บทที่ 1507

“เจ้าไม่ใช่ว่าพูดว่าคนผู้นี้ฝีมือสูงส่ง ไม่มีปัญหาหรอกหรือ?”

เหลียงอ๋องตวัดสายตาเคร่งขรึมไปยังฉีชิงอี เดิมทีเขาตั้งใจจะเชิญไต้ซือเสวียนหยางมาด้วย ไต้ซือท่านนั้นติดตามเขามาหลายปี เขาย่อมรู้ความสามารถดี

เพียงแต่ฐานะในตอนนี้ของเสวียนหยางไม่ควรถูกเปิดเผย จึงคิดจะเชิญศิษย์เอกของเขาไต้ซือเทียนซีมาแทน

ทว่าไต้ซือเทียนซีกลับไม่ได้อยู่ในเมืองหลวง แต่อยู่ในคูเมืองอื่น หากจะไปเชิญมาก็ต้องเสียเวลาไปกลับไม่น้อย

ดังนั้น เมื่อฉีชิงอียืนยันไม่หยุดว่าไต้ซือชิงเฟิงเป็นศิษย์ของไต้ซือเสวียนหยางเช่นกัน อีกทั้งยังมีชื่อเสียงโด่งดังในเมืองฉีหยาง เขาจึงยอมตกปากรับคำในที่สุด

ใครจะคาดคิดไต้ซือชิงเฟิงกลับเป็นดั่งที่ซ่งรั่วเจินเคยว่าไว้ทุกประการ ก็แค่ตัวไร้ประโยชน์คนหนึ่งเท่านั้น!

ฉีชิงอีเห็นท่านอ๋องของตนเริ่มขุ่นเคือง รีบอธิบายอย่างร้อนใจ “ท่านอ๋อง ไต้ซือชิงเฟิงมีชื่อเสียงอย่างมากในเมืองฉีหยาง ก่อนหน้านี้หม่อมฉันตั้งใจสอบถามมาก่อน”

“ยิ่งไปกว่านั้นเขาเองก็เอ่ยแล้วว่าผู้บำเพ็ญเพียรย่อมมีความลับแห่งฟ้าดินไม่อาจเปิดเผยเป็นเรื่องธรรมดา คาดว่าอีกไม่นานเขาก็จะสามารถพูดความจริงและเบื้องลึกทั้งหมดออกมาได้”

ถังเสวี