บทที่ 38

“เช่นนั้นมาเดิมพันกันหรือไม่” บุรุษต่างถิ่นหนวดเครารกครึ้มกล่าวพลางควงถุงเงินในมือเล่น “ข้าเดิมพันข้างคุณหนูสามจวนเฉินกั๋วกง เฉินเซียงหรง ด้วยเงินถุงนี้ทั้งถุง”

เหล่าบุรุษตรงหน้าเขาได้ยินแล้วกลับหัวเราะออกมา ผู้ที่คล้ายร่ำรวยที่สุดในกลุ่มกล่าวอย่างใจกว้าง “พี่ชายท่านนี้ เก็บเงินถุงนี้ของท่านไว้เถอะ การพนันที่รู้ผลแพ้ชนะตั้งแต่แรกเช่นนี้จะพนันไปเพื่อสิ่งใด แม้จะเป็นชนชั้นพ่อค้า พวกเราก็หาใช่พวกใจคดที่ชอบเอาเปรียบคนต่างถิ่นที่ไม่รู้อะไรเช่นคนเหล่านั้น” พวกเขาต่างพร้อมใจกันผินหน้าไปยังกลุ่มผู้รับพนันขันต่อที่รวมตัวกันอยู่ในบริเวณที่นั่งอีกฟากฝั่งหนึ่งของลาน

ใครคนหนึ่งในกลุ่มเหล่าบุรุษนักวิพากษ์วิจารณ์กล่าวขึ้นอย่างเสียมิได้

“ได้ข่าวว่าผู้ที่ลงเดิมพันข้างคุณหนูสามจวนเฉินกั๋วกง หากคุณหนูสามท่านนั้นสามารถชนะการประชันขันแข่ง กลายเป็นโฉมงามยอดเมธีคนใหม่ของงานเทศกาลชมบุปผาในครั้งนี้ นักพนันเหล่านั้นจะได้รับกำไรถึงยี่สิบเท่าของเงินลงพนันเลยทีเดียว เข้าใจหรือไม่ กระทั่งเซียนพนันผู้เป็นเจ้ามือเหล่านั้นที่หูไวตาไว อ่านสถานการณ์เรื่องพรรค์นี้เก่งเสียยิ่งกว่าพวกเราเหล่าพ่อค้าก็ยังไม่คิดว่าคุณหนูสามท่านนั้นจะเป็นผู้ชนะ...เกิดเป็นสตรีในยุคสมัยเช่นนี้น่ะ มีแค่ความงามอย่างเดียวอย่างคุณหนูสามท่านนั้นกลับไม่เพียงพอเสียแล้ว!”

“ความงามหรือ...” ผู้ถูกปฏิเสธการเดิมพันพึมพำ พลางจ้องมองไปยังคุณหนูสามจวนเฉินกั๋วกงในประเด็นสนทนา “ก็นับว่างดงามโดดเด่นมากจริงๆ นั่นแหละ...”

เหล่าพ่อค้าเห็นท่าทีคนต่างถิ่นแล้วก็ได้แต่ก้มหน้าอมยิ้ม บ้างก็ลอบส่ายหน้า

เฮ้อ! นี่ล่ะ ข้อแตกต่างของพวกเขาเหล่าคนในเมืองหลวงกับคนต่างถิ่น...ในยุคสมัยที่สตรีออกมาศึกษาเล่าเรียนในสถานศึกษาร่วมกับบุรุษ มิได้เอาแต่เก็บตัวอยู่ในเรือนหลังเช่นเมื่อก่อน สำหรับพวกเขาเหล่าคนในเมืองหลวงแล้ว ยังมีสตรีงดงามชนิดใดบ้างที่ไม่เคยได้พบเห็น หึหึ ดูนัยน์ตาหวานล้ำทอประกายของสหายหน้าใหม่ท่านนี้สิ...ดูเหมือน ณ ที่นี่จะมีผู้ถูกความงามอันโดดเด่นของคุณหนูสามจวนเฉินกั๋วกง ตอกหมุดเสน่หาปักดวงใจเอาไว้อย่างแน่นหนาตั้งแต่แรกพบเสียแล้ว…

การแข่งขันในรอบที่สอง เริ่มขึ้นทันทีที่เหล่าสาวงามผู้ผ่านเข้ารอบต่างหงายป้ายไม้สุ่มเลือกคู่ประชันขันแข่งครบทุกคน

คู่มือของเซียงหรงในการแข่งขันในรอบนี้ก็คือคุณหนูสี่สกุลอู๋

ในสายตาของเซียงหรง คุณหนูสี่จากสกุลอู๋ผู้นี้ช่างมีกิริยามารยาทและรูปร่างหน้าตางดงามหมดจดเป็นอย่างยิ่ง เซียงหรงไม่เคยคาดคิดว่าใต้หล้านี้จะมีสตรีที่สง่างามโดดเด่นไปกว่าพี่หญิงใหญ่ของตน ทว่า...หากจะกล่าวกันอย่างไม่เข้าข้างพี่หญิงใหญ่ของนางแล้ว ต้องยอมรับว่าคุณหนูสี่สกุลอู๋ผู้นี้ ดูงามสง่าสูงส่งในระดับที่พี่หญิงใหญ่ของนางยังไม่อาจทาบรัศมี เป็นความงามทรงพลังชนิดที่ยากจะหาใครเหมือน...ครั้งนี้นางต้องประชันหมากกับสตรีที่ดูยอดเยี่ยมถึงเพียงนี้?

เซียงหรงพลันรู้สึกได้ว่าหัวใจดวงน้อยในช่องอกเต้นรัวถี่

นางรู้สึก...รู้สึกมีชีวิตชีวาเป็นอย่างยิ่ง!

เห็นคู่มือของตนนัยน์ตาใสซื่อบริสุทธิ์เปล่งประกายวิบวับดูคุ้นตา อู๋ชิงชิง เห็นแล้วอดเอ็นดูไม่ได้

โดยปกติแล้ว สตรีที่นางพบเจอมีอยู่สามประเภทด้วยกัน ประเภทแรกคือพวกที่ชอบวางตัวว่าบริสุทธิ์ซื่อใส ประเภทที่สองคือพวกที่มักวางตัวสงบไว้สง่า ประเภทที่สามคือยิ้มแย้มแจ่มใส ไม่ว่าจะพูดหรือไม่พูด จะกระทำหรือไม่กระทำสิ่งใด บนใบหน้าของพวกนางก็ล้วนมีรอยยิ้มประดับอยู่เสมอราวกับสวมหน้ากาก...

ทว่าคุณหนูสามจวนเฉินกั๋วกง เฉินเซียงหรง ผู้นี้ กลับให้ความรู้สึกที่ต่างออกไป

แม้คุณหนูสามผู้นี้จะดูบริสุทธิ์ซื่อใส ทั้งยังวางตัวสงบไว้สง่า ใบหน้าหรือก็มีรอยยิ้มประดับอยู่ตลอดเวลา ทว่า...ทว่านางกลับไม่อาจนับคุณหนูสามตรงหน้านี้เข้ารวมเป็นพวกเดียวกับสตรีเหล่าที่ว่าพวกนั้นได้

แววตาสุกสกาวแวววาวเช่นนี้มันคล้ายกับ...คล้ายกับอะไรกันแน่นะ? เหตุใดนางจึงได้รู้สึกว่าคุณหนูจวนเฉินกั๋วกงตรงหน้าช่างดูนุ่มนิ่ม น่ารักน่าเอ็นดู ชวนให้อยากลูบหัวและอยากสวมกอดเช่นนี้?

อ๋า...อยากลูบ...ข้าอยากลูบผมเงาๆ นั่น! อู๋ชิงชิงมองดวงตาคู่นั้นอย่างเผลอไผล กระทั่งนางกำนัลข้างกายผายมือกล่าวเชิญให้นั่งลง จึงค่อยกลับคืนสติอีกครั้ง

“ท่านก็คือคุณหนูสามจากจวนเฉินกั๋วกง เฉินเซียงหรง บุตรสาวเพียงคนเดียวของเซียงเหลียนจวิ้นจู...” อู๋ชิงชิงยิ้มน้อยๆ กล่าวด้วยแววตาซื่อตรงเป็นอย่างยิ่ง “ที่จริงแล้วข้าชื่นชมมารดาของคุณหนูสามเป็นอย่างยิ่ง ไม่ทราบว่าคุณหนูสามทราบหรือไม่ ในอดีตเซียงเหลียนจวิ้นจูนับเป็นผู้แตกฉานในกลหมากอย่างที่ยากจะหาใครเทียม กลหมากมากมายที่มารดาของคุณหนูสามคิดค้นเอาไว้ ล้วนถูกคัดลอกเอาไว้ในหอตำราของพวกเรา ตำรากลหมากของมารดาท่านนับเป็นหนึ่งในตำรากลหมากสำคัญอันดับต้นๆ ที่พวกเราเหล่าลูกศิษย์ของสำนักศึกษาทั้งชายและหญิงต่างต้องศึกษาเรียนรู้”

ได้ยินผู้เล่าถึงมารดาเช่นนี้ เฉินเซียงหรงตื่นตาตื่นใจ ตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง

“จริงหรือเจ้าคะ! ไม่ทราบว่าคนนอกเช่นข้าจะสามารถขอชื่นชมตำราหมากที่ว่านั้นสักครั้งได้หรือไม่ อ๊ะ...ทว่าพวกเราอยู่ในระหว่างการแข่งขัน...”

ฟังประโยคเหล่านี้  ที่กล่าวด้วยกิริยาซื่อใสไร้เดียงสา ปราศจากการปรุงแต่ง จากคุณหนูสามตรงหน้าแล้ว อู๋ชิงชิงก็เกิดสะท้อนใจขึ้นมา

หรือว่าเฉินกั๋วกงตัดเยื่อใยไร้ไมตรีกับบุตรสาวที่เกิดจากภรรยาเอกเพียงเพราะข่าวเล่าลือเมื่อเจ็ดแปดปีก่อน ไม่เพียงกักขังบุตรสาวไว้ในเรือน ยังถึงขั้นปิดหูปิดตานางจากทุกสิ่ง...คู่มือที่เป็นเช่นนี้จะให้นางที่เป็นยอดฝีหมากอันดับหนึ่งในเมืองหลวงรังแกลงได้อย่างไร?