ภรรยาเจอคนเป็นลม (2)

สามปีผ่านไป

ในหอลู่เหลียนอันเป็นสถานที่เปรียบเสมือนศูนย์รวมการค้าที่ใหญ่ที่สุดในแคว้นเย่ ตั้งอยู่ในพื้นที่เมืองหลวงจึงนับเป็นสถานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเมืองหลวงของแคว้นด้วยเช่นกัน

เมื่อก่อนหอลู่เหลียนรู้จักกันในชื่อโรงรับจำนำลู่เหลียนทว่าในตอนนี้แปรผันไปแล้วเนื่องจากธุรกิจภายในโรงรับจำนำเติบโตอย่างรวดเร็ว รวงร้านที่อยู่ภายในโรงรับจำนำแทบเรียกได้ว่าขายดีลูกค้าเยอะแซงหน้าโรงรับจำนำฉะนั้นเพื่อความเหมาะสมจึงเปลี่ยนชื่อเป็นหอรวมการค้าที่ชื่อว่าหอลู่เหลียนแทน

และหนึ่งในร้านค้าที่ประสบความสำเร็จมีลูกค้าแวะเวียนมาจำนวนมากทุกวันมิขาดสายคือร้านรักสุขภาพหลันฮวาที่มีเถ้าแก่เนี้ยโฉมงามปริศนาเป็นเจ้าของร้าน

“ยินดีต้อนรับทุกท่านที่สนใจเข้าร่วมฟังแผนการดูแลสุขภาพประจำปีของพวกเราชาวหลันฮวา”

ดรุณีรูปโฉมงดงามคนหนึ่งเดินย่างกายอันน่าลุ่มหลงลงมาจากบันไดท่ามกลางสายตาของลูกค้าเกือบสามสิบคนที่กำลังนั่งรอการปรากฏกายของนาง

สตรีผู้ที่มิได้มีโอกาสได้เห็นทุกวัน

แม่นางหลันฮวา เถ้าแก่เนี้ยคนงามของร้านรักสุขภาพแห่งนี้

“สมาชิกที่ร้านเรายังคงได้รับสิทธิพิเศษเช่นเคย สินค้ามาใหม่และสิทธิในการจองแผนดูแลสุขภาพ ผู้ใดที่เป็นสมาชิกจะได้มีสิทธิจองก่อนเจ้าค่ะ สามวันให้หลังทางเราจะเปิดขายสำหรับลูกค้าทั่วไป”

“เถ้าแก่เนี้ยคราวที่แล้วข้าเห็นว่าสินค้าหมดเกลี้ยง ทั้งที่ข้ามาซื้อสมุนไพรที่ช่วยลดความอ้วนตัวใหม่ตั้งแต่วันแรกที่เปิดขาย ร้านหลันฮวาสามารถผลิตเพิ่มได้หรือไม่ขอรับ ข้าและอีกหลายคนพร้อมซื้อ”

แม่นางหลันฮวาเจ้าของร้านแย้มยิ้มภายใต้ผ้าคลุมหน้าโปร่งแสง

“ต้องขออภัยเจ้าค่ะนายท่าน เนื่องจากวัตถุดิบที่ใช้ทำมีจำนวนจำกัด หากให้เพิ่มการผลิตเกรงว่าเป็นไปได้ยากยิ่ง หากให้ข้าแนะนำนายท่าน หากต้องการดูแลสุขภาพตนเองจริงๆ ให้สมัครสมาชิกกับทางร้านหลันฮวาเพราะสมาชิกทุกคนจะมีสิทธิพิเศษในการวางเงินจองสินค้าก่อนล่วงหน้า ร้านเราจะนับจำนวนคนสั่งจองและผลิตให้ตามความต้องการเจ้าค่ะ”

ฮือฮา

วันนี้เป็นวันที่ทางร้านหลันฮวาเปิดให้ลูกค้าเข้ามาฟังข่าวดีของทางร้าน โดยในหนึ่งปีร้านหลันฮวาจะมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นจึงจัดให้ลูกค้าทั่วไปและลูกค้าประจำทั้งหลายสามารถเข้ามาฟังข่าวล่าสุดได้

ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าไยวิธีการทำการตลาดของร้านหลันฮวาจึงแปลกใหม่มิเคยมีใครทำเช่นนี้

เพราะเจ้าของร้านเป็นใครไปมิได้ ซูเมิ่งสตรีจากมิติสาวล้ำสมัยยุคสองพันนั่นเอง

การทำการตลาดของร้านนางเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ร้านค้าของนางเติบโตอย่างรวดเร็วจนถึงทุกวันนี้

ทั้งการทำสมาชิกกับลูกค้า

การเปิดนับยอดสั่งจองล่วงหน้าหรือที่สตรีในยุคนางเรียกว่าการพรีออเดอร์

นี่ยังไม่นับรวมการเพิ่มมูลค่าสินค้าโดยการทำให้สินค้ามีจำนวนจำกัด มิได้ซื้อกันอย่างง่ายดาย

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นหากสินค้าที่ขายมิดีจริงใช้แล้วไม่เห็นผลลัพธ์ไม่ว่าการตลาดจะล้ำเลิศแค่ไหนก็ไม่มีทางเติบโตเช่นทุกวันนี้หรอก

มิติที่แล้วนางเป็นนักธุรกิจอายุน้อยร้อยล้านจากการทำคอร์สลดน้ำหนักแบบครบวงจรประสบความสำเร็จยิ่ง

ดังนั้นในมิตินี้นางจึงใช้ความรู้เดิมมาปรับใช้

ร้านนางเริ่มต้นจากการมีโชคโดยแท้

เมื่อสามปีก่อนซูเมิ่งเคยช่วยเหลือชายชราอ้วนซำผู้หนึ่ง ที่มารู้ในภายหลังว่าชายหนุ่มเป็นประมุขตระกูลลู่ผู้ร่ำรวยเป็นตระกูลที่เรียกได้ว่าค้าขายประสบความสำเร็จมาหลายชั่วอายุคน

ดังนั้นนางจึงสามารถเปิดร้านตนเองภายใต้โรงรับจำนำที่ยิ่งใหญ่ ทำเลทองโดยมิต้องจ่ายเงินค่าเช่าที่เลยสักเบี้ยเดียว

แต่ร้านอันแปลกใหม่ของนางจะมิประสบความสำเร็จขนาดนี้ได้เลยหากวันนั้นนางมิตัดสินใจเสนอตนเองช่วยชายชราผู้นั้นในการลดน้ำหนักเพื่อทำให้สุขภาพร่างกายแข็งแรงขึ้นโดยไม่พึ่งยาหมอ

นางถนัดวิธีลดน้ำหนักแบบยั่งยืนคือปรับการกินและออกกำลังช่วยด้วยอย่างเหมาะสม

ใช้เวลาเพียงสามเดือนชายชราก็สามารถลดน้ำหนักได้

มีคนที่หนึ่งย่อมมีคนที่สอง สาม สี่ ห้าตามมาเรื่อย ๆ

จนกระทั่งร้านของนางเป็นที่รู้จักเพราะเห็นผลลัพธ์ว่าคนที่นางช่วยลดน้ำหนักได้จริง สุขภาพดีขึ้นจริงนั่นเอง

บัดนี้ร้านของนางจึงเปิดเป็นร้านครบวงจรในการดูแลสุขภาพ โดยมีท่านหมอที่ปรึกษาประจำสองคน และเทรนเนอร์ที่นางเปลี่ยนชื่อให้คนยุคนี้เข้าใจง่ายเป็นผู้ฝึกอีกห้าคน เป็นทีมงานประจำร้านนางนั่นเอง

โดยในร้านมิเพียงเป็นสถานที่มาปรึกษาและร่วมแผนการดูแลสุขภาพเท่านั้น ที่ชั้นหนึ่งยังมีสินค้ามาวางขาย ส่วนใหญ่เป็นสมุนไพรที่มีฤทธิ์ในการช่วยลดน้ำหนักดูแลสุขภาพ

เช่นเวลานี้ที่ลูกค้าใหม่ทั้งหลายกำลังดื่มชาในจอกของตนเองนั่นก็คือชาเขียว

ชาเขียวสามารถช่วยเพิ่มการเผาผลาญให้ร่างกายคนได้

“และชาที่พวกท่านกำลังดื่มนั้นสามารถช่วยทำให้ร่างกายพวกท่านลดไขมันได้เจ้าค่ะ แต่ต้องบอกก่อนว่ามิสามารถดื่มแต่ตัวนี้แล้วจะรูปร่างดีเลยทันที ต้องกินอาหารที่เหมาะสมและออกกำลังกายเป็นประจำด้วย หากใครสนใจสินค้าตัวใหม่นี้สามารถเลือกซื้อได้ภายในร้านเลยเจ้าค่ะ”

“วันนี้จบการพูดคุยเพียงเท่านี้ ขอบพระคุณลูกค้าใหม่ทุกท่านที่สนใจรักสุขภาพกับพวกเราชาวหลันฮวาเจ้าค่ะ”

ซูเมิ่งพูดจบก็เดินขึ้นบันไดกลับเข้าหลังร้านในทันที โดยไม่สนใจว่าเบื้องล่างร้านที่ชั้นหนึ่งผู้คนจะวุ่นวายแย่งชิงกันซื้อสินค้าตัวใหม่นี้ภายในร้านกันมากเท่าไหร่

“เถ้าแก่เนี้ยขอรับ จะกลับเลยหรือไม่”

ซูเมิ่งถอดผ้าคลุมหน้าออก

“กลับเลย ช่วงนี้ข้าต้องอยู่จวน อาจมิสามารถแวะเข้ามาดูได้บ่อยนัก หากมีเรื่องอันใดมิเกินกำลังเจ้าตัดสินใจแทนข้าไปได้เลยนะ หลิ่งซาน”

“ขอรับ”

ซูเมิ่งเดินเข้าไปผลัดเปลี่ยนชุดในห้องส่วนตัวของตนเองที่สร้างสำรองเอาไว้ชั้นบนสุดเผื่อเวลาที่นางต้องตรวจความเรียบร้อยของงานในร้านแล้วเลิกดึกก็สามารถค้างคืนที่นี่ไปเลย

อ้อ แม้ว่ายามปกติที่นางออกหน้าในฐานะเถ้าแก่เนี้ยของร้านนางจะปกปิดใบหน้าตนเองแต่ลับหลังต่อหน้าลูกน้องภายในร้านนางมิได้ปิดบังตัวตน

ความจริงนางก็มิอยากปกปิดฐานะที่แท้จริงของนางต่อลูกค้าคนอื่นหรอก ทว่าจำใจต้องทำเพราะกลัวเรื่องนี้แดงไปถึงคนตระกูลหยางแล้วอาจสร้างความเดือดร้อนตามมาภายหลัง

เอาไว้นางโดนเฉดหัวออกมาจากตระกูลนั้นก่อนแล้วกัน ซูเมิ่งสัญญาเลยว่านางจะเปิดเผยตัวตนอย่างจริงใจต่อลูกค้าทุกคนที่ไว้ใจร้านนาง

ก่อนกลับจวนนางมักเปลี่ยนเป็นชุดสีอ่อนเนื้อผ้าระดับปานกลางที่ทางท่านแม่ หมายถึงแม่สามีให้คนจัดส่งมาให้นางที่เรือนนั่นเอง

ภาพลักษณ์นางในสองหน้าที่ค่อนข้างแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

ซูเมิ่งในฐานะลูกสะใภ้ตระกูลหยางเป็นสตรีเรียบร้อย ว่าง่าย อีกทั้งยังสงบเสงี่ยมเจียมตัว ปกติมักเก็บตัวไม่พบปะผู้คนภายในจวนสักเท่าไหร่

ตรงกันข้าม

ซูเมิ่งในฐานะเถ้าแก่เนี้ยร้านรักสุขภาพหลันฮวานั้นคือโฉมงามผู้มีความมั่นใจและเด็ดขาดมิแพ้ชายชาตรีใด

ใช้เวลาไม่นานซูเมิ่งก็นั่งรถม้ามาลงที่ทางเข้าหลังจวนตระกูลหยาง ก่อนที่นางจะลงมาจากรถลากและเดินเข้าไปทางประตูด้านหลังอันเป็นทางเข้าออกประจำของนางนั่นเอง

“วันนี้กลับมาเร็วยิ่งขอรับแม่นาง”

................................................................

ไม่รู้ดำเนินเรื่องฉับไวไปไหมมมมมมม

กลัวรีดเบื่อกันนนนนน

ฝากคอมเมนต์และกดใจให้กันด้วยน้า