บทที่ 267

ใบหน้าหล่อเหลาของโม่จุนของตึงเครียดขึ้นมา : "จิ่วซี นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ยิงธนู 100 เมตร ต้องใช้กำลังแขน กำลังภายใน สายตาแม่นยำ ขาดอะไรไปสักอย่างไม่ได้เลย"

"เจ้าหมายความว่าไง จะบอกว่าข้าทำไม่ได้หรอไง? งั้นเจ้าก็มาแข่ง! ถึงอย่างไรข้าก็ชนะมา 2 รอบแล้ว" มู่จิ่วซีหงุดงหงิดโมโหในแบบคุณหนูใหญ่

องค์ชายสามก็รีบพูดขึ้นมาในทันที : "แบบนั้นไม่ได้หรอก ตกลงแล้วไม่ใช่หรอ ว่าคุณหนูใหญ่มู่จะประลองทั้ง 3 ครั้ง หากคุณหนูใหญ่มู่ประลองแค่ 2 รอบ งั้นทั้งสองรอบก่อนหน้านี้ถือว่าโมฆะ"

มู่จิ่วซียิ้มกล่าว : "องค์ชายสาม เจ้าเองหนังหนาช่างหนาเสียจริงๆ"

องค์ชายสามชะงักไปครู่หนึ่งและพูดขึ้นมา : "คุณหนูใหญ่มู่ หากไม่ใช่ว่าท่านสามารถประลองได้ทั้ง 3 รอบ การแข่งก่อนหน้านี้พวกเราคงไม่ออกหัวข้อประลองแบบนั้น"

"ได้ๆๆ ข้าประลองก็พอสินะ" มู่จิ่วซีกล่าว "ท่านผู้สำเร็จราชการแทน นี่เจ้ายังจะห้ามข้าแข่งประลองอีกไหม?"

ท่านผู้สำเร็จราชการแทนหันมองพระพันปีหลวง พระพันปีหลวงสีพระพักตร์ทรงกังวล อัครมหาเสนาบดีไป๋ก็เดินเข้ามาหาในตอนนี้

"พระพันปีหลวง ท่านผู้สำเร็จราชการแทน คุณหนูใหญ่มู่ชนะมาสองรอบแล้ว ถือว่าทำคุรประโยชน์ให้แคว้น