก้าตัวเล็ก ที่วันนี้ก็ยังเลือกเสื้อผ้าได้อย่างมีสไตล์เช่นเคย ใครจะไปรู้ว่าคุณหนูของเขานอกจากจะเข้ากับริบบิ้นแล้ว ยังเข้ากับพวกเสื้อคอจีนด้วย ยิ่งทำจากเนื้อผ้าสีขาวภรรยาของเขายิ่งดูบริสุทธิ์ผุดผ่องเข้าไปใหญ่สามียิ้มหน้าบานหอบพาคุณภรรยามาคลอเคลียบนโซฟาที่ป