ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเลยสักครั้ง ที่เธอจะยอมหน้าด้านหน้าทนตามจีบผู้ชายก่อน ถึงแม้เธอจะเป็นผู้หญิงสมัยใหม่ และบนโลกปัจจุบันนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรจนเมื่อโชคชะตาลิขิตให้เธอได้พบกับผู้ชายคนนี้ ความรู้สึกรักสุดหัวใจที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับใคร มันกลับเกิดขึ้นกับเขาเป็นคนแรก และไม่อาจจะปล่อยให้เขาเดินผ่านมาแล้วผ่านไปได้ เธอจึงยอมที่จะลงทุนทำทุกอย่าง เพื่อให้ได้หัวใจของเขามาครอบครอง ยอมที่จะให้เขาตราหน้าเธอว่าเป็นผู้หญิงหน้าด้านไร้ยางอาย“เฮ้อ เมื่อไหร่คุณสิบจะรับรักผิงสักทีนะ”ถึงเธอจะรู้สึกท้อและหมดหวัง แต่เธอก็ไม่ถอยออกไปง่าย ๆ หรอก เพียงแค่นี้มันยังไม่สามารถพิสูจน์อะไรได้ตรีชฎานิ่งคิดไปชั่วขณะ ก่อนจะยิ้มอย่างให้กำลังใจตัวเอง รักแท้มักแพ้ใกล้ชิดเสมอ ถ้าเธออยู่ใกล้เขามากกว่านี้ บางทีทุกอย่างมันอาจจะดีขึ้นก็ได้ ใครจะไปรู้ร่างสูงนั่งพิงโซฟาสีแดงกำมะหยี่ในมุมส่วนตัว โดยมีร่างโปร่งบางของมาเรียทอดกายมาคลอเคลียบนอกกว้าง กำลังหลับตาพริ้มฟังเพลงอย่างเคลิบเคลิ้ม นิ้วมือก็เคาะตามจังหวะเพลงไปด้วยแต่แล้วเขาก็ลืมตาขึ้น เมื่อรู้สึกว่าโทรศัพท์เครื่องจิ๋วในกระเป๋ากางเกงสแล็คส์เนื้อดี กำลังสั่นเตือนข้อความ
ผิดกับมาเรียที่มองร่างบางของตรีชฎาเดินจากไปด้วยความเคืองแค้นที่สุมอยู่ในอก มือทั้งสองกำหมัดแน่น เพื่อระบายอารมณ์ที่คุกรุ่นอยู่ภายใน ใจจริงเธออยากจะตบตรีชฎาให้หน้าแหกไปข้างนึงให้หายแค้น แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะติดตรงที่เธอยืนอยู่ในที่สาธารณชน และยังอยู่ต่อหน้าสิบทิศด้วย ถ้าเธอทำแบบนั้น เขาคงมองเธอไม่ดีแน่ เพราะฉะนั้นเธอต้องทำให้เขาเห็นว่าเธอเป็นผู้ถูกกระทำที่น่าสงสาร“สิบคะ นัง เอ่อ ตรีชฎาน่ะค่ะ ดูเธอมาว่ามาเรียสิคะ แล้วยังมาทำเป็นเจ้าข้าวเจ้าของคุณแบบนี้ มาเรียไม่ยอมนะคะสิบ”มาเรียรีบออดอ้อนออเซาะสิบทิศ“ไม่ยอมแล้วคุณจะทำยังไง จำไว้ ว่าไม่มีใครเป็นเจ้าของผมทั้งนั้น รวมทั้งคุณด้วยมาเรีย”ร่างสูงผละออกจากเธอไปเสียดื้อ ๆ ด้วยความหงุดหงิดและไม่พอใจเป็นอย่างมาก ที่แม่นางยั่วบังอาจมาหอมแก้มเขากลางห้างแบบนี้ ผู้หญิงอะไรช่างหน้าด้านไม่มียางอายอยู่บนหนังหน้าเอาซะเลย“ไม่มีใครเป็นเจ้าของคุณงั้นเหรอ หึ มาเรียนี่แหละ ที่จะเป็นเจ้าของหนุ่มหล่อรวยเพอร์เฟกต์ที่ผู้หญิงต่างพากันหลงใหลอย่างคุณ ตำแหน่งสะใภ้ของธาราธรณ์จะต้องเป็นของมาเรียเท่านั้น ถ้ามาเรียไม่ได้ ก็อย่าหวังเลยว่าใครหน้าไหนมันจะได้ โดยเฉพาะนังตร
ได้ยินดังนั้น ความหึงหวงที่กักเก็บไว้เมื่อครู่ก็พุ่งออกมาเป็นพลุแตก สายตาที่เคยมีแววหวานอยู่เป็นนิตย์ บัดนี้กลับวาวโรจน์ขึ้นมาทันตาเห็น‘แม่ผู้หญิงคนนี้น่ะเหรอ ที่ใคร ๆ ก็จับตามองว่าอาจจะเป็นว่าที่เจ้าสาวของคุณสิบ หึ ไม่มีวันซะหรอก เรื่องอะไรเธออุตส่าห์รักและทะนุถนอมคุณสิบมาตั้งนาน ถ้าอยากได้คุณสิบไป ก็ต้องข้ามศพตรีชฎาไปก่อนเถอะ’ร่างบางระหงเดินฉับไวมุ่งตรงไปหาชายหญิงที่เดินเคียงคู่กันมา เพื่อนรักทั้งสองได้แต่ยืนมองหน้ากันเลิ่กลั่กที่เห็นตรีชฎาเข้าแทรกกลางระหว่างสิบทิศกับมาเรีย เบียดเสียดร่างโปร่งบางของนางแบบสาวที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวกระเด็นกระดอนไปอีกทางฝั่งชายหนุ่มก็มองอย่างตกตะลึงปนความงุนงง ที่จู่ ๆ ไม่รู้ว่าหญิงสาวมาจากทิศทางใด เดินเข้ามาเบียดคู่ควงของเขาเสียกระเด็น แล้วยังถือวิสาสะมาเกาะแขนเขาอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอีก“เฮ้ย! มาได้ไงเนี่ย”เสียงทุ้มอุทาน เบิกตากว้าง ด้วยไม่คิดว่าการมาช็อปปิ้งกับคู่ควงคนใหม่ในวันนี้ เขาจะบังเอิญมาพบกับนางยั่วที่แสนจงเกลียดจงชังนามว่าตรีชฎา“คุณสิบขา มาเที่ยวทั้งทีทำไมไม่บอกผิงล่ะคะ เราสองคนจะได้มาด้วยกัน”เสียงใสเอื้อนเอ่ย พลางซบศีรษะลงบนต้นแขนแ
มาเรียเดินเยื้องย่างมานั่งที่พนักวางแขนเก้าอี้ แขนเรียวยาวทั้งสองโอบรอบคอร่างสูง รั้งใบหน้าคมสันเข้ามาใกล้ ๆ แล้วแนบริมฝีปากเย้ายวนที่เคลือบด้วยลิปสติกสีสวยเข้ากับริมฝีปากของชายหนุ่ม เพียงแค่ได้สัมผัสกัน สิบทิศก็จูบตอบเธอ บดขยี้เรียวปากอย่างเร่าร้อนจนพอใจ ถึงได้ถอนริมฝีปากของตนออก“มาหาผมถึงนี่ มีอะไรหรือเปล่า”มือหนาลูบไล้ต้นขานวลเนียนที่โผล่พ้นออกมาจากชายกระโปรงของมาเรียเล่น ซึ่งเธอเองก็พอใจ เมื่อได้รับสัมผัสจากเขา“คือว่ามาเรียจะไปช็อปปิ้งน่ะค่ะ ก็เลยจะมาชวนคุณไปด้วย ไปด้วยกันนะคะสิบ”มาเรียแนบใบหน้าลงกับซอกคอของสิบทิศอย่างออดอ้อน มือก็ไล้ไปมาตามแผงอกแกร่งภายใต้เสื้อสูท“อืม ก็ได้ แต่ผมขอเซ็นเอกสารก่อนนะ ไม่เกินห้านาที โอเคไหม”มือหนาดันร่างโปร่งบางออกเล็กน้อย“โอเคค่ะ สิบน่ารักที่สุดเลย”มาเรียหอมแก้มชายหนุ่มฟอดใหญ่ให้เป็นรางวัลในความน่ารักของเขา ก่อนลุกเดินไปนั่งรอเขาที่โซฟาเวลาผ่านไปห้านาทีไม่ขาดไม่เกิน สิบทิศก็ปิดแฟ้มเอกสารลง เห็นดังนั้น นางแบบสาวจึงเดินไปหาเขา มาเรียคล้องแขนเข้ากับท่อนแขนแข็งแรงด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แล้วทั้งสองก็เดินตีคู่กันออกไปทันทีที่มาถึงห้างสรรพสินค้า มาเร
“แหม นังโยธิน แกลืมเพศเก่าแกหรือไงยะ แต่ก่อนแกก็เป็นผู้ชาย เอ้ย ไม่ใช่สิ ตอนนี้แกก็ยังเป็นผู้ชายอยู่ แต่ใจแกมันดันอยากเป็นหญิงซะนี่ นังผิดเพศ”ณภัทรแซวเพื่อนชายใจสาว ยิ่งทำให้คนโดนแซวหน้างอเป็นม้าหมากรุก อดไม่ได้ที่จะเถียงณภัทรกลับ“เชอะ! ถึงฉันจะผิดเพศ แต่ก็จำใส่กะโหลกสวย ๆ ของพวกแกเอาไว้นะ ว่ามีคนอย่างฉันนี่แหละ ถึงทำให้สามารถควบคุมประชากรบนโลกไม่ให้เพิ่มขึ้นจนล้นโลกไงยะ แม่ชะนีน้อย”ร่างยักษ์ของโยธินเดินมาจิ้มหน้าผากของณภัทรให้จดจำคนดีของโลก“หืม ควบคุมประชากรหรือทำให้ผู้ชายบนโลกลดน้อยลงกันแน่ยะ ผู้หญิงอย่างพวกฉันจะต้องเสี่ยงกับคานทองล่ะสิไม่ว่า”ตรีชฎาพูดทีเล่นทีจริง“แกไม่ต้องกลัวคานทองหรอกย่ะนังผิง ในเมื่อแกมีหนุ่มหล่อนามว่าสิบทิศอยู่ทั้งคนแล้วนี่ยะเพื่อนรัก จะขึ้นคานได้ยังไง”แม่สาวเทียมยิ้มล้อเลียนหญิงสาว ร่างบอบบางจึงบิดตัวไปมาด้วยความเขินอาย“บ้า แกอะ พูดอะไรก็ไม่รู้”“ตั้งแต่แกมีหนุ่มหล่อเนี่ย รู้สึกจะหายหน้าหายตาไม่มาเจอเพื่อนฝูงเลยนะแก แล้วเป็นไงบ้างล่ะ ความรักของแกคืบหน้าไปถึงไหนแล้วยะ”ณภัทรมองเพื่อนสาวตาพราว พลางเอ่ยถามด้วยความอยากรู้“ก็เรื่อย ๆ น่ะ” ริมฝีปากอวบอิ่มค
“คุณก็เป็นแค่คู่ควงของเจ้านายดิฉัน อีกหน่อยก็ต้องโดนเขี่ยทิ้งเหมือนผู้หญิงคนก่อน ๆ จะไปจะมาก็ต้องแจ้งให้ทราบตามระเบียบ”ลินลณีตอบเสียงเรียบ แต่มันกลับทำให้มาเรียโกรธจนเลือดขึ้นหน้า ที่ถูกเลขานุการสาวตอกกลับมาอย่างไม่ไว้หน้าเช่นนี้“เอ๊ะ! นังบ้า แกก็เป็นแค่เลขาหน้าห้อง อย่าริมาสะเออะว่าฉัน คอยดูเถอะ ถ้าฉันได้แต่งงานกับสิบเมื่อไหร่ ฉันจะไล่แกออกเป็นคนแรกเลย คอยดูสิ นังไพร่”มาเรียกัดฟันพูด พร้อมกับจ้องหน้าลินลณีอย่างเคียดแค้น ที่ช่างบังอาจมาต่อว่านางแบบชื่อดังอย่างเธอ“ได้เลยค่ะคุณมาเรีย แล้วดิฉันจะรอวันนั้นนะคะ อืม แต่ดิฉันว่า คงอีกนานหรืออาจจะไม่มีวันนั้นเลยก็ได้ค่ะ ดิฉันทำงานกับท่านประธานมาหลายปี ย่อมรู้ดีว่าผู้หญิงที่ท่านประธานจะเลือกมาเป็นคุณผู้หญิงของธาราธรณ์ ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างคุณล้านเปอร์เซ็นต์แน่นอนค่ะคุณมาเรีย”ลินลณียิ้มที่มุมปากอย่างเย้ยหยันคู่ควงของเจ้านายหนุ่ม“กะ แก กรี๊ด อีบ้า กรี๊ด...”ริมฝีปากที่เคลือบลิปสติกสีแดงสดสั่นระริก ถึงกับพูดอะไรไม่ออก ได้แต่กรีดร้องอย่างเจ็บใจแต่เสียงกรีดร้องวี้ด ๆ ที่ดังมาจากหน้าห้อง ทำให้สิบทิศต้องออกมาดู และเมื่อประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกพร้อม