บทที่ 30  แขกพิเศษของฟาร์มมุก

 

คิรินทร์ให้เวลาแขกพิเศษได้พักผ่อน อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะพาไปเที่ยวชมภายในฟาร์ม  ต้นกล้าตื่นเต้นมากเมื่อเห็นหอยมุกหรือหอย south sea ที่ถูกแขวนเลี้ยงในกระชัง

“ทำไมหน้าตามันน่าเกลียดจังเลยคับพ่อคิน”  ต้นกล้าถาม

“มันเป็นธรรมชาติไงต้นกล้า  ธรรมชาติสอนเราว่าอย่ามองอะไรแค่ภายนอก  คนบางคนอาจจะไม่ได้ดูสุภาพ มึงมาพาโวยแต่เป็นคนดีก็มีเยอะไป”  คิรินทร์ชำเลืองมองไปทางอรุณประภาแต่ดูว่าเธอไม่ได้ฟังเลย

อรุณีมาลาก็มองเห็นเช่นกัน 

“พิณ เป็นอะไรน่ะทำไมวันนี้เหม่อจัง” 

“ไม่มีอะไรหรอก  ที่นี่อาจจะลมเย็นเลยคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย”  อรุณประภาแก้ตัว

“วันนี้พี่เตรียมอาหารไว้ต้อนรับแล้วครับจะไปทานกันเลยไหม”  คิรินทร์ยกนาฬิกาขึ้นดูเห็นว่าเป็นเวลาเย็นแล้ว  เขาเตรียมให้คนจัดโต๊ะอาหารไว้ที่ระเบียงบนตึกใหญ่ด้านติดชายหาด  ซึ่งเหมาะกับการทานอาหารในช่วงที่แดดร่มลมตกแล้วมาก

“อันนี้ของเด็กๆ ครับน้องออ  ปลากะพงทอดน้ำปลา  หมึกกระเทียม  แพ้กุ้งกันทั้งคู่เลยไหม”  คิรินทร์เลื่อนอาหารให้เด็กๆ ปลากระพงแดงถูกแล่เนื้อหั่นเป็นลูกเต๋าทอดจนเหลืองแล้วนำกลับมาวางเสริฟบนส่วนหัวและก้างที่ทอดจนเหลืองเช่นกัน

“ค่ะ แพ้ทั้งสองคน ขอบคุณมากค่ะพี่คิน” อรุณีมาลาตักอาหารให้เด็กๆ ทั้งคู่

“น้องพิณชิมนี่สักหน่อยไหมครับ”  คิรินทร์ส่งแก้วใสน้ำสีฟ้าสวยให้อรุณประภา เห็นเธอมองอย่างสนใจจึงบอกเพิ่ม

“บลู กามิกาเซ่ครับ หวานๆ เปรี้ยวๆ เหมาะกับผู้หญิง  มาทะเลทั้งทีชิมสักหน่อย”  

“ขอบคุณค่ะ”  ปกติอรุณประภาไม่ดื่ม แต่ในยามที่จิตใจว้าวุ่นจากสารพัดปัญหาในช่วงนี้ ทำให้เธออยากผ่อนคลายมากขึ้น หญิงสาวลองจิบไปทีนึง เธอยิ้มอย่างถูกใจ

“พี่คินมีบาร์เทนเดอร์ในบ้านด้วยเหรอคะ” 

“เปล่าครับ พี่ชงเอง”  คิรินทร์พูดต่อ “พี่ดีใจที่น้องพิณชอบนะครับ” 

“ไม่มีของออบ้างเหรอคะ” เสียงจากอีกฝั่งโต๊ะแซว

“น้องออเพิ่งหายไข้  ถ้าพี่ให้กินไอ้ด็อกมันมาเตะพี่แน่ โอกาสหน้านะครับ”  ชายหนุ่มพูดยิ้มๆ

อรุณีมาลาสงสัยขึ้นมา รู้สึกว่าคิรินทร์จะรู้ทุกความเคลื่อนไหวของพวกเธอ  เขาสนใจอะไรหรือใครกันแน่  หญิงสาวจับตามองกิริยาของเขาที่ปฏิบัติต่ออรุณประภามากขึ้นแบบเงียบๆ  แน่นอนว่าพี่สาวเธอไม่ได้รู้ตัวเลย

ในระหว่างที่ทานกันอยู่มีสายเรียกเข้าจากศิวัช  อรุณีมาลาชำเลืองมองอย่างชั่งใจ

“รับเถอะครับน้องออ ไม่งั้นมันโทรเข้าเบอร์พี่แน่”  คิรินทร์พูดอย่างรู้ดีว่าใครโทรมา

“สวัสดีค่ะ” เธอกดรับ 

“ทำไมออไม่โทรหาพี่  แล้วไปถึงกระบี่ตั้งแต่ตอนไหน”  เสียงศิวัชดังมาตามสาย

“มาถึงบ่ายๆ ค่ะ  ลืมโทร”  หญิงสาวพูดหน้าตาเฉย

          ค่ำนั้นจบมื้อเย็นในเวลาที่ค่ำมากแล้ว เจ้าของสถานที่จึงไปส่งแขกเข้าที่พักเพราะสองสาวต้องไปทำงานพรุ่งนี้ 

“พิณเมารึเปล่า พรุ่งนี้ไหวไหม”  อรุณีมาลาถามคู่แฝดเมื่อเห็นหน้าของอีกฝ่ายแดงกว่าปกติ

“อืมม ไม่เมาแค่มือชาๆ”  เธอพูดแล้วเดินเข้าห้องพักไป  คำตอบนั้นทำให้แฝดน้องส่ายหน้า ไม่เมาอะไรล่ะ  เธอหันไปหาคิรินทร์

“ขอบคุณมากนะคะพี่คินที่มาส่ง  ยังไงเดี๋ยวออขอตัวไปดูพิณก่อนค่ะ” 

“ครับ พรุ่งนี้จะไปกันกี่โมง จะให้พี่ให้คนมาปลุกไหม” 

“ไม่เป็นไรค่ะ นัดสายๆ ออไปดูพิณก่อนนะคะ”

เมื่อคิรินทร์กลับไปแล้ว  อรุณีมาลาเดินเข้าไปในบังกาโลของพี่สาว  เธอพบว่าคู่แฝดหลับไปแล้วจึงช่วยจัดท่าทางให้นอนสบาย เปลี่ยนเสื้อผ้าให้

หญิงสาวรู้มาว่าเมื่อวานตอนบ่ายพี่สาวไปเยี่ยมแทนไท  แต่เธอนิ่งเงียบไม่พูดอะไรให้ฟังเลยจนทำให้น้องสาวกังวล  เรื่องความเสียใจอรุณีมาลาก็เข้าใจ ว่าการตัดใจคงไม่สามารถทำได้ในไม่กี่วัน  อรุณประภากับแทนไทรักกันมานาน  ความทรงจำดีๆ ร่วมกันก็มีมาก

เธอนั่งสักพักเมื่อเห็นว่าอรุณประภาหลับจริงๆ  จึงลุกออกมาจากห้องนอน สำรวจประตูหน้าต่างว่าแข็งแรงแน่นหนาแล้วจึงกดล็อกจากข้างใน และกลับเข้าห้องไปดูลูกทั้งสองคน

เพราะเพลียจากการเดินทางอรุณีมาลาจัดการพาลูกสองคนอาบน้ำและเข้านอนกันเร็วกว่าปกติ

วันรุ่งขึ้นอรุณีมาลาตื่นเช้าตามนิสัย  เธออาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปภูริดารีสอร์ท  เปิดประตูห้องออกมาพบกับอรุณประภาที่เตรียมตัวเสร็จแล้วเช่นกัน

“โทรหาน้องเขารึยังออ”  พี่สาวถาม

“โทรแล้วตั้งแต่เมื่อวานค่ะ  เดี๋ยวเราคุยงานเสร็จน้องเขาจะพาไปเยี่ยมพี่อิงที่โรงพยาบาล” 

ต้นกล้าและต้นข้าววิ่งกันออกมา 

“หิวคับ” ต้นกล้าบอกเสียงใส

อรุณประภามองหลานอย่างเอ็นดู 

“เดี๋ยวแม่พิณพาไปเดินตลาดไหมคะ” 

“ไปคับ” ต้นกล้าบอก

“ไปด้วยค่ะ”  ต้นข้าวไม่น้อยหน้า  เธอดึงชายเสื้อไม่มีแขนสีครีมแต่ยาวคลุมสะโพกของแม่พิณ หญิงสาวจึงอุ้มเด็กหญิงพาเดินไปด้วยกัน

“ไปกันครับ” คิรินทร์รออยู่แล้วเมื่อสองสาวไปถึงที่จอดรถ 

“อ้าว แล้วรถของคุณพ่อล่ะคะ”  อรุณีมาลาถามเมื่อไม่เห็นรถตู้คันเดิมที่เธอมาเมื่อวาน

“เขาต้องไปทำธุระด่วนให้นายหัวครับ  พี่เลยให้ไปเดี๋ยวพี่ไปส่งแทนเอง  ไปกันเลยไหมครับพี่จะพาไปหาอะไรทานข้างนอกก่อน”

ชายหนุ่มพาทุกคนไปที่ร้านติ่มซำและอาหารเช้าชื่อดังของกระบี่ อยู่ในตัวเมืองไปทางตลาดโต้รุ่งถือเป็นร้านที่นักท่องเที่ยวเกือบทุกคนจะต้องมาที่นี่หากมาเยือนกระบี่

เมื่อทานเสร็จแล้วเขาแวะไปส่งหญิงสาวทั้งสองที่ภูริดารีสอร์ท ส่วนตัวเขาเองพาเด็กๆ ไปเยี่ยมลุงอิงก่อน