ตอนที่ 9 แผนการชั่วร้าย5

แต่ถ้าเป็นคนธรรมดาจะร้อนรุ่ม ยังไม่ทันได้เสพสมเลือดลมจะสูบฉีดเดือดพล่าน เส้นเลือดในร่างกายแตกซ่านจนกลายเป็นคนป่วยที่รักษาไม่หายในที่สุด

แค่ยานี้ตัวเดียวเขาก็สามารถจัดการทุกสิ่งครอบคลุม หนึ่งพิสูจน์วรยุทธขององค์ชายสี่และทำลายมันลงซะ 

นักรบที่ไร้วรยุทธย่อมไม่ต่างจากคนพิการ แต่ทว่า...องค์ชายสี่ไม่ได้พิการ และหากพระองค์ทรงเสแสร้งแกล้งทำ

...เขาทำให้เป็นจริงก็สิ้นเรื่อง! 

สองให้องค์ชายสี่มีสัมพันธ์สวาทกับคุณหนูใหญ่สวีเพื่อที่เขาจะนำหมากตัวนี้ไว้ข้างกายพระองค์ได้พอดี                สกุลสวีก็มิได้ยิ่งใหญ่เกินไป สติปัญญาเหมาะแก่การชักไย

และสุดท้าย...องค์ชายสี่ก็จะกลายเป็นวัวเป็นลา ต้องตกเป็นคนขององค์ชายรอง กองทัพที่ยิ่งใหญ่สกุลเต๋อซึ่งฟังเพียงคำสั่งองค์ชายสี่ก็จะตามมาทั้งหมด

ตระกูลเต๋อฝั่งมารดาขององค์ชายสี่ฝังรากหยั่งลึก เป็นรากฐานที่ไร้หัวใจ ดำรงอยู่หลายรัชสมัย กระทั่งฮ่องเต้องค์ปัจจุบันยังเกรงพระทัย

นี่คือเหตุผลที่มิอาจเอาชีวิตองค์ชายสี่ได้

ในเมื่อเอาชีวิตไม่ได้ ย่อมเหมาะจะเป็นหุ่นเชิด

ด้วยยาบุปผารัญจวนพันธนาการแห่งปรารถนา...

แม้สรรพคุณจะรุนแรงปานนั้นแต่ไป๋มู่เจ๋อไม่คิดเอ่ย เพียงโน้มน้าวเฉพาะส่วนต่อ “ขอแค่บุตรสาวของเจ้ากลายเป็นสตรีขององค์ชายสี่ โชคดีอาจได้เป็นถึงพระชายา เมื่อถึงเวลานั้นเรื่องอื่นย่อมง่ายดายแค่พลิกฝ่ามือ”

ดวงตาสวีจงสือเป็นประกายมากกว่าเดิม

บุตรชายได้เป็นขุนนาง ส่วนบุตรสาวได้เป็นชายา 

“แต่ ใต้เท้าจะรับรองความปลอดภัยให้จวนสกุลสวีได้หรือไม่?” การเอาเรือนร่างของบุตรสาวเข้าแลกไม่สำคัญ แต่เขาต้องปลอดภัยอันดับหนึ่ง 

เท่าที่ทราบ องค์ชายสี่หัวแข็งดื้อรั้นเย็นชา

และไร้หัวใจ...

ไป๋มู่เจ๋อยกยิ้ม แค่นเสียงเนิบช้า “มันก็ขึ้นอยู่กับว่าท่านสามารถเสียสละบุตรสาวได้หรือไม่? ถ้าหากองค์ชายสี่ไม่หลงเสน่ห์ในตัวนางก็อาจต้องสละเรือลำนี้ทิ้งไปทันที ข้าสามารถทำให้ท่านไม่ถูกดึงไปเกี่ยวข้อง”

สวีจงสือไม่ยี่หระ “บุตรสาวคนนี้ช่างไร้ค่าให้ใส่ใจ ข้าจะเสียสละนางก็ย่อมได้ขอรับ” 

รอยยิ้มเลือดเย็นกดลึกตรงมุมปากไป๋มู่เจ๋อ “ดี...”

ยาพิษห่อนั้นถูกส่งมาให้หลิ่งหลินถึงเรือนส่วนตัว

หลิ่งหลินรับไว้ ได้ยินสาวใช้รายงานเสียงราบเรียบว่า “นี่คือยาบำรุงเจ้าค่ะ”

หลิ่งหลินปรายตามองสาวใช้ตรงหน้านิ่งๆ

“ให้บำรุงข้าหรือ?”

สาวใช้ขบขัน “จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร คุณหนูใหญ่อย่าสำคัญตัวเองผิดเจ้าค่ะ ยานี่ผู้มาเยือนจากแดนไกลนำมาให้นายท่าน มีค่าควรเมืองปานนั้น” 

“หืม...” หลิ่งหลินหรี่ตาลง

หากจำไม่ผิด อีกฝ่ายเป็นสาวใช้รุ่นใหญ่ประจำเรือนของสวีจงสือ เป็นคนสนิทของมือขวาสวีจงสือ นิสัยถือดี ชอบเบ่งอำนาจใส่เรือนอื่น ทั้งยังไม่เคารพสวีหลิงเยี่ยน เพราะถือว่าตนเป็นคนของนายใหญ่ ทุกครายามที่สวีจงสือใช้บ่าวชายคนสนิทให้แจ้งข่าวแก่สตรีหลังเรือน มักจะต้องเจอสาวใช้คนนี้ สวีหลิงเยี่ยนกริ่งเกรงยิ่ง