LOGINShare
บทที่ 18 (รีไรท์)
Last Updated:
2024-12-08 17:20:03กว่าจะกลับถึงจวนก็บ่ายคล้อยตะวันเริ่มเคลื่อนลงต่ำแล้ว หลินเข่อซิงยิ้มหน้าระรื่น วันนี้แม้ตอนออกไปจะไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่ แต่ขากลับก็นับว่าไม่ขาดทุนแล้ว
อวิ๋นเฟยหลงทำตัวดีกับเธอเป็นพิเศษ หลังจากบรรยากาศกระอักกระอ่วนที่เขาปักปิ่นให้เธอกลางตลาด ก็ไม่มีอะไรแบบนั้นเกิดขึ้นอีก มีเพียงแค่ไม่ว่าเธอจะแค่มองหรือเข้าไปหยิบจับสอบถามแม่ค้าพ่อค้า พ่อคนหน้าใหญ่ก็จะเข้ามาจ่ายเงินให้ในทันที แรก ๆ เธอพยายามปฎิเสธ และคืนของให้เถ้าแก่เจ้าของร้าน แต่เขากลับส่งสายตาดุดันกลับมาแทน ทำเอาเธอไม่กล้าพูดอีก หลิงเฉินที่ติดสอยห้อยตามไปด้วย ก็แอบยิ้มเป็นบ้าเป็นหลังอยู่คนเดียว ทำเอาเธอหน้าร้อนผ่าว แต่เมื่อลองคิดดูว่า มีแต่ผลดีกับตัวเธอไม่มีผลร้าย จากนั้นเธอก็ตระเวณพาเขาเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ จ่ายร้านโน้น จนหลิงเฉินถึงกับโอดครวญเพราะสองแขนนั้นแทบยกไม่ขึ้นแล้ว “คุณหนู พอก่อนดีหรือไม่เจ้าคะ” สาวใช้คนสนิทพูดพลางหอบหายใจพลาง “จะได้อย่างไรกัน ข้ายังไม่ได้ซื้อของใช้จำเป็นอีกหลายอย่างเลย” “แต่ว่า…” เมื่อหลินเข่อซิงมองหลิงเฉินให้ชัด ๆ ก็หัวเราะแห้ง ๆ “เช่นนั้นก็พอก่อนดีกว่าเนอะ” ฝ่ายอวิ๋นเฟยหลงที่สังเกตได้ว่าคนตัวเล็กไม่ได้เดินไปด้วยกัน ก็หยุดมองและเดินกลับมาหาสองสาวหนึ่งนายหนึ่งบ่าว “มีอะไรกันหรือ” “เอ่อ …ข้าว่าเรากลับจวนกันดีกว่าเจ้าค่ะ หากยังเดินต่อไป เกรงว่าของจะทับหลิงเฉินตายเสียก่อน” อวิ๋นเฟยหลงเงียบไปอึดใจ ก่อนจะตอบรับเสียงเบา เมื่อกลับมาถึงจวน หลินเข่อซิงที่คิดว่าจะได้พักอย่างสงบ ก็พบเจอกับร่างอรชรงดงามในชุดผ้าสีม่วงเข้ม แต่กลับขับผิวของผู้สวมใส่ จะเป็นใครไปได้อีก นอกจากหยางเฟยฮุ่ย นางย่างกรายเข้ามาหาพวกเธอทันที “เฟยหลง ท่านออกไปตลาด ใยไม่ชวนข้าไปด้วยเล่า ปกติเรามักจะไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดไม่ใช่หรือ ข้าก็เลยมาคอยท่านที่นี่” หยางเฟยฮุ่ยจีบปากจีบคอพูดกับชายหนุ่ม แต่ร่างสูงหาได้ใส่ใจหญิงงามแม้แต่น้อย เขาเลือกเดินผ่านไปยังเรือนของตนเองโดยมีบ่าวชายตามไปด้วย หลินเข่อซิงรีบตั้งสติ ก่อนจะเดินหลบเลี่ยงไปยังเรือนตัวเองเช่นกัน แต่ไม่ทันจะได้เดินหนีไป หยางเฟนฮุ่ยก็เรียกเธอไว้เสียก่อน “จะรีบไปไหนล่ะ คุณหนูหลิน อยู่คุยเป็นเพื่อนข้าก่อนสิ” หลินเข่อซิงถอนหายใจเฮือก ก่อนจะหันมายิ้มตอบ "คุณหนูหยาง ท่านมีเรื่องใดจะคุยกับข้าหรือ" หยางเฟยฮุ่ยยิ้มบาง ๆ ก่อนจะก้าวเข้ามาใกล้เธอ มากขึ้นเรื่อย ๆ "ข้าแค่กังวล... ว่าท่านอาจจะเข้าใจ ‘สถานะของตัวเอง’ ผิดไป" "...!!!" หลินเข่อซิงกะพริบตาปริบ ๆ เดี๋ยวนะ! นี่มันหมายความว่าไง!? หยางเฟยฮุ่ยหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนหวังดีกัยเธออย่างที่สุด "ข้ารู้ว่าท่านเป็นคนสดใสร่าเริง และคุณชายก็เป็นบุรุษที่ยอดเยี่ยม" "แต่ท่านก็คงทราบดีใช่หรือไม่... ว่าท่านยังไม่ได้เป็น ‘ภรรยาของเขา’ จริง ๆ?" "...!!!" โอ๊ย! คำพูดนี้มันแทงใจมาก! หลินเข่อซิงรีบพยักหน้ารัว ๆ "ข้าไม่เคยคิดว่าข้าเป็นภรรยาของคุณชายเลยนะเจ้าคะ!" หยางเฟยฮุ่ยยิ้มบาง ๆ ก่อนจะกล่าวต่อ "นั่นแหละเจ้าค่ะ... เพราะฉะนั้น ข้าก็อยากให้ท่านระวัง ‘ท่าทีของตัวเอง’ สักหน่อย" "เพราะหากวันใดท่านไม่ได้ถูกเลือกขึ้นมา ท่านอาจจะ... เสียใจได้นะเจ้าคะ" "...!!!" โอ๊ย! นี่มันอะไร! นางกำลังขู่ฉันแบบสุภาพสุด ๆ! หลินเข่อซิงฝืนยิ้ม "ข้าจะจำคำแนะนำของคุณหนูหยางไว้" แต่ในใจเธอคิดแค่ว่าไม่อยากอยู่เสวนากับหญิงนางนี้อีกแล้ว ขณะที่บรรยากาศกำลังเริ่ม ‘อึดอัด’ ขึ้นเรื่อย ๆ เสียงทุ้มต่ำที่ทำให้ใครต่อใครขนลุกก็แทรกเข้ามากลางวงสนทนา “พวกเจ้ากำลังคุยอะไรกัน?” “…!!!” หลินเข่อซิงรีบหันไปมอง แและพบว่าอวิ๋นเฟยหลงกำลังเดินตรงเข้ามา หยางเฟยฮุ่ยยิ้มบาง ๆ ก่อนจะโค้งตัวให้อย่างนอบน้อม “เฟยหลง ข้าแค่พูดคุยกับคุณหนูหลินเล็กน้อยเท่านั้นเจ้าค่ะ เราสองคนเข้ากันได้ดียิ่ง ใช่หรือไม่เจ้าคะ คุณหนูหลิน” อวิ๋นเฟยหลงหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะปรายตามองหลินเข่อซิง “จริงหรือ?” “…!!!” ‘โอ๊ย! แล้วฉันต้องตอบยังไงดี!’ หลินเข่อซิงรีบแสร้งทำเป็นยิ้มสดใส แต่ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร หยางเฟยฮุ่ยก็เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อน “ข้าเพียงแค่ให้คำแนะนำแก่คุณหนูหลินเท่านั้นเจ้าค่ะ” “คำแนะนำ?” อวิ๋นเฟยหลงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “เรื่องอะไร?” หยางเฟยฮุ่ยยังคงรักษารอยยิ้มสง่างามเอาไว้ ขณะที่พูดเสียงหวาน “ก็เรื่องสถานะของนางเจ้าค่ะ ข้าคิดว่า…” “ไม่จำเป็น” เสียงทุ้มตัดบท “…!!!” หา!? อวิ๋นเฟยหลงตัดบทหยางเฟยฮุ่ยแบบไม่ลังเลเลยเรอะ!? บรรยากาศรอบข้างเงียบกริบ แรงกดดันจากคนที่เป็นผู้บัญชาการในสนามรบแผ่กระจายออกมา หยางเฟยฮุ่ยยังคงสงวนท่าทีสง่างามแต่ถ้าสังเกตดี ๆ จะเห็นว่าตัวนางสั่นน้อย ๆ อีกทั้งปลายนิ้วของนางที่ซ่อนอยู่ใต้แขนเสื้อก็กำแน่น นี่เป็นครั้งแรกที่อวิ๋นเฟยหลงปฏิเสธนางต่อหน้าคนอื่น! “เฟยหลง...” “ข้าคิดว่าเจ้ากำลังยุ่งเรื่องที่ไม่ใช่ของเจ้า” อวิ๋นเฟยหลงกล่าวเสียงเรียบ แต่แฝงไปด้วยความเฉียบคม “…!!!” หลินเข่อซิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กะพริบตาปริบ ๆ ‘อู๊ยยย ถ้าฉันเป็นหยางเฟยฮุ่ยล่ะก็ ฉันร้องไห้กลับจวนไปละ' หยางเฟยฮุ่ยพยายามรักษาสีหน้านิ่งสงบเอาไว้ ก่อนจะยิ้มบาง ๆ "เช่นนั้นข้าคงต้องขอตัว" "..." อวิ๋นเฟยหลงไม่ได้ตอบอะไร เขาเพียงแค่หันไปทางหลินเข่อซิง กก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า "เจ้าอยากกลับเรือนหรือไม่?" "...!!!" โอ๊ย! นายถามแบบนี้มันดูเป็น ‘สามีที่ดี’ เกินไปแล้วนะ! หยางเฟยฮุ่ยมองภาพนั้นอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดประโยคสุดท้ายที่ทำให้อวิ๋นเฟยหลงถึงกับชะงัก "คุณชาย... ท่านแน่ใจหรือเจ้าคะ ว่าสิ่งที่ท่านทำอยู่นี้ ‘ถูกต้อง’?" "...!!!" อวิ๋นเฟยหลงไม่ได้ตอบทันที ดวงตาคมกริบของเขาไหววูบไปเล็กน้อย ‘โอ๊ย! นายอย่าบอกนะว่านายกำลัง ‘คิดมาก’ เพราะคำพูดของหยางเฟยฮุ่ย!?’ หลินเข่อซิงที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่ เริ่มรู้สึกถึงแรงกดดันที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน อวิ๋นเฟยหลงกำลัง ‘หวั่นไหว’ จริง ๆ หรือ!? อวิ๋นเฟยหลงเงียบไปเพียงครู่เดียว ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ข้าไม่สนใจว่ามัน ‘ถูกต้อง’ หรือไม่” “…!!!” หยางเฟยฮุ่ยเบิกตากว้างเล็กน้อย นางคาดไม่ถึงว่าชายผู้เย็นชาที่สุดในแผ่นดินจะพูดประโยคนี้ออกมา! “ข้าสนแค่ว่า ‘ข้าอยากทำ’ หรือไม่เท่านั้น” หลินเข่อซิงอ้าปากค้าง ‘นายพูดอะไรออกมาเนี่ย’ หยางเฟยฮุ่ยเงียบไป รอยยิ้มของนางดูแข็งกระด้างขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะโค้งตัวให้อย่างสง่างาม “เช่นนั้นข้าคงไม่มีอะไรจะพูดอีก” หลังจากที่หยางเฟยฮุ่ยเดินจากไป อวิ๋นเฟยหลงก็หันมาทางหลินเข่อซิง “กลับเรือนกันเถอะ” โอ๊ย! นี่มันประโยคที่สามีพูดกับภรรยาชัด ๆ! “ข้าหมายถึงเจ้าก็กลับเรือนเจ้า ข้าก็กลับเรือนข้า เข้าใจหรือไม่” เธอพยักหน้าหงึก ๆ เออ! กลับก็กลับ! ฉันไม่อยากตกอยู่กลางสงครามของพวกนายแล้ว! แต่ขณะที่พวกเขาเดินไปด้วยกัน...อวิ๋นเฟยหลงก็พูดประโยคหนึ่งออกมา “ต่อไปนี้ หากมีใครพูดอะไรกับเจ้า...ให้มาถามข้าก่อน” หลินเข่อซิงสะดุดเท้าแทบล้ม โอ๊ย! นี่มันคำพูดของสามีที่คอยปกป้องภรรยาชัด ๆ! แต่อวิ๋นเฟยหลงยังคงทำหน้าเรียบเฉย ราวกับคำพูดของเขาเป็นเรื่องปกติที่คุยกันทั่วไป 'นับวันหมอนี่ชักจะล้อเล่นกับใจฉันมากไปแล้ว’
Latest chapter
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทสุดท้าย
“เฮือก…” เสียงสูดลมหายใจเข้าลึกดังขึ้น ทำเอาทรวงอกของหญิงสาวยกขึ้นสูง ขนตางอนยาวเรียงตัวสวยเริ่มขยับไหว ในที่สุดเปลือกตาก็คอยๆเลิกขึ้น ปรากฎดวงตากลมโตสดใสที่มองไปมารอบๆ แสงไฟสีขาวนวลสว่างขึ้นในห้องเล็กๆ ของเธอมาจากหลอดฟลูออเรสเซนต์บนเพดานห้องสี่เหลี่ยมที่คุ้นเคย เมื่อมองไปตรงมุมห้องขวามือ ก็มีโต๊ะเขียนหนังสือรกๆ ที่มีหนังสือและแก้วน้ำวางอยู่ โทรศัพท์มือถือวางแน่นิ่งบนหัวเตียง สายชาร์จรวมถึงสายสมอลทอร์คพันกันยุ่งเหยิงเป็นก้อนกลม หลินเข่อซิงค่อยๆลุกขึ้นมาอยู่ในท่านั่ง“เรากลับมาแล้วเหรอ…” หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง ราวกับไม่แน่ใจว่านี่คือความจริงหรือเพียงอีกหนึ่งความฝันอันยาวนานนางลูบอกตัวเองเบาๆ เพื่อปลอบใจว่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เพิ่งเผชิญมา เป็นเพียงฝันร้ายยาวนานเท่านั้น แต่มันช่างสมจริงเหลือเกิน ความรู้สึกของสายลมในป่าลึก กลิ่นดินหลังฝนตก เสียงหัวเราะของหลิงเฉิน หรือแม้แต่สัมผัสอันอบอุ่นของอวิ๋นเฟยหลง...“เฟยหลง…”เพียงเอ่ยชื่อเขา น้ำตาก็เอ่อคลอเบ้า ราวกับหัวใจถูกบีบรัด เธอรีบเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก พยายา
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 103
นับจากโศกนาฏกรรมนองเลือดวันนั้น ก็ผ่านมาได้หนึ่งปีแล้ว อวิ๋นเฟยหลงไม่ยอมรับตำแหน่ง เขาทำเพียงรักษาการณ์แทน และให้เหล่าเสนาบดีเป็นที่ปรึกษาคอยชี้แนะแก่เขาย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งปีก่อน หลังได้รับชัยชนะ เข้ากอบกู้วังหลวงจากคนชั่ว และทวงแค้นจากหานเจี๋ย เขากลับไม่รู้สึกยินดีเลยแม้แต่น้อย อวิ๋นเฟยหลงประกาศต่อหน้าที่ประชุมขุนนางและแม่ทัพนายกองทั้งหลาย“ข้าไม่คู่ควรกับตำแหน่งนี้”คำพูดนั้นสร้างความตกตะลึงไปทั่วห้องประชุม เฟยหลงก้าวออกมายืนกลางห้อง สายตาแน่วแน่“ตลอดชีวิตของข้า ข้าเกิดมาเพื่อรับใช้แผ่นดินและต่อสู้ในสนามรบ ข้าไม่เคยมีความปรารถนาจะครอบครองบัลลังก์มังกร ข้าเชื่อว่าแคว้นนี้สมควรมีผู้นำที่ดีกว่า”นับจากวันนั้นอวิ๋นเฟยหลงก็ทำหน้าที่ได้ดีมาตลอดไม่ขาดตกบกพร่องอันใด จนราษฎรต่างแซ่ซ้องสรรเสริญ ในใจทุกคนอวิ๋นเฟยหลงคือฮ่องเต้ พ่อของแผ่นดินของพวกเขา คอยปกปักคุ้มครองให้แคว้นฉางจีอยู่รอดปลอดภัย บุ๋นก็ชำนาญ บู๊ก็คือเทพเซียนมาจุติและแล้วข่าวดีที่เขารอคอยก็มาถึง เจิ้งจู่ได้รายงานข่าวสำคัญที่เปลี่ยนแปลงทุกอย่าง เขาค้น
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 102
ก่อนที่อวิ๋นเฟยหลงจะได้ปัดป้องตอบโต้ ก็มีเสียงกังวานใสของสตรีผู้หนึ่งดังขึ้น“หยุดนะ!” หยางเฟยฮุ่ยยืนอยู่เบื้องหลังของฮ่องเต้ โดยมีทหารองครักษ์ผู้หนี่งใช้ดาบพาดคอของหานเจี๋ย“หากท่านละเว้นอวิ๋นเฟยหลง ข้าก็จะไว้ชีวิตท่าน!” สตรีผู้ได้ชื่อว่าฮองเฮา แม่ของแผ่นดิน ก้าวขึ้นหน้ามาอีกก้าว หยุดยืนมองหานเจี๋ยนิ่ง“เจ้า!... นี่เจ้ากล้าก่อกบฏหรือ ดีนี่ฮองเฮา ดี … ดียิ่งนัก ทหาร! กุดหัวนางหญิงชั่วนี่ให้ข้าเดี๋ยวนี้!”เงียบ มีเพียงความเงียบงันเป็นคำตอบ ไม่มีทหารคนใดขยับ ต่างมองไปทางอวิ๋นเฟยหลงอย่างรอฟังคำสั่ง“นี่มัน…เกิดอะไรขึ้น?!” หานเจี๋ยตื่นตระหนกแล้ว เหตุใดจึงกลายเป็นเช่นนี้ไปได้“ราชโองการในฮ่องเต้พระองค์ก่อน มาถึงแล้ว! อวิ๋นเฟยหลง รับราชโองการ!”ถึงตอนนี้ทหารที่จ่อปลายดาบคุมตัวหานเจี๋ยได้เตะดาบในมือเขาจนกระเด็น ก่อนลากตัวหานเจี๋ยให้ออกห่างจากอวิ๋นเฟยหลง“กระหม่อมอวิ๋นเฟยหลงพ่ะย่ะค่ะ” อดีตแม่ทัพหนุ่มหันกายคุกเข่ามาทางกงกงที่ยืนถือพระราชโองการสีทองอร่ามในมือ“ด้วยโองการสวรรค์ ข้าโอรสสวรรค์ผู้คร
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 101
เสียงอาวุธกระทบกันดังไม่หยุด อวิ๋นเฟยหลงหอบหายใจเสียงดัง หลินเข่อซิงมองเสี้ยวหน้าของชายอันเป็นที่รักด้วยความเจ็บปวดในหัวใจ นางเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ท่านพี่ ทิ้งข้าไว้เถอะ หากไม่มีข้าท่านก็จะทำศึกได้อย่างเต็มที่ และปกป้องพวกเราทั้งหมดได้”“เหลวไหล! ข้าไม่มีทางทิ้งเจ้ากับลูกแน่ อย่าคิดอะไรฟุ้งซ่าน และข้าจะไม่มีวันแพ้! เจ้าอดทนไว้ก่อนนะ” อวิ๋นเฟยหลงปวดใจนักเมื่อได้ยินเสียงเล็กๆนั่นพูด ประกอบกับบาดแผลที่ไหล่ของนาง เขายิ่งอยากจบศึกนี้ให้เร็วที่สุด กระบวนท่าของอดีตแม่ทัพใหญ่แกว่งไกวดาบเข้าห้ำหั่นศัตรู ร่างกายพลิ้วไหว มือเท้าผสานกัน แม้มือซ้ายจะโอบกอดหลินเข่อซิง แต่นั่นกลับไม่อาจสร้างปัญหาให้ชายหนุ่มได้“เหล่าพี่น้องของข้า จงฟัง! พวกเจ้าทุกคน วันนี้เราจะเด็ดหัวฮ่องเต้ทรราชนั่นซะ ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อพ่อแม่ญาติพี่น้องของพวกเจ้า ราษฎรแคว้นฉางเยว่ และเพื่อฮ่องเต้องค์ก่อนที่ต้องสวรรคตอย่างมีเงื่อนงำ จงตามข้ามา!”“เฮๆ ๆ ๆ” เหล่าทหารฝ่ายอวิ๋นเฟยหลงต่างส่งเสียงร้องกู่ก้องไปทั่วลานด้วยการนำของอวิ๋นเฟยหลง ตอนนี้พวกเขาบุ
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 100
‘ท่านพี่ เมื่อท่านได้รับสารฉบับนี้ หวังเพียงว่าท่านจะยังไม่กระทำการรุนแรงกับท่านหมอประจำตัวข้าหรอกนะ’ อวิ๋นเฟยหลงเลิกคิ้วสูง ก่อนเหลือบมองไปยังใบหน้าช้ำดำเขียว และเปรอะด้วยโลหิตของหมอหนุ่ม ก่อนจะก้มหน้าอ่านต่อ‘ข้าได้ยินมาว่าท่านได้ยกทัพมาประชิดประตูเมืองแล้ว คืนนี้ยามโหย่ว (17.00น. - 19.00น. โดยประมาณ) ข้าจะแอบมารอท่าน ขอท่านพี่ช่วยมารับข้าด้วย ข้าจะไปรอที่ประตูเมืองด้านทักษิณ หลิงเฉินบอกว่าประตูด้านนั้นค่อนข้างหละหลวม เพราะทหารไปรวมกันที่ประตูหน้าเสียส่วนใหญ่ ข้าจะรอท่านนะ’อวิ๋นเฟยหลงหรี่ตามองไปยังหมอหนุ่มที่ยังนั่งแหงนหน้ามองฟ้า ดูท่ากำเดาคงจะใกล้หยุดไหลแล้วกระมัง อวิ๋นเฟยหลงทรุดตัวลงนั่งใกล้ๆ ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงแผ่วต่ำ“ข้าต้องขออภัยท่านหมอแทนทหารของข้าด้วย ฝากบอกซิงเอ๋อร์ว่า ไม่ต้องกังวล ข้าจะไปตามนัดหมาย”เวินสือชูมองบุรุษร่างใหญ่บึกบึนตรงหน้าด้วยความยำเกรง ก่อนจะยิ้มออกมาหน่อยๆ“มิเป็นไร ข้าเข้าใจว่านั่นคือหน้าที่ของพวกเขา หากมิมีอันใดแล้ว ข้าขอตัวก่อน หากมานานเกินไป อาจถูกสงสัยได้”อวิ๋นเฟยหลงพยัก
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 99
แสงอาทิตย์สาดส่องกระทบกับดาบของเหล่าทหารหาญที่ตั้งทัพอย่างเป็นระเบียบอยู่เบื้องหน้าประตูเมือง เมื่ออวิ๋นเฟยหลงประสานสายตากับเหล่าทหารกล้าที่เขารวบรวมมา พวกเขาคือผู้ที่ยังภักดีต่อแผ่นดินและเชื่อมั่นในศักดิ์ศรีของแม่ทัพผู้เคยกอบกู้แผ่นดิน“วันนี้มิใช่เพียงการทวงคืนวังหลวง” อวิ๋นเฟยหลงประกาศเสียงกร้าว “แต่คือการทวงคืนความยุติธรรม ทวงคืนอนาคตของบ้านเมือง และนำแสงสว่างกลับสู่แคว้นฉางจีอีกครั้ง”เสียงโห่ร้องดังกระหึ่มจากทหารนับหมื่นที่เข้าร่วม ขบวนธงสีดำลายมังกรทองสะบัดปลิวไสว เสียงอาวุธกระทบกันดังก้อง ขับเคลื่อนจิตใจอันห้าวหาญของนักรบทุกคนเหล่าทหารที่คอยรักษาการณ์ประจำตำแหน่งประตูหน้าต่างตื่นตัวและคอยจับตามองทัพของอดีตแม่ทัพอวิ๋นเฟยหลง อดีตรองแม่ทัพหยางซึ่งในขณะนี้ได้ขึ้นเป็นแม่ทัพใหญ่ทองลงไปยังอดีตผู้ที่เคยมีตำแหน่งใหญ่กว่าตน ในสายตามีทั้งความกริ่งเกรง และหวาดกลัวอยู่หน่อยๆ“ท่านแม่ทัพขอรับ” นายทหารหนุ่มผู้หนึ่งขึ้นมารายงานกับแม่ทัพหยาง“ว่ามา”“ข้าได้รายงานให้กับฝ่าบาททราบแล้วขอรับ ตอนนี้ยังไม่มีคำสั่งใหม่ เห็นว่าฝ่าบา
You may also like
อดีตอัศวินผันตัวเป็นนักผจญภัย
Abyssgloom191 viewsเหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย
rasita_suin595 viewsรัตติกาลแห่งตราบาป
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า442 viewsพระเอกหลงยุค
เพลิงนารา/zabzeed/Smeraldo_k412 viewsจิ้งจอกเก้าหาง
ต้าเหนิง302 viewsข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ
อันเข่อซิง2.4K views5/B ปราสาทต้องคำสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก190 views5/B ห้างร้างต้องคำสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก189 views
