LOGINShare
บทที่ 884
Related chapters
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 885
หลิงอวี๋ถูกแม่นมเจี่ยกับนางรับใช้จับไว้จนมิสามารถขยับได้เลยหลังจากนั้นไม่นาน เมื่อนางรู้สึกว่านางกำลังจะหายใจไม่ออก แม่นมเจี่ยก็ปล่อยมือออกแม่นมเจี่ยหัวเราะอย่างเต็มที่ “เจ้าได้กลืนยานี้ไปแล้ว ตอนนี้เจ้าอยากอาเจียนก็อาเจียนออกมามิได้แล้ว! แค่รอจนกว่าผิวหนังกับเนื้อของเจ้าจะเปื่อยเน่าแล้วตายไปในวันพรุ่งเสียเถอะ!”แม่นมเจี่ยจ้องมองหลิงอวี๋อย่างดุร้ายอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อนางเห็นว่าหลิงอวี๋หมดแรงแม้แต่จะอาเจียนแล้วนางก็ออกไปพร้อมกับนางรับใช้อย่างสบายใจอ้วก… อ้วก...หลิงอวี๋อาเจียนอยู่หลายครั้ง แต่มิสามารถอาเจียนออกมาได้เลยจริง ๆนางพาตัวเองเข้าไปในไร่ยาในมิติ บนพื้นยังมีกล่องเหล็กที่ตนเอาขึ้นมาจากสระน้ำวางอยู่หลิงอวี๋เห็นขวดยาเล็ก ๆ นั้น สิ่งที่หลานฮุ่ยจวนทิ้งไว้น่าจะเป็นยาแก้พิษ!นางไม่มีแรงที่จะตรวจสอบว่าตนได้รับพิษชนิดใดอีกต่อไปแล้ว จึงเทยาออกมาเม็ดหนึ่งแล้วกลืนลงไปเม็ดยานี้เข้าปากไปแล้วรู้สึกสดชื่น และมีกลิ่นหอมแปลก ๆ เสียดายที่มีแค่สามเม็ดเท่านั้นไม่นานหลังจากที่หลิงอวี๋กลืนยาเข้าไป การมองเห็นก็พร่ามัว ความรู้สึกง่วงนอนก็เข้ามาครอบงำ นางฝืนมิไหวแล้วจึงหลับไปอีกครั้งนาง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 886
ราชสำนักฝ่ายในท่านอ๋องเฉิงมาพบหลิงอวี๋ในตอนเช้าตรู่ ทางเขามิพบเบาะแสอะไรที่เป็นประโยชน์เลย หวังว่าหลิงอวี๋จะคิดหาวิธีช่วยเฮ่ออันได้แล้วเขาคิดเช่นเดียวกับไทเฮาเหลียง แม้ว่าหลิงอวี๋จะมิสามารถพิสูจน์ได้ว่านางมิได้ฆ่าใคร ก็ขอเพียงให้สามารถช่วยเฮ่ออันได้การถามสถานการณ์ในวันนั้นจากปากของเฮ่ออัน ก็อาจสามารถชะลอเรื่องการสืบสวนไปได้อีกเช่นกันไหนเลยจะคิดว่าท่านอ๋องเฉิงให้แม่นางเหยียนไปพาหลิงอวี๋มา แต่แม่นางเหยียนกลับเอ่ยด้วยใบหน้าลำบากใจ “ท่านอ๋องเฉิง หลิงอวี๋มิสบาย บ่าวไปเรียกนางเมื่อเช้านี้ แต่ปลุกมิตื่นเลยเพคะ!”“บ่าวกำลังจะมารายงานท่านว่าต้องเรียกหมอให้นางหรือไม่เพคะ?”“หลิงอวี๋คงรู้ว่าวันนี้นางจะต้องถูกตัดหัว จึงกลัวจนล้มป่วย!”“ไร้สาระ มันจะเป็นไปได้เยี่ยงไร!”ท่านอ๋องเฉิงตะคอกด้วยความโกรธ “หลิงอวี๋เป็นคนใจสงบอยู่เสมอ จะกลัวง่าย ๆ ได้เยี่ยงไร! ช่างเถอะ ข้าจะไปดูเอง!”ท่านอ๋องเฉิงตามแม่นางเหยียนไปที่ห้องขัง แล้วเขาก็เห็นหลิงอวี๋กับหลิงซวนนอนอยู่บนหญ้าแห้งและสลบมิรู้ตัวจริง ๆ“อาอวี๋!”ท่านอ๋องเฉิงคุกเข่าลงแล้วผลักตัวหลิงอวี๋ หลังจากผลักอยู่นานหลิงอวี๋ก็มิขยับเหงื่อเย็นไหลออ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 887
“อาจารย์!”หลี่ชุงเข้ามา เห็นหลิงอวี๋นอนหมดสติอยู่บนเตียง น้ำตาก็ไหลออกมา“ใจเย็น ๆ ขอข้าดูก่อน!”หมอเลี่ยวรีบเข้ามา ทำใจให้สงบลงแล้วตรวจชีพจรของหลิงอวี๋ท่านอ๋องเฉิงกับฉินซานมองหมอเลี่ยวอย่างเคร่งเครียด คิ้วของหมอเลี่ยวก็ขมวดเข้าหากันอย่างหนัก!“อาอวี๋ป่วยเป็นอะไรกันแน่?”เมื่อท่านอ๋องเฉิงเห็นว่าหมอเลี่ยวมิได้พูดอะไรเลยเป็นเวลานาน ก็ตะโกนไปอย่างกังวล “ข้ามิสนใจว่าเจ้าจะใช้วิธีใด แม้ว่าเจ้าจะให้ยาเข้มข้นแก่นาง เจ้าก็ต้องปลุกนางให้ฟื้นขึ้นมาก่อนที่การพิจารณาคดีจะเริ่มขึ้น!”“แม้ว่านางได้รับบาดเจ็บ นางก็จะรักษาตัวเองให้กลับมาแข็งแรงในภายหลังได้! แต่หากนางมิสามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของนางได้ ทุกอย่างก็จะจบลง!”หมอเลี่ยวยิ้มขมขื่นพลางเอ่ย “ท่านอ๋องเฉิง ข้าน้อยมิเข้าใจเลย... ชีพจรของพระชายายุ่งเหยิงมาก! ข้าน้อยมิรู้ด้วยซ้ำว่านางป่วยด้วยโรคอะไร แล้วจะกล้าให้ยามั่ว ๆ กับนางได้เยี่ยงไร!”“ถูกวางยาพิษหรือไม่?”ฉินซานนึกถึงที่หลิงอวี๋ถูกหมอเฝิงวางยาพิษตอนที่อยู่ที่เว่ยโจว จึงเตือนขึ้นมา“ดูคล้ายจะใช่ แต่ก็ดูคล้ายจะมิใช่...”หมอเลี่ยวส่ายหัว “หากนางถูกวางยา หัวใจของนางก็จะอ่อนแอ! แต่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 888
“มากเกินไปแล้ว… มันจะกลั่นแกล้งกันมากเกินไปแล้ว…”ท่านอดีตเสนาบดีโกรธจนปากสั่น ในขณะเดียวกันก็รู้สึกหนาวเหน็บไปด้วยเขาทำการสงครามให้กับฉินตะวันตกมานับมิถ้วนในตลอดชีวิตของเขา ถึงไม่มีความดีความชอบแต่ก็ทำงานหนัก จักรพรรดิอู่อันจะทำให้หลานสาวของตนอับอายเช่นนี้ได้เยี่ยงไร?!แม้จะมิได้นึกถึงความดีความชอบของตน แต่หลิงอวี๋ก็เพิ่งจะเสี่ยงชีวิตเพื่อไปที่เว่ยโจวเพื่อช่วยฉินตะวันตกต่อสู้กับโรคระบาด โรงงานยาของนางก็มีส่วนช่วยฉินตะวันตกไว้อย่างมากด้วย!องค์จักรพรรดิจะลืมคุณงามความดีเช่นนี้ได้เยี่ยงไร!หลิงเยี่ยนเห็นว่าท่านอดีตเสนาบดีโกรธเช่นนี้หลังจากได้ยินข่าว ก็รู้สึกอิจฉาในใจก่อนหน้านี้ตนหวังจะหาโอกาสกำจัดหลิงอวี๋เพื่อเอาใจฮองเฮาเว่ยกับองค์ชายเว่ยแต่หลิงอวี๋ฆ่าจ่างหนิง นี่มันก็เท่ากับเป็นการตัดความเป็นไปได้ที่ตนจะแต่งงานเข้าตำหนักองค์ชายเว่ยไปเลยมิใช่หรือ?หลิงเยี่ยนเอ่ยด้วยความโกรธ “ท่านปู่ ดูเถิดว่าท่านยังคงเข้าข้างหลิงอวี๋อยู่อีก นางทำเรื่องเลวร้ายเช่นนี้ สิ่งที่ท่านควรกังวลคือนางจะทำครอบครัวของเราเดือดร้อนหรือไม่สิเจ้าคะ!”“ท่านปู่ ท่านควรประกาศตัดความสัมพันธ์กับนางต่อธารกำนัล เร
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 889
นอกประตูราชสำนักฝ่ายใน ผู้คนที่มาเฝ้าดูยิ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วแม้ว่าจะยังมิถึงเวลาพิจารณาคดี แต่ถนนด้านนอกประตูก็แน่นขนัดไปหมด!“หลิงอวี๋จะสามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนได้หรือ?”ผู้คนที่มารวมตัวกันเป็นกลุ่ม ๆ ต่างพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้“จะเป็นไปได้เยี่ยงไร? ได้ยินมาว่าพยานกับหลักฐานครบมาก คราวนี้หลิงอวี๋ดิ้นมิหลุดแน่!”“เหตุใดหญิงผู้นี้จึงใจร้ายถึงเพียงนี้ เด็กเล็กถึงเพียงนั้นนางลงมือได้เยี่ยงไร!”หานอวี้ปะปนอยู่ท่ามกลางฝูงชน รอคอยการพิจารณาคดีอย่างใจจดใจจ่อท่านอ๋องอี้ได้บอกไว้แล้วว่า ในช่วงหลายวันนี้ต้องใส่ใจเรื่องความปลอดภัยของหลิงเยวี่ย เพื่อป้องกันการแก้แค้นจากตำหนักองค์ชายเว่ยดังนั้น หานอวี้กับแม่นมลี่จึงมิกล้าบอกความจริงกับหลิงเยวี่ย และมิอนุญาตให้หลิงเยวี่ยออกจากตำหนักอ๋องอี้เลยแม้แต่ก้าวเดียววันนี้แม่นมลี่ส่งหานอวี้ออกมาสืบข่าว นางฟังคนเหล่านั้นเอ่ยถึงคุณหนูต่าง ๆ นานา ก็ทนมิได้จนอยากจะด่ากลับไปอยู่หลายครั้ง แต่เมื่อนึกถึงภารกิจของตนแล้วก็ทำได้เพียงอดทนฟังอย่างหงุดหงิด“เหตุใดยังมิเริ่มอีก!”รอกันมาเป็นเวลานานแล้ว ก็มีคนเอ่ยขึ้นมาอย่างมิอดทน“คงไม่มีการเปลี
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 890
ท่านอ๋องเฉิงมองหลิงอวี๋ที่ยังคงหลับตาแน่น แล้วถอนหายใจ “หรือนี่คือประสงค์ของสวรรค์กระนั้นหรือ?”เขาส่ายหัว มองเวลา จากนั้นก็จัดชุดให้เรียบร้อยแล้วเดินออกไปหลังจากนั้นมินาน ก็ได้ยินเสียงตะโกนของนักการดังขึ้นมาในราชสำนักฝ่ายใน “เข้าสู่… โถงพิธี!”ทุกคนต่างก็มีความกังวลนักการหญิงสองคนเดินเข้ามา ภายใต้คำสั่งของแม่นางเหยียน พวกนางแบกหลิงอวี๋มาบนแผ่นไม้แล้วมาส่งที่ห้องพิจารณาคดีฉินซานดูเป็นกังวลมาก หลิงอวี๋ที่หมดสติอยู่เช่นนี้ นางจะปกป้องตัวเองได้เยี่ยงไรเล่า!หลี่ว์จงเจ๋อก็มาด้วย เมื่อเข้าไปในประตูแล้วเห็นภาพนี้ ใจของเขาก็จมดิ่งลงเมื่อครู่เขาเพิ่งรบกวนพ่อของเขาให้ช่วยขอร้องเรื่องของหลิงอวี๋หลี่ว์เซียงส่ายหัวพลางเอ่ย “มิใช่ว่าข้ามิอยากช่วย แต่เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับฮองเฮาเว่ย หากหลิงอวี๋ไม่มีหลักฐานที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของนาง แม้แต่ไทเฮาก็มิสามารถขอร้องให้หลิงอวี๋ได้!”“พวกเจ้าเชื่อหลิงอวี๋เถิด! สตรีผู้นั้นเป็นคนฉลาด นางจะต้องพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของนางได้อย่างแน่นอน!”“อีกอย่าง ท่านอ๋องอี้ก็ทรงปราดเปรื่องเช่นกัน พระองค์จะต้องช่วยหลิงอวี๋ได้แน่!”หลี่ว์จงเจ๋อรีบเข้ามาด้วยคว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 891
“เข้าสู่โถงพิธี! เงียบ! นี่เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์!”หลังจากที่นักการของราชสำนักฝ่ายในตะโกนออกมา ทั้งห้องโถงก็เงียบลงเหล่าคนที่มาดูนั้นมองท่านอ๋องเฉิงที่นั่งอยู่ในห้องพิจารณาคดีอย่างสงสัยใคร่รู้นักโทษมิสามารถพูดได้แล้วคดีนี้จะพิจารณาได้อย่างไร?พระชายาเว่ยกับเฮ่อจู้ในฐานะเจ้าทุกข์ต่างมองหน้ากัน แล้วเฮ่อจู้ก็ก้าวไปคุกเข่าลงข้างหนึ่ง“ท่านผู้บัญชาการขุนนางฝ่ายใน กระหม่อมต้องการฟ้องหลิงอวี๋ โทษฐานที่เพิกเฉยต่อกฎหมายและก่อเหตุฆาตกรรมในวัง จนทำให้ท่านหญิงจ่างหนิงถูกสังหารตั้งแต่อายุยังน้อย! เฮ่ออันบุตรชายของกระหม่อมก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกันและยังคงหมดสติอยู่ด้วย!”“กระหม่อมขอวิงวอนท่านผู้บัญชาการขุนนางฝ่ายในให้รักษาความยุติธรรมและลงโทษมือสังหารอย่างหนัก!”ท่านอ๋องเฉิงสีหน้ามิสู้ดี เขามองหลิงอวี๋ที่ไม่ขยับเขยื้อนเลยนี่อาจเป็นคดีที่ไม่มีเหตุผลที่สุดที่ท่านอ๋องเฉิงเคยพิจารณา นักโทษมิสามารถแก้ต่างได้ เขาเองก็มิสามารถซักถามได้ว่าถูกใส่ความหรือไม่!ตลอดหลายปีที่ผ่านมาท่านอ๋องหงซานทำงานอย่างดีเยี่ยม แม้ว่าเขาจะอายุหกสิบกว่าปีแล้ว แต่ดูเหมือนว่าเขาจะมีสติมากกว่าท่านอ๋องเฉิงเขามองท่าทีลำบ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 892
“ท่านอ๋องเฉิง...”เมื่อตราประทับของท่านอ๋องเฉิงกำลังจะแตะลงบนหนังสือหย่า เสียงตะโกนก็ดังมาจากไกล ๆจากนั้นมีม้าหลายตัวควบเข้ามาอย่างรวดเร็วเซียวหลินเทียนเป็นผู้นำมาแล้วตะโกนมาจากไกล ๆ “ท่านอ๋องเฉิง กระหม่อมจับมือสังหารที่ฆ่าจ่างหนิงได้แล้ว... นางสามารถพิสูจน์ได้ว่าหลิงอวี๋พูดความจริง!”ท่านอ๋องเฉิงถอนหายใจโล่งอกทันที แล้วขยำหนังสือหย่าเป็นลูกกลม ๆ โยนมันทิ้งไปพร้อมกับตะโกน“เอาตัวขึ้นมา!”“หลีกทางให้หมด!”หลี่ว์จงเจ๋อยังมิได้ไปไหนไกล เมื่อเห็นภาพนี้ก็วิ่งเข้ามาเปิดทางให้เซียวหลินเทียนเซียวหลินเทียนรีบควบม้ากีบขาวเข้าไป แล้วลงจากม้าที่หน้าห้องพิจารณาคดีเขาวิ่งวุ่นทั้งวันทั้งคืนเพื่อจับกุมคน แล้วรีบเดินทางกลับโดยมิกล้าหยุดพักด้วยซ้ำ เพราะกลัวว่าจะสายแล้วหลิงอวี๋จะถูกตัดสินเมื่อได้ยินคำพูดของท่านอ๋องเฉิง เซียวหลินเทียนก็แอบถอนหายใจโล่งอก โชคดีที่เขากลับมาทันเวลาองค์ชายเว่ยและภรรยาของเขา รวมถึงเฮ่อจู้โกรธจนใบหน้าบิดเบี้ยว!เมื่อเห็นว่าเหลือเพียงแค่ประทับตรา หลิงอวี๋ก็จะถูกหย่าร้างแล้ว และพวกเขาจะก็พาตัวนางออกไปได้!ใครจะคิดว่าเซียวหลินเทียนจะรีบกลับมาทัน!แม้ว่าพระชายาเว
Latest chapter
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2214
“ซานเอ๋อร์!”หลงอวิ๋นก็เห็นภาพนี้เช่นกัน ทันใดนั้นในสมองก็ว่างเปล่า…ในฐานะมารดา นางจะมิรู้ได้อย่างไรว่าตนลำเอียงต่อบุตรชายทั้งสองคนหยวนซือและหยวนซานป่วยไข้พร้อมกัน นางกลับเฝ้าหยวนซือทั้งวันทั้งคืนส่วนหยวนซานกลับเป็นหยวนซิ่งสามีของนางที่คอยดูแลด้วยตนเองของประทานที่ได้รับจากมหาเทพและเจ้าแห่งทะเลผู้เป็นบิดาในช่วงเทศกาลปีใหม่และวันสำคัญต่าง ๆ นางก็จะให้หยวนซือเลือกก่อน ที่เหลือถึงจะให้หยวนซานเรื่องเช่นนี้นับมิถ้วน แต่หยวนซานกลับถูกหยวนซิ่งบิดาของเขาสั่งสอนมาอย่างดี มิเคยบ่นว่าเรื่องความลำเอียงของนางเลย!บัดนี้มองดูหยวนซานกำลังจะตกหน้าผา หลงอวิ๋นในฐานะมารดาจะสามารถมองดูเฉย ๆ ให้บุตรชายตายตกไปเช่นนี้ได้หรือ?ฝ่ามือหลังมือก็เนื้อเดียวกัน นางทำให้หยวนซานมาสู่ใต้หล้าผืนนี้ หยวนซานมีความผิดอะไร นางมีสิทธิ์อะไรจะทำกับหยวนซานเช่นนี้“ซานเอ๋อร์!”เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงชีวิต เมื่อคิดว่าจะต้องสูญเสียบุตรชายคนนี้ไปตลอดกาล หลงอวิ๋นก็พลันเสียใจแต่ก็สายเกินไปนางมิสนใจอีกต่อไปว่าจะทำให้หยวนซือบาดเจ็บหรือไม่ นางใช้แรงดึงหยวนซือออกอย่างแรงแล้วพุ่งเข้าไปที่หน้าผา“ซานเอ๋อร์ แม่มาช่วยเจ้าแล้ว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2213
หลงเพ่ยเพ่ยเห็นท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋น ในสมองพลันเกิดความคิดแวบขึ้นมา ถึงได้คิดข้ออ้างนี้ออกเมื่อเห็นเย่หรงตามแนวคิดของตนทัน หลงเพ่ยเพ่ยก็แอบชื่นชมในไหวพริบของเย่หรงในใจ แล้วกล่าวต่อไป“เสด็จย่า ท่านคงมิประสงค์ให้ท่านอาเจ้าแห่งทะเลต้องเสียหน้าใช่หรือไม่เพคะ!”“หากเย่หรงไปหาท่านปู่ของเขาให้ออกหน้า การกระทำอันเผด็จการเช่นนี้ของท่านอาเจ้าแห่งทะเลจะถูกผู้คนรังเกียจ ถึงเวลานั้นก็จะส่งผลกระทบต่อเกียรติของราชวงศ์พวกเรา!”“ในใต้หล้านี้มีสตรีมากมาย ท่านอาเจ้าแห่งทะเลก็มิได้ขาดสตรีที่มาเสนอตัวให้ เหตุใดต้องทำเรื่องทำลายวาสนาคู่ครองของผู้อื่นเช่นนี้ด้วย!”ครั้นฮองเฮานึกถึงความเหลวไหลของเจ้าแห่งทะเลก็รู้สึกเสียหน้ายิ่งนัก กล่าวเสียงเข้ม “เอาเถอะ ย่ารู้แล้ว จะออกพระราชโองการให้พวกเจ้าไปรับคนที่จวนเจ้าแห่งทะเล...”หลงเพ่ยเพ่ยและเย่หรงถอนหายใจโล่งอก เพียงแต่ทั้งสองยังมิทันลุกขึ้นยืน ก็มีเสียงกรีดร้องดังแว่วมาจากที่ไกล ๆได้ยินเสียงคนกำลังตะโกนแว่วมา “ช่วยด้วย เร็วเข้า ใครก็ได้ คุณชายน้อยตกลงไปใต้หน้าผาแล้ว...”ฮองเฮาพลันลุกขึ้นยืน ร้องเรียกอย่างร้อนรน “เร็ว ไปดูซิ ใครตกลงไป?”วันนี้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2212
หลงอวิ๋นได้สติกลับคืนมา ตามปกติแล้วคนทั่วไปหากมิได้ยินคำพูดของท่านหญิงชิงเฉิงก็จะถามว่า “เมื่อครู่เจ้าว่ากระไรนะ?”แต่หลงอวิ๋นกลับมิทำตามปกติ ลุกขึ้นยืนแล้วกล่าวว่า “เสด็จย่า เด็ก ๆ เดินไปไกลแล้ว หม่อมฉันไปตามพวกเขากลับมาดีกว่า ควรลงจากเขาได้แล้วเพคะ!”พูดจบ หลงอวิ๋นก็เดินออกจากศาลาพักร้อนไป ร้องเรียกสาวใช้ของตนว่า “พวกคุณชายใหญ่ไปทางไหนกันหรือ?”เนี่ยนจูนางรับใช้ของหลงอวิ๋นกล่าวพลางยิ้มประจบ “แม่นมจี้และเนี่ยนชิงพาพวกเขาไปทางนั้นเจ้าค่ะ มิน่าจะเดินไปไกล!”“ไป ไปดูกัน!”หลงอวิ๋นเดินตามทิศทางที่เนี่ยนจูชี้ไปโดยมิหันกลับมามองท่านหญิงชิงเฉิงมองแผ่นหลังของนางที่เดินจากไปเช่นนั้นก็โกรธจนแทบจะด่าทอเสียงดังลั่นออกมา“พี่หญิงชิงเฉิง พี่หญิงอวิ๋นไปตามหาเด็ก ๆ แล้ว ท่านมิไปตามหาแก้วตาดวงใจทั้งสองของท่านบ้างหรือ?”หลงเพ่ยเพ่ยเห็นดังนั้นก็จงใจกล่าว “ผานกกระเรียนแห่งนี้แม้จะไม่มีสัตว์ร้าย แต่เด็ก ๆ ยังเล็กนัก เล่นอยู่ริมผา หากพลาดตกลงไป เช่นนั้นก็…”“เจ้าแช่งลูกข้ารึ?”ท่านหญิงชิงเฉิงมองหลงเพ่ยเพ่ยอย่างโกรธเคือง ด่าว่า “หลงเพ่ยเพ่ย เจ้าอายุยังน้อย เหตุใดจึงทำตัวเหลวไหลเช่นนี้ คบหากับเย่ห
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2211
“เรื่องคู่ครองของข้ารึ?”หลงเพ่ยเพ่ยชะงักไปครู่หนึ่ง นางยังมิได้พูดคุยเรื่องแต่งงานเลย เหตุใดจึงเกี่ยวข้องกับเรื่องคู่ครองของตนได้เล่า“นี่เป็นเพียงข้ออ้าง หลอกพวกนางไปก่อน แล้วค่อยพูดเรื่องสำคัญกับเสด็จย่าของท่าน!”เย่หรงยิ้มกล่าว “อย่างไรเสีย เรื่องนี้ค่อยอธิบายให้เสด็จย่าของท่านเข้าใจทีหลังก็ได้!”ขณะพูดคุยกัน ทั้งสองก็มาถึงศาลาพักร้อนแล้วท่านหญิงชิงเฉิงที่อยู่ในศาลาเห็นหลงเพ่ยเพ่ยกับเย่หรงตามมาถึงที่นี่ ก็พลันนึกถึงคำกำชับของชายาเจ้าแห่งทะเลนางรีบชิงพูดก่อน “ท่านหญิงฉางเล่อก็มาด้วยรึ อ้าว นี่พาคุณชายมาด้วย!”“คุณชายผู้นี้หน้ามิคุ้นเลย เมื่อก่อนมิเคยเห็น เป็นคุณชายจากตระกูลใดกัน?”เย่หรงเห็นใบหน้างดงามของท่านหญิงชิงเฉิงแสดงท่าทีดูแคลนก็รู้ว่าอันที่จริงนางรู้ว่าตนเป็นใครเพียงแต่เหมือนกับพวกคนหัวสูงในเมืองหลวงแดนเทพ นางก็ดูถูกตนที่เป็นบุตรชายที่มิได้เรื่องของตระกูลเย่เช่นกันเสด็จย่าของหลงเพ่ยเพ่ยยังคงดูสดใสร่าเริง อายุหกสิบกว่าปีแล้วแต่ใบหน้ายังคงเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล แทบจะไม่มีริ้วรอยเลยฮองเฮาได้ยินคำพูดของท่านหญิงชิงเฉิงก็มองมาอย่างสงสัย พินิจพิจารณาเย่หรง แล้วกล่าวพล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2210
สิ่งที่เย่หรงคิด หลงเพ่ยเพ่ยก็คิดถึงเช่นกัน นางกล่าวกับเย่หรงอย่างขัดแย้งในใจ“เจ้าคิดจะบอกเรื่องที่เฉาฮุยยังมีชีวิตอยู่ให้พี่หญิงอวิ๋นฟังรึ?”“แต่เช่นนี้ก็มิยุติธรรมกับพี่เขยหยวน เขาและพี่หญิงอวิ๋นก็มีลูกชายด้วยกันอีกคนแล้ว หากบอกพี่หญิงอวิ๋นว่าเฉาฮุยยังมีชีวิตอยู่ จะเป็นการทำลายครอบครัวของพวกเขาเสียเปล่า!”“ข้ามิชอบที่ชายาเจ้าแห่งทะเลทำกับเฉาฮุยเช่นนี้ แต่พี่เขยหยวนและหลานชายตัวน้อยของข้าเป็นผู้บริสุทธิ์!”“อีกอย่าง พี่เขยหยวนก็ดีต่อพี่หญิงอวิ๋นมาก ก่อนหน้านี้ข้ายังอิจฉาพี่หญิงอวิ๋นที่ได้ลงเอยกับคนที่ดี!”เย่หรงยิ้มเย็นชา “เช่นนั้นยุติธรรมกับเฉาฮุยแล้วหรือ? เขายังมีบิดามารดาที่ต้องกตัญญูเลี้ยงดู ท่านหญิงอวิ๋นมิช่วยเขาออกมา แล้วจะมีใครช่วยเขาได้อีก?”“ชั่วชีวิตของเขาจะต้องอยู่ในคุกน้ำไปตลอดหรือ? นี่มันโหดร้ายยิ่งกว่าการฆ่าเขาทิ้งเสียอีก!”หลงเพ่ยเพ่ยพูดมิออกเดิมทีเฉาฮุยมีอนาคตที่สดใส เพียงเพราะรักใคร่กับท่านหญิงอวิ๋น ถึงต้องตกอยู่ในชะตากรรมอันน่าเศร้าเช่นนี้มิอาจกตัญญูเลี้ยงดูบิดามารดาได้ บุตรชายก็มากลายเป็นของผู้อื่น การที่เขาสามารถทนอยู่ต่อไปในคุกน้ำได้ คาดว่าคงเพราะยังมี
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2209
ชีวิตนี้หาสหายรู้ใจได้ยากนัก!หลงเพ่ยเพ่ยยิ้ม นางก็รู้สึกว่าตนกับเย่หรงพูดคุยสื่อสารกันง่ายเช่นกันเย่หรงฉลาด ที่สำคัญที่สุดคือมิใช่บุรุษประเภทหัวโบราณคร่ำครึ มิเหมือนพวกพี่สามที่เอะอะก็วางตนเป็นผู้ใหญ่สั่งสอนนางเฮ้อ หากสามีในอนาคตของนางสามารถพูดคุยกันได้เหมือนเย่หรง เช่นนั้นสามีภรรยาจะมิรักใคร่กลมเกลียวกันมากหรอกหรือ?หลงเพ่ยเพ่ยคิดแล้วพลันหน้าแดงเรื่อ นี่นางกำลังคิดฟุ้งซ่านอะไรอยู่!“พวกเรามาคิดกันก่อนดีกว่าว่าอีกประเดี๋ยวหากพบเสด็จย่าแล้วจะทำอย่างไรดี!”หลงเพ่ยเพ่ยมิกล้าคิดฟุ้งซ่านต่อไป รีบเปลี่ยนเรื่องคุย“ท่านกังวลว่าท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นจะก่อกวนหรือ?”เย่หรงก็ดึงความคิดกลับมา พวกเขาใกล้จะถึงภูเขาศักดิ์สิทธิ์แล้ว ต้องคิดหาข้ออ้างให้ดี“อืม ท่านหญิงชิงเฉิงมิใช่คนประเภทที่จะเจรจาด้วยง่าย ๆ ท่านหญิงอวิ๋นยังพอคุยง่ายอยู่บ้าง แต่ในเมื่อพวกนางรับคำสั่งจากชายาเจ้าแห่งทะเลมาเพื่อถ่วงเวลาเสด็จย่า ย่อมมิยอมให้ข้าบรรลุเป้าหมายแน่!”หลงเพ่ยเพ่ยเผยสีหน้าอมทุกข์เย่หรงพลันนึกถึงข่าวลือเกี่ยวกับท่านหญิงอวิ๋นขึ้นมา แม้ท่านหญิงอวิ๋นจะเป็นธิดาแท้ ๆ ของชายาเจ้าแห่งทะเล แต่ช่วงห
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2208
“โอ้ ใต้หล้านั้นแตกต่างจากใต้หล้าของพวกเราหรือ?”หลงเพ่ยเพ่ยถูกเย่หรงกระตุ้นความอยากรู้ จึงจ้องมองพลางถาม“อืม บ้านเรือนที่นั่นสูงเท่าภูเขา สูงที่สุดอาจถึงร้อยชั้นได้ ทั้งยังมีรถมากมายที่มิต้องใช้ม้าลาก วิ่งได้เร็วมาก!”เย่หรงเล่าให้หลงเพ่ยเพ่ยฟังไปเรื่อย ๆเมื่อพูดถึงเครื่องบินก็ทำให้หลงเพ่ยเพ่ยเบิกตากว้าง นางมองเย่หรงอย่างงง ๆ “เจ้าโกหกกระมัง จะมีเครื่องมือที่สามารถบรรทุกคนขึ้นไปบนฟ้าได้อย่างไร!”“มีจริง ๆ ข้ามิได้โกหกท่าน พี่หญิงหลิงหลิงจำได้มากกว่าข้าเสียอีก รอมีโอกาสให้นางเล่าให้ท่านฟัง ท่านก็จะเชื่อว่าข้ามิได้โกหกท่าน!”เย่หรงเริ่มตื่นเต้น “ท่านหญิง ท่านปู่มิได้บอกหรือว่าคันฉ่องคุนหลุนของตงกู่อวี้สามารถพลิกฟ้าคว่ำปฐพีได้?”“หากพวกเราได้คันฉ่องคุนหลุนมา มิต้องรอเวียนว่ายตายเกิด ข้าจะพาท่านไปดูใต้หล้านั้น! ท่านจะต้องชอบใต้หล้านั้นอย่างแน่นอน!”เย่หรงพูดจนหลงเพ่ยเพ่ยใจเต้นระรัว นางกล่าวออกไปโดยมิต้องคิด “ได้ เช่นนั้นรอพวกเราช่วยแดนเทพผ่านพ้นภัยพิบัติครั้งนี้ไปได้ พวกเราหาคันฉ่องคุนหลุนเจอแล้วก็ไปด้วยกัน ไปดูใต้หล้าที่เจ้าพูดถึงกัน!”“ตกลงตามนี้!”เย่หรงยกมือขึ้น หลงเพ่ยเพ่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2207
คนหนึ่งคือคนที่ตนรัก อีกคนคือสหายที่ดีที่สุดของตน!แต่พวกเขากลับร่วมมือกันหลอกลวงตน!หยางหงหนิงหันหลังเดินออกไปด้วยใบหน้าบึ้งตึง นางจะมิปล่อยชายชั่วหญิงโฉดคู่นี้ไปแน่!สิ่งที่นางมิได้มาครอบครอง ยอมทำลายทิ้งเสียดีกว่ายอมให้คนอื่นได้ไป!หยางหงหนิงกลับไปที่รถม้าของตน เค้นเสียงลอดไรฟันออกมาคำหนึ่ง “ไปภูเขาศักดิ์สิทธิ์!”ด้านหน้า เย่หรงและหลงเพ่ยเพ่ยต่างก็ร้อนใจดั่งไฟเผา ฮองเฮาเสด็จไปสองชั่วยามแล้ว พวกเขาจะตามทันพระนางหรือ?อีกทั้งต่อให้ตามทัน มีท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นอยู่ พวกนางต้องช่วยชายาเจ้าแห่งทะเลขัดขวางมิให้ฮองเฮาเรียกตัวหลิงอวี๋เข้าเฝ้าแน่“ท่านหญิง พวกเราจะไปทันหรือไม่? ชายาเจ้าแห่งทะเลจะลงมือกับพี่หญิงหลิงหลิงแล้วหรือไม่?”เย่หรงถามอย่างร้อนรนหลงเพ่ยเพ่ยก็ร้อนใจเช่นกัน หลิงอวี๋ยังรอให้นางช่วยชีวิตอยู่ แต่นางก็มิรู้ว่าจะสามารถทูลขอพระราชโองการจากฮองเฮาได้สำเร็จหรือไม่“พวกเราพยายามเต็มที่เถอะ! ขอเพียงตามเสด็จย่าทัน ต่อให้ข้าต้องคุกเข่าอ้อนวอนก็ต้องให้นางพาพี่หญิงหลิงหลิงออกมาให้ได้!”หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวปลอบใจเย่หรงเห็นหลงเพ่ยเพ่ยวิ่งวุ่นไปทั่วกับตนก็นับว่าพยายามเ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2206
รองแม่ทัพจางยังคงกล่าวพลางยิ้มแย้ม “ท่านหญิงฉางเล่อมามิถูกจังหวะ วันนี้ฮองเฮาพร้อมด้วยท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นพาคุณชายน้อยทั้งหลายเสด็จไปชมดอกไม้ที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์พ่ะย่ะค่ะ!”ว่ากระไรนะ?หลงเพ่ยเพ่ยนิ่งอึ้งไป ท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นล้วนเป็นธิดาของเจ้าแห่งทะเล และเป็นลูกพี่ลูกน้องของหลงเพ่ยเพ่ยด้วยเหตุใดพวกนางถึงมิไปชมดอกไม้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้เล่า แต่กลับเลือกไปชมดอกไม้ในตอนที่ตนต้องการความช่วยเหลือจากเสด็จย่าพอดีนี่น่ะหรือ?“ไปนานเท่าใดแล้ว?”หลงเพ่ยเพ่ยสงสัยว่านี่เป็นการจัดฉากโดยเจตนาของชายาเจ้าแห่งทะเล“สองชั่วยามแล้วพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้น่าจะอยู่ในภูเขาศักดิ์สิทธิ์แล้วขอรับ!”รองแม่ทัพจางกล่าวพลางยิ้มหลงเพ่ยเพ่ยอยากจะชกหน้ายิ้ม ๆ ของรองแม่ทัพจางเสียสักหมัด เหตุใดนางมองรอยยิ้มของรองแม่ทัพจางแล้วเหมือนกำลังสมน้ำหน้าตนอยู่เลยเล่า“เจ้ามิได้หลอกข้าใช่หรือไม่?”หลงเพ่ยเพ่ยถามเสียงเย็นรองแม่ทัพจางกล่าวพลางยิ้ม “ท่านหญิงฉางเล่อพูดเล่นแล้ว ไหนเลยข้าน้อยจะกล้าหลอกท่านหญิง! หากมิเชื่อท่านลองถามใครดูก็ได้ว่าที่ข้าน้อยพูดเป็นเรื่องจริงหรือไม่!”“หากท่านหญิงมีธุระด่วนจร
