LOGINShare
ทานข้าว
Last Updated:
2025-06-30 13:00:54หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
หลังจากหลบหน้าหลบตาอยู่นานในคอนโดหนึ่งอาทิตย์ ในที่สุดโมรินก็กลับมาเข้าเรียนอีกครั้ง เธอรู้สึกไม่คุ้นชินเอาซะเลย เหมือนเป็นนักศึกษาใหม่มาเรียนวันแรกหญิงสาวนั่งอยู่ที่โต๊ะเอามือเท้าคางอย่างเกียจคร้าน ผมสีดำถูกดัดเป็นลอนสวยสยายอยู่กลางหลัง เธอกำลังทบทวนบทเรียนเพราะหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาเธอทำงานส่งอาจารย์เพียงเท่านั้นไม่ได้เข้าเรียนสักคาบ ยังดีที่มีลินินคอยบอกงานที่อาจารย์สั่ง“ฉันคิดว่าชาตินี้แกจะไม่กลับมาเรียนอีกแล้ว” ลินินพูดพลางแสดงสีหน้าตกอกใจราวกับไม่เห็นเธอเป็นแรมปี“ฉันแค่ป่วยหกเจ็ดวันทำหน้าอย่างกับไม่เคยเจอกันหลายปี” โมรินวางมือที่เท้าคางลงแล้วหันมองลินินที่เพิ่งจะเดินเข้ามา“หกเจ็ดวันของแกเนี่ย ป่วยตรงไหน ป่วยใจหรือป่วยกาย” แววตาของโมรินสว่างเจิดจ้าราวกับแสงไฟทันทีเหมือนว่าเธอจะพูดสะกิดแผลเธอเข้า“ฉันเป็นไข้หวัดใหญ่นะ” สีหน้าโมรินเรียบนิ่งทว่าดวงตานั้นกลับแฝงไปด้วยความเกรี้ยวกราด“ที่หายนี่เพราะหมอภาคิณฉีดยาให้ใช่ไหม” ลินินรีบเบี่ยงเบนไปหาแฟนหนุ่มของเพื่อนทันทีบทสนทนาของทั้งคู
Latest chapter
รักกักขัง ทานข้าว
หนึ่งสัปดาห์ต่อมาหลังจากหลบหน้าหลบตาอยู่นานในคอนโดหนึ่งอาทิตย์ ในที่สุดโมรินก็กลับมาเข้าเรียนอีกครั้ง เธอรู้สึกไม่คุ้นชินเอาซะเลย เหมือนเป็นนักศึกษาใหม่มาเรียนวันแรกหญิงสาวนั่งอยู่ที่โต๊ะเอามือเท้าคางอย่างเกียจคร้าน ผมสีดำถูกดัดเป็นลอนสวยสยายอยู่กลางหลัง เธอกำลังทบทวนบทเรียนเพราะหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาเธอทำงานส่งอาจารย์เพียงเท่านั้นไม่ได้เข้าเรียนสักคาบ ยังดีที่มีลินินคอยบอกงานที่อาจารย์สั่ง“ฉันคิดว่าชาตินี้แกจะไม่กลับมาเรียนอีกแล้ว” ลินินพูดพลางแสดงสีหน้าตกอกใจราวกับไม่เห็นเธอเป็นแรมปี“ฉันแค่ป่วยหกเจ็ดวันทำหน้าอย่างกับไม่เคยเจอกันหลายปี” โมรินวางมือที่เท้าคางลงแล้วหันมองลินินที่เพิ่งจะเดินเข้ามา“หกเจ็ดวันของแกเนี่ย ป่วยตรงไหน ป่วยใจหรือป่วยกาย” แววตาของโมรินสว่างเจิดจ้าราวกับแสงไฟทันทีเหมือนว่าเธอจะพูดสะกิดแผลเธอเข้า“ฉันเป็นไข้หวัดใหญ่นะ” สีหน้าโมรินเรียบนิ่งทว่าดวงตานั้นกลับแฝงไปด้วยความเกรี้ยวกราด“ที่หายนี่เพราะหมอภาคิณฉีดยาให้ใช่ไหม” ลินินรีบเบี่ยงเบนไปหาแฟนหนุ่มของเพื่อนทันทีบทสนทนาของทั้งคู
รักกักขัง รู้สึกผิด
ตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มกว่าภายในคอนโดของชายหนุ่ม เขากำลังดื่มไวน์ยี่ห้อดีอยู่บนโซฟากริ่งเสียงกดกระดิงหน้าประตูก็ดังขึ้น ในเวลาตกดึกแบบนี้ไม่มีใครมาหาเขานอกจากลินินแล้ว ร่างสูงหยัดกายขึ้นเดินมาเปิดประตู มืออีกข้างก็ล่วงกระเป๋ากางเกงอย่างสบายใจมุมปากของลินินยกยิ้มขึ้นทันทีก่อนจะแทรกตัวเข้ามาด้านในห้องของเขา เธอนั่งลงบนโซฟาพร้อมกับจิบไวน์อย่างถือวิสาสะชายหนุ่มมองการกระทำของเธออย่างไม่ถือสาก่อนจะเดินมานั่งลงฝั่งตรงข้าม“ของได้ลองแล้วก็จ่ายเงินมาด้วย”ลินินแบมือตรงหน้าเขาทักทวงเงินตามสัญญาที่ได้ตกลงกันไว้ก่อนหน้า“ฉันอยากรู้จริงๆ เลย ถ้าเพื่อนสุดที่รักของเธอรู้เข้าสีหน้าจะเป็นยังไง” อลันยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ลินินสีหน้าเปลี่ยนในทันที“ตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอว่าเรื่องนี้รู้กันแค่สองคน ถ้านายยังอยากให้ฉันช่วยอีกก็ไม่ควรจะให้ใครรู้”หากโมรินรู้เรื่องนี้เข้าเธอคงถูกมองว่าเป็นเพื่อนที่ต่ำทรามทรยศหักหลังและน่ารักเกียจ เพราะเธอขายเพื่อนกิน แต่ตอนนี้เธอจำเป็นต้องใช้เงินจริงๆ ไม่ว่าจะวิธีไหนเธอก็ต้องท
รักกักขัง ต้องการอะไรอีก
ช่วงสายของอีกวันสองร่างกำลังพัวพันกันในอ่างอาบน้ำโมรินนั่งเปลือยกายอยู่บนตักของชายหนุ่ม ใบหน้าหวานซีดเผือดซบลงบนบ่าแกร่งอย่างไร้เรี่ยวแรงปึก ปึก ปึก สองแขนโอบรั่งสะโพกมนไว้แน่นพร้อมกับกระทุ้งแก่นกายเข้าใส่ตามความปรารถนา หญิงสาวหลับตาข่มความเจ็บปวดไว้จนกว่าเขาจะกระทำเธอจนพอใจ"อ๊ะ....อ๊ะ"แรงตอกอัดของเขาหยาบโลนจนเธอไม่สามารถกลั้นเสียงครางไว้ อลันหอบหายใจอย่างหนักเมื่อท่อนเอ็นถูกตอดรัดแน่นจนเสี่ยววาบ ปึก ปึก ปึกสองมือจับเอวเล็กไว้มั่นเร่งจังหวะตอกอัดกระทุ้งเข้าใส่ด้วยความบ้าคลั่ง"โอ๊ยย!...อึก...ฮือ.."คนบนตักส่งเสียงร้องด้วยความทรมานจนแทบจะไม่มีหยาดน้ำตาหลงเหลือแล้ว เธอกอดชายหนุ่มไว้แน่นพร้อมจิกเล็บลงบนไหล่กว้างของเขาเพื่อระบายความเจ็บปึก ปึก ปึก"อ๊าสส!!!!"เป็นอีกครั้งที่เขาปล่อยน้ำรักเข้าไปในช่องทางรักของคนตัวเล็ก ชายหนุ่มจูบลงบนศรีษะระถุยของโมรินก่อนจะเลื่อนลงมาจูบริมฝีปากขาวซีดอย่างดุดัน สองมือเคล้าคลึงเต้าอวบอิ่มไปพร้อมกันเมื่อพอใจแล้วจึงผละเธอออกหากว่าแก่นกายของเขายังคงเชื่อมต่ออยู่กับเธอ ผิวขาวเนียนทุกสัดส่วนเต็มไปด้วยรอยเขียวแดง ยิ่งตรงหน้าอกแทบจะไม่หลงเหลือพื้นที่ว่างไ
รักกักขัง NC
ร่างกำยำที่คร่อมอยู่บนร่างของเธอแซะยิ้มอย่างผู้เหนือกว่า โมรินใช้สองแขนพยายามผลักดันเขาออกไป ชายหนุ่มที่เห็นเธอกำลังต่อต้าน เขาจึงดึงเข็มขัดหนังออกจากเอว แล้วพันธนาการเธอด้วยเข็มขัดหนังเส้นนั้น"แกจะทำอะไรฉัน" หญิงสาวใต้ร่างหอบหายใจแรงขึ้น ไม่รู้ทำร่างกายเธอยิ่งรุ่มเร้าขึ้นกว่าเดิม"เธอคิดว่าฉันจะทำอะไรละ" เขาก้มลงกระซิบข้างหูเธอเบาๆ ก่อนจะลงมือฉีกชุดเดรสบนตัวเธอออก เหลือไว้เพียงชุดบราสีชมพูบนอก"กรี๊ดดดดด...อึก...ฮือๆ" โมรินร้องลั่นออกมาทันที ที่เสื้อผ้าของเธอถูกกระชากทิ้งไปอย่างไม่ใยดี "ปล่อยฉันไปเถอะ" ดวงตาเล็กมองใบหน้าเขาอย่างขอร้องโมรินครุ่นคิด เธอเริ่มเปลี่ยนจากน้ำเสียงแข็งกร้าวเป็นเสียงอ้อนวอนหวังว่าเขาจะปล่อยเธอไป"พวกเรามาคุยกันดีๆเถอะ นายปล่อยฉันก่อนสิ แล้วเรามาคุยกัน" หญิงสาวเริ่มออกอุบาย ทว่าชายหนุ่มตรงหน้ากลับเฉยเมย"ไม่ปากดีแล้วเหรอ" เขาแซะยิ้มอีกครั้งพร้อมยื่นมือไปบีบปลายคางเธอเอาไว้ ความหยิ่งผยองของเธอมันหายไปไหนแล้วละ เขารู้สึกสนุกเมื่อเห็นเธอทำตัวอวดดี ราวกับว่าตัวเธอดีหนักหนา และคนอย่างเขาก็ไม่ควรแตะต้อง แต่สุดท้ายก็แค่ลูกแมวในกำมือชายหนุ่มปล่อยปลายคางเธอให้เป็น
รักกักขัง มัวเมา
โมรินก็ยังคงร้องให้อยู่เฉกเช่นนั้น เธอวางหัวพิงกับกระจกรถ ดวงตากลมพร่ามัวไปด้วยน้ำตา ในสมองของเธอยังคงจำเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อครู่ได้ดี ไม่ใช่ว่าเธอเป็นคนเห็นแกตัว แต่เขาต่างหากที่มองข้ามเธอไป เขาอาจจะลืมไปแล้วว่ายังมีเธอที่กำลังรอเขาอยู่ตลอด ลินินเหลือบมองโมรินพลางดึงทิชชูในกล่องออกมายื่นให้เพื่อนสาวข้างกายซับน้ำตา นี่ไม่ใช่ครั่งแรกที่เธอเห็นเพื่อนอยู่ในสภาพนี้ เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับโมรินบ่อยมาก จนบางครั้งเธอก็ชินไปแล้วกับการเห็นเพื่อนเสียใจ เธอเข้าใจทั้งสองคนดี แต่ด้วยเวลาและหน้าที่การงานของเขามันทำให้เขายิ่งห่างหายไป "เราไปเที่ยวปาร์ตี้กันดีกว่า" ลินินเอ่ยตัดบทเพื่อให้โมรินหันมาพูดคุยกับเธอ แต่ก็ไม่เป็นผล เพื่อนของเธอยังคงเงียบอยู่อย่างนั้น "แฟนแกเป็นคนบอกให้ฉันมารับเองแหละ เขายังห่วงใยแกแค่เขาไม่มีเวลา" ลินินยังคงพูดอธิบายต่อไปให้โมรินสบายใจ เวลาต่อมาสองสาวเดินเข้ามาในงานปาร์ตี้ที่เพื่อนในแก็งของลินินเป็นคนจัดขึ้น สภาพของโมรินยังคงเหม่อลอยอยู่อย่างนั้น เธอคาดหวังไว้มาก กว่าจะได้ไปเที่ยวด้วยกันอีกกับเขาเธอต้องรออีกเป็นอาทิตย์ โมรินนั่งลงบนโซฟาในห้องโถงใหญ่ ก่อนจะเข้ามาด้านใ
รักกักขัง ผิดหวัง
ยิ่งคนตัวเล็กพยายามดิ้นรนออกเเรงต่อต้านมากแค่ไหน ก็ดูเหมือนว่ามันจะสูญเปล่า เรียวลิ้นที่ช่ำชองของเขาพยายามจะครอบครองริมฝีปากเธอ โมรินหายใจติดขัด อยากจะผลักเขาออกไป ทว่าแขนแกร่งของเขาก็โอบรัดเธอราวกับโซ่เหล็กเส้นใหญ่ แถมร่างกำยำก็ยังทาบทับร่างเธออีก เมื่อไร้เรี่ยวเเรงต่อต้าน โมรินจึงเผลอไผลไปกับรสจูบของเขา... ใบหน้าของเธอก็แดงก่ำ ในสมองเธอเป็นสีขาวชั่วขณะ เมื่อพอใจแล้วเขาก็ยอมปล่อยเธอ หญิงสาวหอบหายใจราวกับคนขาดอากาศหายใจ ผมเผ้ายุ่งเหยิง คนตรงหน้ากระตุกยิ้มมุมปาก เขาเลียริมฝีปากตัวเอง ราวกับว่าเป็นรสชาติที่ถูกใจ หญิงสาวเชิดหน้าขึ้น นัยน์ตาตาคมเข้มคู่นั้นกำลังจ้องมองเธออยู่เช่นกัน เสื้อนักศึกษาสีขาวแขนยาวถูกพับขึ้น ทรงผมหยักศกตัดสั้นๆ ดูเหมือนเด็กเกเรไม่เอาไหน แถมใบหน้าเจ้าเล่ห์นั้นอีก ทว่าภาพรวมของเขานั่นดูดี ดึงดูดใจสาวๆ ชั่วขณะโมรินก็สลัดความคิดนั้นทิ้ง เธอถลึงตามองเขาด้วยความโกรธ เมื่อนึกถึงการกระทำที่น่ารังเกียจและขยะแขยงของเขา แล้วพยายามจะลงจากรถอีกครั้ง ทว่าประตูรถกลับถูกล็อคไว้ "ฉันจะแจ้งตำรวจมาจับแก" "ข้อหาอะไรละ ข่มขืน?" ดางตาคู่นั่นของเขาเหมือนกำลังจะเยาะเย้ยเธอ เพ
You may also like
หากดาวดวงนั้นคือเธอ
จันทร์ส่องแสง343 viewsทวงรักร้ายนายวิศวะ(เลว) | เวหา x เชอรีน
Aoybabyz3.9K viewsปรารถนารักอันตราย
เนตรกวี / Natekavees1.7K viewsแค่เมียในบ้าน
โบตั๋นสีกลีบบัว734 viewsเมียเด็ก
CCHANOKNET6.1K viewsGENTLEMAN บุรุษเย็นชา
SUNISAYOK494 viewsเดินตามตะวัน
Chalam whale202 viewsMy Honey ซูมี่จอมดื้อ
บัวน้อยลอยละล่อง297 views
