อยากทำกับคุณครับ

จ๊วบ เสียงแลกลิ้นดังระงมไปทั่วห้อง กายขาวที่ไล้ต้อนโอบกอดคนรักตรงหน้าอย่างไม่ลดละ ปากอิ่มพรมจูบตามซอกคอ ราวกับติดกลิ่นหอมของคนตัวใหญ่ ปลายจมูกเรียวซุกไซร้ตามเนื้อสีแทนที่โผล่พ้นออกมากจากปกคอเสื้อ

จุ๊บ

" เดี๋ยวก่อนครับ คุณเปรม" เสียงพูดที่สั่นไหวของอินดังขึ้น แต่คนที่ได้ยินกลับไม่สนใจมันแม้แต่น้อย

อ๊ะ เสียงครางออกมาเพียงเพราะแค่โดนต้อนจนล้มลงไปนอนหงายที่เตียงด้านหลัง พร้อมกับกายขาวที่ตัวเล็กกว่าตน ขึ้นตามมาคร่อมทับบนตัวไว้

ฟุ่บ

เรียวแขนของเปรมค้ำยันลำตัวไม่ให้นอนทับอีกฝ่ายไปตรงๆ ทำให้ระยะห่างที่สั้นเพียงคืบจนเผลอสบตากับคนใต้ร่าง ผิวสีแทนกับดวงตาที่โตแลดูใสซื่อเหมือนลูกหมาไม่มีผิด เปรมคิดเช่นนั้น

ส่วนอินที่จ้องมองคนด้านบนเช่นกัน ใบหน้าคมคายเบื้องหน้าช่างดูงดงามจนทำเอาหัวใจดวงน้อย เต้นโครมครามไม่หยุด ไฝที่มุมปากขยับเล็กน้อยราวกับคนที่เม้มปากเข้าหากันเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

จุ๊บ ริมฝีปากกดจูบลงอีกครั้ง ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปากของคนตัวยักก่อนจะกอบโกยเอารสหวานข้างใน มือที่ไม่รู้จะเอาไว้ตรงไหนของอินก็เลือกที่จะกุมผ้าปูไว้แน่น น้ำใสไหลออกมาเลอะที่มุมปาก สัมผัสเบากอบกุมมือของเขาอีกครั้ง ก่อนปากจะค่อยๆผละออก

" ถ้าไม่รู้จะเอาไว้ตรงไหน ก็ให้วางบนนี้ซะ " ขนาดที่พูดเปรมก็ยกมือของอินขึ้นมาจับท้ายทอยของตัวเองเอาไว้

" อืม.. " สีหน้าครุ่นคิดออกมาอย่างเห็นได้ชัดก่อนที่จะได้ทำอะไร อินก็พลิกตัวขึ้นคร่อมอีกคนแทน

ชอบ..ชอบคุณเปรมที่สุดเลยครับ

สีหน้าตกใจของเปรมผุดขึ้นบนในหน้าตาเบิกกว้างทันทีที่โดนรุกกลับอย่างไม่ทันตั้งตัว ปากยักประกบจูบลงไปที่อวัยวะเดียวกัน สอดลิ้นเข้าไปแลกน้ำลายราวกับสัตว์ป่า

พอสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในใจครั้งนึงประทุออกมาแล้วก็ควบคุมไม่ได้อีกต่อไป

" อุบ เดี๋ยว..สิ นี่! " เปรมพยายามพูดแทรกขัดคนที่กำลังไซร้คอตัวเองอยู่ ก่อนจะกำแขนคนตรงหน้าแน่น

แต่สิ่งนั้นหาได้เข้ามาให้หัวของอินไม่ ตอนนี้เขากลับมีความรู้สึกต้องการ ต้องการคนตรงหน้า ต้องการที่สุด อยากครอบครอง อยากได้ คุณเปรมคนนี้สุดๆเลย

แต่ในขนาดที่กำลังเสียสติ ปลุกปล้ำกายขาวนวลตรงหน้าแบบคนเอาแต่ใจถึงที่สุด กลับโดนแรงดึงจากจากคอเสื้อด้านหลัง จนทำให้เขาหลุดออกจากวัง

" อิน!! " เสียงตะโกนลั่นของเปรมดังขึ้น เรียกชื่ออีกคน ก่อนที่จะรีบนอนหอบหายใจ แฮ่กๆ เพราะจูบเมื่อครู่

" เจ้า... " นัยตาสีนิลจ้องมองใบหน้าของคนรักอย่างพินิจพิจารณา

" อยากใส่เข้ามาในตัวรึ? "

แต่ทันทีที่ถามออกไปแบบนั้น อีกฝ่ายก็รีบพยักหน้าตอบหงึกๆ ทำเอาเปรมที่รู้สถานการณ์ก็ลุกขึ้นนั่งพรวด จองมองใบหน้าขี้อ้อนตรงหน้าอีกครั้ง

" จริงรึ? เจ้าอยากทำแบบนั้นกับข้า" เขาถามขึ้นยั่งเชิงอีกฝ่าย

" ถ้าไม่ใช่คุณเปรม แล้วใครละครับ " อินหลบสายตาก้มมองต่ำอย่างเขินอาย ก่อนจะกล่าวต่อ

" ผมก็พอรู้เรื่องแบบนี้อยู่บ้าง "

เปรมกรอกสายตามองรอบๆ เม็ดเหงื่อผุดออกมาจากไร้ผมเล็กน้อย เขาคิดในใจว่าไอหมาตัวนี้มันไม่ซื่อจริงๆสินะ ดูจากครั้งที่แล้วที่เล่นยกสะโพกเขาขึ้นมาดูดส่วนนั้นเล่นราวกับของหวาน

เหนือฟ้ายังมีฟ้าสินะ

" เจ้าเคยคบชายด้วยกันรึ ถ้าไม่การที่มีความสัมพันธ์กับข้าครั้งนี้อาจจะทำให้เจ้าอึดอัดก็ได้ " เปรมเอ่ยขึ้น

" การสอดใส่มันเป็นส่วนที่ดีที่าุดเลยนะครับ"

"ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากทำกับคุณ "

เปรมถอนหายใจ แต่ก็พยายามพูดหว่านล้อมอีกคนต่อ "การจะให้ส่วนนี้มันคลายตัวได้ต้องใช้ความพยายามมากเลยนะอิน "

" สำหรับมือใหม่อย่างเจ้ามันก็น่าจะลำบาก "

" อีกอย่างข้าไม่อยาหให้เจ้าเองรู้สึกอึดอัดเวลาทำกับข้าด้วยน่ะสิ "

พูดแบบนี้ไปเจ้านี่คงคล้อยตามข้าแล้วกระมัง

แต่... มันดันไม่จบแค่นี้นี่สิ

" ผมไม่อึดอัดครับ " อินมองใบหน้าคมของเปรมอย่างคาดหวัง

" ผมอยากกอดคุณเปรม " เนื้อตัวที่โผล่พ้นเสื้อออกมามันขึ้นสีแดงไปหมด ลามตั้งแต่ใบหน้าหูไปถึงลำคอ นี่ไอหมาวัดตัวนี้มันเขินอยู่รึ?

" หืม? " เปรมจ้องมองคนตรงหน้าอย่างจริงจัง

" ถึงคุณจะคิดว่าผมฝืนใจตัวเอง แต่ความจริงมันไม่ใช่เลยครับ"

" ผมอยากทำกับคุณเปรมจริงๆนะ ..อยากเห็นครับ " มือกุมเข้าหากัน ถูไปมาราวกับคนสารภาพความผิด

เปรมมองใบหน้าที่เขินอายแต่ปากที่พูดความใจในออกมาของอิน ถึงจะคาดไม่ถึงว่าคนที่จะถูกกอดเป็นตัวเองก็เถอะ

พูดง่ายๆ คือเจ้านี่อยากเห็นข้าในสภาพที่ดิ้นทุรนทุรายเพราะความอยากสินะ พูดออกมาขนาดนี้ข้าเองก็ดีใจนะ ที่อินอยากทำกับข้าถึงเพียงนี้ แต่..ตัวข้าเองหาใช้คนที่มาทางสายถูกกอดเลยสักนิด

เอาอย่างไรดีเล่า เปรม..

หรือข้าจะขู่ให้กลัวดีนะ?

"งั้นเจ้า ...." เปรมกระชากคอเสื้อของอินอย่างแรงจนอีกคนเซล้มตัวลงใส่เขา มือนั้นรีบทำการเผด็จศึกจับหัวทุ่ยๆนั้นกดลงใส่ระหว่างขา จนใบหน้าใสซื่ออยู่ห่างจากเป้าไม่ถึงคืบ

" ลองใช้ปากกับข้าอีกครั้งซะสิ " แรงกดที่ไม่มากกดลงที่หัวของอินอย่างกลั้นแกล้ง

"ถ้าเจ้าอยากทำกับข้ามาก ก็ต้องทำความคุ้นชินกับร่างกายนี้ก่อนสิ ใช่มั้ยอิน " พูดจบก็ใช้นิ้วโป้งลูบเบาไปที่ริมฝีปากหยัก

" คิดซะว่านี่เป็นน้ำจิ้ม ก่อนเริ่มเกมจริงอย่างไรเล่า " จากนั้นปลายนิ้วหัวแม่มือก็แหย่เข้าไปสะกิดเนื้อลิ้นด้านใบเล่น

" ได้ครับ " ใบหน้าของเขาขึ้นสีอย่างเห็นได้ชัด แต่สายตาก็แน่วแน่ไม่เปลี่ยน

" ถ้าไม่ไหวก็คายละ อย่าฝืน " เปรมพูดขนาดที่ยกมือลูบหัวนั้นเบาๆ

มือหนาทำการปลดผ้าโจงกระเบนออก จนด้านล่างนั้นเปลือยเปล่า เอ็นร้อยขนาดใหญ่ปรากฏสู่สายตาของอินอีกครั้งหนึ่ง ในเมื่อเคยดูดไปแล้วเรื่องแค่นี้ก็น่าจะหมูๆน่า ธีรัช

จุ๊บ เสียงพรมน้ำลายใส่ปลายแท่งเอ็นค่อยๆดังขึ้น ปากยักเลียและอมส่วนปลายของเอ็นเข้าไปที่ละนิด จ๊วบ.. มือที่วางก็ทำการจับเอ็นไว้ให้ปากสามารถขยับได้อย่างเต็มที่ ภายในหัวคิดแต่ว่าครั้งนี้ทำไมมันดูยากกว่าครัเงที่แล้วอีกนะ

สายตาของเปรมจ้องมองการกระทำที่ยั่วยวนตรงหน้า พรางคิดเล่นๆ ว่าถึงฝีมือจะไม่ได้เรื่อง

แต่มันก็มีคุณค่าพอ ที่จะกระตุ้นให้มองได้

มือเรียวสัมผัสเบาๆที่กลุ่มผมของอิน ในขนาดที่สายตายังคนจับจ้องมองคนใต้ล่างที่กำลังลอบเลียส่วนนั้นของตัวเองอยู่ จนบัดนี้ส่วนปลายเริ่มมีน้ำสีขุ่นปริทะลักออกมา มันเลอะเทอะปากหยักนั้น ซึ่งทุกการกระทำที่เปรมมองมันข่างดูยั่วยวนอะไรขนาดนี้

แต่ในระหว่างที่บทเพลงรักค่อยเป็นค่อยไป คนใต้ล่างกลับเหลือบมองขึ้นมาสบตากับเปรม ช่วงเวลานั้นราวกับทุกสิ่งโดนสะกดไว้ ทำเอาเขาเผลอดันหัวทุ่ยๆนั้นกระแทกเข้ามาสุดแรงจนมิดโคน

" แค่ก! " อินสำลักออกมา ก่อนจะรีบผละตัวลุกขึ้น

ไอบ้าเอ้ย เปรมสะบดในใจ

" ข้าขอโทษ! ข้ามีอารมณ์มากไปหน่อย แต่เดี๋ยวจะไปหาอะไรมาให้ดื่ม " กายขาวที่เขอนอายรีบทำท่าจะลุกออกจากตรงนั้น

หมับ จู่ๆแขนก็ถูกรั้งเอาไว้ ทำให้ต้องหันกลับไปมอง

" ชอบมั้ย..ครับ " คนที่ยังสำลักอยู่รีบพูดขึ้นดักเขาเอาไว้

" กะไรนะ? " เปรมเลิกคิ้วขึ้น

" คุณเปรม..รู้สึกดีมั้ยครับ "

บรรยากาศเงียบไปสักพัก ก่อนที่เปรมจะหัวเราะเสียงดังลั่น ไหล่สั่นไหวตามจนอินที่มองอยู่รู้สึกตกใจและเขินอายทำตัวไม่ถูกไปพร้อมกัน

" เหลือเชื่อเลยจริงๆนะอิน "

" ข้ายอมแพ้แล้ว มานี่มา " มือนั้นกวักเรียกราวเชิงเชิญคนที่ปากเต็มไปด้วยน้ำกาม

" ใส่มันเข้ามาแล้วมองให้เต็มตาเจ้าไปเลยสิ"

ปากอิ่มยิ้มร่า เอนตัวนั่งลงตรงหน้าอีกคนก่อนจะปลอดกระดุมเสื้อออกอย่างเชิงเชิญ ใบหน้าขาวขึ้นสีระเรื่อ ลามไปถึงเนินอกเนียน

"ได้ยินเจ้าบอกว่ารู้วิธีใช้นิ้ว? ไปเรียนมาจากใครละ" สายตาที่เจ้าเสน่ห์ของคนเป็นนายจับจ้องที่เขา มือใช้ค้ำหัวขึ้นในขนาดที่กำลังพูด

" ก็ผมเคยบอกแล้วนะครับ ว่ายุคผมมีหนังโป๊" อินน้ำหน้ามุ่ย แต่ก็ยังคงใช้มือค่อยๆ ลูบคลำเรือนร่างตรงหน้า

" ถึงข้าจะไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่เจ้าเก่งมาก " เปรมพูดขึ้นก็ใช้มือลูบแก้มอีกฝ่ายอย่างเอ็นดูก่อนจะพูดต่อ

" งั้นตอนนี้ก็ลองทำแบบที่เจ้าอยากทำสิ"

ฟุ่บ ทันทีที่จบประโยค อินก็กดตัวเขาลงกับฟูกเตียง พรมจูบลงตามเนินอกซ้ำๆ ก่อนจะค่อยไล่ลงไปหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อ ลงไปสุดถึงท้องน้อย ความรู้สึกเสียวซ่านเริ่มตีขึ้นมา เมื่อลิ้นร้อนเลียไปมาบริเวณสะดือ

ตรงไปตรงมาใช้ได้เลยนะ

อินเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคนที่ยิ้มอย่างอารมณ์ดี ใบหน้าคมคายของเปรมอมยิ้มราวกับรู้สึกดีสุดๆเวลาที่อินมองมาที่เขา

" ต่อสิ " ปากอิ่มเอ่ยขึ้น พรางใช้มือเช็ดน้ำลายมุมปากของอินออกให้

" คุณเปรม ยกสะโพกหน่อยได้มั้ย "

สะโพกนิ่มยกขึ้นอย่างว่าง่าย ก่อนที่หมอนหนุนตัวเก่งจะถูกนำมารองไว้ใต้เอวคอด

แต่เปรมรู้สึกเเปลกชะมัด..ใช่สิปกติเขาต้องเป็นฝ่ายพูดคำนั้นด้วยซ้ำ

นิ้วเรียวสอดเข้าไปในรูจีบสีสวยหนึ่งนิ้ว ความรู้สึกที่สัมผัสได้ถึงอุณหภูมิอีกฝ่ายตีขึ้น ทำให้เปรมแอบขมวดคิ้วมุ่น คนด้านบนพอเห็นคนตัวขาวเริ่มแสดงสีหน้าไม่ดีออกมาก็ รีบกเมลงไปจุมพิตหวานใส่ หวังจะให้ผ่อนคลาย

ปลายน้ำสัมผัสกับเนื้อด้านในของรูจีบพยายามกดหาจุดที่คิดส่าอีกฝ่ายน่าจะชอบ จนรูเล็กนั้นชุ่มไปด้วยน้ำลักเมื่อครู่ ส่วนปากที่ยังคงทำหน้าที่ปลอบประโลม ก็ยังแลกลิ้นกลืนน้ำหวาน

เริ่มมีอารมณ์แล้วแฮะ..

ปากยักผละออกจากการจูบช้าๆ

" ผมใส่เข้าไปอีกนะ " นิ้วที่สองเริ่มเข้าไปมีบทบาททันที เสียงอึกอักครางเบาๆในลำคอดังขึ้นเปรมรู้สึกแปลกประหลาดบริเวณช่องท้อง แต่กลับรู้สึกดีเวลาเดียวกัน

" เจ็บมั้ยครับ ไหวหรือเปล่าคุณเปรม" นิ้วยังคงขยับเข้าออกเพื่อขยายช่องทาง

" อืม..ไม่เจ็บ ต่อเลย " ถึงปากจะพูดไปแบบนั้นแต่มือกลับเอาแต่ชักรูดแท่งเอ็นไม่หยุด ราวกับพยายามจะให้ตัวเองเสร็จ

ไอ้บ้าเอ๊ย..เจ็บชะมัด

ปากที่ถูกจู่โจมจากคนบนร่างอีกครั้ง แต่ในหัวกลับเอาแต่คิดเรื่องอื่น ทำไมถึงเจ็บแบบนี้นะ หรือตัวข้าไม่มีพรสวรรค์ทางช่วงล่างกัน

แต่..ช่างเหอะ เดี๋ยวก็มีอารมณ์เองแหละ

ทันที่ที่คิดแบบนั้นเขาก็ผละคนตัวโตกว่าออกจาการจูบ " นี่ ใส่เข้ามาเลยอิน "

"หืม" อินเลิกคิ้ว

" คุณยังเจ็บอยู่เลย ต้องขยายมันอีกครับถึงจะใส่เข้าไปได้น่ะ "

" ไม่ต้องหรอก เจ้าเข้ามาเดี๋ยวข้าก็ชินเอง "

" แต่ว่า " น้ำเสียงที่เป็นคนคนตัวขาวอย่างเป็นจริงเป็นจัง

" ข้าแค่..อยากให้เจ้ารีบใส่เข้ามาน่ะ " คำพูดที่หวานไม่พอ มือยังลูบไล้ตามเนินอกสีแทนอย่างออดอ้อน

ใจร้ายจังนะคุณเปรมเนี้ย

" งั้นผมจะค่อยๆ ทำถ้าไม่ไหว บอกผมนะ "

" ครับคุณพ่อ " ความทะเล้นไม่กลัวเจ็บผุดขึ้นบนใบหน้าหวาน

กึก มือหนากดต้นขาเรียวนั้นให้อ้าออก ก่อนจะค่อยๆยัดแท่งเอ็นอันมหึมาเข้าไปในรูจีบนั้น แต่ทันทีที่เริ่มเข้าไปได้ครึ่งทาง ร่างขาวใต้ล่างก็ยกแขนขึ้นมาปิดบังใบหน้าของตัวเองไว้

ต่างกับนิ้วลิบลับเลย

" เข้ามาหมดหรือยัง " เปรมเหลือบมองคนตรงหน้า ด้วยเสียงหายใจที่แรง

" อืม..ครับ "

"คุณไหวมั้ย ไม่เจ็บหรอ? " น้ำเสียงเป็นห่วงของอินพูดีขึ้น ในขณะที่แช่เอ็นทิ้งไว้ในรูจีบในมันชิน

" ข้าไหว ลองขยับดูสิ "

สวบ เอวกระสอบเริ่มขยับเข้าออกช้าๆแต่หนัก็แน่นทุกครั้งที่กระแทกสะโพกเข้ามา ทำเอาคนที่นอนอยู่รู้สึกเจ็บเหมือนโดนทะบองอทงอย่างงั้น

" อิน.. "

"ไม่ใส่เข้ามาให้มิดละ " หลังจากที่ทนมาอยู่นานเปรมก็รู้สึกว่าอีกคนช่างดูถูกเขาเกินไปหน่อย เล่นใส่เข้ามาไม่สุดแบบนี้ชาติไหนมันจะเสร็จให้ละวะ เขาเลยใช้ขาเกี่ยวเข้าที่เอสกระสอบเเน่นจบแรงประทะ มันส่วผมให้เอวนั้นกระแทกเข้ามา จนมิดด้าม

" คุณเปรม.. " ถึงจะตกใจแต่ก็รีบเช็ดูอาการอีกคน " ผมกลัวคุณจะเจ็บถ้าใส่แรงเข้าไปขนาดนั้น.. "

ใบหน้าขาวซีด ขึ้นสีระเรื่อไปทั่วร่าง แววตาที่ดูตกใจเบิกกว้างมีน้ำใสคลอที่เบ้า พร้อมกับสีหน้าที่ดูไม่สู้ดีนัก แต่มันดันเซ็กซี่จนใครก็ตามที่มาเห็นได้มีอารมณ์กันทั่วหน้าแน่

แฮ่ก..แฮ่ก..

ชิ อะไรเนี้ยเขาชอบตรงนี้หรอ? เอวกระสอบเริ่มขยับอีกครั้งหนึ่ง พรางก้มมองสีหน้าที่เริ่มรู้สึกดีของอีกคนอย่างชัดเจน เสียงครางหวานที่สั่นกระเส่าดังขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับจังหวะกระแทกเอวลงไปที่สะโพกนิ่ม

ให้ตายเหอะ ไม่ไหวแล้วว่ะ

หมับ ทาสหนุ่มที่ทนไหวไหวกับความเขินอายของเจ้านาย ที่เอาแต่ยกแขนขึ้นมาปิดบังใบหน้า ทั้งที่มันออกจะยั่วยวนขนาดนี้ จะปิดทำไมกัน เขากดแขนอีกคนไว้กับฟูกของเตียงนอนแน่น ส่วนเอวก็ขยับแรงเน้นกระแทกเข้าไปจนสุด

เสียงเนื้อกระทบกันดังกังวานไปทั่วบริเวณ

" ฮึก เดี๋ยวก่อน "

" อิน! ..อ่าห์ "

ปากอิ่มที่กำลังพะงาบ เอ่ยคำพูดออกมาถูกอวัยวะเดียวกันปิดไว้ ใบหูขึ้นสี กับความรู้สึกมวนท้องน้อยตีขึ้นมาในหัว จูบอันเร้าร้อนน้ำลายถูกแลกเปลี่ยนระหว่างคนสองคนไปมา ซ้ำแล้วซ้ำอีก กับบทเพลงรักของจังหวะนรกช่วงล่าง ที่ยังคงทำงานอย่างต่อเนื่อง

ในที่สุดความอดทนก็หมดลง เปรมผละออกจากการจูบ ก่อนจะดันคนที่ตัวใหญ่กว่าให้นอนนายลงไปกับฟูก ทั้งที่ยังมีแท่งอันมหึมานั้นคาอยู่ด้านในขอเปลี่ยนมาขึ้นคร่อมแทนหน่อยแล้วกัน

" พอดีข้าไม่ถนัดเงยหน้ามองน่ะ " รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้น ก่อนจะใช้มือเสยผมที่ชุมไปด้วยเหงื่ออย่างลวกๆ

อินที่ได้แต่จ้องมองภาพอันอันยากและน่าจะมีแต่เขาเท่านั้นที่เคยได้เห็น ก็ลองกลืนน้ำลายลงคอ

เอวคอดเริ่มทำการกระแทกเน้นจุดเสียวไปเรื่อยๆ จนรู้สึกว่าทำไมมันถึงยังเข้าไปได้อีกกันนะก่อนจะใช้เท้ายันหน้าอกของอินเบาๆ เชิงหยอกล้อ

" ทำไมมองข้าแบบนั้น เสียวดีใช่มั้ยละ " คำพูดที่ดูเหมือนนักเลงไม่พอ นิ้วเท้าก็เล่นแหย่อีกคนเล่น แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อจู่ๆ คนที่ถูกแหย่เล่นกลับเลียนิ้วหัวแม่เท้าของเขา แล้วยังยิ้มอีก

เหอะ.. แล้วแบบนี้จะให้ข้าไม่ชอบเจ้าได้อย่างไรเล่า ไอเด็กบ้านี่

พรวด แก่นร้อนที่กำลังชักไม่หยุดอยู่ ก็พ้นน้ำสีขาวขุ่นออกมากระจายเต็มหน้าท้องคนที่นอนอยู่ จากนั้นไม่นานความรู้สึกคับแน่นที่บริเวณด้านหลังก็ตีขึ้น สะโพกสวยยกขึ้นออกจากแท่งเอ็นร้อนช้าๆ จากนั้นโดยไม่ต้องรอให้ ถอนออกหมดลำ น้ำสีขุ่นก็ไหลออกมาเลอะตามซอกขา จนเหนียวเหนอะหนะไปหมด

" เล่นปล่อยออกมาเต็มท้องข้าเลย ถ้าข้าเป็นหญิง คงท้องไปแล้วกระมัง " คำพูดติดตลกของเปรมดังขึ้น

" งั้นเอาให้ท้องเลยมั้ยครับ " มือที่เต็มไปด้วยเส้นเลือด จับเข้าที่ก้นนิ่มของอีกคน ก่อนจะบีบมันอย่างหมั่นเขี้ยว

" เดี๋ยว ข้าพึ่งจะเสร็จไปนะ นี่เจ้า!!! "

แสงตะเกียงริบหรี่คล้ายรับรู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นบนฟูกนอนนั้น

และค่ำคืนนี้ก็จารึกไว้ในหัวใจของทั้งสองคนตลอดไป

แสงแดดยามเช้าส่องลอดผ้าม่านเข้ามาแตะขอบเตียงอย่างแผ่วเบา เสียงนกร้องแว่วอยู่ไกล ๆ เป็นดั่งสัญญาณว่าความวุ่นวายของวันใหม่กำลังเริ่มต้น

อินลืมตาตื่นขึ้นก่อน รู้สึกได้ถึงความเมื่อยล้าจากการ ‘ออกแรง’ อย่างหนักเมื่อคืน เขากะพริบตาสองสามครั้งเพื่อปรับแสง ก่อนจะค่อย ๆ หันมองข้างตัวด้วยความเคยชิน

ภาพที่เห็นทำเอาเขาถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืด ๆ

เปรมนอนตะแคงหันหลังให้เขา ร่างเปลือยเปล่าที่เหนื่อยล้าจนหลับสนิทมีเพียงผ้าห่มผืนบางที่เลื่อนลงมาคลุมแค่ตรงสะโพกพอดีเป๊ะ ราวกับเจตนาจะให้เห็นผิวขาวเนียนกับเส้นโค้งของก้นที่ช่าง…กลมกลึงแบบที่ไม่ควรเห็นตอนเช้า ๆ แบบนี้

“โอ๊ย…” อินหลุดเสียงพึมพำเบา ๆ พยายามเบือนหน้าหนี แต่มันก็สายไปแล้ว เพราะภาพนั้นมันฝังแน่นในสมองไปแล้วเต็ม ๆ

“ใครเขาอนุญาตให้คุณเซ็กซี่เวลานอนกันครับเนี่ย…” เขาบ่นกับตัวเองเบา ๆ เสียงติดจั๊กจี้ปลายหู ไม่รู้ว่าตัวเองเขินหรือกำลังคิดลึกอีกแล้ว

ร่างกายที่ยังไม่หายดีเท่าไหร่เริ่มแสดงอาการตื่นตัวอีกครั้ง อินเบิกตากว้าง รีบเด้งตัวออกจากเตียงเบา ๆ อย่างคนหนีตาย

“ใจเย็น อิน…ใจเย็น! เมื่อคืนพอแล้วไง! ขืนต่ออีกรอบ คุณเปรมได้สลบคาอกแน่…” เขาพึมพำพลางเดินเซไปท่าน้ำที่ใกล้ห้องนี่ด้วยท่าทางลนลานแบบคนที่ไม่อยาก ‘คิดแต่ก็เผลอคิดไปแล้ว’

เสียงตักน้ำดังอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่เขาจะเดินกลับออกมา ผมเปียก ๆ ร่วงลงข้างขมับ เสื้อสีนวลหลวม ๆ ที่หยิบมาใส่ทับร่างเปลือยเปียกชื้น ยังไม่ทันได้แห้งดีเขาก็เดินกลับไปทิ้งตัวลงนอนข้าง ๆ คนที่ยังหลับสนิท

อินยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน ยกมือเกลี่ยเส้นผมที่ปรกหน้าผากเปรมอย่างเบามือ

“คุณนี่…เหนื่อยจริง ๆ นะ” เขากระซิบ ยอมรับกับตัวเองในใจว่าเมื่อคืนเขา… ‘จัด’ หนักไปหน่อยจริง ๆ

แต่จะทำไงได้ล่ะ ก็คุณเปรมน่ารักขนาดนั้นนี่นา

อินเลื่อนตัวเข้าไปกอดแนบอก รู้สึกถึงไออุ่นและกลิ่นตัวหอมอ่อน ๆ ที่ยังไม่จาง

หัวใจเขาเต้นแผ่วเบา แต่มั่นคง

“…เช้านี้ผมจะไม่ปลุกคุณนะครับ แต่คืนนี้…”

ริมฝีปากแตะแก้มอีกคนเบา ๆ พลางกระซิบ

“…ขอเบิ้ลเถอะนะ”

แล้วเขาก็ซุกหน้าลงตรงซอกคอของเปรมอีกครั้ง พึมพำเสียงเบาแต่ชัดเจนว่า…

“ขอแค่ห่มผ้าให้มิดหน่อยก็พอ ผมจะได้ไม่เสียสติตอนเช้า…”