공유

ฤกษ์ออกเรือนพร้อมกัน

작가: l3oonm@
last update 최신 업데이트: 2025-07-14 09:41:03

หวงเต๋อฟานเร่งฝีเท้าไปให้ท่านเว่ยอ๋องที่กำลังจะขึ้นหลังม้าเพื่อกลับเข้าไปจัดการเรื่องในวังหลวง

“ท่านอ๋อง ประเดี๋ยวก่อนพ่ะย่ะค่ะ” หวงเต๋อฟานเอ่ยรั้งเว่ยอ๋องไว้

“มีเรื่องอันใดอีกรึ” เว่ยอ๋องหันมามองอย่างไม่สบอารมณ์นัก

“เรื่องของคุณหนูใหญ่มู่ ข้าน้อยขออภัยแทนนางด้วยพ่ะย่ะค่ะ หวังว่าท่านอ๋องจะเมตตาไม่เอาเรื่องนาง” หวงเต๋อฟานเอ่ยขอร้องเว่ยอ๋อง

“หึ เปิ่นหวางเอ่ยไปแล้วว่าจะไม่เอาเรื่องนาง แต่หากนางยังมิยอมรามือ เจ้าคิดว่าเปิ่นหวางจะจัดการนางเช่นไรเล่า” เว่ยอ๋องยกยิ้มมองหวงเต๋อฟานที่ช่างเป็นบุรุษโง่เขลาเสียจริง

“ข้าน้อยจะดูแลนางไม่ให้นางทำให้ท่านอ๋องขุ่นใจอีกพ่ะย่ะค่ะ”

“ดี เสด็จพี่บอกเปิ่นหวาง เรื่องจะส่งเจ้าไปดูแลกองทัพที่ชายแดน หลังจากเสร็จเรื่องงานแต่งก็พานางไปเสียเถิด”

“พ่ะย่ะค่ะ” หวงเต๋อฟานคิดว่าคงเป็นการดีหากเขาจะพามู่เฟยหย่าไปใช้ชีวิตที่ชายแดนเหนือ

มู่เฟยหย่ากลับเข้าเรือนของนางก็อาละวาดขว้างปาข้าวของเสียงดังลั่นไปทั่วทั้งเรือน ทั้งยังลงมือตบตีบ่าวไพร่ที่เข้ามาห้ามนางไว้จนเจ็บตัวไปตามๆ กัน

รองเจ้ากรมมู่และสวีซื่อที่ยังนั่งอยู่ในห้องโถงก็ปวดใจไม่น้อย ที่มู่เฟยหย่านางทำเรื่องเช่นนี้ขึ้นมา
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • ย้อนกลับมาครั้งนี้ ข้ามิใช่เหยื่ออีกต่อไป   ได้โปรด ลืมตาตื่นเถิด

    เจียอีรีบเดินไปที่บ่อน้ำอย่างร้อนใจ นางไม่เคยพบเจอว่าผู้ใดที่แช่น้ำในบ่อแล้วจะเรียกไม่ฟื้น“ท่านอ๋อง ท่านอ๋องเพคะ” นางเอ่ยเรียกเขาเสียงสั่น ทั้งยังประคองใบหน้าของเขาไว้แล้วตบเรียกสติเบาๆเว่ยอ๋องที่ยังคงวนเวียนอยู่ในภาพฝัน เงยหน้าขึ้นมาจากหลุมศพของเจียอี แล้วมองหาเสียงเรียกของนาง“อีอี เป็นเจ้ารึ เจ้าอยู่ที่ใด” เขาลุกขึ้นมองหา โดยที่ยังได้ยินเสียงเรียกที่ร้อนใจของนางอยู่ไม่ขาด“ท่านอ๋อง ได้โปรด ลืมตาตื่นเถิดเพคะ” เจียอีจรดหน้าผากของนางติดกับหน้าผากของเว่ยอ๋อง แล้วเอ่ยเรียกเขาเสียงสั่นเทาน้ำตาของเจียอีไหลรินลงที่ใบหน้าที่หลับใหลของเว่ยอ๋อง นางยังคงเอ่ยเรียกเขาไว้ไม่ขาด เพียงไม่นานเว่ยอ๋องก็ลืมตาตื่นขึ้นมา“อีอีรึ” เขากะพริบตาที่พร่ามัว ด้วยไม่เชื่อว่าตรงหน้าของเขาจะเป็นนางไปได้“ท่านฟื้นเสียที” นางยิ้มออกทั้งน้ำตาด้วยความดีใจเพิ่งจะได้รู้ว่าต้องการเขามากเพียงใด ก็ต่อเมื่อเรียกเขาแล้วไม่มีการตอบโต้กลับ ในภพที่แล้วคู่ชะตาของเขาจะใช่นางรึไม่ ตอนนี้เจียอีไม่สนใจแล้ว นางต้องการเพียงแค่เขาฟื้นขึ้นมาอีกครั้งก็พอ“อีอี เปิ่นหวางมิได้ฝันใช่หรือไม่” เขาดึงนางเข้ามากอดไว้แน่น เขาแยกไม่ออกแล้วว่

  • ย้อนกลับมาครั้งนี้ ข้ามิใช่เหยื่ออีกต่อไป   ภาพประหลาด

    ภาพเปลี่ยนมาตอนที่เขาส่งแม่สื่อมาที่จวนตระกูลมู่ เพื่อแต่งมู่เจียอี แต่มิรู้เลยว่าคนที่แต่งไปเป็นมู่เฟยหย่าเจียอีที่ถูกเปลี่ยนตัว เดินทางออกจากเมืองหลวงไปพร้อมกับหวงเต๋อฟานเพื่อเดินทางไปประจำการที่ชายแดนเหนือแทนเว่ยอ๋องที่กลับมาอยู่เมืองหลวงงานแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ เว่ยอ๋องถึงกลับสาบานในวันงานว่าจะมีเพียงมู่เจียอีเพียงผู้เดียวในตำหนักอ๋องของเขาในวันงานแต่งหวงเต๋อฟานย้อนกลับมาที่ตำหนักอ๋อง ในตอนแรกเว่ยอ๋องคิดว่าเขาจะมาร่วมแสดงความยินดี แต่เปล่าเลย เขาขอพบเจ้าสาวเพื่อพูดคุยเรื่องพี่สาวของนางเว่ยอ๋องในอดีตไม่เคยสงสัยในตัวของสตรีที่เขาแต่งเข้ามาเลย แม้เรื่องเมื่อสิบปีก่อนนางจะทำราวกับว่าไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน แต่เขาก็คิดว่าในยามนั้นนางยังเล็กเกินกว่าจะจดจำเรื่องทั้งหมดได้ จึงได้แต่ปล่อยผ่านไปแม้เขาจะรักและทะนุถนอมนางมากเพียงใด แต่นางก็ไม่เคยตั้งครรภ์เลย เว่ยอ๋องที่เห็นภาพตนเองร่วมรักกับมู่เฟยหย่าเขาก็ขยะแขยงตัวเองขึ้นมาทันที ทั้งยังโกรธแค้นที่นางกรีดเลือดที่นิ้วเพื่อทำเป็นเลือดพรหมจรรย์ตบตาเขาอีกด้วย“น่าตายนัก” เว่ยอ๋องเอ่ยเสียงลอดไรฟันออกมาเว่ยอ๋องที่เห็นภาพเขาและมู่เฟยหย่า

  • ย้อนกลับมาครั้งนี้ ข้ามิใช่เหยื่ออีกต่อไป   เว่ยอ๋องบาดเจ็บ

    เจียอีตื่นตระหนกจนตัวของนางสั่นสะท้าน“ท่านพ่อ เข้าไปในมิติก่อนเจ้าค่ะ หากถึงวังหลวงแล้ว ลูกจะพาท่านออกมา” เจียอีไม่ยอมให้บิดาเอ่ยปฏิเสธนางรีบส่งรองเจ้ากรมมู่เข้าไปด้านในทันทีที่นางมิได้เข้าไปหลบภายในมิติ เพราะกลัวว่าหากออกมาอีกครั้งนางจะไปปรากฏตัวที่ใดไม่รู้ อาจจะไม่ได้อยู่ภายในรถม้าเช่นเดิมแล้วเสียงต่อสู้ด้านนอก ทำให้เจียอี นางเข้าไปหลบอยู่ที่มุมด้านในสุดของรถม้า ตอนที่ผ้าม่านถูกเปิดขึ้นนางเกือบจะกรีดร้องออกมาแล้ว แต่เมื่อเห็นว่าเป็นองครักษ์ของเว่ยอ๋องที่เข้ามานางจึงได้ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก“ขออภัยคุณหนูรองมู่ขอรับ” เขารวบเอวนางแล้วพุ่งทะยานออกไปทันทีเจียอีทันได้เห็นองครักษ์กับคนร้ายหลายคนกำลังต่อสู่กันอย่างรุนแรง เลือดที่สาดกระเด็นของคนร้ายทำให้นางแทบอยากจะเป็นลมไปเสียเลย จะได้ไม่ต้องเห็นภาพที่น่ากลัวเช่นนี้องครักษ์ใช้วิชาตัวเบา พาเจียอีมาส่งถึงด้านในวังหลวง ก่อนจะเร่งพากันเดินไปที่ตำหนักของฮ่องเต้ที่มีไทเฮารอเจียอีอยู่ด้านใน (นางยังไม่เข้าใจเหตุใดไม่พานงไปส่งที่หน้าตำหนักเลย จะได้ไม่ต้องเดินให้เหนื่อย)“คุณหนูมู่ ท่านมาแล้ว” จางมามาร้องอย่างยินดี เมื่อนางเห็นเจียอีเดินมาพร้

  • ย้อนกลับมาครั้งนี้ ข้ามิใช่เหยื่ออีกต่อไป   ตกหลุมพราง

    ภาพในอดีตซ้อนทับกับความทรงจำเดิมทันที เมื่อนางเห็นพี่สาวของนางนอนใบหน้าไร้สีเลือดอยู่บนที่นอน ด้านข้างมีท่านหมอมาตรวจอาการให้นาง รองเจ้ากรมมู่และสวีซื่อยืนร้อนใจอยู่ด้านข้างไม่ห่าง“น้องสาวข้า เจ้ามาแล้วรึ” มู่เฟยหย่าเอื้อมมือมาคว้า เพื่อให้เจียอีนางเดินเข้าไปใกล้เสียงที่แหบแห้งของนาง ทำให้นางยิ่งดูน่าสงสารเพิ่มขึ้นไปอีก เจียอีได้แต่ถอนหายใจออกมา ครั้งนี้นางไม่มีน้ำตาเช่นเดิมให้เห็นอีกแล้วภพก่อนเป็นนางที่โง่เขลาหลงเชื่อว่าพี่สาวของนางป่วยใกล้ตายจริงๆ แต่ตอนหลังนางถึงได้รู้ว่าเป็นแผนการที่นางวางไว้ โดยซื้อยามาแสร้งทำให้ดูเหมือนเป็นคนป่วยใกล้ตายจะกล่าวโทษท่านหมอที่ตรวจไม่พบโรคร้ายของนางก็คงไม่ได้ เพราะอาการที่นางเป็น นางไม่ได้เป็นอันใดมากเสียหน่อย แต่ครั้งนี้อาจเป็นเพราะนางตรอมใจด้วย จึงได้มีสภาพที่น่าเวทนากว่าในตอนนั้น“พี่หญิง ท่านเป็นเช่นใดบ้าง” เจียอีนั่งลงข้างเตียงของมู่เฟยหย่า“ข้ามิรู้ว่าจะรอดพ้นไปได้อีกกี่วัน ข้าปวดใจเสียจนอยากตายให้รู้แล้วรู้รอด” นางสะอื้นไห้อย่างน่าสงสาร “ข้ามีสิ่งหนึ่งที่อยากขอจากเจ้า” นางมองเจียอีด้วยสายตาที่อ้อนวอน“ท่านมิต้องพูดสิ่งใดแล้ว ข้าจะหาหมอที่ด

  • ย้อนกลับมาครั้งนี้ ข้ามิใช่เหยื่ออีกต่อไป   ฤกษ์ออกเรือนพร้อมกัน

    หวงเต๋อฟานเร่งฝีเท้าไปให้ท่านเว่ยอ๋องที่กำลังจะขึ้นหลังม้าเพื่อกลับเข้าไปจัดการเรื่องในวังหลวง“ท่านอ๋อง ประเดี๋ยวก่อนพ่ะย่ะค่ะ” หวงเต๋อฟานเอ่ยรั้งเว่ยอ๋องไว้“มีเรื่องอันใดอีกรึ” เว่ยอ๋องหันมามองอย่างไม่สบอารมณ์นัก“เรื่องของคุณหนูใหญ่มู่ ข้าน้อยขออภัยแทนนางด้วยพ่ะย่ะค่ะ หวังว่าท่านอ๋องจะเมตตาไม่เอาเรื่องนาง” หวงเต๋อฟานเอ่ยขอร้องเว่ยอ๋อง“หึ เปิ่นหวางเอ่ยไปแล้วว่าจะไม่เอาเรื่องนาง แต่หากนางยังมิยอมรามือ เจ้าคิดว่าเปิ่นหวางจะจัดการนางเช่นไรเล่า” เว่ยอ๋องยกยิ้มมองหวงเต๋อฟานที่ช่างเป็นบุรุษโง่เขลาเสียจริง“ข้าน้อยจะดูแลนางไม่ให้นางทำให้ท่านอ๋องขุ่นใจอีกพ่ะย่ะค่ะ”“ดี เสด็จพี่บอกเปิ่นหวาง เรื่องจะส่งเจ้าไปดูแลกองทัพที่ชายแดน หลังจากเสร็จเรื่องงานแต่งก็พานางไปเสียเถิด”“พ่ะย่ะค่ะ” หวงเต๋อฟานคิดว่าคงเป็นการดีหากเขาจะพามู่เฟยหย่าไปใช้ชีวิตที่ชายแดนเหนือมู่เฟยหย่ากลับเข้าเรือนของนางก็อาละวาดขว้างปาข้าวของเสียงดังลั่นไปทั่วทั้งเรือน ทั้งยังลงมือตบตีบ่าวไพร่ที่เข้ามาห้ามนางไว้จนเจ็บตัวไปตามๆ กันรองเจ้ากรมมู่และสวีซื่อที่ยังนั่งอยู่ในห้องโถงก็ปวดใจไม่น้อย ที่มู่เฟยหย่านางทำเรื่องเช่นนี้ขึ้นมา

  • ย้อนกลับมาครั้งนี้ ข้ามิใช่เหยื่ออีกต่อไป   บุรุษที่รังแกเจ้าเป็นข้า

    สวีซื่อก็เกือบจะเป็นลมซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อบุตรสาวที่นางเลี้ยงดูมาอย่างดี กลายเป็นหญิงไร้ยางอายไปเสียได้ จนบ่าวไพร่ต้องจัดหายาดมมาช่วยดูแลนาง“พี่ฟาน ท่านมาที่จวนของข้าเพื่ออันใด” มู่เฟยหย่าหันมาเอ่ยถามหวงเต๋อฟานด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย“ประเดี๋ยวเจ้าก็จะรู้เอง” เขานั่งลงดื่มชาเงียบๆ โดยไม่ได้เอ่ยสิ่งใดออกมาอีกรองเจ้ากรมมู่ที่พาเว่ยอ๋องไปที่ห้องตำรา เขาก็เอ่ยถามถึงสิ่งที่ทำให้เว่ยอ๋องเสด็จมาที่จวนของเขาได้ในวันนี้“พระองค์มีสิ่งใดต้องการให้ข้าน้อยรับใช้หรือพ่ะย่ะค่ะ”“หามิได้ เพียงแต่เปิ่นหวางมีความจริงอยากจะเอ่ย” เขาหมุนจอกชาเล่น แล้วมองใบหน้าที่ไม่น่ามองของรองเจ้ากรมมู่ไปด้วย“เชิญท่านอ๋องตรัสเถิดพ่ะย่ะค่ะ”เว่ยอ๋องเล่าเรื่องที่มู่เฟยหย่านางวางยากำหนัดตัวเขา ทั้งยังยอมรับเรื่องที่เขาให้องครักษ์จับตัวมู่เฟยหย่าไปส่งให้หวงเต๋อฟานด้วยตนเองกับรองเจ้ากรมมู่ทั้งหมด“มิใช่ว่าท่านอ๋องพึงใจต่อบุตรีคนโตของกระหม่อมรึพ่ะย่ะค่ะ” รองเจ้ากรมมู่เบิกตากว้างอย่างไม่เข้าใจหากมีใจให้มู่เฟยหย่าจริง นางมาเสนอตัวให้ถึงที่เหตุใดถึงไม่สนองนาง แต่กลับพาตัวนางไปให้หวงเต๋อฟานที่มีข่าวเรื่องหมั้นหมายแทน“ผายลม เป

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status