ปมแค้น

ท่ามกลางความมืดมิดของห้องทำงาน คิมหันต์ นั่งอยู่บนเก้าอี้หนังสีดำตัวใหญ่ด้วยสภาพที่ย่ำแย่ เสื้อเชิ้ตของเขาถูกปลดกระดุมออกจนเผยให้เห็นแผงอกที่กระเพื่อมขึ้นลงอย่างรุนแรง เส้นผมที่ยุ่งเหยิงและหนวดเคราที่ไม่ได้โกนมาหลายวันทำให้เขาดูเหมือนคนไร้บ้านมากกว่านักธุรกิจหนุ่มไฟแรง โทรศัพท์มือถือในมือของเขาสั่นสะเทือนตามแรงกำแน่นของเขา ดวงตาคมกริบจ้องมองไปยังภาพข่าวบนหน้าจอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ภาพของ ณลิน และ ปอร์เช่ ที่กำลังหัวเราะอย่างมีความสุขในงานเลี้ยงการกุศล และข่าวพาดหัวตัวหนาที่ประกาศความสำเร็จของปอร์เช่ในการขยายธุรกิจไปสู่ตลาดโลก

ความเจ็บปวดและความแค้นที่อัดแน่นอยู่ในอกทำให้เขาแทบจะคลั่ง เขาพึมพำกับตัวเองด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง "แก...แกแย่งทุกสิ่งทุกอย่างไปจากฉัน...ฉันจะไม่ยอมให้แกมีความสุข!"

ก๊อกๆ!

เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่ประตูจะเปิดออก พิม เดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว ดวงตาของเธอบวมช้ำจากการร้องไห้มาทั้งคืน เธอเห็นคิมหันต์ในสภาพที่ย่ำแย่ก็รู้สึกสงสารอย่างสุดหัวใจ พิมไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปกอดคิมหันต์จากด้านหลัง

"พี่คิมหันต์คะ...พิมขอโทษนะคะ...พิมไม่คิดว่าเรื่องมันจะบานปลายขนาดนี้" พิมพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

คิมหันต์สะบัดแขนของพิมออกอย่างแรงจนเธอล้มลงไปนั่งกับพื้น "ไปให้พ้นหน้าฉัน! ทุกอย่างมันเป็นเพราะแก! ถ้าไม่ใช่เพราะแก ณลินก็คงไม่ทิ้งฉันไป! บริษัทของฉันก็คงไม่ล้มละลาย!"

คำพูดของคิมหันต์เหมือนคมมีดที่กรีดแทงเข้ากลางใจของพิม น้ำตาของเธอไหลอาบแก้มด้วยความเจ็บปวด "ไม่จริง! พี่คิมหันต์กำลังโทษพิมเหรอคะ? พิมทำทุกอย่างก็เพื่อพี่นะคะ! พิมรักพี่! พิมทำทุกอย่างก็เพื่อให้พี่ได้อยู่กับคนที่คู่ควรอย่างพิม!"

"คู่ควร!?" คิมหันต์หัวเราะเยาะ "แกคิดว่าแกคู่ควรกับฉันงั้นเหรอ? แกมันก็แค่ผู้หญิงไร้ค่าที่ฉันเอาไว้แก้เบื่อเท่านั้นแหละ! ณลินต่างหากที่คู่ควรกับฉัน! ณลินต่างหากที่สามารถทำให้ฉันเป็นใหญ่ได้!"

คำพูดของคิมหันต์ทำให้พิมถึงกับอึ้งไป เธอไม่คิดว่าเขาจะพูดเรื่องแบบนี้กับเธอได้ พิมพยายามลุกขึ้นยืนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น "พี่คิมหันต์...พี่มันเลว! เลวที่สุด! พิมจะไม่มีวันให้อภัยพี่!"

พิมวิ่งออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้คิมหันต์นั่งอยู่ตรงนั้นด้วยความรู้สึกที่ผสมปนเปกันไปหมด ทั้งความเจ็บปวด ความโกรธแค้น และความเสียใจในสิ่งที่เขาทำลงไป

ในขณะเดียวกันนั้นเอง ณลิน และ ปอร์เช่ กำลังนั่งอยู่ที่ระเบียงห้องพักส่วนตัวของปอร์เช่ ท่ามกลางแสงแดดอ่อนๆ ยามเช้า ณลินสวมชุดคลุมอาบน้ำสีขาวตัวใหญ่ของปอร์เช่ เธอนั่งซบอยู่บนไหล่ของเขาด้วยท่าทางที่ดูผ่อนคลายและมีความสุข

"ฉันไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะมีความสุขได้ขนาดนี้" ณลินพึมพำด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

ปอร์เช่กอดเธอไว้แน่น "ผมดีใจที่ได้เห็นรอยยิ้มของเธอนะริน... ต่อจากนี้ไป... ผมจะทำให้รอยยิ้มของเธอเป็นสิ่งที่ไม่มีใครสามารถทำลายได้"

คำพูดของปอร์เช่ทำให้ณลินถึงกับน้ำตาคลอเบ้า เธอเงยหน้าขึ้นมามองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก

"ฉันรักคุณค่ะปอร์เช่...ฉันรักคุณ"

ปอร์เช่ยิ้มออกมา "ผมเองก็รักเธอครับ...ริน...ผมรักเธอ"

หลังจากนั้นทั้งสองก็ได้จูบกันอย่างดูดดื่ม การจูบของพวกเขาไม่ใช่แค่การแสดงความรัก แต่เป็นการเยียวยาบาดแผลที่เคยเกิดขึ้นในอดีต ณลินรู้สึกได้ถึงความรักที่ปอร์เช่มีให้เธอ ความรักที่บริสุทธิ์และจริงใจจนเธอแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

เมื่อจูบกันได้สักพัก ปอร์เช่ก็ผละออกจากเธอเล็กน้อย "ริน...เราจะทำยังไงกับคิมหันต์และพิมดี?"

ณลินยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย "เราจะทำลายพวกเขา...ด้วยวิธีที่พวกเขาเคยทำกับเรา" ณลินพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "ฉันจะทำให้พวกเขาได้เรียนรู้ว่า...การเล่นกับไฟ...มันอันตรายแค่ไหน"

ปอร์เช่พยักหน้าเล็กน้อย "ผมเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกันครับ...ริน...เรามาเริ่มต้นแผนการของเรากันเลยนะครับ"

เพียงไม่นานนัก แผนการของณลินและปอร์เช่ก็เริ่มต้นขึ้น ณลินใช้ความสามารถและความเฉียบขาดของเธอในการจัดการเรื่องธุรกิจของคิมหันต์ ส่วนปอร์เช่ก็ใช้เครือข่ายสื่อของเขาในการสร้างกระแสข่าวที่จะทำให้คิมหันต์และพิมต้องอับอายขายหน้าไปทั่วทั้งประเทศ

ในขณะเดียวกันนั้นเอง พิม ที่ถูกคิมหันต์ไล่ออกจากห้องก็เดินกลับมาที่บ้านของเธอด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นและความผิดหวังในตัวคิมหันต์ เธอเปิดดูโทรศัพท์มือถือของเธอ และก็เห็นข่าวที่ถูกแชร์ไปทั่วทั้งประเทศ ภาพที่ปรากฏในข่าวคือภาพที่เธอและคิมหันต์กำลังนั่งอยู่ด้วยกันในร้านอาหารหรูหรา ภาพที่คิมหันต์กำลังจับมือของเธอใต้โต๊ะ และภาพที่เขากำลังจูบเธอในที่ลับตา...และข่าวทั้งหมดก็มาจากเพจข่าวของปอร์เช่เอง

พิมถึงกับอึ้งไป เธอไม่คิดว่าปอร์เช่จะกล้าทำเรื่องแบบนี้ได้ ความโกรธแค้นในใจของเธอพุ่งสูงขึ้นอย่างรุนแรง เธอรู้ดีว่าชื่อเสียงของเธอได้ถูกทำลายลงไปแล้ว และอนาคตที่เธอเคยฝันไว้ก็ไม่มีอีกต่อไปแล้ว

"พี่ริน...พี่ปอร์เช่...พวกพี่ต้องชดใช้ในสิ่งที่พวกพี่ทำกับพิม!" พิมตะโกนลั่นห้องด้วยความคลั่ง

พิมไม่รอช้าที่จะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดโทรออกไปหา ทนายความ ของครอบครัวเธอ

"คุณทนายคะ...พิมอยากจะขอให้คุณช่วยพิมหน่อยค่ะ" พิมพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น "พิมอยากจะฟ้องร้องพี่ริน...ข้อหาทำร้ายร่างกายและข่มขู่"