Home / รักโบราณ / ตื๊อรักวาณิช / ชีวิตใหม่อันสดใส 3

Share

ชีวิตใหม่อันสดใส 3

Author: lianlian
last update Last Updated: 2025-06-02 09:46:04

"เสร็จแล้ว!" หมิงเสวี่ยชูกระดาษที่เขียนเสร็จขึ้นสูงอย่างนึกชื่นชม "นายท่าน ข้าเขียนเสร็จแล้ว!"

นางยิ้มแล้วหันไปมองจิ้งเหอ เขาหลับไปแล้วโดยที่หนังสือวางอยู่ข้างๆ

"หลับแล้วรึ?" หมิงเสวี่ยเปรย นางวางกระดาษบนโต๊ะแล้วเดินไปที่เตียงเล็กที่อีกฝ่ายนอนอยู่ เอานิ้วจิ้มจมูกจะตื่นไหมนะ?

นิ้วเรียวแตะที่ปลายจมูกของเขาเบาๆ หัวใจเต้นระรัวที่ตัวเองหาญกล้าทำอะไรแบบนี้

เมื่อก่อนนางกลัวเขาจะตาย ทั้งเจ้าเล่ห์ ชอบกลั่นแกล้งนาง บางครั้งก็ดูโหดเหี้ยมเย็นชา...

แต่ตอนนี้เขากลับเป็นผู้ชายอ่อนโยนและมีเสน่ห์ชวนให้หลงไหลอย่างประหลาด...

อ้ะ...นี่นางกำลังคิดว่าเจ้าจิ้งจอกนี่น่าหลงใหลหรือนี่?

แก้มปรางพลันร้อนวูบวาบ ความรู้สึกนี้...มันอะไรกันนะ?

ตอนอยู่กับหงเช่อ ไม่เห็นจะรู้สึกแบบนี้เลย

"จิ้มจมูกข้าเล่น...สนุกมากหรือไม่?" เขาเอ่ยทั้งที้ยังหลับตา ก่อนพลิกกายหันมามองที่เด็กสาวมือซน

"สนุกเจ้าค่ะ" นางยิ้มทะเล้น "ตั้งใจว่าหากท่านยังไม่ตื่น คราวนี้จะเอาพู่กันวาดหน้าเลยเจ้าค่ะ"

"ก่อนจะวาดหน้าใคร ดูหน้าตัวเองก่อนดีหรือไม่?" เขาชี้ไปที่คันฉ่องทองเหลืองที่วางอยู่บนโต๊ะ

มอมแมมอย่างกับลูกแมว!

หมิงเสวี่ยยกสองจับหน้าจับตาและยกมือตั
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ตื๊อรักวาณิช   แผนสาวงาม 6

    "อย่างไรๆ" หมิงเสวี่ยทำหน้าตาอยากรู้อยากเห็นเสียเหลือเกิน"ดูท่าทางคุณชายจะค่อนข้างถือเนื้อถือตัว จำเป็นต้องค่อยเป็นค่อยไป ยิ่งต้องอ่อนหวานให้มากกว่าการปรนนิบัติคุณชายท่านแรก แต่ต้องไม่ทิ้งความเร่าร้อนเด็ดขาดเจ้าค่ะ""นี่ ข้าให้เจ้าปรนนิบัติเขา ไม่ใช่ให้เจ้าสอนข้าปรนนิบัติเขา" นางแยกเขี้ยวใส่สาวงามเสี่ยวหลันหัวเราะคิกคัก "อีกหน่อยท่านก็ต้องได้นำไปใช้อยู่ดีเจ้าค่ะ"หมิงเสวี่ยรู้สึกว่ายิ่งพูดยิ่งเข้าตัว จึงชวนกลับเข้าเรื่อง"เอาอย่างนี้ เจ้ารอข้าอยู่ด้านนอกนี่ก่อน พอข้าให้สัญญาณ เจ้าค่อยเข้าไป" นางเริ่มนัดแนะตามสิ่งที่คิดไว้ "เจ้าจะทำอะไรกับเขาก็ได้ ขอเพียงแค่ให้เขาถอดเสื้อผ้าออกมาให้หมดและรั้งไว้สักครึ่งก้านธูปก็พอ เข้าใจหรือไม่?""แค่ครึ่งก้านธูปหรือเจ้าคะ?" เสี่ยวหลันคำนวณว่าน่าจะเกินสองชั่วยามแท้ๆ"เอาไว้ข้าเสร็จธุระแล้วข้าจะส่งสัญญาณให้เจ้า หากเจ้าอยากทำมากกว่านั้นข้าก็ไม่ขัดข้อง แต่หากไม่อยากทำจะกลับบ้านเลยก็ตามใจ""ทำสิเจ้าคะ" ในชายแดนที่มีแต่ชายเถื่อนกักขฬะ โอกาสเชยชมหนุ่มรูปงามไม่ได้มีง่ายๆ นะหมิงเสวี่ยค้อนขวับเข้าให้ทีหนึ่งจึงทำสัญญาณมือว่าให้นางรอ ส่วนตนเองกลับเข้าไปในบ้าน

  • ตื๊อรักวาณิช   แผนสาวงาม 5

    "เป็นอะไร? ยิ้มแป้นมาตั้งแต่ตอนกลับมาแล้ว" เฉี่ยวเหมยเอ่ยถาม เมื่อเห็นหญิงสาวตัวเล็กยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กลับมาพร้อมขนมเต็มตะกร้า"ข้าไม่บอกท่านหรอกเฉี่ยวเกอเกอ" นางทำเป็นอมพะนำหากบอกท่านไป ท่านย่อมบอกเจ้านายท่านแน่ๆ...ไม่วันเสียหรอก!"บอกมาเถอะนะ น้องสาวคนดี" เฉี่ยวเหมยอ้อนน้องสาว "ถ้าบอกนะ ข้ายกน่องไก่ชิ้นนี้ให้เลย""ท่านซื้อข้าด้วยน่องไก่ไม่ได้หรอก""ถ้าเจ้าเปลี่ยนใจยอมบอก คราวนี้ข้าจะยกนายท่านให้เลยเชียวนะ!""ยิ่งไม่เอาใหญ่เลย!" นางตอบพลางทำแลบลิ้นใส่และวิ่งไปหาจื่อหนี่กับไป๋จิ้งเหอที่นั่งบนโต๊ะเตรียมทานอาหารกันแล้วจื่อหนีเห็นพี่ชายน้องสาวสองคนท่าทางคุยกันสนุกจึงเอ่ยถาม "สองคนนี้คุยอะไรกัน บอกหนี่เอ๋อร์ได้หรือไม่?ฎ"ไม่มีอันใดมากหรอก ทานข้าวกันเถอะ" หมิงเสวี่ยตอบอย่างยิ้มแย้ม พร้อมคว้าชามเปล่าของของจิ้งเหอไปตักข้าวให้และวางลงตรงหน้าเขา"หรือดีใจที่มีคนให้ขนมมาเยอะ?""ได้ๆ ข้าตอบแล้ว" หากยังขืนไม่ตอบ มีหวังวันนี้โดนถามจนไม่ได้กินได้นอนแน่แท้เชียว"ข้าไปเจอเพื่อนเก่ามา นางเคยทำงานอยู่ที่โรงเตี๊ยมของข้าระยะหนึ่ง พอเก็บเงินได้นิดหน่อยนางก็จากมา ข้าเองก็เพิ่งรู้ว่านางมาอยู่ที่หมุ่บ้านนี้น

  • ตื๊อรักวาณิช   แผนสาวงาม 4

    "เฉี่ยวเกอเกอ ยังมีผักหรือมีอะไรที่ต้องการเพิ่มอีกไหม ข้าจะไปถามหาจากชาวบ้านแถวนี้ให้อีก" จะให้นางอยู่เป็นก้างขวางคอไปไย"ข้าไม่มีหรอก แต่ถ้าเสวี่ยเอ๋อร์อยากกินอะไรเพิ่มก็ลองไปถามจากชาวบ้านดูนะ" เฉี่ยวเหมยยิ้มอย่างอารมณ์ดีหมิงเสวี่ยพยักหน้า เตรียมคว้าตะกร้าออกไป "ข้าอยากได้อะไรหวานๆ เสียหน่อย""ไปหานายท่านสิ รายนั้นช่วงนี้รส หวาน เป็นพิเศษ" อีกฝ่ายยิ้มกรุ้มกริ่มหญิงสาวถลึงตาค้อนขวับ นายบ่าวคู่นี้นี่เป็นอย่างไร วันนี้รุกนางเหลือเกินจริงเชียว!"ข้าอยากกินของหวานๆ ไม่ได้อยากกิน..." คนปากหวานหมิงเสวี่ยอยากตีตนเองนัก ขืนอยู่ต่อไปต้องมีหวังเสียรู้คนพวกนี้อีกแน่ นางคว้าตะกร้าแล้วเดินออกจากบ้านไปท้องฟ้ายามโพล้เพล้ช่างงามนัก หมิงเสวี่ยสูดลมหายใจเอาอากาศเย็นสดชื่นเข้าปอด รู้สึกได้ถึงความปลอดโปร่งในร่างกายและหัวใจหมู่บ้านเล็กๆ นี้น่ารักยิ่ง ชาวบ้านมีน้ำใจ อยู่กันถ้อยทีถ้อยอาศัย ขาดเหลือก็จุนเจือกัน นางเห็นเด็กเล็กๆ วิ่งไล่กันไปมาเข้าบ้านนู้นออกบ้านนี้นางเดินไปตามทางที่มุ่งสู่หมู่บ้าน พลางคิดว่าจะทำขนมหวานอะไรกินดี"อ๊ะ! นั่นเสวี่ยเอ๋อร์ไม่ใช่หรือ?!" เสียงหวานใสดังมาจากทางซ้ายมือของนาง หมิง

  • ตื๊อรักวาณิช   แผนสาวงาม 3

    "ท่านทำเช่นนี้มิเท่ากับว่าส่งเสริมสนับสนุนข้าหรือเจ้าคะ?" ปากนางว่าไปเช่นนั้น ในหัวพลางคิดหาวิธีฉกชิงอย่างรวดเร็ว"ข้ายินยอมให้เจ้ากระทำกับข้าได้ผู้เดียว" ชายหนุ่มเอ่ยจบก็คว้ามือบาง แตะลงที่หัวใจตนเอง "ดังเช่นที่เจ้ากำลังขโมยหัวใจข้าอยู่ตอนนี้อย่างไร"หมิงเสวี่ยที่กำลังยิ้มถึงกับหุบยิ้มแทบไม่ทันตาจิ้งจอกนี่บทจะปากหวานขึ้นมา ทำไมถึงได้หวานเพียงนี้กันนะ!"หัวใจท่านก็ยังอยู่ที่เดิม มิมีใครเอาไปเสียหน่อยมิเช่นนั้น ท่านคงขาดใจตายไปนานแล้ว นางตอบทั้งที่หน้าแดง โดนเขาแกล้งเย้าเอาอีกแล้ว"เพราะหัวใจข้าอยู่ที่เจ้าน่ะสิ ข้าถึงจะตายเพราะขาดเจ้าไม่ได้" เขายิ้มบางมองหมิงเสวี่ยหน้าแทบไหม้ หูแทบพังเพราะคำหวานที่หยอดติดกันระรัวของเขานางยกมือปิดหู ร่ำร้อง "พอแล้ว ไม่เอาแล้ว หากท่านเอ่ยคำหวานอีกเพียงคำ ข้าจะ...ข้าจะ...""เจ้าจะทำอะไร?" เขายังยียวน"ข้าจะหยิกท่าน!" คนผู้นี้ นับวันจะยิ่งน่าตายนัก!!"ก็หยิกสิ" เขายื่นแขนให้ร่างเล็ก "ข้ารออยู่""ฮึ้ยย" นางร้องอย่างขัดใจ "ท่านจะให้ข้าแสดงทักษะการขโมยมิใช่รึเจ้าคะ ข้าว่าเราน่าจะเริ่มกันได้แล้วนะ!""ไม่ต้องรีบเพียงนั้น ข้ามีเวลาให้เจ้าสามวัน"หมิงเสวี่ยขมว

  • ตื๊อรักวาณิช   แผนสาวงาม 2

    "หาที่ค้างคืนหรือไม่ขอรับ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว" เฉี่ยวเสนอความคิด "จะเป็นถ้ำหรือหมู่บ้านสักที่ก็ได้""เจ้าลองไปถามในหมู่บ้านดูก่อนว่ามีใครพอจะให้เราเช่าบ้านสักสองสามคืนบ้างไหม" จิ้งเหอตอบมีสตรีมาด้วย นอนเตียงย่อมดีกว่า"จะว่าไปเรามีผู้หญิงมาด้วย ให้นอนกลางดินกินกลางทรายคงไม่เหมาะจริงๆ" เฉี่ยวเหมยว่า "เช่นนั้นพวกท่านรอตรงนี้ก่อน ข้าจะเข้าหมู่บ้านไปถามให้""เฉี่ยวหลาง ข้าไปด้วย" จื่อหนี่รีบถลาร่างตามไปเกาะติดทันที แต่คราวนี้นางไม่ได้ขึ้นขี่ม้าตัวเดียวกับเฉี่ยวเหมย นางกลับขี่ม้าอีกตัวตามลำพัง"หนี่เอ๋อร์! เจ้าขี่ม้าเป็นด้วยหรือ?" หมิงเสวี่ยร้องถามอย่างตกใจกับท่าทีคล่องแคล่วว่องไวของสาวน้อยอีกคนยามขึ้นหลังม้า"แน่นอนอยู่แล้ว หากข้ามิอาจขี่ม้า คงมิอาจตามเฉี่ยวหลางกับนายท่านไปเที่ยวเล่นได้และคงถูกทิ้งให้เฝ้าบ้านแน่ๆ"จู่ๆ หมิงเสวี่ยก็นึกอิจฉาขึ้นมา อยากขี่ม้าเป็นกับเขาบ้าง แต่จะไปขอให้เฉี่ยวเกอเกอสอนให้ก็ไม่เหมาะจะให้จิ้งเหอสอน...ดีไหมนะ"ไม่ต้องเป็นห่วงจื่อหนี่ไปหรอก เห็นนางทำตัวไร้สาระไปวันๆ เช่นนั้นนางเก่งกว่าที่เจ้าคาดไว้มากนัก" ไป๋จิ้งเหอนั่งเหยียดแขนไปด้านหลัง ชันเข่าและเงยหน้าสูดกลิ่นห

  • ตื๊อรักวาณิช   แผนสาวงาม 1

    "เสวี่ยเอ๋อร์ ทำไมใจร้ายกับนายท่านจังเลยล่ะ?" จื่อหนี่ส่งเสียง ขณะที่กำลังต้มน้ำร้อนสำหรับดื่มชา โดยใช้กาทองเหลืองที่ซื้อมาจากการค้าขายต่างแดนมาต้มหมิงเสวี่ยเบะปาก "ข้าเพิ่งจะชอกช้ำจากรักที่ข้ายึดมั่นมาเกือบสิบปี เจ้าจะให้ข้าเริ่มใหม่ทันทีไม่ได้หรอกนะ""คิดเยอะจัง ข้ากับเฉี่ยวหลางไม่เห็นคิดมากแบบเจ้าเลย" พวกเขาแค่รักกัน จากนั้นก็พาไปทบทวนหลักกายภาพชายหญิงสองต่อสองด้วยกัน แผล็บเดียวก็แต่งงานแล้ว ไม่ยุ่งยากสักนิด"หนี่เอ๋อร์ สมมตินะ สมมติว่าเจ้ามีอันต้องเลิกรากับเฉี่ยวเกอเกอวันนี้ พรุ่งนี้เจ้าจะรักชายอื่นได้ในทันทีหรือไม่?""ถ้าเป็นคนดี ข้าก็รัก" นางถือคติว่า ถ้ายาเก่ามันเสื่อมคุณภาพ ทำให้เป็นพิษกับคนไข้ ต่อให้หายากราคาแพงแค่ไหน นางก็ตัดใจทิ้งได้ แล้วหาใหม่อย่างรวดเร็วความรักก็เหมือนกับสมุนไพรนั่นล่ะ มีสรรพคุณมากเท่าไหร่ ถ้าใช้มากไปหรือน้อยไปก็เป็นโทษ"เสวี่ยเอ๋อร์ เจ้าลองคิดดูนะ หากเจ้าไม่ได้รู้จักกับนายท่าน เหตุการณ์เมื่อวานนี้เจ้าจะทำอย่างไร เจ้าจะไปที่ไหน? สุดท้ายก็ต้องกลับไปหาบุรุษต่ำช้าผู้นั้นเพราะเจ้าไม่มีที่ไปใช่หรือไม่? แต่เจ้าได้รู้จักกับนายท่านแล้วจึงได้มาพึ่งพาเขา คิดดูสิว

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status