บทที่ 24 ขายดิบ ขายดี ซาลาเปาที่นี่เลิศที่สุด

บทที่ 24

ขายดิบ ขายดี ซาลาเปาที่นี่เลิศที่สุด

         เพียงไม่ถึงครึ่งวันซาลาเปารูปแบบต่าง ๆ ก็เสร็จเป็นที่เรียบร้อย ทั้งสามต่างรอชิมกันอย่างใจจดใจจ่อ เมื่อชิมแล้วต่างก็ต้องยกนิ้วให้กับฝีมือของฟางหนิงฮวา ถึงแม้ว่านี่จะเป็นการทำซาลาเปารสชาติใหม่ ๆ เป็นครั้งแรกแต่ว่านางก็ทำออกมาได้ดีไม่น้อย ทั้งรูปร่างน่าตาก็น่ากินเอามาก ๆ

         “มาเร็ว กำลังร้อน ๆ เลย” ฟางหนิงฮวาวางจานซาลาเปาลงต่อหน้าต้าเป่ากับเสี่ยวเจียง

         ในจานมีทั้งซาลาไส้ถั่วดำ ซาลาเปาไส้ถั่งเหลืองผสมดอกไม้กลิ่นหอม และที่สำคัญที่สุดก็คือซาลาเปาไส้ปลาเค็มตามคำเสนอแนะของต้าเป่า

         ต้าเป่าหยิบซาลาเปาไส้ปลาเค็มขึ้นมาก่อนเป็นสิ่งแรกเพราะอยากรู้ว่ารสชาติจะเป็นอย่างไร

         “อืม...อร่อยดีเหมือนกันนะ” ต้าเป่าเอ่ยชม ด้วยความอร่อยนั้นทำให้เขากินมันอย่างต่อเนื่องจนหมดภายในเวลาอันรวเร็ว

         จากนั้นทุกคนก็พากันชิมซาลาเปาไส้ปลาเค็มตามต้าเป่าบ้าง ปรากฏว่าทุกคนต่างก็ชอบ ส่วนไส้อื่น ๆ ก็รสชาติดีไม่แพ้กัน

         “พวกเจ้าคิดว่าข้าทำขายพรุ่งนี้เลยดีไหม” ฟางหนิงฮวาถาม

         “ดี เจ้าลองเลย” เสี่ยวเจียงสนับสนุน

         ต้าเป่าเหมือนกับจะนึกอะไรออกอย่างหนึ่งเขารีบเสนอความคิดของตัวเองทันที “เจ้าลองเขียนป้ายหน้าร้านดูไหมว่ามีซาลาเปาไส้อะไรขายบ้าง ลูกค้าจะได้รู้ เพราะไม่อยากนั้นลูกค้าก็จะเข้าใจว่าร้านของเจ้ามีเพียงแบบเดียว”

         “อืม ความคิดของเจ้าเข้าท่ามา อีกอย่างนะข้าคิดว่าจะทำโปรโมชั่นด้วย” ฟางหนิงฮวาพูด

         “อะไรชัน ๆ นะ ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน” ต้าเป่าขมวดคิ้วอย่างุนงง

         “อ้อ...เป็นการทำข้อเสนอดี ๆ ให้ลูกค้าน่ะ อยากเช่นให้พวกเขาลองชิมกันถ้าหากว่าชอบก็ค่อยซื้อ หรือไม่ก็ซื้อสิบลูกแถมหนึ่งลูก ประมาณนี้” ฟางหนิงฮวารีบอิบายทันที เมื่อสักครู่เผลอพูดออกไปก็กลัวว่าจะทำให้สหายทั้งสองเข้าใจผิด

         “อ้อ” ต้าเป่ากับเสี่ยวเจียงพยักหน้า

         วันต่อมาฟางหนิงฮวาก็เปิดฉากขายซาลาเปารสชาติใหม่ ปรากฏว่าผลตอบรับนั้นดีเกินคาดโดยเฉพาะกับซาลาเปาไส้ปลาเค็ม บางคนที่ได้ยินเรื่องนี้มาพอสมควรก็อยากจะลองกินดูบ้างว่าซาลาเปาไส้ปลาเค็มตำหรับชาววังนั้นอร่อยสมดังคำร่ำลือหรือไม่

         ผ่านไปเกือบเดือนที่เซียวป๋อเหวินไปออกศึก ระหว่างนั้นซาลาเปาของฟางหนิงฮวาก็ได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อย ๆ ในเมืองถู่หยาง ตอนนี้ไม่ว่างานเลี้ยง งานแต่ง งานมงคลอะไรก็ตามทุกบ้านจะสั่งซาลาเปาจากนางเสมอ จนตอนนี้ร้านสกุลฟางโด่งดังไปทั่ว

         “หนิงฮวา พรุ่งนี้ที่บ้านของข้าจะมีงานเลี้ยงรวมญาติของตระกูล ข้าสั่งซาลาเปาหน่อยสิ” ฮูหยินเจียงลูกค้าประจำเดินเข้ามาสั่งของชุดใหญ่

         จวนเจียงเป็นบ้านคหบดีที่ร่ำรวยบ้านหนึ่งซึ่งมีการจัดงานเลี้ยงเป็นประจำ ไม่ว่าจะเป็นงานเลี้ยงรวมญาติ งานเลี้ยงต้อนรับลูกค้า งานเลี้ยงชุมนุมเหล่าคหบดี งานเลี้ยงสหายของบุตรชาย ทั้งครั้งล้วนมาสั่งซาลาเปากับร้านสกุลฟางทั้งหมด แต่ละครั้งก็สั่งเยอะทีละเป็นร้อย ๆ ลูก

         “ได้เจ้าค่ะ ฮูหยินจะสั่งแบบไหนบ้างเจ้าคะ” ฟางหนิงฮวายืนถือพู่กันกับกระดาษเตรียมพร้อมจด

         ฮูหยินสกุลเจียงทำท่าทางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งเพื่อไล่นับจำนวนญาติที่มารวมตัวในครั้งนี้ นับไปนับมาก็ได้ราว ๆ เกือบร้อยคน ทำเอาฟางหนิงฮวาถึงกับตกใจไม่คิดว่าตระกูลเจียงจะยิ่งใหญ่ถึงเพียงนี้

         “ข้าเอาไส้หมูสับกับไส้ปลาเค็มอย่างละห้าสิบลูก แล้วก็พวกไส้ที่เป็นของหวานรวม ๆ กันอีกห้าสิบลูกก็แล้วกัน” ฮูหยินสกุลเจียงบอก

         “จะให้ข้าเอาไปส่งหรือว่าจะให้คนมารับดีเจ้าคะ” ฟางหนิงฮวาถาม

         “เดี๋ยวข้าให้คนมารับเหมือนเดิมนั่นแหละ ให้เจ้าไปส่งกว่าจะขนเสร็จเจ้าคงต้องเดินหลายรอบ” นางพูดพลางหัวเราะ ฟางหนิงฮวาเองก็หัวเราะตามด้วย

         ฟางหนิงฮวาคำนวณเงินเสร็จสรรพจากนั้นก็บอกกับนาง “ทั้งหมดเป็นห้าตำลึงเจ้าค่ะ เดี๋ยวข้าให้หมั่นโถวเพิ่มไปอีกยี่สิบลูก ไม่คิดเงิน”

         “หนิงฮวานี่ใจดีตลอด จะไม่ให้ลูกค้าติดได้อย่างไร” ฮูหยินสกุลเจียงพูดยิ้ม ๆ พลางควักเงินออกจากถุงผ้ามอบให้ฟางหนิงฮวาเป็นจำนวนห้าตำลึงพอดิบพอดี

         “พรุ่งนี้ตอนเช้ามารับได้เลยนะเจ้าคะ” ฟางหนิงฮวาบอก

         จำนวนคำสั่งซื้อที่มากมายถึงเพียงนี้ไม่งานเล็กเลยสำหรับพวกเขา อีกอย่างก็ไม่ได้มีแค่จวนเจียงเท่านั้นที่มาสั่ง ยังมีของบ้านอื่น ๆ ที่สั่งกันทุกวันอีกด้วย ก่อนหน้านี่ที่ฟางหนิงฮวาต้องไปส่งซาลาเปาเพียงแค่สามที่มาบัดนี้มีเป็นสิบกว่าที่แล้ว ดังนั้นวิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้คือการรับสมัครคนงานมาช่วยทำซาลาเปาเพิ่ม

         “ท่านพ่อได้ข่าวจากท่านอาหรือไม่ว่าจะกลับมาเมื่อใด” ฟางหนิงฮวาถามด้วยสีหน้าเป็นกังวลเนื่องจากวันนี้มีคำสั่งซื้อเข้ามามากเป็นพิเศษ

         “พ่อเพิ่งได้รับจดหมายจากอาของเจ้าว่าจะกลับมาเร็ว ๆ นี้ ตอนนี้อาสะใภ้ของเจ้าหายดีแล้ว” ฟางตวนตอบ

         ฟางหนิงฮวาพยักหน้า “อืม...ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ดีเหมือนกัน พวกเรารับคนเพิ่มอีกแค่หนึ่งคนท่านพ่อกับท่านแม่ว่าเพียงพอหรือไม่ หน้าที่การส่งซาลาเปาในตอนเช้าข้าจะเป็นคนไปส่งเช่นเดิม ส่วนท่านอากับคนงานอีกคนก็ช่วยท่านแม่ทำ ส่วนท่านพ่อก็ทำหน้าที่ขาย ข้าว่าเช่นนี้ลงตัวพอดี”

         “แม่ก็เห็นด้วยกับเจ้า อย่างนั้นก็ประกาศรับคน เลยก็แล้วกัน” นิ่งหรงสนับสนุน

         ฟางตวนเองก็พยักหน้าเห็นด้วยเช่นกัน

        

หลังจากที่ประกาศรับคนได้ไม่นานก็มีคนมาสมัครมากมาย สุดท้ายแล้วก็คัดเลือกได้เด็กสาวคนหนึ่งที่มีความขยันขันแข็งและบุคลิกสดใสร่าเริงเข้ามาทำงาน นางชื่อเหลียวชิงชิงเป็นหญิงสาวที่มาจากหมู่บ้านนอกเมือง เดิมทีนางเป็นลูกมือในโรงย้อมผ้าแต่ว่าที่โรงย้อมผ้ามีงานไม่มากนัก รายได้ไม่ค่อยพอ หนำซ้ำยังมีแววว่าจะปลดคนงานออกอีก ดังนั้นจึงมาสมัครงานที่ร้านสกุลฟางแทน

          เมื่อมีคนมาช่วยแล้วฟางหนิงก็ผุดความคิดขึ้นมาว่านอกจากจะขายซาลาเปากับหมั่นโถวสู้ทำเป็นร้านขายติ่มซำไปเลยย่อมดีกว่า ได้ยินคำว่าทำร้านติ่มซำแล้วบิดามารดารวมทั้งชิงชิงก็งุนงงเล็กน้อยเพราะไม่รู้ว่าติ่มซำคืออะไร

         “ติ่มซำก็คือร้านที่มีอาหารนึ่งหลากหลายอย่างรวมกัน ทั้งซาลาเปา หมั่นโถว ขนมจีบ ฮะเก๋า เกี๊ยว ผักกาดขาวห่อมหมูสับ ตีนไก่ตุ๋นเต้าซี่ และอย่างอื่นอีกมากมาย รายการอาหารบางอย่างพวกท่านอาจจะยังไม่รู้แต่ข้าจะทำออกมาให้ลองชิมดูก่อน” ฟางหนิงฮวาอธิบาย

         “อืม เจ้ามั่นใจว่าติ่มซำอะไรนั่นของเจ้ามันจะขายได้หรือ” ฟางตวนยังคงไม่มั่นใจ

         “รับรองว่าต้องขายได้แน่นอนเจ้าค่ะ ติ่มซำเป็นอาหารที่กินง่ายทั้งง่ายรสชาติดี กินได้เรื่อย ๆ เหมาะกับการซื้อไปกินที่บ้านหรือจัดงานเป็นอย่างยิ่ง ข้ารับรองเลยว่าจะไม่ทำให้ท่านพ่อกับท่านแม่ผิดหวัง” ฟางหนิงฮวาพูดดด้วยความมั่นใจ

         หญิงสาวใช้กลยุทธ์เดิมนั่นก็คือทำอาการออกมาให้ลูกค้าทดลองชิมก่อน หากว่าพวกเขาชอบแล้วก็ค่อยซื้อ ผลประกฎว่าชาวเมืองต่างก็ชื่นชอบติ่มซำของนางเป็นอย่างมาก มาต่อแถวซื้อกันตลอดทั้งวัน เนื่องจากเป็นอาหารที่แปลกใหม่และยังมีรสชาติอร่อยกินง่ายอีกด้วย เพียงเวลาไม่กี่วันติ่มซำก็โด่งดังไปทั่วเมืองไม่แพ้ซาลาเปาไส้ปลาเค็มเลย

         รายได้ของร้านจากเดิมที่ได้เพียงวันละไม่กี่ตำลึงมาบัดนี้ได้ไม่ต่ำกว่าสิบตำลึงต่อวันทำเอาฟางตวนกับนิ่งหรงดีใจมากกล่าวขอบคุณบุตรสาวไม่หยุดปาก ฟางตวนภูมิใจในบุตรสาวคนนี้มากถึงขนาดขอบคุณสวรรค์ที่เมตตาให้บุตรสาวขี้โรคของตนหายป่วยไข้และกลายมาเป็นหญิงสาวที่เก่งและฉลาดอย่างในตอนนี้