ตอนที่ 27

และน่าแปลกที่การให้อภัยกลับทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดยิ่งกว่าการโดนด่าทอตบตี

“ผมสัญญาว่าจะเลิกกับพี่แดนน์ครับ”

ผมย้ำคำเดิม เสียงหนักแน่น และจะทำให้ได้ ทั้งที่รู้ว่ามันจะทำให้ผมเจ็บปวดทรมานมาก

“พี่ไม่คิดว่าพี่แดนน์จะเลิกนิสัยเดิม… ”

พี่ดาวเผยความลับที่ไม่เคยบอกใคร

“อะไรนะครับ… นี่พี่ดาวรู้มาก่อนหรือครับว่าพี่แดนน์เป็นแบบนี้”

“ใช่… พี่รู้… พี่แดนน์เป็นเสือใบ ได้ทั้งผู้ชายทั้งผู้หญิง ก่อนแต่งงานพี่แดนน์สัญญาว่าจะเปลี่ยน… แต่ก็เปลี่ยนไม่ได้… ”

น้ำเสียงของพี่ดาวขมขื่น ผมรู้สึกผิดจนไม่กล้าแสดงความเห็นใดๆ จึงบอกไปเพียงแค่ว่า

“ถ้าพี่ดาวรักพี่แดนน์… พี่ดาวก็ควรจะให้โอกาสพี่แดนน์กลับตัวกลับใจ… ”

ผมรู้ว่ามันอาจจะไม่ใช่คำแนะนำที่ถูกต้องนักสำหรับชีวิตคู่ แต่ก็คิดได้แค่นี้ มันนึกอะไรไม่ออกจริงๆ

“จ้ะ… พี่จะให้โอกาสพี่แดนน์อีกครั้ง”

เราพูดคุยกันอีกต่อมาอีกครู่ใหญ่ๆ พี่ดาวถามผมว่าจะไปไหน อันที่จริงนั่งอยู่ในร้านกาแฟที่ห้างแห่งหนึ่งในตัวเมืองเชียงใหม่ แต่ก็ต้องโกหกไปว่าผมอยู่ที่สถานีรถไฟ กำลังจะนั่งรถไฟกลับกรุงเทพฯ ทั้งที่ผมเพิ่งโทรหาพี่มอสเมื่อครู่ก่อนหน้า

พี่มอสดีใจมากที่รู้ว่าผมมาเชียงใหม่ ตอนนี้กำลังขับร