Share

ตอนที่68 รู้สึกตัว

Penulis: Bunmeebooks
last update Terakhir Diperbarui: 2025-09-09 12:09:34

แจ็คสันรอให้ภรรยาคนงานหลับสนิทแล้ว จึงแอบย่องลงจากเตียงออกจากห้องแล้วมองหาบ่าวรับใช้ เขาเห็นผางซื่อนั่งสัปหงกอยู่ที่ใต้ต้นไม้หน้าเรือนนอนจึงเร่งฝีเท้าเข้าไปใกล้

“ผางซื่อ..... ตื่นเร็ว”

เขาเอาเท้าสะกิดบั้นเอวของบ่าวรับใช้ อีกฝ่ายจึงรู้สึกตัวขึ้นมา

“คุณชาย ท่านมาแล้วหรือขอรับ” ผางซื่อเอ่ยทั้ง ๆ ที่ปากยังหาวด้วยความง่วงงุน ปกติในยามนี้เขาต้องหลับสนิทบนเตียงแล้ว แต่คืนนี้ต้องมานั่งตากน้ำค้างให้ยุงกัดรอคุณชายตามคำสั่ง

ผางซื่อสะบัดหัวไล่ความง่วง พลางลุกขึ้น “คุณชายจะให้บ่าวช่วยทำอะไรหรือขอรับ”

แจ็คสันมองซ้ายมองขวาแล้วกระซิบสั่งว่า “พาข้าไปที่เรือนนอนของฮูหยินหวังเฉา”

ผางซื่ออุทานออกมา “ดึกดื่นเช่นนี้ คุณชายจะไปทำอะไรที่เรือนนอนของฮูหยินผู้เฒ่า”

แจ็คสันยิ้มเย็น “ไปรีดเงิน”

ผางซื่อตาโต "คุณชายไม่ได้นะขอรับ นั่น... นั่น... ฮูหยินผู้เฒ่า คนที่ชี้เป็นชี้ตายคนในจวนได้"

แจ็คสันถลึงตา เอ่ยด้วยน้ำเสียงข่มขู่ว่า “หากเจ้าไม่พาข้าไป ข้าจะไล่เจ้าออกจากจวนเดี๋ยวนี้ แต่ถ้าเจ้าเชื่อฟังข้าดี ๆ คืนนี้ข้าจะให้รางวัลเจ้าอย่างงาม”

ผางซื่อกลืนน้ำลายเฮือก ในเมื่อเลือกที่จะติดตามนายท่านซั้นซั้นแล้ว ก็คงต้องล่องเรื
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ท่านแม่ทัพ อย่ารังแกข้า   ตอนที่71 เยี่ยมมาก

    ชายชุดดำทั้งสองรีบเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูลงทันทีโอฬารเห็นทั้งสองเดินเข้ามาก็รีบร้อนถามขึ้นมา “เป็นอย่างไรบ้าง สำเร็จหรือไม่”ชายชุดดำที่เป็นคนกระซิบนอกประตูเมื่อครู่เปิดหมวกงอบออก เขาคือ ผางซื่อนั่นเอง “คุณชาย.... ตอนที่ไปคอกม้า หัวใจข้าเกือบหยุดเต้น”หลังกลับจากตลาด คุณชายโอฬารก็สั่งให้เขาไปหาคนมีฝีมือในการลักขโมย จากนั้น ก็ให้เขาพาคนผู้นั้นลักลอบเข้าไปที่คอกม้าตระกูลหวังเฉา เพื่อตัดเอาเครื่องเพศที่ใหญ่ที่สุด แล้วนัดพบกันที่โรงเตี๊ยมใกล้กับโรงหมอชายชุดดำอีกคนรูปร่างปราดเปรียววางถุงบรรจุเครื่องเพศม้าเหงื่อโลหิตบนโต๊ะ “นี่คือสิ่งที่ท่านต้องการ”โอฬารตาโตเมื่อเห็นขนาดของสิ่งของที่อยู่ในนั้น มันใหญ่ยิ่งกว่าแขนเด็กด้วยซ้ำ “เยี่ยมมาก”เขาแทบจะหัวเราะดังลั่นออกมา ในที่สุดเขาก็ได้แก้แค้นทั้งม้า ทั้งคน เจ้าม้าบ้าที่บังอาจเตะเขา ทั้งคนที่ชอบวางท่าสั่งเขาราวกับคนใช้ คิดแล้วก็อยากเห็นหน้าเจ้าแม่ทัพใหญ่นั่นจริง ๆ ม้าพระราชทาน กลายเป็นม้าไม่มีจู๋ไปเสียแล้วชายชุดดำยื่นมือออกมา “ค่าจ้าง”โอฬารรีบล้วงถุงเงินส่งให้ชายผู้นั้น “นี่ค่าแรงของเจ้า ขอบคุณเจ้ามาก ค่าให้เจ้าเพิ่มอีกเท่าตัว ให้ปิดเรื่องนี้

  • ท่านแม่ทัพ อย่ารังแกข้า   ตอนที่70 เกิดอะไรขึ้น

    ณ ตลาดโอฬารตั้งใจพาเฟยเฟยมาเดินชมตลาดก็เพื่อให้ภรรยาคนงามได้เปิดหูเปิดตา เดินซื้อของที่อยากได้อย่างเช่นสตรีคนอื่น ๆ และที่สำคัญเขาจะได้แอบไปหาหมอเพื่อรักษาโรคบุรุษแท่งหยกไม่แข็งโอฬารบอกกับภรรยา “เฟยเฟย เจ้ากับสาวใช้เดินเลือกซื้อของกันตามสบายเถิด พี่ขอไปปรึกษาหมอทางนู้นหน่อย”เฟยเฟยรับคำ “เจ้าค่ะ ท่านพี่” จากนั้นนางก็ชักชวนสาวใช้เดินชมตลาดอย่างสำราญใจ ใบหน้างดงามปรากฏรอยยิ้ม นานแล้วที่นางไม่ได้มาเดินเที่ยวเช่นนี้โอฬารมองเห็นภรรยาคนงามมีความสุข เขาก็พลอยมีความสุขไปด้วย แต่นี่เป็นความสุขเพียงแค่เปลือกนอกเท่านั้น หากอยากให้นางมีความสุขอย่างแท้จริง เขาต้องทำลูกให้นางให้ได้ เขาจึงหันไปสั่งบ่าวรับใช้คนสนิทว่า“พาข้าไปหาร้านหมอที่ดีที่สุดในเมืองนี้”“ขอรับ”ผางซื่อรับคำ แล้วพาคุณชายโอฬารไปยังถนนซึ่งอยู่ฝั่งตรงกันข้ามของตลาดณ ร้านหมอหมอตี๋ชุน เป็นหมอที่มีชื่อเสียงอันดับหนึ่งในเมืองหลวง ด้วยเหตุนี้จึงมีคนไข้ทั้งใกล้ไกลมารักษาที่นี่กันอย่างเนืองแน่นโอฬารและบ่าวรับใช้นั่งรอประมาณครึ่งก้านธูป ก็ถูกเรียกให้เข้าไปพบหมอเขาเดินเข้ามาในห้องตรวจ กลิ่นยาสมุนไพรฉุนเข้าจมูกจนเขาสำลักออกมา อีกทั้ง ยั

  • ท่านแม่ทัพ อย่ารังแกข้า   ตอนที่69 เสียงแหบพร่า

    ณ หน้าห้องฮูหยินหวังเฉาผางซื่อยืนคอยเจ้านายอยู่ด้านนอกด้วยความกระวนกระวายใจ แต่แล้วเมื่อเขาได้ยินเสียงร้องครวญครางดังเล็ดลอดออกมาเขาก็ชะงัก ตั้งใจเงี่ยหูฟังเสียงนั้น“อ๊า ๆ อ๊ะ ๆ อู้ยยยยยย โอฬาร.. โอฬารมาก เข้ามาอีก เอาอีก อ๊า ๆ”“โอ้วววว เสียว... อื้ออออ ตอกแรง ๆ ลูกเขยที่รักของข้า อ๊า... อา...”“อ๊ะ ๆ อ๊า ๆ อู้ยยยย ซี๊ดดดด อ๊า”“นะ... นี่มันอะไรกัน อูยข้าก็สักจะอยากขึ้นมาแล้ว” ผางซื่อเอ่ยเสียงแหบพร่า เขารู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาทั้งกาย กระสันอยากจนต้องกอดเสาแล้วเอาหว่างขาถูไถ “คุณชายที่ใคร ๆ ต่างก็บอกว่าท่านไม่มีน้ำยา ดูท่าแล้วคงจะไม่จริงใช่หรือไม่ อูย... ดูสิ ทำเอาฮูหยินเฒ่าครางจนข้าน้ำเดินไปด้วย อา...”เขาหลับตาพริ้มกอดจูบกับเสาไม้แล้วจินตนาการว่ามันสาวงาม ผางซื่อกอดจูบลูบถูไถจนเกือบจะขึ้นสวรรค์ ประตูเรือนนอนก็เปิดออกแก๊ก......ผางซื่อเห็นคุณชายซั้นซั้นเดินออกมาก็รีบปล่อยต้นเสา “คุณชายเรียบร้อยแล้วหรือขอรับ”แจ็คสันไม่ตอบคำ เขารีบปิดประตูพลางดึงมือของบ่าวรับใช้ออกไปอย่างเร่งรีบเมื่อเดินมาถึงที่ที่ปลอดภัยแล้วเขาจึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก จากนั้นก็ล้วงเข้าไปในเสื้อดึงแผ่นเงินออกม

  • ท่านแม่ทัพ อย่ารังแกข้า   ตอนที่68 รู้สึกตัว

    แจ็คสันรอให้ภรรยาคนงานหลับสนิทแล้ว จึงแอบย่องลงจากเตียงออกจากห้องแล้วมองหาบ่าวรับใช้ เขาเห็นผางซื่อนั่งสัปหงกอยู่ที่ใต้ต้นไม้หน้าเรือนนอนจึงเร่งฝีเท้าเข้าไปใกล้“ผางซื่อ..... ตื่นเร็ว”เขาเอาเท้าสะกิดบั้นเอวของบ่าวรับใช้ อีกฝ่ายจึงรู้สึกตัวขึ้นมา“คุณชาย ท่านมาแล้วหรือขอรับ” ผางซื่อเอ่ยทั้ง ๆ ที่ปากยังหาวด้วยความง่วงงุน ปกติในยามนี้เขาต้องหลับสนิทบนเตียงแล้ว แต่คืนนี้ต้องมานั่งตากน้ำค้างให้ยุงกัดรอคุณชายตามคำสั่งผางซื่อสะบัดหัวไล่ความง่วง พลางลุกขึ้น “คุณชายจะให้บ่าวช่วยทำอะไรหรือขอรับ”แจ็คสันมองซ้ายมองขวาแล้วกระซิบสั่งว่า “พาข้าไปที่เรือนนอนของฮูหยินหวังเฉา”ผางซื่ออุทานออกมา “ดึกดื่นเช่นนี้ คุณชายจะไปทำอะไรที่เรือนนอนของฮูหยินผู้เฒ่า”แจ็คสันยิ้มเย็น “ไปรีดเงิน”ผางซื่อตาโต "คุณชายไม่ได้นะขอรับ นั่น... นั่น... ฮูหยินผู้เฒ่า คนที่ชี้เป็นชี้ตายคนในจวนได้"แจ็คสันถลึงตา เอ่ยด้วยน้ำเสียงข่มขู่ว่า “หากเจ้าไม่พาข้าไป ข้าจะไล่เจ้าออกจากจวนเดี๋ยวนี้ แต่ถ้าเจ้าเชื่อฟังข้าดี ๆ คืนนี้ข้าจะให้รางวัลเจ้าอย่างงาม”ผางซื่อกลืนน้ำลายเฮือก ในเมื่อเลือกที่จะติดตามนายท่านซั้นซั้นแล้ว ก็คงต้องล่องเรื

  • ท่านแม่ทัพ อย่ารังแกข้า   ตอนที่67   จวนตระกูลหวังเฉา 

    ในช่วงบ่าย หลังจากทำความสะอาดคอกม้าเสร็จแล้ว แจ็คสันก็เดินอาจ ๆ มุ่งหน้าไปยังประตูจวนผางซื่อเห็นเจ้านายไม่กลับไปยังเรือนหลังเล็กเพื่ออ่านหนังสือเตรียมสอบจอหงวนก็เร่งฝีเท้าตามพร้อมกับร้องเรียกว่า“คุณชายขอรับ คุณชายจะไปไหนไม่กลับเรือนหรือขอรับ“แจ็คสันเอ่ยโดยไม่หยุดฝีเท้าว่า “ไม่ล่ะ ถ้าไม่อยากถูกรังแกจนตาย ข้าต้องทำอะไรสักอย่าง”“ทำอะไรหรือขอรับ““หาวิธีทำให้แท่งหยกของข้ามันฟื้นคืนชีพ เพื่อผลิตทายาทน่ะสิ”เมื่อกล่าวจบเขาก็เดินมาถึงหน้าประตูจวนพอดี แจ็คสันเห็นป้ายเหนือประตูจวนเขียนด้วยลายอักษรวิจิตร - จวนตระกูลหวังเฉา -เขาแค่นเสียงในลำคอว่า “หวังเฉาเหรอ ใครอยากจะหวังให้แท่งหยกอับเฉากัน” แค่เห็นป้ายชื่อก็รู้สึกแสลงใจขึ้นมา “ป้ายชื่อนี้ช่างอัปมงคลยิ่งนัก“ด้วยเหตุนี้ แจ็คสันจึงก้มลงเก็บเอาก้อนหิน แล้วกวักมือเรียกผางซื่อให้มายืนตรงตำแหน่งใต้ป้ายจวน“นั่งลง”แจ็คสันสั่ง“ขอรับคุณชาย”ผางซื่อไม่ถามมากความ เมื่อเจ้านายสั่งเขาก็นั่งยอง ๆ ยอมให้เจ้านายขึ้นขี่คอจากนั้นก็ลุกขึ้นตามคำสั่ง“เอาละเจ้าอยู่นิ่ง ๆ ห้ามขยับเข้าใจหรือไม่“ผางซื่อรับคำ “ขอรับ” ร่างบอบบางของคุณชายซั้นซั้นเบากว่าเ

  • ท่านแม่ทัพ อย่ารังแกข้า   ตอนที่66 ณ คอกม้า

    ณ คอกม้า“อี๋.... เมื่อก่อนเคยจับนมสาว สูดดมกลิ่นกายคนงาม แต่ตอนนี้ต้องมาจับด้ามพลั่วตักขี้ม้า อ๊วก.. อ๊อก... ”แจ็คสันโอดครวญกับตนเองขณะที่ใช้พลั่วไม้ตักขี้ม้าออกจากคอก แม้จะมีผ้ามัดคาดจมูกเอาไว้แต่กลิ่นฉุนของสิ่งสกปรกก็ยังทะลุเข้าไปจนถึงปอด ทำเอาเขาแทบจะอาเจียนทุกครั้งที่ตัก“ไอ้ม้าขี้เหม็น รู้จักแค่กิน กินแล้วก็ขี้” แจ็คสันส่งค้อนปะหลับปะเหลือกให้เจ้าม้าสีดำตัวใหญ่ที่สุดในคอก “แล้วก็ลำบากราชาเพลย์บอยอย่างข้าให้มาตักขี้พวกแกอีก เอี๊ยะ... อ๊วก..”เขาโก่งคอทำท่าจะอ้วกอีกครั้ง ในขณะที่ม้าเคี้ยวหญ้ากร้วม ๆ ยิงฟันเล่มใหญ่ไปด้วยราวกับจะเยาะเย้ยแจ็คสันยกเท้าขึ้นหมายจะสั่งสอนม้าด้วยความโมโห “หน็อยแน่ นี่แกบังอาจยิ้มเยาะเย้ยข้ารึเจ้าดำ”พลั่ก !ตุบ !ร่างผอมบางถูกม้าเตะ หงายหลัง ก้นกระแทกพื้นที่เต็มไปด้วยขี้ม้า“โอ๊ย” แจ็คสันร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวด อีกทั้ง เนื้อตัวยิ่งเลอะไปด้วยสิ่งสกปรก “เจ้าม้าบ้า”“คุณชายเป็นอย่างไรบ้างขอรับ”ผางซื่อ บ่าวรับใช้คนสนิทรีบวิ่งเข้ามาประกอบนายของตนแจ็คสันสั่ง “ไอ้ดำนั่นมันเตะข้า จับมันไว้ข้าจะตีมัน”ผางซื่อสีหน้าตื่นตระหนกร้องขึ้นว่า “ไม่ได้นะขอรับ ตีมัน

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status