บทที่ 456

เจียงจื้อชินก็เห็นว่าพวกท่านแม่และพี่รองของเขาอยู่ด้านนอกเข้ามาไม่ได้ จึงเขย่งปลายเท้าโบกมือไปด้านนอก “ท่านแม่ ข้าอยู่ทางนี้ พี่ใหญ่สอบติดแล้ว ได้อันดับสองขอรับ”

เมื่อบรรดาผู้ที่เข้าแถวรอยลเขยขวัญได้ยินคำว่าที่สองเข้า ดวงตาก็เปล่งประกายออกมาทันที “อันดับที่สองเป็นคุณชายของบ้านใดกัน แต่งงานแล้วหรือไม่ มีคู่หมั้นแล้วหรือยัง?”

เจียงจื้อชินกล่าวว่า “คุณชายใหญ่ของบ้านราชครูเจียง แต่งหลานสาวสายตรงของจางกั๋วกงเป็นภรรยาแล้ว พวกท่านล้วนไม่มีโอกาสแล้วล่ะ”

“อ๋อ ที่แท้ก็เป็นบุตรชายคนโตของท่านราชครูเจียงนั่นเอง เขาจะรับอนุหรือไม่เล่า บุตรสาวของข้าอายุสิบห้า นิสัยอ่อนโยน หน้าตางดงาม สินเดิมก็มากล้น…” เจ้าของที่ดินที่เปล่งประกายสูงศักดิ์มั่งคั่งไปทั่วทั้งร่างผู้หนึ่งรั้งเจียงจื้อชินไว้

“ลูกสาวของข้าอายุสิบหก ส่วนสินเดิมของบ้านข้านั้น…”

เจียงจื้อชินรีบหยุดพวกเขาไว้ “ไม่รับอนุ บุตรชายสกุลเจียงของพวกเราไม่รับอนุ ขอบคุณทุกท่านแล้ว”

ฮูหยินที่อยู่ตรงหน้าเห็นว่าเขาหน้าตางดงาม ราวออกมาจากภาพวาดก็ไม่ปาน “เช่นนั้นพ่อหนุ่มน้อยหมั้นหมายแล้วหรือไม่ หลานสาวของข้าอายุสิบห้า…”

“ข้ายังเพิ่งอายุได้สิบสี่เอง ไม่