Share
บทที่ 716
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 717
เมื่อเฟนด์คลายมือร่างของชายคนนั้นก็ล้มลงไปกับพื้น ดวงตาเขาแข็งค้างด้วยความตกใจ“มีคนฆ่าตัวตายเยอะเลย” เฟนด์ยิ้มเยาะเย้ย เดินกลับไปที่รถของเขาและออกจากที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็วคราวนี้ เห็นได้ชัดว่าเขาต้องแสดงให้คนเหล่านี้เห็นถึงผลที่ตามมา เพราะมันจะเป็นเรื่องยากที่จะได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขหากมีคนพวกนี้มายุ่งด้วยตลอดเวลา…เคนขับรถออกมาไกล เขายังคงกังวลแม้ว่าสังเกตแล้วว่าเฟนด์ไม่ได้ตามหลังมา เขาจะหายใจทั่วท้องได้ก็ต่อเมื่อถึงคฤหาสน์ตระกูลคลาร์กแล้ว“นี่ฉันกำลังเพ้อเจ้ออยู่หรือเปล่า ฟลินน์? มีคนที่แข็งแกร่งอย่างมากในพวกพันตรีจากตระกูลไวท์ แต่เฟนด์... เฟนด์กลับฆ่าพวกเขาอย่างง่ายดาย?!” เคนเช็ดเหงื่อที่หน้าผากด้วยความร้อนรนและประหม่าฟลินน์ขมวดคิ้วและเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมฉันรู้สึกว่าผู้ชายคนนั้นไม่ได้โดนยาพิษเลย? อีวานกับซีน่าหลอกเราหรือเปล่า?”เคนกำหมัดแน่นหลังจากได้ยินสิ่งที่ฟลินน์พูด “เวรเอ๊ย ไหน ๆ นายก็เริ่มพูดมาแล้ว ฉันก็ชักจะสงสัยแล้วสิว่าเราโดนซีน่าปั่นหัว ถ้าเฟนด์ถูกวางยาจริง ๆ เขาคงไม่แข็งแกร่งขนาดนั้น ที่สำคัญ เฟนด์ได้ฆ่านายท่านที่เทียบเท่ากับพันตรีใ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 718
ไม่นาน เคนก็พาทุกคนไปที่โรงแรมในห้องอาหารส่วนตัวและเริ่มสั่งอาหารเมื่อสั่งอาหารเสร็จ เคนก็มองไปที่ซีน่าและถามว่า “คุณซีน่า คุณแน่ใจไหมว่าเฟนด์ดื่มยาพิษไปแล้วจริง ๆ?”ซีน่าตกใจกับคำถาม เธอดูไม่แน่ใจก่อนจะตอบว่า “ใช่ ฉันเห็นด้วยตาของตัวเองว่าเขาดื่มมันเข้าไป ฉันเป็นคนส่งน้ำนั่นให้เขาด้วยตัวเอง แล้วเขาก็ดื่มเข้าไปครึ่งขวดในเวลาเดียวกัน ที่เหลือก็โยนทิ้งถังขยะ”“จำไม่ผิดใช่ไหม?” เคนถามย้ำ ยังคงสงสัยว่าที่แท้จริงแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่“ไม่ผิดแน่ ฉันจำได้ทุกอย่างอย่างชัดเจน! เขาดื่มมันเข้าไปอย่างแน่นอน” ซีน่าปกป้องตัวเอง “ทำไมเหรอนายน้อยคลาร์ก เกิดอะไรขึ้น? สงสัยฉันงั้นเหรอ?”ซีน่าคิดได้อย่างนั้นเธอก็แสดงสีหน้าเย็นชาทันที “ฉันเสี่ยงชีวิตไปทำงานให้พวกคุณ รู้ไหมว่าฉันกลัวมากขนาดไหน? ฉันกลัวว่าเฟนด์จะรู้ทัน แล้วฉันก็เพิ่งจะหายใจได้ทั่วท้องตอนที่เห็นเขาดื่มน้ำนั่น กล้าดียังไงมาสงสัยว่าฉันโกหก!”อีวานหันไปหาเคนและพูดว่า “นายน้อยคลาร์ก เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมนายถึงมาถามซีน่าเรื่องนี้? เธอไม่เห็นจำเป็นต้องมาโกหกเรา ต่อให้เธอจะทำเรื่องนั้นไม่ประสบความสำเร็จก็ตาม”แล้วเคนก็ตอบกลับไปว่า “สิบก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 719
ซีน่าที่นั่งอยู่ก็ขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิดอะไรบางอย่างไม่นานนัก ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างและอุทานขึ้นมาว่า “ฉันเข้าใจแล้ว! เขาคงกลัวฟีโอน่า เบ็น และคนอื่น ๆ มาใช้เงินของเขา! มันเป็นแบบนั้นสิ! ได้ยินมาว่าพันตรีกลับมาพร้อมกับเงินรางวัลหนึ่งพันล้านเหรียญจากรัฐบาล ถ้าเขาเป็นจอมพล เขาก็จะได้เงินมากกว่าหนึ่งพันล้าน ใช่ไหม?”อีวานพยักหน้าเห็นด้วยทันที “ใช่ ถูกต้องเลย อันนี้เป็นไปได้นะ ผู้ชายคนนี้อาจจะอยากซ่อนความจริงที่ว่าเขามีเงินมาก”ในทางกลับกัน เคนมีรอยยิ้มที่เคร่งขรึมบนใบหน้าของเขา “พวกนายจินตนาการไปไกลกันมากเลย ถ้าเฟนด์มีเงินหลายพันล้าน ฉันจะเขียนชื่อตัวเองให้ผิด”“แล้วถ้านายไม่คิดอย่างนั้นแล้วคิดว่ามันคืออะไรล่ะ นายน้อยคลาร์ก? นอกเหนือจากการได้เป็นจอมพลแล้ว ฉันคิดไม่ออกว่าทำไมเขาถึงไม่เต็มใจให้ฟีโอน่า เบ็น และคนอื่น ๆ ใช้เงินเขา!” ซีน่ากอดอกอย่างมั่นใจ เธอคิดว่าตัวเองพูดถูกเคนยิ้มอย่างเฉยชาและแสดงความคิดเห็นว่า “ฉันเคยคิดแบบนี้กับลูกพี่ลูกน้องของฉันมาก่อน แล้วเราทั้งคู่ก็รู้สึกว่าเฟนด์ไม่ได้โชว์เหรียญ แม้จะอ้างว่าตัวเองเป็นหัวหน้าผู้บังคับบัญชาก็ตาม เขาไม่ใช่หัวหน้าผู้บังคับบัญชาแน่นอ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 720
“สมเหตุสมผล! ไม่แปลกใจเลยที่ผู้ชายคนนี้กล้าอวดเรื่องงานวันเกิดเซเลน่าที่จะจัดอย่างยิ่งใหญ่ เขามั่นใจมากเลยเพราะเขามีทางที่จะทำอย่างนั้นได้!” อีวานพูดตอบขระที่เขาเริ่มเข้าใจอะไรมากขึ้น “แม่ง... เฟนด์มันต่ำต้อยมากจนเราคิดว่าเขามีเงินไม่กี่ล้าน มันไม่น่าเกิดขึ้นกับฉันนะ เขามีเงินสี่ถึงห้าพันล้าน ถ้ามีเงินมากขนาดนั้นพันสองพันล้านก็น่าจะพอแล้วกับงานเลี้ยง!”“เวรเอ๊ย! ฉันรอที่จะได้เห็นมันเป็นตัวตลก มันก็ไม่ได้เจ๋งขนาดนั้นหรอก! แต่เราคงไม่ได้เห็นอะไรแบบนั้นแล้วสิ อย่างนี้เขาก็จัดงานเลี้ยงวันเกิดที่ยิ่งใหญ่ได้!” นีลควันออกหู เขารินไวน์องุ่นให้ตัวเองแล้วดื่มมันหมดในรวดเดียว“อาหารมาแล้ว มากินไปคุยไปกันเถอะ” อารมณ์ของอีวานเปลี่ยนไปเช่นกัน“ฉันโมโหมากเลยที่เราทุ่มเงินไปหลายล้านเพื่อโฆษณางานเลี้ยงให้พวกมัน หวังว่าจะให้ทุกคนมาเห็นสีหน้ากระอักกระอ่วนนั่น” เคนก็รินไวน์แก้วใหญ่ให้ตัวเองแล้วดื่มหมดในครั้งเดียว “แต่ทุกอย่างกลับเข้าทางมันเนี่ยนะ” เขาฮึมฮัมในลำคอ “ในขณะที่เราเสียเงินไปมากมาย เวรเอ๊ย! แล้วเราจะได้อะไรจากการเสียเงินไปมากขนาดนี้? มันตามน้ำไปได้และสามารถจัดงานเลี้ยงได้อย่างฟุ่มเฟือย ไม่ใช่
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 721
“เธอเข้าใจแล้วน่า นายน้อยคลาร์ก นายคิดมากไปนะ” อีวานมีสีหน้านิ่งลงเช่นเดียวกับซีน่าเคนยิ้มเล็กน้อยก่อนจะค่อย ๆ อธิบายว่า “ที่ฉันทำทุกอย่างนี่ก็เพื่อทุกคน สุดท้ายแล้วมันก็ไม่ง่ายเลยที่จะจัดการเฟนด์ เราคิดว่าเขาต่อสู้เก่งเพราะเป็นทหารมาห้าปี แต่เราจะรู้ได้ยังไงกัน ว่าเขาซ่อนความแข็งแกร่งเอาไว้ ความแข็งแกร่งระดับจอมพล?”ขณะนั้นซีน่าก็นึกอะไรบางอย่างออก “ฉันนึกอะไรออกแล้ว” เธอเริ่มว่า “จำได้ว่าควิล เซนอสเคยขอให้จอมพลมาสู้กับเฟนด์ แต่สุดท้ายก็โดนเฟนด์ฆ่า แล้วยังได้ยินมาว่าจอมพลคนนี้คือลูกศิษย์ของแม็กนัส ซัทเธอร์แลนด์ที่มีตำแหน่งในกองทัพ เฟนด์บอกว่าผู้ชายคนนี้ไม่มีความสามารถระดับจอมพล เขาโชคดีที่ชนะมาได้”จากนั้นซีน่าก็คาดเดาว่า “ด้วยเรื่องใหม่ที่บอกไปนี่มันอาจจะไม่เป็นอย่างนั้นนะ แม้ว่าจอมพลจะอ่อนแอกว่านิดหน่อย แต่ความสามารถในการต่อสู้ของเขาก็ไม่ควรต่างกับจอมพลคนอื่น ๆ มากนัก เฟนด์จะต้องเป็นจอมพลอย่างแน่นอนถ้าเขาฆ่าคนแบบนั้นได้ พระเจ้า... ผู้ชายคนนั้นหลอกฉัน!”“ผู้ชายคนนี้มันซ่อนความแข็งแกร่งไว้ได้ดีเลยนะ!” นีลอุทานเสียงดัง“จำทุกอย่างที่เราคุยกันไว้ อย่างแรก เฟนด์มีเงินประมาณสี่ถึงห้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 722
“ไม่ได้อะไรเลยนอกจากขายขี้หน้า? พูดเรื่องอะไร? เขาจัดงานเลี้ยงอย่างฟุ่มเฟือยได้ถ้ามีเงิน ใช่ไหม? แล้วเขาจะขายขี้หน้าตรงไหน?” เคนและนีลตะลึงกับความมั่นใจของอีวานที่จู่ ๆ ก็พุ่งสูงขึ้นมาอีวานหัวเราะดังลั่นก่อนตอบว่า “เพราะว่าญาติฉันคนหนึ่งกำลังจะแต่งงาน พวกนายรู้จักเซซิเลียหรือเปล่า? เธอกำลังจะแต่งงานกับนายน้อยของตระกูลโกลด์ล่ะ ไม่ต้องสนใจรายละเอียดอย่างอื่นนะ แต่เธอจะจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำในวันแต่งงาน ซึ่งเป็นวันเดียวกับวันเกิดของเซเลน่า งานแรก คืองานแต่งงาน อีกงานคืองานเลี้ยงวันเกิด นายว่านายท่านเทย์เลอร์กับตระกูลเทย์เลอร์จะไปงานไหนล่ะ?” อีวานหัวเราะเสียงดังอีกครั้ง ดวงตาเขาเปล่งประกายอย่างพึงพอใจ “ฉันล่ะชอบเซซิเลียจริง ๆ ฮ่า ๆ! เห็นได้ชัดเลยว่าเธอจงใจทำแบบนี้เพราะเซเลน่า!” “เห็นด้วย!” เคนพูดขึ้นมาและปรบมืออย่างมีความสุข “ฮ่า ๆ! เราช่วยเฟนด์โฆษณาไปแล้ว คนทั้งเมืองก็รู้เรื่องงานเลี้ยงวันเกิดแล้ว เขาคงอับอายขายขี้หน้ามากถ้าจัดที่ไว้มากแต่กลับไม่มีใครมาเข้าร่วม!”“ใช่ ญาตินายช่างน่าทึ่ง! เธอเลือกวันเดียวกับเซเลน่าแทนที่จะเลือกวันอื่น! น่าทึ่งจริง ๆ!” นีลยิ้มกว้างอย่างที่เคยทำ “แม้ว่าเฟ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 723
“บิลเลียดเหรอ? ผมไม่เคยเล่นมาก่อน แต่ถ้าคุณอยากออกไปเล่นผมก็จะไปด้วย ยังไงซะผมก็คือบอดี้การ์ดคุณ” เฟนด์ยิ้มอย่างสบาย ๆ เมื่อสังเกตเวลา ตอนนี้บ่ายสองโมงแล้ว และไม่มีชารอนอยู่ดูเหมือนว่าชารอนจะเข้าใจและยอมรับแล้วในเรื่องพยายามเอาชนะใจเขา แม้ว่าสิ่งที่เขาพูดไปตอนที่ทานอาหารกันก่อนหน้านี้มันจะดูมากเกินไป แต่ผลลัพธ์มันก็คุ้มค่า อย่างน้อย เธอก็เลิกรบกวนเขาแล้วขณะที่เขากำลังจะลงจากรถกับทันย่าและอีวอนน์นั้น ก็มีบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น รถสปอร์ตคันหนึ่งที่นำหน้าออดี้หลายคันขับเข้ามาจอดไม่ห่างจากที่ที่พวกเขายืนอยู่“เฮ้ทันย่า! กำลังจะออกไปไหนเหรอ? ดูเหมือนฉันจะมาทันเวลานะ เธอคงจะไปกันนานถ้าฉันมาไม่ทัน!” ชารอนยิ้มเล็ก ๆ เธอจัดเต็มกับการแต่งตัววันนี้ด้วยแว่นกันแดด และผมสีดำก็เป็นลอนใหญ่เฟนด์ตะลึงเมื่อได้เห็นชารอน ดูเหมือนว่าที่เขาปฏิเสธไปอย่างโจ่งแจ้งและบอกว่ามีเซเลน่าอยู่แล้วนั้นมันจะไม่ได้ผลก่อนหน้านี้ชารอนไม่สนิทกับทันย่าและอีวอนน์ด้วยซ้ำและยังไม่ค่อยได้ติดต่อกัน แต่ชารอนก็ยังแวะมาที่นี่บ่อยเกินไป ถ้าไม่ใช่เพราะเฟนด์แล้วมันจะเพราะอะไร?แม้แต่บอดี้การ์ดตระกูลเดรคก็แอบคุยเรื่องนี้กั
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 724
ไม่นานนัก รถหลายคันก็มาถึงห้างที่ดูหรูหรา“รออยู่ข้างล่าง พวกเราจะขึ้นไปเล่นสนุกกัน ฉะนั้นพวกนายไปหาที่ดื่มชานมกันไป ถ้าอยากน่ะนะ” ชารอนให้เงินกับบอดี้การ์ดไปหลายร้อยเหรียญและพูดต่อว่า “เฟนด์มาแล้ว เราไปขึ้นไปเล่นบิลเลียดกันเถอะ”“ครับ! ขอบคุณคุณชารอน!” บอดี้การ์ดรับเงินมาด้วยความเคารพและเดินออกไปอย่างมีความสุขขณะที่เดินอยู่ เฟนด์ก็ตรวจสอบพื้นที่รอบ ๆ และพูดว่า “ที่นี่ค่อนข้างหรู ราคาการเล่นบิลเลียดจะต้องแพงแน่ ๆ”“ฉันเคยมาหลายครั้งแล้ว ห้องเล่นบิลเลียดชั้นบนก็ดี มีเครื่องดื่มกับของหวานให้ฟรีทุกอย่าง ถึงค่าธรรมเนียมจะคิดขึ้นอยู่กับการเข้าแต่ละครั้ง หนึ่งร้อยเหรียญต่อหนึ่งคน เล่นกี่ชั่วโมงก็ได้” ทันย่ายิ้มและพูดต่อว่า “เรามีกันสี่คน ก็สี่ร้อยเหรียญ”เฟนด์พยักหน้า “ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็ต้องเล่นให้นานกว่าปกติหน่อย ไม่งั้นเราจะเปลืองเงิน”ความคิดเห็นของเฟนด์ทำให้อีวอนน์กลอกตาใส่เขา “เราไม่ได้ให้คุณจ่ายสักหน่อย คุณมาทำงาน งั้นเราก็จะจ่ายให้ นอกจากนั้นมันก็แค่ไม่กี่ร้อยเหรียญ มันแพงยังไง? คุณเพิ่งจะได้เงินเดือนยี่สิบล้านเหรียญมาไม่ใช่เหรอ?”“แต่นี่มันเป็นสิ่งที่ควรจะเป็น!” เฟนด์ยิ้ม แต่
Latest chapter
