บทที่ 6  งานแต่งงานพี่สาว

 

อีกหนึ่งสัปดาห์ต่อมาถึงกำหนดงานแต่งงานของอัญญาและเมฆา ซึ่งจะจัดที่โรงแรมฉัตรเพชร กรุงเทพฯ ก่อนหน้านั้นสองวันเป็นการเข้าคอร์สอาบน้ำแร่แช่น้ำนมของเจ้าสาว  และเธอได้เกณฑ์น้องสาวให้มาทำด้วยทุกคนที่บ้านเรือนหอของเธอ  อรุณีมาลาก็มาด้วยเช่นกัน

อัญญาได้เหมาช่างจากสถาบันความงามชื่อดังมาทำให้นอกสถานที่ มีทั้งการขัดผิว  ขัดตัว  นวดตัว  นวดหน้าครบวงจร ในระหว่างที่เธอแช่น้ำแร่กันอยู่  อัญญาได้คุยกับน้องสาวคนเล็กเรื่องที่สีหราชบอกว่าเขาเป็นต้นเหตุของเรื่อง

“พี่สิงห์ไม่ผิดหรอกค่ะ”   อรุณีมาลาพูดหลังจากฟังพี่สาวเล่าหมดแล้ว

“เพราะพี่สิงห์บอกเขาว่า ถ้าแน่ใจว่าไม่รักก็ให้บอกเลิกออซะ  เขาไม่ได้ถูกบังคับให้บอกเลิกออแต่เขาคิดดีแล้วต่างหาก  เขาเป็นคนตัดสินใจเองค่ะ” 

อัญญาฟังด้วยความเห็นใจน้องสาว 

“แล้วนี่ออคิดจะทำยังไงต่อไป  ตั้งแต่กลับมาคุณด็อกเตอร์เขาติดต่อมาบ้างไหม” 

อรุณีมาลาทอดสายตามองไปไม่มีจุดหมายเธอนิ่งคิดไปชั่วครู่  ก่อนจะตอบตามตรง

“เขามาขอพบที่โรงแรมค่ะ  แต่ออไม่ให้พบ”  หญิงสาวยังไม่พร้อมจะคุยกับพ่อกับลูก  ไม่พร้อมเจอหน้า  ไม่พร้อมทำอะไรทั้งสิ้นเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้น

“พี่ว่าเขาคงไม่ยอมหยุดแค่นี้  ถ้ายังไงคุยกันตรงๆ ดีกว่า ตกลงกันให้ได้จะได้รู้ว่าจะจัดการชีวิตตัวเองกันยังไง  ลูกมีพ่อ ถ้าพ่อเขาดีก็ดีกว่าไม่มีนะออ  อันนี้พี่หมายถึงแค่ในฐานะของคนเป็นพ่อเป็นแม่” 

อัญญาพูด คนเป็นน้องสาวได้แต่พยักหน้า สิ่งที่พี่สาวบอกมันจริงทั้งหมด  แต่ขอเวลาเธออีกหน่อยแล้วกัน

ในวันงานที่ตรงกับวันเสาร์  อรุณีมาลาไปช่วยงานแต่เช้าในฐานะเพื่อนเจ้าสาว  รวมถึงสองแฝดที่ถูกจับแต่งตัวเป็นเทพธิดาและเทพบุตรน้อยๆ  คอยช่วยรับแขกและทำหน้าที่ถือช่อดอกไม้ให้เจ้าสาวด้วย 

ในวันจริงเช่นวันนี้แขกฝ่ายเมฆามามากกว่าสัปดาห์ก่อน  คราวนี้มีแขกผู้ใหญ่หลายท่านมาร่วมงาน  แต่ญาติผู้ใหญ่ที่เป็นคนสำคัญคือบิดามารดาของเขาเองและอาสะใภ้ผู้ซึ่งเป็นมารดาของศิวัช

ศิวัชได้บอกมารดาเขาทั้งหมดเกี่ยวกับเรื่องของอรุณีมาลาและลูกๆ  ซึ่งเขาถูกคุณศิตาอบรมไปนานพอดูกับความไม่เป็นสุภาพบุรุษของลูกชาย  ก่อนที่ท่านจะรับปากว่าจะช่วยหาทางให้มีโอกาสคุยกับอรุณีมาลาได้

“ออ  ขอเวลาพี่สักแปบได้ไหม” เขาดักหน้าหญิงสาวก่อนเข้างาน  เธออารมณ์ไม่ดีขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นหน้าดร.หนุ่ม

“คงยังไม่สะดวกคุยค่ะ  ตอนนี้รีบ” 

“แล้วลูกไม่มาเหรอครับ” เขามองหาเด็กชายต้นกล้าและเด็กหญิงต้นข้าวไม่เจอ  ยอมรับว่าอยากเจอเด็กทั้งสองมาก

“อยู่ข้างบนกับพี่เลี้ยงค่ะ”  อรุณีมาลาตอบก่อนจะเดินลิ่วๆ เข้างาน มีศิวัชเดินตามมาติดๆ 

“ออมาพอดี  พี่จะแนะนำให้รู้จักผู้ใหญ่นะจ๊ะ”  อัญญาเห็นน้องสาวทำหน้าไม่ดีนัก จึงรีบเรียกไว้ส่วนเมฆาดึงญาติหนุ่มไปอีกทาง ก่อนที่เขาจะทำให้อรุณีมาลาโกรธไปมากกว่านี้

“คุณพ่อคุณแม่ของคุณเมฆ ออคงจำได้นะ” หญิงสาวพนมมือไหว้พร้อมกับยิ้มให้ท่านทั้งสอง

“สวัสดีค่ะคุณลุง คุณป้า”  ท่านทั้งสองยิ้มรับ ทักทายเธออย่างเอ็นดู

“สวัสดีจ้ะหนูออ วันนี้คู่แฝดไม่มาเหรอ” 

“อยู่ข้างบนค่ะคุณป้า เดี๋ยวพี่เลี้ยงพาลงมา”  เธอตอบ

อัญญาพาเธอแนะนำให้รู้จักสตรีวัยกลางคนอีกคนหนึ่ง

“ออ นี่คุณอาศิตา คุณแม่ของคุณวัชจ้ะ”  หญิงสาวตกใจเมื่อถูกแนะนำให้รู้จักมารดาของศิวัช  แต่เธอก็ปรับสีหน้าเป็นปกติอย่างรวดเร็ว 

“สวัสดีค่ะคุณอา” เธอเรียกท่านว่าอาตามพี่สาว

“คุณอาคะนี่เพียงออ  น้องสาวคนสุดท้องของอัญค่ะ”

“สวัสดีจ้ะ  หนูสวยน่ารักมากแบบที่หลายคนพูดเลย”  หม่อมหลวงศิตามองหญิงสาวตรงหน้าแล้วยิ้มให้แบบผู้ใหญ่เมตตาเด็ก

“คุณแม่คร้าบ...”

“แม่ออขา”  เสียงเด็กสองคนมาก่อนตัว  ต้นกล้าและต้นข้าวในชุดเทพธิดาและเทพบุตรวิ่งตรงมาหามารดา

“โห...  หล่อสวยกันมากเลย หลานป้าอัญ”  เจ้าสาวหอมแก้มหลานคนละทีอย่างเอ็นดู  คุณศิตามองเด็กทั้งสองอย่างตกตะลึง  เด็กทั้งสองไม่ผิดจากที่ลูกชายเล่าให้ฟังสักนิด  หน้าตาเหมือนศิวัชจริงๆ โดยเฉพาะแม่หนูน้อยต้นข้าว

ท่านถามอรุณีมาลา 

“เด็กๆ เป็นลูกของหนูใช่ไหมลูก”  น้ำเสียงนั้นเปี่ยมไปด้วยความหวังจนเธอไม่กล้าโกหก

“ค่ะคุณอา  ต้นกล้ากับต้นข้าวค่ะ  เด็กๆ มาสวัสดีคุณ...” เธอเรียกลูกแต่ไม่รู้จะให้เด็กๆ ใช้สรรพนามไหนเรียกสตรีตรงหน้า

“คุณย่าสิต้องเรียกย่า  หลานๆ มาหาย่าสิคะ”  ท่านยิ้มกวักมือเรียกและคู่แฝดก็มาหาท่านว่าง่าย 

“คุณย่าเหรอคับ”  ต้นกล้ามองหน้าท่านแต่ก็ยอมพนมมือไหว้ตามที่เคยถูกสอน  ส่วนต้นข้าวมองท่านตาแป๋วเด็กหญิงยิ้มน้อยๆ เมื่อถูกจ้องก่อนจะที่ย่อตัวไหว้

“หลานย่า น่ารักน่าชังจริงๆ”  ท่านพึมพำ

อรุณีมาลามองภาพตรงหน้าอย่างคาดไม่ถึง  เธอทำอะไรไม่ถูกกับสถานการณ์ที่ไม่ได้เตรียมใจรับ  อัญญาโอบไหล่น้องอย่างเข้าใจความรู้สึก

“ลูกเรามีคนรักคนเอ็นดูก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่เหรอออ” คำพูดนั้นทำให้หญิงสาวใจเย็นลง  เธอถอนใจลึกๆ ความจริงย่อมต้องมาถึงในสักวัน คงเลี่ยงไปไม่ได้ตลอด

ศิวัชก้าวเข้ามาในวงสนทนา   

“คุณแม่ครับ ไปนั่งคุยกันดีกว่าไหม” 

“ออขอตัวก่อนนะคะคุณอา”  หญิงสาวเตรียมจะพาลูกๆ ผละออกไป ศิวัชจะค้านแต่คุณศิตาบีบมือลูกชายเป็นเชิงห้าม

          “จ้ะ แล้วมาคุยกันใหม่นะลูก  เด็กๆ ด้วย” ท่านส่งยิ้มให้สามแม่ลูก เมื่ออรุณีมาลาพาเด็กๆ ออกไปแล้ว ท่านหันมาหาอัญญา

“ขอบใจหนูอัญมากนะ  หนูออกับลูกๆ น่ารักมาก ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนตาบอดอยู่แถวๆ นี้  แล้วอาจะหาจังหวะดีๆ คุยกับหนูออทีหลังจ้ะ” 

อัญญายิ้มให้ เธอผละไปหาเมฆาเพื่อต้อนรับแขกคนอื่นๆ

“วัชแม่ขอเตือนนะ  ลูกต้องเย็นให้พอรอให้ได้ และต่อไปอย่าทำอะไรผลีผลามรุ่มร่ามกับน้องอีก  ไม่งั้นแม่จะไม่ช่วยเลย” คุณศิตาเตือนลูกชาย ก่อนที่ท่านจะเดินไปร่วมวงสนทนากับญาติๆ 

ศิวัชมองตามแม่และมองไปทางอรุณีมาลากับลูกๆ  ตั้งแต่กลับมาจากตราด เขาไปหาเธอที่โรงแรมทุกวัน แต่ไม่เคยได้พบเลย  นี่ยังไม่เย็นพออีกหรือ