2

เช้าวันถัดมาบรรยากาศในจวนอ๋องพลันเย็นจัดเพราะเมื่อคืนได้มีหิมะตกหนัก ยามเช้านี้หนิงเยียนในชุดคลุมจิ้งจอกสีดำ

เดินตามเสี่ยวอ้ายมาที่ด้านหลังจวนเป็นที่พำนักของเสี่ยวเฮ้ยกับเเม่นมหยง เรือนไม่เล็กไม่ใหญ่มาก

"แม่นมหยง" เสี่ยวอ้ายเรียก สักพักมีคนมาเปิดประตูเรือน

 สตรีวัยกลางคนถึงกับตาโตเมื่อผู้มาเยือนเรือนในยามเช้า นางอยากปิดประตูกระเเทกหน้าพระชายาด้วยซ้ำ

"อย่าได้กลัวข้าเลย" แม่นมหยงยิ่งงงเข้าไปใหญ่ พระชายาที่แม่นมหยงรู้จักหยิ่งผยอง หาใช่สตรีปั้นหน้าเยี่ยงนี้

"เชิญพระชายากลับไปเถอะเจ้าค่ะ" แม่นมหยงตัดสินใจไล่นาง เพราะพระชายาโหดร้ายกับหลานสาวตัวน้อยของนางนัก

"ท่านย่า ท่านย่า ข้าคันเจ้าค่ะ" เสียงร้องจากด้านในเรือน ทำให้เเม่นมหยงรีบวิ่งเข้าไปดูหลานสาวตัวน้อย

"เสี่ยวเฮ้ย" แม่นมหยงกุมมือหลานสาวไว้ ทั้งน้ำตา หนิงเยียนถือโอกาสเดินเข้ามา พบว่าหนูน้อยใบหน้าเต็มไปด้วยผดผื่น

"ให้ข้าดูนางเถอะ" แม่นมหยงหันหลังไปมอง คิดว่าพระชายาออกกลับไปแล้ว

เหตุใดนางยังหน้าด้านตามเข้ามาในเรือน ทั้งที่เจ้าของเรือนไม่ได้ต้อนรับ

"ออกไปนะ ออกไป" แม่นมหยงรักหลานสาวมาก เพราะหลายวันก่อนพระชายาให้สาวใช้สาดผงคันใส่หลานสาว เพราะนางไปเหยียบแปลงดอกไม้ของพระชายา นางโหดเหี้ยมนัก กับเด็กตัวเล็กนิดเดียวยังทำได้ลงคอ

หนิงเยียนสั่งให้เสี่ยวอ้ายจับตัวแม่นมหยงไว้ เสียงแม่นมหยงร้องลั่นเรือน

หนิงเยียนจำได้ว่ามีตัวยาชนิดหนึ่ง ที่สามารถทำให้หายคันได้ เมื่อคืนตอนนางนอนอยู่ได้มีกล่องยาทะลุมิติมากับนางด้วย 

นางรีบฉีดยาให้หนูน้อยนางนั้น ตอนเเรกหนูน้อยหวาดกลัว แต่พอหนิงเยียนพูดจาอ่อนโยนกับเด็ก ทำให้หนูน้อยยิ้มประกอบกับหายคันเเล้ว

ร่างบางโดนกระชากออกจากเตียงอย่างแรง เวยอ๋องผลักนางลงกับพื้น แม่นมหยงได้โอกาสผลักเสี่ยวอ้ายล้มลง แล้วรายงานท่านอ๋อง

"ช่วยข้าด้วย นางจะทำร้ายเสี่ยวเฮ้ย"

แม่นมหยงรีบกอดหลานสาว 

หนิงเยียนเจ็บก้นยิ่งนัก ทำไมต้องทำรุนเเรงกับนางด้วย

"นำตัวสองนายบ่าวไปลงหวายให้หลาบจำ"

"นี่ท่าน"

"ยี่สิบที" 

หนิงเยียนกับเสี่ยวอ้ายโดนลากออกไปข้างนอก ลงหวายที่หน้าเรือนเหมยฮวาของนางเอง

เสียงหวดก้นดังขึ้นอย่างแรง หนิงเยียนจ้องจ้าวเชียนอย่างเเค้นเคือง

เมื่อครบยี่สิบทีเวยอ๋องรีบสาวเท้าออกไปทันที เสี่ยวอ้ายที่อดทนมาก ประคองเจ้านายเข้าเรือน หนิงเยียนไม่เจ็บเท่าไร แต่นางเจ็บใจมากกว่า

"เบา ๆ สิ" เสี่ยวอ้ายทายาให้เจ้านาย หนิงเยียนเจ็บก้นมาก เเค้นนี้นางจะต้องชำระคืน 

"เสร็จแล้วเจ้าค่ะ" เสี่ยวอ้ายกำลังจะเดินออกไป

"ช้าก่อน ข้าจะทายาให้เจ้า" เสี่ยวอ้ายมองเจ้านายใหม่อีกครั้ง พระชายาของนางจะทายาให้นางอย่างนั้นรึ 

"ไม่เจ้าค่ะ แค่พระชายาห่วงบ่าว บ่าวก็ดีใจมากเจ้าค่ะ" หนิงเยียนมองเด็กน้อยตรงหน้า

"มาเถอะ" นางอ่อนโยนกับเสี่ยวอ้ายมาก หนิงเยียนมองบาดแผลรอยช้ำบนใบหน้าที่เจ้าของร่างเดิมทำร้ายสาวใช้ช่างโหดจริง ๆ

เสี่ยวอ้ายซึ้งน้ำใจมากที่เจ้านายทายาให้ อีกทั้งเจ้านายของนางหลังจากฟื้นขึ้นมานิสัยเปลี่ยนไปจริง ๆ

"ข้าจะพักผ่อน เจ้าไปนอนเถอะ ข้าจะเรียกเจ้าเองถ้ามีอะไรจะใช้เจ้า"

"พระชายา"

หนิงเยียนไล่เสี่ยวอ้ายออกไป คาดไม่ถึงว่าบุรุษที่เป็นสามีแท้ ๆ ของเจ้าของร่างเดิมจะโหดร้ายกับคนที่เป็นภรรยาได้ขนาดนี้

ภาพในความทรงจำผุดขึ้นมา เจ้าของร่างเดิมวางยาเวยอ๋องในงานวันคล้ายวันเกิดของบิดานาง บิดาของหนิงเยียนคือใต้เท้ากรมโยธา

ทำให้เขาจำต้องแต่งงานกับนางเมื่อหนึ่งเดือนก่อน ทั้งที่เขาหลงรักคุณหนูตระกูลหยวน หยวนเหมย 

นี่เจ้าของร่างเดิมขโมยวาสนาของผู้อื่นมาครอบครอง มิน่าเล่า เจ้าคนชั่วถึงได้ถีบเจ้าของร่างเดิมอย่างไร้ความปราณี

หนิงเยียนคิดว่าในเมื่อกลับไปที่ที่จากมามิได้ ต้องทำความดี ในคราบหนิงเยียน เพราะเจ้าของร่างเดิมร้ายกาจมาก จนหมาเเมวยังกลัว 

อีกด้านหนึ่งเวยอ๋องเดินเข้ามาในเรือนแม่นมหยง สายตามองเสี่ยวเฮ้ยหายจากผื่นเเล้ว

"แม่นม เสี่ยวเฮ้ยใครรักษานาง"

"พระชายาเจ้าค่ะ" ปากน้อย ๆ ของเสี่ยวเฮ้ยบอกเวยอ๋อง ทำให้แม่นมหยงรู้สึกผิดต่อพระชายามาก เวยอ๋องไม่อยากจะเชื่อหญิงปากร้ายนางนี้ ทั้งทำตัวน่ารังเกียจจะช่วยรักษาเสี่ยวเฮ้ย ทั้งที่นางเป็นต้นเหตุให้บ่าวมาทำร้ายเด็กน้อย

หนิงเยียนอยู่ในจวนอ๋องอย่างสงบมาหลายวัน ตอนนี้ นางคิดว่าต้องทางหย่ากับเจ้าอ๋องจอมโหดร้าย แล้วมุ่งมั่นทำความดี เมื่อคืนหนิงเยียนได้มาเข้าฝันนาง บอกว่าสมบัติอยู่ใต้ต้นอวี้หลันในสวนหีบใหญ่มาก

นางต้องหาทางพูดเรื่องหย่ากับเจ้าอ๋องจอมโหดให้ได้

"เรียนพระชายา ท่านอ๋องนำชุดมาให้ท่านสวมใส่ไปวังหลวง ตอนนี้ท่านอ๋องรอท่านในรถม้าเจ้าค่ะ" เเม่นมหยงเดินถือถาดพลับผ้ามาหาหนิงเยียน ในตอนเเรกแอบหวั่นใจ แต่พอเห็นสีหน้าหนิงเยียนไร้พิษภัยจึงคลายกังวล

"ทำไมต้องไปวังหลวง"

"เรื่องนี้ พระชายาถามท่านอ๋องเถอะเจ้าค่ะ" แม่นมหยงยอบกายคำนับเเล้วเดินจากไป

หนิงเยียนมองอาภรณ์สีเหลืองอ่อนปักด้วยดิ้นทองอย่างดี

ในรถม้ายามนี้ เวยอ๋องพาอนุคนงามอย่างหยวนเซียงน้องสาวของหยวนเหมย ที่แต่งเข้ามาพร้อมหนิงเยียนเมื่อเดือนก่อน เขาแต่งทั้งชายาเอกและอนุพร้อมกัน เป็นการตบหน้าหนิงเยียนอย่างแรง

หนิงเยียนเปิดม่านเข้ามาพอดี เห็นทั้งสองคนในอาภรณ์ที่ไม่เรียบร้อย

เวยอ๋องมองหนิงเยียนนางร้ายในจวนอ๋อง ปกตินางเห็นเขากับหยวนเซียงอยู่ด้วยกัน นางจะอาละวาดยกใหญ่ แต่ทว่ายามนี้ นางมารร้ายนิ่งเงียบผิดปกติยิ่งนัก