นายใหญ่ดูแลไร่

            “สวยจัง” นารามองต้นกล้าที่กำลังเจริญงอกงาม อิ่มสุขจนล้นใจ เธอไม่คิดเลยมาก่อนว่าตัวเองลงมือทำอะไรแล้วได้ผลลัพธ์ที่น่าพอใจและมีความสุขขนาดนี้

            “สวยมากจริงๆค่ะ” นงรักที่ยืนอยู่ข้างๆก้าวเข้ามาหา เธอเห็นนาราขี่จักรยานเข้าสวนตั้งแต่เช้าแล้วเลยอยากตามมาดูสักหน่อย แล้วเธอก็ต้องเอ็นดูเมื่อคนตัวเล็กร้องไห้เหมือนเด็ก

            “หนูไม่คิดว่าจะปลูกได้เลยค่ะป้า ดีใจจนอยากร้องไห้เลย” จริงๆนะ ตื้นตันใจจนบอกไม่ถูก

            คนผู้ใหญ่ยิ้มเอ็นดู สอนคนตัวเล็กด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

            “คนเราถ้าตั้งใจทำ อุทิศให้มันจนสุดหัวใจ ทุกอย่างก็ทำได้ทั้งนั้นแหละค่ะ ถึงจะมีอุปสรรคไปบ้าง แต่มันก็เป็นประสบการณ์ของเรา แต่ก่อนคุณอุดมปู่ของคุณสิงก็ทำแบบนี้ ทั้งผิดพลาด ล้มลุกคลุกคลาน แต่ก็ทำสำเร็จจนได้”

            “...” นงรักพูดต่อเมื่อเห็นหญิงสาวหันมองอย่างตั้งใจ

            “นายหัวสิงก็เหมือนคุณปู่ค่ะ รักการทดลอง ไม่ย่อท้อ ขยัน อดทน และฉลาด”

            “ถึงจะอารมณ์ร้ายไปบ้าง” นาราเสริมให้ ใบหน้าสวยยิ้มเมื่อนึกถึงใบหน้าหล่อเหลาขึ้นมา สิงหราชไม่เคยเล่าถึงความเหนื่อยยากให้ฟังเลย ส่วนมากจะทำให้ดูเสียมากกว่า แล้วเธอก็นับถือเขาจริงๆ

            “แต่ก็เอาไหนใช่มั้ยคะ”  นงรักถามอย่างชื่นชม นารายอมจำนนจึงพยักหน้า

            “เอาไหนมากๆเลยล่ะคะ ดูแลไร่ที่ใหญ่ขนาดนี้ต้องเก่งมากๆเลย” นงรักเห็นด้วย เธอชื่นชมนายหัวคนนี้ ทำได้ดีอย่างไม่ขาดตกบกพร่องเหมือนปู่และพ่อทำ

            “เพราะแบบนั้นเขาเลยดุสินะคะ” นาราด้วยดวงตาเลื่อนลอย มือเรียวลูบใบหญ้าเล่นราวกับตกอยู่อีกโลก

            “ถ้าไม่ดุเอาคนงานไม่อยู่หรอกค่ะ ร้อยพ่อพันธุ์แม่ ต้องไม่ใจดีค่ะ ถ้าแบบนั้นคนงานไม่กลัว”

            เธอเข้าใจแล้ว

            เข้าใจเขาที่ไล่คนงานพวกนั้นออก นาราเพิ่งมาสัมผัสกับตัวเองว่าถ้าเราใจดีเกินไป คนจะไม่ฟังเรา หนำซ้ำยังหาทางเอาเปรียบอีกด้วย เพราะอย่างนั้นใจดีในเวลาที่ควรใจดีคงดีที่สุด ตอนนั้นเธอทั้งด่าว่าเขาใจดำ ชั่ว ทว่าพอมองดูดีๆแล้ว สิงหราชแบกรับทุกอย่างมามาก คนต่างก็มองเขาใจร้าย แต่ความจริงไม่ง่ายเลย ไม่ง่ายที่จะปกครองที่แห่งนี้

            อยู่ๆนาราก็รู้สึกผิดขึ้นมา

            เพราะความรู้สึกผิดวันนี้หญิงสาวจึงทำเมนูโปรดของสิงหราช นั่นคือแกงปลาซ่อน ปลาตัวใหญ่ที่หั่นไว้แล้วถูกเทลงในหม้อที่มีเครื่องแกงอยู่ก่อนหน้า เวลานี้ของเหลวในนั้นกำลังเดือดปุดๆ

            “ทำอะไรคะ” นงรักเดินเข้ามา กลิ่นหอมของอาหารลอยไปถึงหน้าบ้าน จึงเดินมาดูสักหน่อย

            “แกงปลาซ่อนค่ะ จะเอาไว้ให้คนนั้น” นาราหันมายิ้ม ก่อนจะกลับมาตั้งใจปรุงน้ำแกงต่อไป หญิงสาวยกยิ้มอย่างพอใจที่มันอร่อยกลมกล่อมจนอยากกินเองทั้งหมด หวังว่าสิงหราชจะชอบนะ

            “คุณสิงไม่ได้บอกเหรอคะ ว่าวันนี้ต้องไปงานเลี้ยง”

            ทว่ามือน้อยกลับต้องหยุดชะงัก ความตื่นเต้นรอคอยว่าให้เขาคนนั้นมากินลดลงทันใด หญิงสาวใบหน้าเต็มไปด้วยคำถาม

            “งานเลี้ยง?” งานเลี้ยงอะไรเหรอ ทำไมเธอถึงไม่รู้เลย

            “เขาไม่ได้บอกหนูไว้เลยค่ะ” ถ้าบอกเธอก็คงไม่ทำ

            นงรักยิ้มให้เด็กสาว ก่อนอธิบาย “งานจัดเลี้ยงสำหรับเกษตรกรประจำจังหวัดค่ะ มีไว้ให้เจ้าของสวน ไร่ ฟาร์มมาเจอกัน นายหัวสิงไปทุกปี สามปีที่แล้วไม่ได้จัดเพราะเกิดโรคระบาด ปีนี้เลยกลับมาจัดใหม่ นายหัวก็ว่าจะไปนะคะ”

            “เหรอคะ” แล้วเขาจะไปตอนไหน งั้นแกงปลาซ่อนนี่ก็เป็นหมันน่ะสิ นาราใจแป๋ว เห็นเด็กสาวหน้าหงอยนงรักก็เสนอแนะ

            “พรุ่งนี้ค่อยเอาไว้ให้นายหัวก็ได้ค่ะ เพราะคิดว่าคุณสิงน่าจะนอนโรงแรม เห็นทุกปีเป็นแบบนั้น”

            นารามองแกงหมอใหญ่ที่มีเครื่องอยู่เต็มหม้อ ก่อนหันมายิ้มบางเบาให้คนเป็นแม่บ้าน แกงในหม้อเสร็จ ในเมื่อสิงหราชไม่น่าจะได้กิน เธอจึงคิดแบ่งให้คนอื่น

            “งั้น...หนูฝากเอาไปให้คนงานได้มั้ยคะ ป้านงจะเก็บไว้กินด้วยก็ได้” เธอไม่กินอยู่แล้ว เพราะนาราไม่ชอบปลาซ่อนเอาซะเลย

            “ไม่เก็บไว้ให้คุณสิงเหรอคะ พรุ่งนี้ป้าอุ่นให้ก็ได้” นงรักคิดว่าถ้าบอกนายหัวว่ามาจากนารา นายหัวของไร่ต้องกินมันอย่างแน่นอน  ทว่าหญิงสาวส่ายหัวปฏิเสธ

            “ไม่เป็นไรค่ะ เขาคงไม่ชอบอาหารไม่สดหรอก หนูฝากด้วยนะคะ” นาราก้มหน้าลงเธอไม่อยากให้เขารู้สึกว่าต้องกินมัน ไว้วันหน้าก็ได้ ถ้าว่างๆเธอจะทำไว้ให้

            “เอางั้นเหรอคะ เอางั้นก็ได้ค่ะ” นงรักจนใจ สุดท้ายจึงพยักหน้า ยกแกงหม้อใหญ่ลงไปแจกคนงาน ทุกคนต่างอิ่มหนำ บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าอร่อยมาก