Share

บทที่ 16

Author: หออักษร
“เหตุใดจึงเป็นแม่ทัพใหญ่เจิ้งเต๋อ?!”

เมื่อได้ยินชื่อนี้ บนใบหน้าของทุกคนก็ปรากฏความตกตะลึง!

แม่ทัพใหญ่เจิ้งเต๋อเย่โส่วเจียง เป็นแม่ทัพระดับสูงผู้รักษาการณ์ด่านประจิม

มีสถานะและตำแหน่งไม่ด้อยไปกว่าแม่ทัพใหญ่อู่เวยกวนเจิ้นซานเลย!

การให้คนระดับนี้ออกมาประลองกับกองคาราวานสินค้าหนานหยาง

นี่หมายความว่าอย่างไร ยังจะนับเป็นการประลองกระชับมิตรได้อีกหรือ?

ทุกคนล้วนมองออกว่า นี่คือการที่ฮ่องเต้เฉียนทำประชดฉินหมิง!

“ฝ่าบาท กระหม่อมขึ้นไป เกรงว่าจะไม่เหมาะสมกระมัง”

“มีอะไรไม่เหมาะสมหรือ?”

ฮ่องเต้เฉียนทรงแค่นเสียงเย็น แสดงสีพระพักตร์ไม่พอพระทัย

สีหน้าของเย่โส่วเจียงเปลี่ยนไปมาหลายครั้ง สุดท้ายก็ไม่อาจขัดพระทัยฮ่องเต้เฉียนได้

จึงทำได้เพียงมองไปยังฉินหมิงอย่างขออภัย แล้วเอ่ยปากอย่างจนใจ

“กองคาราวานสินค้าหนานหยางโปรดชี้แนะ”

เบื้องล่าง เฉินซื่อเม่าและเฉียนไฉส่ายหน้าอย่างจนปัญญา

เมื่อเย่โส่วเจียงขึ้นเวทีแล้ว ฉินหมิงก็หมดโอกาสที่จะชนะการประลองครั้งนี้ไปอย่างสิ้นเชิง

เย่โส่วเจียงเป็นใครกัน?

นั่นคือผู้ที่ได้รับการขนานนามในสนามรบว่าสามารถต่อกรกับศัตรูได้นับหมื่น!

ความดีความชอบในการพิชิตศัตรู การนำทัพบุกทะลวงค่ายศัตรู และความดีความชอบอื่น ๆ อีกนับไม่ถ้วน!

กองคาราวานสินค้าหนานหยางจะเก่งกาจเพียงใด ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมีผู้ใดสามารถเอาชนะเย่โส่วเจียงได้

ฉินหมิงเงียบไป

สายตาของขุนนางทั้งหลายในตอนนี้ล้วนจับจ้องมาที่ร่างของเขา

รอคอยให้เขาลงมือ

หากไม่มีอะไรผิดพลาด ครั้งนี้ฉินหมิงย่อมส่งฉางไป๋ซานลงสนามอย่างแน่นอน

แต่ฉางไป๋ซานถึงแม้จะแข็งแกร่ง แล้วจะนำไปเปรียบเทียบกับเย่โส่วเจียงได้อย่างไร?

ความขุ่นเคืองที่เกาะกุมอยู่บนใบหน้าของเซียวซูเฟย ในวินาทีนี้ก็ได้ผ่อนคลายลงหลายส่วน

ฮ่องเต้เฉียนก็ทรงจ้องมองฉินหมิงอย่างเย็นชาเช่นกัน

พระองค์อยากจะเห็นว่า บุตรชายผู้มีความคิดเป็นของตนเองมาโดยตลอดผู้นี้ ตอนนี้จะตัดสินใจเช่นไร?

ฉางไป๋ซานรีบเดินมาอยู่ข้างกายฉินหมิง กล่าวเสียงเบาว่า

“องค์ชาย คุณหนูกวนไม่มีทางชนะ ให้ข้าขึ้นไปเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อเผชิญกับสายตาของทุกคน ฉินหมิงเพียงแค่จิบชาตรงหน้าอย่างเรียบเฉย แล้วหันหน้าไปมองกวนเยว่

“ข้าจำได้ว่า... แม่ทัพเย่กับค่ายทหารอู่เวยนั้นมีความสัมพันธ์ที่ไม่ตื้นเขินเลย”

“ใช่เพคะ มีอะไรหรือ?”

กวนเยว่เอ่ยถามด้วยความสงสัย

ฉินหมิงถอนหายใจอย่างโล่งอก ขอเพียงแค่ตนเองจำไม่ผิดก็พอ

“เจ้าไปเถอะ”

“อืม”

กวนเยว่ไม่ลังเลแม้แต่น้อย ลุกขึ้นยืนทันที

เมื่อเห็นเช่นนั้น เหล่าขุนนางก็พากันฮือฮา!

ฉางไป๋ซานคว้าแขนของฉินหมิงและกวนเยว่ไว้ทันที

“องค์ชาย ท่านเลอะเลือนไปแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ!”

“เชื่อข้า ไม่เป็นอะไรหรอก”

ดูเหมือนว่าฉินหมิงจะมีความมั่นใจเต็มเปี่ยม ทันใดนั้นก็หันหน้าไปถามกวนเยว่ว่า

“กลัวแพ้หรือไม่?”

“คนตระกูลกวน ไม่ว่าชายหรือหญิงล้วนไม่กลัวแพ้ ตายก็ต้องขึ้นไป”

“วางใจเถิด ข้าไม่ปล่อยให้เจ้าตายหรอก”

ฉินหมิงจับมือของกวนเยว่เบา ๆ

“เจ้ายังต้องมาเป็นภรรยาของข้านะ”

“เจ้าคนลามก คนมากมายมองอยู่นะ!”

กวนเยว่รีบสะบัดมือของฉินหมิงออก ใบหน้าเล็ก ๆ แดงก่ำ

เฉินซื่อเม่าและเฉียนไฉสบตากัน ทั้งสองคนต่างมีสีหน้าแปลกประหลาด

ฉินอ๋องผู้นี้ช่างเจ้าชู้เกินไปแล้ว

ขุนนางหลายร้อยคน ประกอบกับตัวแทนจากกองคาราวานสินค้าหนานหยางอีกหลายสิบคนก็อยู่ที่นี่

เขากลับจับมือหญิงสาวแล้วทำท่าทางอ่อนหวานขึ้นมาอีก

นี่... ช่างรู้จักเล่นเสียจริง

“ฉินอ๋อง โปรดส่งคนมาเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

เย่โส่วเจียงรอมาเป็นเวลานานแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากเร่ง

ฉินหมิงพยักหน้า

กวนเยว่รีบเดินขึ้นไปข้างหน้า

เมื่อเห็นเช่นนั้น ทุกคนต่างก็สงสัยอย่างยิ่ง

เย่โส่วเจียงก็ขมวดคิ้วแล้วเอ่ยขึ้น

“เสี่ยวเยว่ เจ้าขึ้นมาก่อความวุ่นวายอะไร!”

“ท่านอาเย่ ข้าต้องการจะชนะ ท่านโปรดชี้แนะด้วย”

สายตาของกวนเยว่แน่วแน่ กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

เย่โส่วเจียงกลับไม่สนใจนาง

สายตากลับจับจ้องไปที่ร่างของฉินหมิง

“องค์ชาย ท่านจำเป็นต้องใช้ลูกไม้สกปรกเช่นนี้ด้วยหรือ?”
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 100

    “กระไรนะ?!”เมื่อเว่ยกว่างซวินลองคิดดู ก็พบว่ามีความเป็นไปได้นี้จริงๆเดิมหานหมิงรุ่ยก็ถูกปลดลงมาจากราชสำนักจะรู้จักฉินอ๋องก็ไม่แปลกที่แท้ก็เป็นเช่นนี้!ซุนเฉิงคาดเดาต่อไปว่า“ท่านยังจำได้หรือไม่ ครั้งก่อนตอนที่ฉินอ๋องพบว่าพวกเราหาคนมาช่วย ก็ไม่ตระหนกแม้แต่น้อย”“ใช่แล้ว ที่แท้พวกเขารู้จักกันอยู่ก่อนแล้วนี่เอง”ภายในใจของเว่ยกว่างซวินเย็นยะเยียบขึ้นมาดูท่ามีแต่พวกเขาสองพี่น้อง ที่ถูกปั่นหัวอยู่เล่นอยู่ในเงื้อมมือผู้อื่น“เรื่องนี้อย่าได้พูดถึงอีก วันหลังพวกเราให้ถือเสียว่าไม่เคยเสียเปรียบเพราะฉินอ๋องแล้วกัน”เว่ยกว่างซวินได้วิธีการรับมืออย่างรวดเร็วซุนเฉิงก็พยักหนักอย่างหนักเช่นกันอย่างรวดเร็ว ความไม่พอใจแต่เดิมที่มีต่อฉินหมิงก็ถูกพวกเขาเก็บซ่อนไปเป็นอย่างดีภายหลังจากจินตนาการเรื่องราวออกมามากมาย พวกเขาสองคนก็รีบตามไปอย่างว่าง่ายมิได้สร้างปัญหาใดอีก…… ในฐานะผู้ที่ชักนำให้เกิดเหตุการณ์ในครั้งนี้ ฉินหมิงนั้นไม่รู้ว่าซุนเฉิงและเว่ยกว่างซวินพูดคุยสิ่งใดกันเพียงพบว่าหลังพวกเขาทั้งสองเดินเข้ามา ก็ต่างมองเขาด้วยรอยยิ้มที่เบิกบานราวดอกไม้บนใบหน้าก็ไม่พบร่องรอยความ

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 99

    หานหมิงรุ่ยเป็นหนึ่งในรองผู้บัญชาการทหารท้องถิ่นดังนั้นคำพูดของเขา ย่อมแสดงถึงท่าทีของทางการฉินหมิงจึงมิได้ถกเถียงกับเขา แต่กล่าวอย่างแย้มยิ้มว่า“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้ กลับเป็นข้าที่ไม่เข้าใจสถานการณ์แล้ว”“ไม่หรอกพ่ะย่ะค่ะ ทรงมีเจตนาดี เพียงแต่บรรดาทหารในกองทัพก็ต้องการความสมดุลระหว่างหน้าที่และการพักผ่อนเช่นกันมิใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ”เพราะอยากเล่นพนัน ท่าทีในการพูดจาของหานหมิงรุ่ยต่อฉินหมิงในยามนี้จึงดีขึ้นไม่น้อย“เช่นเดียวกันกับกระหม่อม ยามปกติก็ชอบเล่นตาสองตา การพนันเล็กๆ น้อยๆ ช่วยเพิ่มพูนความสุขและความสัมพันธ์ได้อย่างไรล่ะพ่ะย่ะค่ะ”หานหมิงรุ่ยมิได้มีชื่อเสียงมากนัก ดังนั้นยามเกิดเรื่องในตอนนั้น ผู้ที่รู้จึงมีไม่มากยกตัวอย่างเช่นพวกเฉาชวน คนเหล่านี้ล้วนไม่รู้เลยโชคดีที่ครอบครัวของกวนเยว่กับเยว่โส่วเจียงเป็นเพื่อนเก่ากันมานานปกติแล้ว เมื่อแม่ทัพระดับสูงอย่างพวกเขาพูดคุยกันในยามว่าง ถึงจะมีการเปิดเผยข้อมูลบางอย่างออกมาด้วยเหตุนี้ จนถึงตอนนี้หานหมิงรุ่ยจึงยังคงคิดว่า เรื่องของตนนั้นที่นี่น่าจะมีคนรู้ไม่มากดังนั้นต่อหน้าพวกฉินหมิง ตนจึงสามารถแสร้งแสดงเป็นผู้ทรงคุณธรรมไ

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 98

    พวกเขาสวมเครื่องแบบทหาร ปลอมตัวเป็นทหารที่กำลังพักผ่อนเล่นไพ่โกวกันอยู่ที่นี่เมื่อเห็นฉินหมิงเดินเข้ามา เหล่ามืออาชีพที่กำลังนั่งไข้วขาอยู่บนพื้นก็ให้ความร่วมมืออย่างมาก“ย๊าก! กิน!”“เพิ่มร้อยยี่สิบแปดเท่า! จ่ายเงินมา!”หานหมิงรุ่ยชะงักเท้าลงจริงๆ สายตาเหลือบมองไปที่การเรียงไพ่ด้านล่างอย่างอดไม่ได้ฉินหมิงไม่ค่อยเข้าใจวิธีการเล่นของเจ้าสิ่งนี้นักรู้เพียงว่าไพ่โกวของต้าเฉียน มีรูปร่างหน้าตาคล้ายไพ่นกกระจอก ปกติเป็นแผ่นไม้ เพียงแต่รูปร่างจะแบนกว่ายาวกว่าในขณะที่กำลังกังวลว่าพวกเขาจะแสดงมากเกินไปจนโป๊ะแตกหานหมิงรุ่ยซึ่งเหลือบมองเพียงครั้งเดียวก็เห็นไพ่โกวที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น ก็พยักหน้าแล้วพึมพำว่า“ร้อยยี่สิบแปดเท่า เล่นใหญ่ขนาดนี้เชียว…”ดูจากท่าทางแล้ว ต้องคันไม้คันมือขึ้นมาแล้วเป็นแน่ฉินหมิงสบตากับซ่งติ้งเซิงคราหนึ่ง คนทั้งสองล้วนสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของหานหมิงรุ่ยแต่การตกปลานั้นจะต้องมีความอดทนฝีเท้าของฉินหมิงมิได้หยุดชะงักลงแม้แต่น้อย กระทั่งยังหันศีรษะไปมองหานหมิงรุ่ยที่รั้งท้ายอยู่ด้านหลังด้วยหานหมิงรุ่ยก็รู้ตัวว่าพลาดไป มองเกมไพ่เบื้องล่างทีหนึ่งอย

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 97

    ลักษณะนิสัยและพฤติกรรมของหานหมิงรุ่ยขาดความซื่อสัตย์ ผู้ที่รู้ถึงการกระทำในอดีตของเขาล้วนไม่มีทางมอบหมายงานสำคัญและเป็นเพราะอาศัยผลงานทางทหารที่สั่งสมมานานหลายปี เขาถึงสามารถดำรงตำแหน่งรองผู้บัญชาการในหลิ่งหนานได้ทว่าเมื่ออยู่ในค่ายทหาร การมีตัวตนของเขายังคงประดุจสุนัขที่ไร้ผู้เหลียวแลเมื่อเวลาผ่านไป หนังหน้าหนาของเจ้าตัวนี้จึงหนาขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายก็ไร้ยางอายถึงขึ้นปล่อยตัวปล่อยใจอย่างเหลวแหลกเสียเลยเพราะถึงอย่างไรก็ไม่มีผู้ใดสนใจ แบบใดสบายใจก็ทำแบบนั้น เห็นผู้ใดไม่ถูกใจก็ชักสีหน้าก็เหมือนกับตอนนี้ ที่แม้แต่ฉินหมิงเขาก็ไม่เห็นอยู่ในสายตานี่ค่อนข้างคล้ายพวกระดับผู้นำในองค์กรต่างๆ ที่ผ่านไปนานหลายปีก็ไม่ได้เลื่อนตำแหน่งอยู่บ้างซึ่งพวกเขาเองก็รู้ว่า อนาคตไร้หนทางก้าวหน้าแล้วจึงคร้านที่จะเสแสร้งอีก ทำตามอำเภอใจเสียเลยเฉาชวนมองความไม่สบอารมณ์ของฉินหมิงออก จึงเป็นตัวแทนเขาเริ่มเข้าไปพูดคุยกับหานหมิงรุ่ยแทน“ยากนักที่ท่านแม่ทัพหานจะมาเยือนสักครั้ง นั่งลงสนทนากันก่อนเถอะขอรับ”“คุยอะไร? ท่านอ๋อง เรื่องนี้เดิมก็เป็นพวกท่านที่ทำไม่ถูก”หานหมิงรุ่ยเบะปาก สีหน้าเต็มไปด้วยความ

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 96

    ซ่งติ้งเซิงเดินไปที่ข้างกายฉินหมิงแล้วกล่าวว่า“ท่านอ๋อง ทรงไม่ต้องสอนพวกเขาดอกพ่ะย่ะค่ะ”“คนกลุ่มนี้ล้วนเป็นพวกฝีมือแก่กล้ามากประสบการณ์ หากต้องการวางแผน พวกเขาสามารถทำได้เอง ไม่แน่ว่าผลงานที่ออกมายังอาจทำได้ดีกว่าที่ทรงกำกับอีกพ่ะย่ะค่ะ”“ที่แท้เป็นเช่นนี้”มุมปากของฉินหมิงกระตุก เดิมคิดจะเตือนพวกเขาว่าควรเล่นอย่างไรตอนนี้ดูไปคงไม่จำเป็นแล้ว“งั้นก็ไปเถอะ อีกครู่เจ้ามอบผลประโยชน์ให้พวกเขาหน่อย ให้คนปิดปากให้สนิทขึ้น”“พ่ะย่ะค่ะ”เมื่อกลับมาถึงค่ายทหารอู่เวย ฉินหมิงก็ให้พวกเขาใส่เครื่องแบบทหาร แล้วนั่งอยู่ในบริเวณที่สะดุดตารอเหยื่อมาติดกับในเวลาเดียวกัน ฉินหมิงยังเรียกหลิวฉ่วงมาด้วย“เหล่าหลิว เจ้าพาคนจำนวนหนึ่งไปลาดตระเวนในค่ายทหาร”เรื่องอื่นไม่พูดถึง หากต้องการลงไม้ลงมือแล้วล่ะก็ หลิวฉ่วงนั้นเป็นพวกสายลุยตัวจริงมีบางครั้งหากไม่ทันระวัง เขากระทั่งทุบตีคนจนตายได้เมื่อเรียกแม่ทัพผู้ดุดันคนนี้มาเข้าร่วม ฉินหมิงก็ถือว่าได้ทำประกันเพิ่มให้ตนเองอีกชั้นหลิวฉ่วงรู้จักฉินหมิงเป็นอย่างดี เห็นเขาท่าทางมีลับลมคมใน จึงบ่นพึมพำอยู่ด้านข้างว่า“ท่านอ๋อง ท่านเรียกกระหม่อมมาต้องไ

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 95

    “สร้างกับดักหรือพ่ะย่ะค่ะ?”“ใช่แล้ว เจ้ากินก่อนเถอะ กินเสร็จแล้วค่อยออกมา เราไปทำธุระกันสักหน่อย”“พ่ะย่ะค่ะ!”ซ่งติ้งเซิงดื่มโจ๊กข้าวกล้องหมดภายในไม่กี่คำ สวมชุดขุนนางเสร็จ ก็สาวเท้าออกจากประตูใหญ่ทันทีฉินหมิงที่รออยู่บริเวณมุมกำแพง กระซิบเล่าเรื่องประสบการณ์ชีวิตของหานหมิงรุ่ยแก่เขาหลังฟังจบ ซ่งติ้งเซิงก็เต็มไปด้วยความตกตะลึงพรึงเพริดในเวลาเดียวกัน เขาก็ถอนใจอย่างอดไม่ได้ เรื่องสกปรกในราชสำนักช่างมีมากมายเสียจริงเขาถูกมือไปมา แล้วถามอย่างสงสัยว่า“ท่านอ๋อง กระหม่อมมีคำถามข้อหนึ่งพ่ะย่ะค่ะ”“คำถามอะไร?”“หานหมิงรุ่ยผู้นั้น คืนเงินท่านแม่ทัพเย่แล้วหรือยังพ่ะย่ะค่ะ?”“ไร้สาระ ย่อมไม่น่ะสิ เจ้าคนไร้เมียนั่นตอนนี้แม้แต่ตัวเองก็ยังเอาตัวไม่รอด ยังจะหวังให้เขาคืนเงิน?”ฉินหมิงค้อนเขาทีหนึ่งโลกนี้กว้างใหญ่ไพศาลนัก ไม่ใช่ทุกคนที่จะมีคุณธรรมจริยธรรมแม้น ‘ติดหนี้ต้องชดใช้’ จะเป็นหลักการแห่งฟ้าดินที่ถูกต้องอย่างไม่ต้องสงสัยแต่ก็ยังมีอีกคำกล่าวที่ว่า ‘เหาเยอะไม่กลัวคัน’ ด้วย“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้ อย่างนั้นหากพวกเรายังเล่นงานเขาเช่นนี้อีก มิเท่ากับไร้คุณธรรมอย่างยิ่งหรือพ่ะย

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status