บทที่ 71 : ข้ายังมีแผนสำรอง

เช้าตรู่ของวันใหม่ ลมหนาวกรรโชกแรงเหนือแนวหุบเขาอู่ฮุ่ย สายหมอกคลี่คลุมผืนหญ้าเย็นชื้น ขับเน้นแสงเช้าสีส้มอ่อนที่ลอดผ่านแนวเขาให้ยิ่งดูคล้ายภาพฝัน แต่อาจไม่ใช่ฝันดีเท่าไรนัก เมื่อเสียงฝีเท้าของเหล่าผู้ถืออาวุธกำลังย่างกรายเข้ามา

เบื้องหน้าแนวหน้าผาสูงชัน ณ ที่ซึ่งถูกเรียกว่าปากทางสู่ประตูเงามาร พวกมารห้าคนยืนเรียงรายกันอย่างมาดมั่น เซี่ยหงประมุขพรรคมาร เสวียนชางผู้ใช้กระบี่และฝีเท้าที่ว่องไว จวินเลี่ยจอมพลังผู้ใช้กระบองคู่ เหอหลงชายชราผู้ใช้โซ่ติดลูกตุ้มเหล็ก และ ฉีเฟิงผู้ใช้เพลงเตะกับใบมีดที่รองเท้า พลังที่แผ่ออกมาจากร่างแต่ละคนเข้มข้นราวพายุคลั่ง สะท้อนถึงไอพลังปราณจากชีวิตสมุนที่พวกเขากลืนกินมาเมื่อคืน

ทว่ายังไม่ถึงประตูดี เบื้องหน้าพวกเขา กลับปรากฏร่างของชายสามคนที่ยืนขวางไว้ก่อนแล้ว

จ้าวหยางควงพลองเหล็กคู่ของเขาเบา ๆ แววตาทอประกายเด็ดเดี่ยว อู๋เป่ยถือกระบี่ยืนนิ่ง ดวงตาเยือกเย็นราวผิวน้ำแข็งที่กำลังรอแตกกระจาย และเฉินอี้ที่ยืนตรงกลาง ภายใต้ชุดบ่าวเรียบง่ายนั้น กลับมีร่างเปล่งประกายด้วยไอพลังปราณสีขาวหมุนวนรอบตัว ดวงตาแสดงความมุ่งมั่นของคนที่เล