Share

บทที่ 20 กู้จางเหว่ยหัวขโมย

last update Last Updated: 2025-12-14 11:13:43

บทที่ 20 กู้จางเหว่ยหัวขโมย

เมื่อครบครึ่งชั่วยามจินเยว่ก็เดินไปสัมผัสดูว่าเปลือกหอยเย็นได้ที่แล้วหรือยัง เมื่อพบว่าเย็นพอแล้วก็เทใส่ถ้วยและใส่น้ำลงไปเล็กน้อยปิดฝาครอบไว้ ผ่านไปสักพักเมื่อเอามือไปสัมผัสก็พบว่าเปลือกหอยเริ่มนิ่มลงแล้ว จินเยว่นำหินขนาดประมาณ

กำมือมาบดเปลือกหอยจนละเอียด เติมน้ำลงไปและหันไปเตรียมผ้ากรองและถ้วยอีกใบเพื่อใช้กรองเอาเศษที่มีขนาดใหญ่เกินไปออก ทิ้งไว้รอจนมันตกตะกอนก็รินน้ำออกเหลือไว้แต่ปูนขาว ปิดท้ายด้วยการนำไปตั้งไฟต่อสักพักก็นำลงจากเตา

เช้าวันถัดมาจินเยว่ก็เตรียมตัวไปขายของตามปกติวันนี้นางนำสินค้าไปมากกว่าปกติสักหน่อย ได้แต่ภาวนาในใจว่าขอให้ขายหมด นางมีความคิดจะซ่อมแซมบ้านจึงต้องเร่งหาเงินเพิ่มขึ้น

“ท่านพี่วันนี้หลังจากทำสัญญากับท่านย่าเสร็จแล้วท่านมาช่วยข้าปรับปรุงดินหลังบ้านด้วยนะเจ้าคะ”

“ได้สิ แต่เจ้าจะทำอย่างไรไม่ใช่ว่ามันไม่มีทางแก้หรอกหรือ”

“ข้าคิดว่าข้าทำได้เจ้าค่ะแต่คาดว่าอาจจะต้องใช้เวลาสักหน่อย” นางเองก็ไม่แน่ใจนักว่าวิธีนี้จะสำเร็จหรือไม่ต้องลองพิสูจน์จึงจะรู้ผล

เมื่อขายของเสร็จจินเยว่และพี่ชายก็แวะซื้อวัตถุดิบทำอาหารหลายอย่างไปเก็บไว้ก่อนจะพากันเดิ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยินดีต้อนรับเข้าสู่สวนผักของนางร้าย   บทที่ 20 กู้จางเหว่ยหัวขโมย

    บทที่ 20 กู้จางเหว่ยหัวขโมยเมื่อครบครึ่งชั่วยามจินเยว่ก็เดินไปสัมผัสดูว่าเปลือกหอยเย็นได้ที่แล้วหรือยัง เมื่อพบว่าเย็นพอแล้วก็เทใส่ถ้วยและใส่น้ำลงไปเล็กน้อยปิดฝาครอบไว้ ผ่านไปสักพักเมื่อเอามือไปสัมผัสก็พบว่าเปลือกหอยเริ่มนิ่มลงแล้ว จินเยว่นำหินขนาดประมาณกำมือมาบดเปลือกหอยจนละเอียด เติมน้ำลงไปและหันไปเตรียมผ้ากรองและถ้วยอีกใบเพื่อใช้กรองเอาเศษที่มีขนาดใหญ่เกินไปออก ทิ้งไว้รอจนมันตกตะกอนก็รินน้ำออกเหลือไว้แต่ปูนขาว ปิดท้ายด้วยการนำไปตั้งไฟต่อสักพักก็นำลงจากเตาเช้าวันถัดมาจินเยว่ก็เตรียมตัวไปขายของตามปกติวันนี้นางนำสินค้าไปมากกว่าปกติสักหน่อย ได้แต่ภาวนาในใจว่าขอให้ขายหมด นางมีความคิดจะซ่อมแซมบ้านจึงต้องเร่งหาเงินเพิ่มขึ้น“ท่านพี่วันนี้หลังจากทำสัญญากับท่านย่าเสร็จแล้วท่านมาช่วยข้าปรับปรุงดินหลังบ้านด้วยนะเจ้าคะ”“ได้สิ แต่เจ้าจะทำอย่างไรไม่ใช่ว่ามันไม่มีทางแก้หรอกหรือ”“ข้าคิดว่าข้าทำได้เจ้าค่ะแต่คาดว่าอาจจะต้องใช้เวลาสักหน่อย” นางเองก็ไม่แน่ใจนักว่าวิธีนี้จะสำเร็จหรือไม่ต้องลองพิสูจน์จึงจะรู้ผลเมื่อขายของเสร็จจินเยว่และพี่ชายก็แวะซื้อวัตถุดิบทำอาหารหลายอย่างไปเก็บไว้ก่อนจะพากันเดิ

  • ยินดีต้อนรับเข้าสู่สวนผักของนางร้าย   บทที่ 19 ทวงบุญคุณ

    บทที่ 19 ทวงบุญคุณสภาพอากาศวันนี้ไม่ค่อยปลอดโปร่งเท่าใดนักท้องฟ้ามืดครึ้มฝนตั้งท่าว่ากำลังจะตก จินเยว่มีสีหน้าเครียดอย่างเห็นได้ชัดนางกังวลว่าสินค้าที่นำมาขายวันนี้จะขายไม่ได้ วันนี้นางนำสาลี่ออกมาขายด้วยเล็กน้อยเพื่อเป็นการทดลองสินค้าชนิดใหม่ หากขายไม่ได้ก็จะได้เปลี่ยนเป็นผลไม้ชนิดอื่นแทนลูกค้าของนางนับได้ว่าค่อนข้างที่จะเหนียวแน่น พวกเขามาซื้อกันเกินคนละครั้งหลายๆคนก็ไปแนะนำคนอื่นต่อทำให้นางมีลูกค้าเพิ่มขึ้น เมื่อมีสินค้ามาขายใหม่ลูกค้าหลายๆคนก็ซื้อไปลองทาน พวกเขาซื้อส้มไปหลายครั้งรสชาติก็ดีทุกครั้งนี่มีสาลี่มาอีกรสชาติย่อมต้องดีเยี่ยมเช่นกัน“วันนี้ก็ขายดีอีกแล้วนะ” เจียวจิ้นบอกน้องสาวพร้อมระบายยิ้มละมุนละไม“ใช่เจ้าค่ะ ข้านึกว่าวันนี้อากาศครึ้มฟ้าครึ้มฝนแล้วจะขายไม่ได้เสียอีกแต่ขายได้ก็ดีแล้วเจ้าค่ะ”จินเยว่เก็บสาลี่บางส่วนไว้ให้เจ้าของร้านอ้ายเหม่ย นางกับท่านยายผู้นี้นับว่าเป็นมิตรที่ดีต่อกัน“ข้านำซู้หลีมาให้ท่านลองชิมเจ้าค่ะ” ร่างเล็กมอบสาลี่ให้หญิงชราเจ้าของร้าน“คราวหลังไม่ต้องก็ได้ ของซื้อของขายเจ้าจะนำมาให้คนอื่นโดยไม่คิดเงินบ่อยๆได้อย่างไร” หญิงชราเอ่ยเชิงสอน“นี่ยังเที

  • ยินดีต้อนรับเข้าสู่สวนผักของนางร้าย   บทที่ 18 หมูกรอบ

    บทที่ 18 หมูกรอบเช้านี้จินเยว่และเจียวจิ้นออกไปขายของตามปกติ จินเยว่รู้สึกได้ว่าวันนี้นางขายดีกว่าสองวันแรก เพียงเปิดร้านไม่ถึงครึ่งชั่วยามส้มที่เตรียมมาประมาณร้อยผลก็หมดเกลี้ยงขนาดปิดร้านแล้วยังมีคนมาถามหาอยู่เลย ถ้าขายดีแบบนี้ทุกวันก็ดีสิแต่อะไรก็ไม่แน่นอนคนเราคงไม่สามารถกินส้มได้ทุกวันหรอกนางจะต้องหาสินค้ามาขายเพิ่มก่อนจะกลับบ้านจินเยว่ก็นึกขึ้นได้ว่านางยังไม่มีอุปกรณ์สำคัญสำหรับมื้อเย็นนี้เลยชวนเจียวจิ้นไปยังร้านที่ต้องการทันที“เจ้าจะซื้ออะไรอีกหรือเมื่อวานเราก็ใช้จ่ายไปเยอะแล้วนะ” เจียวจิ้นเอ่ยปากเตือนน้องสาว เขากลัวว่าน้องสาวจะกลายเป็นคนฟุ่มเฟือยภายหน้าจะเดือดร้อนได้“ข้าอยากได้เหล็กแหลมลักษณะคล้ายเข็มที่เราเอาไว้เย็บผ้าแต่ขนาดใหญ่กว่าหน่อยเจ้าค่ะ” จินเยว่บอกก่อนจะหันไปถามเจ้าของร้าน“ท่านลุงมีเหล็กแหลมความยาวประมาณฝ่ามือความใหญ่ประมาณตะเกียบไหมเจ้าคะ”“ตอนนี้ไม่มีหรอก ถ้าอยากได้เจ้ามารับพรุ่งนี้ลุงจะทำให้ใหม่”“งั้นข้าเอาสักสองอันนะเจ้าคะ”“ได้สิ ทั้งหมดก็ยี่สิบห้าอีแปะนะเจ้าสั่งจำนวนน้อยราคาก็จะสูงหน่อย”“ไม่มีปัญหาเจ้าค่ะ พรุ่งนี้ข้าจะมารับช่วงสายๆ นะเจ้าคะ”จินเยว่รู้สึกเ

  • ยินดีต้อนรับเข้าสู่สวนผักของนางร้าย   บทที่ 17 คนที่ไม่อยากเจอ

    บทที่ 17 คนที่ไม่อยากเจอบ่ายวันนั้นจินเยว่เข้าไปเก็บส้มในมิติ นางไม่ต้องกังวลว่าส้มพวกนี้จะหมดเพราะพวกมันมีมากมายเหลือเกินแต่อาจจะต้องเอาสินค้าอย่างอื่นไปขายเพิ่มมาหมุนเวียนไปเรื่อยๆเมื่อเก็บส้มเสร็จก็พากันกลับบ้าน จินเยว่นึกขึ้นได้ว่านางลืมเปลือกหอยที่อาสี่นำมาให้เมื่อวานไปเลย โฉมสะคราญเดินไปในห้องครัวนำเปลือกหอยใส่ตะกร้าและเติมน้ำลงไปใช้มือวนๆ จนน้ำกลายเป็นสีขุ่นก็เปลี่ยนน้ำ นางเอาแปรงมาขัดเพื่อช่วยให้มันสะอาดมากยิ่งขึ้น ทำแบบนี้อยู่หลายครั้งเปลือกหอยที่อยู่ในตะกร้าดูสะอาดขึ้นก็เทน้ำออกจนหมด ก่อนจะนำเปลือกหอยไปวางตากแดดไว้เมื่อถึงเวลานัดส่งสินค้าสองพี่น้องก็นำส้มมาส่งที่ร้านอ้ายเหม่ย พวกเขาตกแต่งร้านสวยงามขนาดของร้านก็น่าจะเป็นร้านเครื่องประดับที่ใหญ่ที่สุดในตลาดนี้ ร้านอ้ายเหม่ยนี้มีขายทั้งเครื่องประดับมากมายและยังมีพวกเครื่องประทินโฉมอีกด้วย“พวกข้านำจวี๋จื่อมาส่งเจ้าค่ะ” จินเยว่ที่เห็นหญิงชรากำลังคุยกับลูกค้าอยู่ก็รอจนนางคุยเสร็จจึงจะเอ่ยทัก“มาแล้วหรือ มาๆ เข้ามาก่อน” หญิงชราบอกอย่างใจดี“นี่เงินค่าจวี๋จื่อ และนี่ของขวัญเล็กๆ น้อยๆ จากยายถือว่าตอบแทนที่คราวก่อนแม่หนูแถมให้ยา

  • ยินดีต้อนรับเข้าสู่สวนผักของนางร้าย   บทที่ 16 มันกินได้จริงหรือ

    บทที่ 16 มันกินได้จริงหรือสองพี่น้องพากันเดินมาถึงที่บ้านหยอกล้อกันมาตลอดทาง ชีวิตพวกเขาสองสามวันมานี้รู้สึกเหมือนสุนัขที่โดนปลดโซ่คล้องคอออก พวกเขาสามารถทำสิ่งใดที่ใจคิดได้โดยไม่ต้องกลัวว่าจะต้องโดนว่ากล่าวหรือทุบตี ถึงบ้านหลังนี้จะเก่าทรุดโทรมแต่มันก็ให้ความอบอุ่นเป็นบ้านที่เจียวจิ้นไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน เขาไม่ต้องโดนกดหัวใช้งานหรือโดนดูถูกเหยียดหยามจากคนในครอบครัววันนี้หนิงเทียนทำกับข้าวเพียงแค่อย่างเดียวเท่านั้นคือผักป่าเอาไปผัดใส่เกลือเล็กน้อยกินกับข้าวต้ม จินเยว่รีบไปล้างมือล้างหน้าเตรียมตัวเพื่อที่จะเข้าครัวทำอาหารต่อ“ท่านแม่ไม่ต้องช่วยข้าหรอกเจ้าค่ะ ข้าทำคนเดียวได้” เอ่ยบอกกับมารดาที่รอช่วยนางอยู่ในครัวร่างเล็กนำเห็ดไปล้างในน้ำสะอาดจนมั่นใจแล้วว่าพวกมันสะอาดไร้สิ่งปนเปื้อนใดๆ ก่อนจะนำไปวางตากลมไว้ให้แห้งสักพัก ระหว่างรอเห็ดแห้งร่างเล็กก็ตักแป้งที่อยู่ในห่อออกมาประมาณหนึ่ง ใส่ชามผสมก่อนที่จะเทน้ำลงไปผสมให้เข้ากันและนำเห็ดใส่ลงไปคลุกเคล้าจนแป้งเหลวๆ เคลือบทั่วทุกอณูของเห็ดเหล่านั้น จินเยว่นำกระทะมาตั้งบนเตาที่หนิงเทียนก่อไฟไว้เมื่อเห็นว่าไอร้อนเริ่มแผ่ออกมาก็ค่อยๆ ใส่เห็ดล

  • ยินดีต้อนรับเข้าสู่สวนผักของนางร้าย   บทที่ 15 ทุกอย่างต้องมีครั้งแรกเสมอ

    บทที่ 15 ทุกอย่างต้องมีครั้งแรกเสมอ“ท่านป้าหมายถึงใครหรือเจ้าคะ” จินเยว่ยิ้มแต่สิ่งที่นางพูดออกมาทำอีกฝ่ายโกรธจนควันแทบออกหู “ใครเป็นป้าเจ้า!” นางตะโกนออกไปจนลืมว่าเมื่อครู่พึ่งบ่นจินเยว่ที่ตะโกนเสียงดังข้าอายุแค่สามสิบจะมาเป็นป้าใครได้ที่ไหนกัน นังเด็กนี่ปากเสียจริงๆ “ก็ท่านนั่นแหละเจ้าค่ะ ป้า ” จินเยว่เน้นเสียงหนักๆที่คำท้าย“หึ ไม่มีหัวคิดแบบนี้น่ะสิถึงได้นำแค่จวี๋จื่อออกมาขาย”แม่ค้าแผงผักเห็นว่าคนเริ่มมามุงดูนางทะเลาะกับเด็กสาวแผงข้างๆเยอะขึ้นเรื่อยๆ ก็เริ่มเรียกสติของตัวเองได้ นางขายตรงนี้มานานถือว่าเป็นทำเลที่ค่อนข้างดีเหมาะสมกับค่าเช่าแผง ถ้าทะเลาะกันจนโดนไล่ไปที่อื่นนางและครอบครัวจะต้องเดือดร้อนแน่ๆ “ข้าไม่อยากเถียงกับเด็กอย่างเจ้าแล้ว” แม่ค้าแผงผักพูดกระแทกเป็นการตัดบทจินเยว่ที่เห็นว่าอีกฝ่ายล่าถอยไปแล้วก็ไม่ได้ต่อความยาวสาวความยืดแต่อย่างใด นางมาขายของก็ไม่ได้อยากมีปัญหากับใครอยู่แล้ว ร่างเล็กเริ่มส่งเสียงเรียกลูกค้าอีกครั้งแต่คนที่มุงดูอยู่เมื่อกี้ก็ทยอยเดินหนีกันหมด แม่ค้าแผงผักข้างๆแอบยิ้มเยาะที่นางไม่สามารถขายจวี๋จื่อได้ จินเยว่กัดฟันกรอด “ไม่ต้องเสียใจไปหรอก พี

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status