ตอนที่ 6 การอาบน้ำแบบใหม่ที่ไม่คุ้นเคย

     หลังจากที่เห็นว่าพระชายาหวังหยู่ได้สติและไม่มีอาการผิดปกติอะไร ทางด้านหมอหลวงก็ยอมให้องค์รัชทายาทหลี่หยางพาองค์ชายหวังหยู่พระชายากลับพระตำหนักได้

       เมื่อหลี่หยางพาหวังหยู่มาส่งถึงห้องบรรทมในพระตำหนัก เขาก็ให้พระชายาพักผ่อนส่วนตัวเองจะออกไปทำธุระกับองครักษ์ หลังจากองค์รัชทายาทหลี่หยางออกจากห้องไป วายุในร่างของหวังหยู่ยังรู้สึกขอบคุณองค์รัชทายาทในใจที่ไม่ปล่อยให้เขากลับมาคนเดียว ไม่อย่างนั้นมีหวังเขามาไม่ถูกและหลงทางเป็นแน่ ถ้ามีคนเห็นก็ไม่รู้จะตอบว่ายังไง วายุเริ่มรู้สึกได้ถึงความอ่อนล้าทั้งจากร่างกายและจิตใจ เขายังไม่สามารถที่จะทำใจยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้เต็มที่ แต่ก็รู้ว่าต้องเล่นบทบาทนี้ต่อไปอย่างแนบเนียนที่สุดเพื่อความปลอดภัยของตนเอง

     เมื่อเขาพยายามรวบรวมสติและสำรวจสภาพร่างกายของตัวเอง วายุมีความรู้สึกไม่สบายตัวจากการสวมใส่ชุดคลุมหนา ๆ ที่เต็มไปด้วยความหรูหรานั้นและตั้งแต่ตื่นฟี้นขึ้นมาเขายังไม่ได้อาบน้ำเลยทำให้เขาตัดสินใจที่จะอาบน้ำเพื่อผ่อนคลาย ร่างบอบบางเดินวนหาห้องน้ำก็ไม่เจอที่ที่จะสามารถอาบน้ำได้ แล้วเขาต้องทำยังไงดี วายุได้แต่เดินวนไปมาในห้องคนเดียว

     “พระชายา ท่านต้องการสิ่งใดหรือเปล่าเพคะ” เสียงหญิงสาวดังอยู่หน้าห้อง วายุคิดว่าน่าจะเป็นสาวรับใช้หรือนางกำนัลเป็นแน่

     “เอ่อ ข้าเพียงแต่ต้องการที่จะอาบน้ำ” วายุตอบออกไปเสียงเบาให้พอได้ยิน

     “รอสักครู่นะเพคะ เดี๋ยวเสี่ยวจินจะจัดเตรียมให้” นางกำนัลตอบกลับมา วายุจึงได้กลับมานั่งรอที่เตียงอย่างใจเย็น

     รอไม่นานนัก นางกำนัลหลายคนก็เข้ามาภายในห้อง พร้อมกับอ่างไม้ขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยน้ำอุ่น พวกเธอเตรียมการสำหรับการอาบน้ำของพระชายาหวังหยู่ที่วายุสวมบทบาทอยู่

    วายุในคราบหวังหยู่มองนางกำนัลหลายต่อหลายคนที่พากันเตรียมน้ำให้เขาที่จริงเขาอยากที่จะเข้าไปช่วยมากเพราะมีแต่ผู้หญิง แต่ถ้าเขาเข้าไปช่วยมีหวังโดนจับได้แน่เลย 

     “น้ำอุ่นได้ที่แล้วเพคะพระชายา เชิญพระชายาเพคะ” เสียงนางกำนัลเข้ามาตามวายุให้ไปอาบน้ำ 

     วายุยืนมองดูอ่างไม้ขนาดใหญ่ด้วยความตื่นเต้นและความแปลกใจ นี่คือครั้งแรกที่เขาจะได้สัมผัสกับการอาบน้ำแบบจีนโบราณ ซึ่งแตกต่างจากการอาบน้ำในชีวิตประจำวันของเขาอย่างสิ้นเชิง

     อ่างน้ำไม้ที่ตั้งอยู่กลางห้องถูกเติมน้ำอุ่นจนเกือบเต็ม มีกลีบกุหลาบลอยอยู่เต็มผืนน้ำ สาวใช้คนหนึ่งเดินถือขวดเล็กๆเข้ามาด้วย ดูแล้วน่าจะเป็นน้ำมันหอมระเหยที่มีกลิ่นดอกไม้และสมุนไพร นางกำนัลวางลงในน้ำเพื่อเพิ่มความหอมและผ่อนคลาย วายุพยายามปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ เขาพยักหน้าเบา ๆ ให้กับสาวใช้ที่มองดูอย่างเป็นห่วง

     “พระชายา น้ำอุ่นพร้อมแล้วเพคะ” หนึ่งในนางกำนัลกล่าวกับวายุพลางยิ้มแย้มอย่างสุภาพ

     “พวกเจ้าออกไปก่อน เดี๋ยวข้าจัดการเอง” วายุบอกกับนางกำนัลทั้งหลาย เขาก็รู้สึกอายเหมือนกันที่ต้องมาแก้ผ้าให้ใครก็ไม่รู้ดู ถึงแม้จะเป็นร่างกายของหวังหยู่ก็เถอะ ก่อนที่จะออกไปนางกำนัลก็ปลดผ้าซึ่งใช้เป็นผ้าม่านลงมาบังให้กับพระชายา

     หลังจากที่วายุบอกกับนางกำนัลเสร็จ เขาก็พยายามปั้นหน้านิ่งพยายามที่จะไม่อายทำให้เหมือนเป็นเรื่องปกติขณะค่อยๆ ถอดชุดคลุมออกอย่างงงๆ เขายังคงรู้สึกแปลกแยกกับร่างกายของตัวเองที่บอบบางกว่าเดิมมาก แต่ก็ต้องยอมรับว่าเขาต้องอยู่ในร่างงดงามของหวังหยู่นี้ชั่วคราว เขาต้องดูแลร่างนี้ให้ดี ก่อนที่จะก้าวลงสู่อ่างน้ำอุ่นอย่างช้า ๆ 

     ทันทีที่ร่างของเขาจมลงในน้ำอุ่น ความรู้สึกผ่อนคลายก็แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกไม้และสมุนไพรช่วยให้จิตใจของเขาผ่อนคลายลง แม้จะยังคงสับสนกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น แต่การอาบน้ำในแบบจีนโบราณนี้ก็ทำให้เขารู้สึกสงบได้บ้าง

     ในขณะที่วายุลงแช่อยู่ในอ่างน้ำและหลับตาลง นางกำนัลคนหนึ่งเข้ามาพร้อมกับผ้าขนหนูที่ทำจากผ้าลินินเนื้อดี เพื่อทำความสะอาดร่างกายอย่างนุ่มนวล เธอค่อย ๆ ชำระล้างผิวกายให้กับเขาตามธรรมเนียมการดูแลพระชายาในราชสำนัก การสัมผัสของนางทำเขาวายุถึงกับสะดุ้งโหยงเพราะไม่คิดว่าจะมีคนมาถูเนื้อถูตัวให้ขนาดนี้ ดีนะที่มีกลีบดอกกุหลาบลอยน้ำปิดบังส่วนสงวนของเขาอยู่

     “พระชายา ท่านดูเงียบสงบกว่าปกติ ท่านมีสิ่งใดให้ข้ารับใช้ดูแลเพิ่มเติมหรือไม่เพคะ” นางกำนัลอีกคนถามขึ้นมาอย่างสุภาพ ขณะที่เธอเริ่มล้างผมยาวสลวยของวายุ

     วายุสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำถามนั้น ในใจของเขายังเต็มไปด้วยความกังวลที่กลัวว่าจะตอบผิดพลาด แต่เขารู้ดีว่าการรักษาท่าทีเงียบขรึมและสุภาพอ่อนโยนแบบหวังหยู่คงเป็นทางรอดเดียวที่ทำให้เขาไม่ถูกสงสัย

     “ข้า เอ่อ ไม่เป็นไร ข้ารู้สึกดีขึ้นมากแล้ว” วายุตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้ พยายามเลียนแบบท่าทีสงบที่คิดว่าองค์ชายหวังหยู่น่าจะเป็นแบบนี้

     หลังจากการอาบน้ำเสร็จสิ้น วายุก็รู้สึกถึงความผ่อนคลายและความสบายตัว แม้ว่าจะเป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่สำหรับเขา แต่ก็ทำให้เขาได้โอกาสพักผ่อนจากความเครียดที่ถาโถมเข้ามา ถึงตอนออกจากอ่างแล้วเขาจะออกยังไงถึงจะไม่โป้ 

     “พวกเจ้าออกไปก่อนไป เดี๋ยวข้าขอเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้แห้งก่อน” วายุสั่งนางกำนัล ก่อนที่จะรับผ้าที่คิดว่าเป็นผ้าสำหรับเช็ดตัวจากนางมาถือไว้เอง

     เมื่อออกจากอ่างน้ำและเช็ดตัวให้แห้งแล้ว นางกำนัลทั้งหลายก็เข้าช่วยทาน้ำมันบำรุงผิวพร้อมกับเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กับเขาเป็นชุดคลุมไหมเนื้อละเอียดสีอ่อนที่เหมาะสำหรับพักผ่อนในค่ำคืน วายุได้แต่ทำตามสิ่งที่นางกำนัลจัดเตรียมให้ โดยพยายามควบคุมท่าทีให้เป็นธรรมชาติมากที่สุด ดีนะที่ไม่ให้แต่งตัวเองไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่รู้ว่าจะต้องใส่ชิ้นไหนก่อนหลังดี

     หลังจากการอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย นางกำนัลก็พาพระชายามาที่ห้องนอน ขณะที่วายุนอนลงบนเตียงนุ่ม ๆ  เขาหลับตาลงและหายใจลึก แม้ความจริงที่เกิดขึ้นจะยังคงตามหลอกหลอนเขา แต่การอาบน้ำในค่ำคืนนี้ก็ทำให้เขารู้สึกสงบลงได้บ้าง แต่ยังต้องมีเรื่องราวอื่นยังคงรอคอยเขาในวันพรุ่งนี้ เขาต้องสวมบทบาทเป็นพระชายาในราชสำนักโบราณนี้ไปอีกนานแค่ไหนหรือต้องเป็นตลอดไป วายุคิดก่อนที่จะหลับไป