บทที่ 17

เมื่อคืนเจียงเหยาจิงไม่ได้นอนในห้องที่เธอนอน

ในห้องเป็นระเบียบเรียบร้อย

ไม่มีอะไรถูกแตะต้อง

เธอเดินเข้าไปอาบน้ำ แต่งตัวแล้วออกไปโรงพยาบาล ทันทีที่ไปถึงก็พบว่าผู้อำนวยการจัดแจงงานของเธอให้คนอื่นแล้ว

ไม่มีที่สำหรับเธอแล้ว

เธอเดินกลับออกมาด้วยความสิ้นหวัง

เมื่อออกจากโรงพยาบาล เธอยืนอยู่บนขั้นบันได

รู้อยู่แก่ใจว่าตัวเองไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

ตกดึก

เธอไปที่หลานเฉียว

ขณะที่เธออยู่หน้าประตูและกำลังจะเดินเข้าไป เธอก็เห็นเฉินเหวินเหยียน

เฉินเหวินเหยียนมาที่นี่ได้อย่างไร?

เมื่อนึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเจียงเหยาจิง ก็ไม่น่าแปลกใจ

เธอแอบเดินตามเฉินเหวินเหยียนไปติด ๆ

เธอเห็นเฉินเหวินเหยียนเดินเข้าไปในห้องส่วนตัวห้องหนึ่ง แต่กลับไม่มีเจียงเหยาจิงอยู่ข้างใน

แต่กลับเป็นลูกของเศรษฐีที่ตามจีบเฉินเหวินเหยียนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย

แม้ว่าเขาจะร่ำรวย แต่ก็ไม่ได้หน้าตาดีนัก ดังนั้นเฉินเหวินเหยียนจึงดูถูกพวกเขาอยู่เสมอ

เฉินเหวินเหยียนไปเจอเขาได้อย่างไร?

ความอยากรู้อยากเห็นทำให้เธอต้องการหาคำตอบ

เธอค่อย ๆ ย่องไปข้างหน้าและมองผ่านรอยแยกที่ประตู เธอเห็นลูกเศรษฐีกำลังโอบกอ