5. ลู่ทางหาเงิน (1)

“ท่านพี่ได้มูมู่มาได้อย่างไรหรือเจ้าคะ ทั้งยังไม่เสียเงินสักตำลึงเดียว” ซูเมิ่งเอ่ยถามสามีพลางวางชาและขนมเชาปิ้งที่แม่นมลี่ทำให้บุตรและสามี

“พี่ก็ทูลขอต่อฝ่าบาทมาอย่างไรเล่า กว่าจะได้เจ้ามูมู่มา พ่อเกือบหัวขาดเสียแล้ว” ลู่หวังเหล่ยเองยังตกใจกับความใจกล้าของตนที่กล้าทูลขอต่อฮ่องเต้เฉิงเจี้ยนกั๋ว ด้วยความที่บุตรสาวของเขาถามถึงลูกเสืออยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน พอเห็นว่ามีลูกเสืออยู่ตรงหน้าจึงได้พลั้งปากออกไป

“ห๊า!!! หัวขาดเยยหยือ…เยว่ชิง โอ๋ๆ ท่านพ่อนะเจ้าคะ” เยว่ชิงที่รับรู้ถึงความยากลำบากของบิดาจึงรีบเข้าไปกอดออดอ้อนให้บิดาชื่นใจ

“เจ้าคงต้องโอ๋ๆ พ่อให้มากเสียแล้ว” ผู้เป็นบิดาโอบกอดบุตรสาวเข้าแนบอกอย่างสุขใจ

“เรื่องราวเป็นอย่างไรเจ้าคะ เหตุใดถึงขั้นต้องทูลขอต่อฝ่าบาท”

“ในวันล่าสัตว์ องค์ชายรองเฉิงเจียงหยวนล่าเสือขาวตัวเมียมาได้ แต่เมื่อนำเสือตัวนั้นกลับมาที่ลานพิธีกลับพบว่ามีลูกเสือตัวน้อยถึงสองตัวที่เดินตามมา ฝ่าบาททรงคาดเดาว่าอาจจะเป็นลูกของเสือขาวที่ถูกล่า คราแรกฝ่าบาทจะสังหารเพื่อเซ่นไหว้เทพเจ้า แต่เป็นองค์ชายใหญ่เฉิงหลิวหยางที่ทูลขอเอาไว้ พระองค์จะนำไปเลี้ยง พ่อได้ยินเช่นนั้นจึงพลั้งปากทูลขอมาให้ลูกเลี้ยงหนึ่งตัว” เดิมทีสัตว์ที่ถูกล่าได้จะต้องนำไปเซ่นไหว้เทพเจ้าทั้งหมด แต่ทว่าองค์ชายให้กลับกล่าวว่าลูกเสือสองตัวนั้นมิได้ถูกล่ามา แต่พวกมันเพียงเดินตามแม่เสือมา ฮ่องเต้เจี้ยนกั๋วที่ตามใจโอรสองค์โตก็มิเอ่ยขัด ยอมยกให้องค์ชายใหญ่จัดการเรื่องนี้

“แล้วฝ่าบาทก็ยกให้อย่างนั้นหรือเจ้าคะ”

“มิได้ เป็นองค์ชายใหญ่ที่ยกให้ พอพระองค์รู้ว่าเป็นบุตรสาวที่อยากเลี้ยงลูกเสือ พระองค์จึงเลือกตัวผู้มาให้ ทั้งยังบอกว่าหากมันโตขึ้นจะได้ดูแลเยว่ชิงของเราได้” ลู่หวังเหล่ยยกยิ้มขึ้นมาเมื่อนึกถึงคำขององค์ชายใหญ่ ช่างรักหยกถนอมบุปผายิ่งนัก (ผู้ที่อ่อนโยนต่อสตรี)

“เยว่ชิงยักท่านพ่อที่สุด” เด็กน้อยถูไถแก้มกลมไปตามอกแกร่งของบิดา

“หึๆ ส่วนพวกเจ้าก็อย่าน้อยใจไป พ่อนำของฝากมาให้พวกเจ้าทุกคนเช่นกัน” ลู่หวังเหล่ยเอ่ยบอกบุตรชายทั้งสาม พลางโอบกอดบุตรสาวเอาไว้แน่น

“โถ่ ข้ามิได้น้อยใจเสียหน่อย ท่านพ่อก็พูดไป ผู้ใดจะน้อยใจเพียงเพราะเรื่องเท่านี้เล่า ชิ” หมิงยู่แสร้งทำท่าแง่งอน ท่าทางแตกต่างจากถ้อยคำที่พูดออกมาโดยสิ้นเชิง

“คิกๆ ขนาดว่าพี่รองไม่น้อยใจ ยังทำปากยื่นถึงเพียงนี้ หากพี่รองน้อยใจเห็นทีปากพี่รองคงเหมือนเป็ดไปแล้วกระมัง” คำพูดของลี่อินทำเอาทุกคนถึงกับหัวเราะร่าออกมา เสียงหัวเราะสนุกสนานของครอบครัวสกุลลู่ดังลั่นไปทั่วเรือน พูดคุยกันได้ไม่นานทุกคนก็แยกย้ายกันเข้านอน จะมีก็แต่เยว่ชิงที่บัดนี้กำลังนอนพูดคุยอยู่กับมูมู่ เยว่ชิงมีห้องนอนเป็นของตนเอง โดยมีแม่นมลี่รับหน้าที่มาดูแลและนอนเฝ้าเด็กน้อย

“อีกหนึ่งหนาว เจ้าคงโตพอจะสู้กับสุนัขได้แย้ว ถึงตอนนั้นกัดมันคืนไปเยยนะ” เด็กน้อยตัวกลมพูดกับลูกเสือของตนพลางลูบหัวมันเบาๆ เท่านี้เยว่ชิงก็เบาใจลงได้หนึ่งเรื่อง ต่อไปก็คงจะเป็นเรื่องที่พี่สามป่วย

“อีกเพียงสี่หนาว…จะทำอย่างไยดี” เยว่ชิงเกลียดเสียงของนางในตอนนี้เป็นที่สุด คำพูดที่ดูไม่ชัดถ้อยชัดคำยิ่งทำให้เยว่ชิงหงุดหงิด มันดูไม่เท่เอาเสียเลย ท่านพ่อ ท่านแม่ และพี่ชายมักบอกว่าการที่นางพูดไม่ชัดนั้นดูน่ารักน่าเอ็นดู แต่มิใช่สำหรับนาง เฮ้อออ เมื่อไรนางจะพูดชัดเสียทีนะ อยากโตเป็นผู้ใหญ่แล้วววว~

“นี่ มูมู่ เจ้ากินจุหยือไม่ หากกินจุข้าคงต้องรีบหาเงินแล้ว ข้ามิอยากให้ท่านพ่อ ท่านแม่ต้องเหนื่อยหาเงินมาเยี้ยงดูเจ้า เจ้าเป็นสัตว์เยี้ยงของข้า ข้าจะหาของกินมาให้เจ้าเองนะ”

แผลบๆ ไม่มีเสียงตอบรับของมูมู่ มีเพียงลิ้นเปียกๆ ที่เลียบนแขนเยว่ชิงคล้ายกับเป็นการตอบรับ

“จะหาเงินอย่างไยดี ข้าอายุเพียงสามหนาวเท่านั้น” เยว่ชิงเริ่มคิดหนัก หากว่านางโตกว่านี้คงจะสามารถทำงานได้ ชีวิตก่อนแม้นางจะเป็นถึงลูกสาวเจ้าพ่อคาสิโน แต่นางก็เคยไปทำงานพาร์ทไทม์อยู่บ้าง ถึงตอนนั้นจะทำไปเพราะอยากออกไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนหลังเลิกงานก็เถอะ แต่การได้เงินจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองมันก็ภูมิใจไม่น้อยเลยทีเดียว แต่ตอนนี้คงไม่มีผู้ใดรับเด็กน้อยเข้าทำงานเป็นแน่

เช่นนี้จะหาเงินมาจากที่ใดได้อีกเล่า!

“การทำสิ่งใดให้สำเร็จจะต้องเริ่มจากสิ่งที่เราสนใจหรือไม่ก็สิ่งที่เราถนัดก่อน แล้วจึงค่อยพัฒนาต่อยอดภายหลัง” คำพูดของคุณพ่อที่เฝ้าสอนเยว่ชิงดังขึ้นมาในหัว

แล้วนางถนัดสิ่งใดเล่า เค็นโด ยิงปืน ยิงธนู เกม ไพ่ คาสิโน…คาสิโน!

“การพนัน!” เยว่ชิงรีบตะครุบปากของตนเองทันที เมื่อเผลอส่งเสียงดังจนแม่นมลี่ขยับตัวไปมา

“ฟู่ว~” ดีที่แม่นมลี่ไม่ตื่นขึ้นมา ไม่อย่างนั้นนางจะต้องโดนดุเป็นแน่ มือเล็กป้อมลูกอกเบาๆ คล้ายกับต้องการปลอบใจตัวเอง

เยว่ชิงตั้งสติกลับมาคิดเรื่องการพนันต่อ ในชีวิตก่อนนางคลุกคลีกับการพนันมาหลายรูปแบบ เอ่ยได้ว่านางเติบโตมากับการพนันก็ว่าได้ แต่หากจะนำการพนันมาหาเงินในยุคนี้อาจจะเป็นไปได้ยาก เพราะดูเหมือนว่าการพนันในยุคนี้ยังคงผิดกฎหมายบ้านเมืองอยู่ อย่าว่าแต่ยุคนี้เลย แม้แต่ในชีวิตเดิมของนางยังมีเพียงไม่กี่ประเทศที่มีคาสิโนถูกกฎหมาย เช่นนี้แล้วคงจะใช้การพนันมาหาเงินไม่ได้

“เห้อออ ยุ่งยากเสียจริง” เยว่ชิงที่ถอดถอนหายใจอย่างปลงตก แต่จู่ๆ ตากลมเล็กก็เบิกกว้างขึ้น

ถ้าเป็นเกมเล่า เกมการแข่งขัน!