ตอนที่ 5

หลังจากนั้นฮูหยินผู้เฒ่าก็กระแอม เพื่อเรียกสติลูกชายคนโตกลับมา ภายในห้องมีเพียงสาวใช้คนสนิทถือว่าเป็นคนเก่าคนแก่ที่ไว้ใจได้คนหนึ่ง

“เจียวเจียว บิดารู้ว่าทำผิดต่อเจ้าเอาไว้มากมาย แต่ถึงแม้ว่าจะย้ายไปอยู่บ้านเดิมยังพื้นที่ห่างไกล เจ้าและมารดาก็คงจะไม่ได้รับความลำบากเท่าใดกระมัง” ท่านราชครูกว่าที่จะมีวันนี้ได้ ต้องยอมรับว่า ได้รับความช่วยเหลือจากทางฝั่งฮูหยินใหญ่ผู้ล่วงลับ ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาไม่น้อย หากว่าเขาไม่เห็นกับตา ก็คงไม่เชื่อว่าภรรยาจะทำตัวเป็นดอกซิ่งโผล่นอกกำแพงเช่นนี้ได้

แม้ว่าจะเนรเทศฮูหยินใหญ่และบุตรสาวคนโตไปยังบ้านเกิด    ทว่าที่นั่นไม่ได้ลำบากมากมายเท่าใดนัก บ้านเดิมมีบ่าวไพร่ที่ทำงานดูแลรักษาบ้าน นอกจากนั้นยังมีที่นาไว้สำหรับให้เช่าและค้าขาย เงินค่าเช่ารายเดือนรายปีนั้นจำนวนไม่น้อย

ความโชคดีของท่านราชครูในตอนนั้น คือฮูหยินรองซึ่งได้รับพระราชทานจากฮ่องเต้ แต่งเข้าจวนมาเพียงหนึ่งเดือนนางถึงกับตั้งครรภ์ในทันที

ในตอนนั้นหลี่เจียวยังอยู่ในครรภ์ของมารดาได้ราว ๆ 4-5 เดือนเห็นจะได้ หากโยนตำแหน่งหน้าที่ทิ้งไป เขาก็เป็นเพียงบุรุษผู้หนึ่ง ที่ยังมีความต้องการอยู่ ภรรยาตั้งครรภ์ไม่สามารถปรนนิบัติสามีได้ มีคุณหนูจากจวนเสนาบดีฝ่ายซ้าย แม้ว่าจะเป็นเพียงบุตรอนุ ทว่ารูปโฉมงามหยดย้อย ต่อให้หนักแน่นในรักมากเพียงใด ย่อมต้องหวั่นไหวเป็นเรื่องธรรมดา

‘หึ ไม่ลำบากเช่นนั้นหรือ มารดาของนางต้องอาศัยแสงจันทรา    ในการปักผ้าเพื่อประทังชีวิต และซื้อตำราสอนนางวาดภาพ ดีดพิณ คัดอักษร ตามแบบฉบับของคุณหนูตระกูลสูงศักดิ์ โชคดีที่ยังพอเหลือความจำเมื่อครั้งยังเป็นคุณหนูใหญ่ของจวนได้บ้าง ทำให้ท่านแม่ไม่ต้องเหนื่อยเท่าใดนัก’

คำพูดเหล่านี้จะเอื้อนเอ่ยบอกกับบิดาได้อย่างไรเล่า ตลอดสิบปี    ที่ผ่านมา นางพยายามเขียนจดหมาย ขอให้บิดายกโทษและสืบสาวเรื่องราวที่เกิดขึ้นใหม่ นางเขียนมาตลอดสามปีตั้งแต่ที่ไปถึง แต่กลับมีเพียงความว่างเปล่าเท่านั้นที่เป็นคำตอบ

แม้ว่านางจะรู้แล้วว่าจดหมายไม่ถึงมือของผู้เป็นบิดา แต่แล้วอย่างไรเล่า หากเขามีใจผูกพันต่อนางซึ่งเป็นบุตรสาวคนโตอย่างแท้จริง  เหตุใดถึงไม่มาเยี่ยมนางบ้าง ส่งคนสนิทที่ไว้ใจได้มาสืบข่าวนางบ้างก็ยังดี

ทว่าเป็นเพียงความคิดที่แสนโง่งมเท่านั้น บิดาผู้นี้หลงลืมความรักเมื่อครั้งเก่ากับมารดา หลงลืมรากเหง้าของตนเอง หลงใหลในลาภยศ และชื่อเสียงเงินทองที่ฮ่องเต้ประทานให้

นางมิเคยลืมว่าความลำบากนั้นเป็นเช่นไร รวมถึงรสชาติที่แสนสุขเมื่อครั้งยังเยาว์ด้วยเช่นกัน ในเมื่อมีโอกาสฟื้นคืนมาใหม่ เหตุใดต้องพร่ำหาความรักจอมปลอมพวกนั้นด้วยเล่า ความสุขพวกนั้น นางสามารถสร้างมันขึ้นมาด้วยตนเองได้

‘พี่สาวที่แสนดีอย่างนั้นหรือ ฝันไปเถอะ’

“เจ้าค่ะ” หลี่เจียวตอบรับเสียงเบา คล้ายไม่เต็มใจจะเอื้อนเอ่ยคำนี้ออกมาสักเท่าใดนัก

บิดาผู้นี้ ทั่วทั้งเมืองหลวงต่างโจษจันถึงความเก่งกาจ ว่าเป็นคนที่ฮ่องเต้ทรงไว้วางพระทัย ให้สอนหนังสือองค์รัชทายาทมาตั้งแต่ยังเยาว์ และมีโอกาสได้รับใช้เป็นที่ปรึกษาฮ่องเต้ตั้งแต่ยังมิขึ้นครองราชย์เสียด้วยซ้ำ

แต่นั่นเป็นเพราะท่านตาของนางต่างหากเล่า เป็นเพราะท่านตาแนะนำบุตรเขยให้รู้จัก ถึงได้มีโชคหล่นทับมากมายเพียงนั้น ลำพังแค่บัณฑิตรูปงามผู้หนึ่งมีมากมายทั่วทั้งเมืองหลวง ไหนเลยจะสามารถเข้าพระทัยฮ่องเต้ได้อย่างถ่องแท้ หากไม่ได้รับคำชี้แนะจากท่านตาซึ่งเป็นหมอหลวงรักษาส่วนพระองค์มายาวนาน

ฮูหยินรองถึงกับกลั้นหายใจกับคำตอบของลูกเลี้ยงผู้นี้ ทว่าก็ไม่ได้เหนือความคาดหมายของนางไปมากเท่าใดนัก จดหมายที่เด็กโง่เขลาและมารดาของนางที่เป็นหนามทิ่มใจเขียนมานั้น ถูกทำลายทิ้งตั้งแต่ท่านราชครูยังมิทันได้ก้าวเข้าจวนเสียด้วยซ้ำ ไหนเลยจะรับรู้ถึงความยากลำบากของบุตรสาวอันเป็นที่รักได้เล่า

“ดี เป็นเช่นนั้นก็ดีแล้ว” ท่านราชครูตบเข่าตัวเองไปฉาดใหญ่ ได้ฟังจากปากบุตรสาวของตนเองว่าไม่ได้รับความลำบากก็โล่งอก ถึงอย่างไรก็เป็นลูกที่เกิดมาด้วยความรัก เขาย่อมรู้สึกต่อนางไม่มากก็น้อย

“เจ้าใหญ่ เข้าเรื่องเถอะ” ฮูหยินผู้เฒ่านั้นร้อนใจนัก เนื่องจาก   อีกไม่นานราชโองการก็คงจะมาถึงในไม่ช้านี้แล้ว แต่ลูกชายตัวดียังมัวพิรี้พิไรไม่เข้าเรื่องเสียที แบบนี้จะทันขันทีมาประกาศราชโองการได้อย่างไรกัน

หลี่เจียวยกยิ้มมุมปาก นางจำได้ว่าวันนี้เป็นวันที่หิมะตกหนักที่สุด ทว่าเหล่าขันทีกลับฝ่าความหนาวเหน็บออกมาจากในวัง เพื่ออ่านราชโองการสมรสพระราชทานให้องค์ชายแปดและบุตรสาวคนโตของราชครูหลี่

ในครั้งนั้นนางโง่เขลา ด้วยหลักคำสอนบุตรสาวอยู่ที่เรือนเชื่อฟังบิดา แต่งงานเชื่อฟังสามี สิ้นบุญสามีเชื่อฟังบุตร ไหนเลยจะกล้าขัดคำสั่งของบิดา ยอมสลับตัวกับน้องสาว หลี่ถิง ที่ถูกหมายตาเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าจะได้เป็นพระชายาขององค์ชายแปด ซึ่งจะเลื่อนขั้นไปเป็นรัชทายาทในไม่ช้านี้

อีกทั้งนางยังมีชายในดวงใจ ที่ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าใด ก็ยังมิเคยลืมเลือนคนผู้นั้น เดิมทีคิดว่าคงไร้วาสนาต่อกันไปนานแล้ว เนื่องจากว่านางไม่มีหน้าจะไปยืนเคียงคู่ซื่อจื่อแห่งตำหนักชินอ๋องได้

กอปรกับช่วงนั้น องค์ชายแปดอยู่แดนเหนือ ปราบโจรที่ก่อกบฏ ฮ่องเต้ทรงร้อนพระทัย เมื่อทราบข่าวว่าโจรทางแดนเหนือถูกปราบจนหมดสิ้นแล้ว จึงมีรับสั่งให้องค์ชายแปดกลับวัง เพื่อสมรสกับคู่หมายที่เคยพูดไว้เมื่อครั้งยังเยาว์ ข่าวนี้โด่งดังถูกพูดถึงไปทั่วทั้งเมืองหลวง

อาจจะเพราะเวลาล่วงเลยมายาวนานถึงสิบปี ในความทรงจำของชาวเมืองจึงเข้าใจว่า หลี่ถิง คือคุณหนูใหญ่แห่งจวนราชครู คุณหนูผู้มีฉายาว่างามล่มเมือง เป็นหงส์เพลิงเคียงคู่มังกร

“เจียวเจียวคงจำได้กระมัง ครั้งหนึ่งท่านตาของเจ้าเคยบอกเอาไว้ ว่าได้หมั้นหมายกับองค์ชายแปด” ราชครูหลี่กระแอมเบาๆ จากนั้นก็เริ่มพูดจาหว่านล้อมบุตรสาวคนโต แม้ว่านางจะงดงามไม่แพ้น้องสาว แต่หลายปีมานี้ หลี่ถิงได้ถูกฝึกฝนเพื่อเป็นพระชายาขององค์ชายแปดโดยแท้จริง ไม่ว่ามองไปทางไหนก็คิดว่าบุตรสาวคนรองนั้นเหมาะสมกว่า

“เจ้าค่ะ” หลี่เจียวขานรับหนักแน่น ไม่หลบสายตาแม้เพียงน้อย  ทำเอาท่านราชครูหลี่ถึงกับใจสั่น รู้สึกประหม่าขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ

“หลายปีมานี้ องค์ชายแปดอยู่ทำศึกที่แดนเหนือ เหล่าขุนนางเร่งรัดเรื่องภายใน ทว่าเรื่องพวกนี้ เจ้าเป็นสตรีไม่ต้องก้าวล่วงเป็นดีที่สุด รู้เพียงว่าฝ่าบาททรงร้อนพระทัย ทรงตรัสถามเรื่องหมั้นหมายของพวกเจ้ามาหลายปี พ่อเองก็ร้อนใจ จึงได้ปรึกษาท่านย่าและแม่รองของเจ้า หลี่ถิงเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย อีกทั้งกิริยามารยาทก็งดงาม เพิ่งจะผ่านวัยปักปิ่นมาได้ไม่นาน แต่ยังไม่ยอมออกเรือน บอกเพียงอยากจะอยู่รับใช้ท่านย่า เด็กคนนี้ช่างโง่งมนัก” ท่านราชครูจู่ ๆ ก็ตำหนิบุตรสาวคนรอง แต่ใบหน้ากลับเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม ที่นางแสดงความกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ

ฮูหยินผู้เฒ่าหน้ามืดคล้ายจะเป็นลม บุตรชายที่สง่างามดันทำตัวโง่งม ชมน้องสาวต่อหน้าพี่สาวนางได้เช่นใดกัน

“ให้แม่พูดเถอะ” ฮูหยินผู้เฒ่าไม่รอฟังคำพูดพรรณนาของบุตรชาย ที่ดูเหมือนจะเป็นการขุดดินฝังกลบตัวเองอีกต่อไป จึงตัดสินใจที่จะเป็นคนจบเรื่องราวทั้งหมดนี้เอง “เจียวเจียว ย่าคนนี้ผิดต่อเจ้าและแม่เจ้ายิ่งนัก แต่หลานจากบ้านไปนาน อีกทั้งมารยาทพิธีการต่าง ๆ นั้นย่อมไม่มีประสบการณ์ เป็นการยากที่จะเข้ากับธรรมเนียมจากในวังหลวงได้ ย่าพูดเท่านี้หลานพอจะเข้าใจหรือไม่” ฮูหยินผู้เฒ่าโยนเผือกร้อนมาให้แบบไม่ทันตั้งตัว

หากนางตอบไปว่า ‘เข้าใจ’ นั่นหมายความว่า นางยอมรับกับผลที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้ แต่หากนางบอกว่าไม่เข้าใจ นางก็จะยิ่งกลายเป็นสตรีที่แสนโง่งม เรื่องเพียงเท่านี้กลับไม่เข้าใจ ยิ่งไม่มีคุณสมบัติที่เหมาะสมกับตำแหน่งพระชายาขององค์ชายแปด