บทที่ 11 ลุ่มหลงจนมิอาจปิดบัง (2/3)

           ตระกูลอวี้ไม่ทะเยอทะยาน ฝักใฝ่ในอำนาจ รักสงบและเห็นแก่ความปลอดภัยของคนในจวนเป็นหลัก จึงไม่ทันได้คิดระแวงอันใด แม้ตั้งแต่บุตรสาวคนเล็กตกน้ำจะมีการจ้างผู้คุ้มกันมาดูแลบ้างยามที่นางออกไปเที่ยวเล่นนอกจวน แต่กระนั้นก็เป็นการระวังที่มีช่องโหว่มากมาย

            “มิเป็นอันใด ข้าจัดเตรียมผู้คุ้มกันที่สามารถเร้นกายได้ให้เจ้า หากเจ้ามิรังเกียจก็รับไปเถิด”

            “ไม่ได้ ข้าจะรบกวนเจ้าเช่นนั้นได้อย่างไร ข้าจะให้ท่านพ่อว่าจ้างสำนักคุ้มภัย”

            “คนจากสำนักคุ้มภัย จะเก่งกาจกว่าคนจากจวนอดีตแม่ทัพของข้าได้อย่างไร”

            “แต่ข้าเกรงใจเจ้า มิอยากรบกวน”

            “เกรงใจอันใด เจ้าก็ไปทำงานแทนข้าหลายครั้งหลายคราแล้วมิใช่หรือ ถือ