39 ความเชื่อใจ

หลายวันผ่านไป ใบพลูยังคงนั่งใช้ความคิดอยู่ภายในห้องทำงาน วันนี้เธอมาแต่เช้า เพราะต้องเสนอแบบชุดคอลเลกชันหน้าร้อนที่ดูเก๋ ให้กับท่านประธานได้พิจารณา หลังจากที่เธอมุ่งมั่นตั้งใจทำงานชิ้นนี้มานาน แน่นอนว่าบิดาของเธอต้องชอบมากแน่ๆ

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงประตูห้องทำงานดังขึ้น แต่ทว่าหญิงสาวก็ยังคงหมกมุ่นก้มหน้าก้มตาอยู่ที่หน้าจอโน้ตบุ๊กเหมือนอย่างเคย โดยไม่ได้เงยขึ้นมาดูว่าใครเข้ามา

หมับ!!

“เฮ้ย! นายออสติน!” หญิงสาวถึงกับอุทานออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเธอถูกชายโตสวมกอดจากทางด้านหลังอย่างไม่ทันตั้งตัว

“จุ๊บ! คิดถึงจัง” ชายหนุ่มยิ้มออกมาจนเห็นไรฟัน เมื่อเขาจุมพิตลงไปที่แก้มของเธอด้วยความทะนุถนอมละมุนละไม พลางกอดหลวมๆ เอาไว้ด้วยความรักสุดหัวใจ

“คิดถึงฉัน แต่ไปเที่ยวสนุกกับผู้หญิงอื่นเนี่ยนะ ทำไมต้องปิดบังเรื่องนี้ด้วย” หญิงสาวแสดงสีหน้างอนๆ ออกมา หลังจากที่เธอรู้ว่าออสตินไปต่างประเทศกับใครบ้าง นอกจากบิดาของเขาแล้วยังมีสาวสวยอย่างมิ้นต์ที่พร้อมพลีกายให้ชายหนุ่มได้ทุกเวลา

“มิ้นต์เหรอ... ฉันก็เจอเขานะ แต่เราไม่ได้ไปด้วยกัน ที่สำคัญฉันพูดกับมิ้นต์เพียงไม่กี่คำ จากนั้นเราก็แยกย้ายกัน เพราะฉันกับพ่อต้องไปคุยงานกับคุณจอร์น” ออสตินถึงกับขมวดคิ้วดกหนาเข้าหากันด้วยความสงสัย เพราะเขาไม่คิดว่ามันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่อะไร ในเมื่อต่างคนต่างก็ไปทำงานของตัวเอง

“แต่ที่ฉันรู้มา มันไม่ใช่แบบที่นายพูด”

“แล้วเธอรู้จากใคร เธอไม่เชื่อใจฉันเลยรึไง! ใบพลู” ชายหนุ่มพูดออกมาเสียงเข้ม พลางเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานของเขาด้วยความรู้สึกน้อยใจในตัวใบพลู

เมื่อออสตินอุตส่าห์รีบมาพบเธอ อยากกอดให้หายคิดถึงกลับเจอคำพูดไม่ไว้ใจใส่หน้า ผู้ชายอย่างเขายิ่งเอาใจใครไม่เป็น จึงทำให้ภายในห้องทำงานเต็มไปด้วยความเงียบงัน ต่างคนต่างก็มีฐิติ ไม่รู้ว่าแต่งงานกันไป ชีวิตของเขาและเธอจะเป็นเช่นไร หญิงสาวพยายามที่จะไม่คิดมาก เพราะวันนี้เธอต้องเอาแบบไปเสนอให้บิดาพิจารณา ซึ่งออสตินเองก็ต้องนำไปให้กวินดูด้วยเช่นกัน

แต่ทว่าชายหนุ่มกลับดูไม่ร้อนรน คงมีแค่เธอสินะที่คิดมากอยู่ฝ่ายเดียว ทั้งเรื่องงานและเรื่องของออสตินกับผู้หญิงคนอื่น ชายหนุ่มแอบชำเลืองหางตาไปที่หญิงสาวเป็นระยะ ซึ่งเธอเอาแต่ก้มหน้าก้มตาทำงาน ผู้หญิงอะไรนอกจากจะงอนเก่งแล้วยังบ้างานอีกต่างหาก ไม่รู้ว่าเธอจะทำตัวเย็นชาใส่เขาไปถึงไหน ออสตินตัดสินใจเดินไปล็อกประตู ซึ่งทำให้หญิงสาวถึงกับมองมาที่เขาด้วยสายตาที่ไม่ชอบใจเท่าไหร่นัก

“นายคิดจะทำอะไร แล้วล็อกประตูทำไม” เธอเงยหน้าขึ้นไปสบตาเขาด้วยความรู้สึกที่พอจะเดาได้ เพราะใบพลูรู้ดีว่าออสตินร้ายกาจแค่ไหน เขาทำได้ทุกอย่างเพื่อเอาชนะเธอ ชายตัวโตในชุดสูทที่ดูเนี้ยบ ใบหน้าที่ดูหล่อเหลาจมูกคมเป็นสันรับกับริมฝีปากอมชมพู เขาเป็นผู้ชายที่ดูมีเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้ามได้เป็นอย่างดี

“กลัวเหรอ หืม” ชายหนุ่มยกยิ้มที่มุมปาก พลางเดินเข้าหาใบพลู แววตาของเขาช่างดูเจ้าเล่ห์ จนทำให้เธอหัวใจเต้นแรง แต่หญิงสาวก็ทำเป็นใจดีสู้เสือ เชิดหน้าขึ้นน้อยๆ มองคนตัวโตด้วยแววตาแข็งกร้าว ทั้งที่ความรู้สึกภายในใจรู้สึกหลงใหลในตัวชายหนุ่มไม่น้อย

“ถอยไปเลยนะ! ฉันไม่มีเวลามาเล่นกับนายหรอกนะออสติน!” หญิงสาวพยายามตะเบ็งเสียงออกไปให้ดูแข็งกระด้าง เพื่อให้ชายหนุ่มเลิกคิดที่จะเอาเปรียบเธอ ใบพลูรู้ดีว่าออสตินจะมาไม้ไหน เมื่อเขาทำเธองอนคงคิดง้อด้วยการเคลียคลอ เพื่อให้เธอยอมใจอ่อนตามแบบฉบับของผู้ชายทั่วไปสินะ

“ใครบอกว่าฉันเล่น เธอรู้หรือเปล่าว่ากำลังจะทำให้ฉันคลั่ง ฉันบอกเธอแล้วไงว่าไม่เคยคิดจะเอากับใครนอกจากเมีย!” น้ำเสียงและแววตาของเขาช่างดูน่าเกรงขาม โดยเฉพาะคำว่าเมียที่ใบพลูได้ยินแล้วอดที่จะขนลุกซู่ไม่ได้ รสรักที่เขาบรรเลงเอาไว้ยังคงตราตรึงใจเธอไม่รู้ลืม

“ใครเมียนาย ฉันแค่คู่หมั้น งานแต่งจะเกิดขึ้นหรือเปล่าก็ไม่รู้”

“อืม อื้อ” เพียงแค่หญิงสาวพูดออกมาในประโยคที่ออสตินไม่ชอบใจ ริมฝีปากของเขาได้บดขยี้ลงไปที่เรียวปากอิ่มน้ำอย่างไม่รีรอ เขาจะทำโทษเด็กดื้อให้สาสมกับที่เธอตั้งหน้าตั้งตาพยศเขา ชายหนุ่มยังคงไม่ลดละความหื่นกระหายในรสจูบที่แสนจะดูดดื่ม พลอยทำให้คนตัวเล็กระทดระทวยอ่อนเปลี้ยเพลียแรงไปกับความหวั่นไหวที่เกิดขึ้น จากที่พยายามต่อต้านเธอกลับตอบสนองรสจูบจากเขาด้วยความเต็มใจ คงไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่หลงเสน่ห์ผู้ชายเท่ๆ อย่างนายออสติน

“อืม อื้อ” เสียงครางในลำคอของคนตัวเล็กดังขึ้น เมื่อออสตินปล่อยช่องว่างให้เธอได้มีโอกาสสูดลมหายใจเข้าเพียงแค่ชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น ปลายลิ้นร้อนเข้าไปสำรวจกวาดต้อนภายในโพรงปากของใบพลู จนเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเขา ก่อนที่เธอจะตั้งสติได้ จึงพยายามดันชายตัวโตออกห่าง เพราะนี่คือห้องทำงานเธอไม่ควรทำอะไรเกินขอบเขตอย่างไม่ละอายใจ

“ใบพลูคร้าบ... ขอนะ แป๊บเดียวเอง นะ นะ นะ!” น้ำเสียงของชายหนุ่มออดอ้อน พร้อมกับยกคนตัวเล็กขึ้นไปนั่งที่โต๊ะทำงาน มือของเขารีบหยิบโน้ตบุ๊กลงมาวางไว้ที่พื้น ซึ่งในเวลานี้ออสตินไม่ได้สนใจกับแฟ้มเอกสารกองโตเหล่านั้นเลยสักนิด เมื่อเขาต้องการพิชิตดวงใจคนตัวเล็ก

“ไม่ได้นี่มันห้องทำงานนะออสติน!” หญิงสาวขึ้นเสียงใส่เขา ทั้งที่เธอหายใจหอบเหนื่อยใบหน้าแดงซ่าน เพราะความเขินหลังจากที่ถูกเขาบดขยี้ริมฝีปากจูบเธอเอาเป็นเอาตายอยู่เป็นนานสองนาน

“แล้วไง! ฉันล็อกประตูแล้ว” ออสตินไม่พูดเปล่า เขาใช้ปลายนิ้วเกลี่ยลงไปที่ปอยผมของหญิงสาว พลางใช้สายตามองเธออย่างผู้ที่มีชั้นเชิงเหนือกว่า ก่อนจะค่อยเลื่อนมือลงมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของหญิงสาวออกทีละเม็ด

ซึ่งใบพลุเอาแต่ยืนนิ่งทำตัวไม่ถูก ก่อนที่เสื้อสูทของเธอจะหลุดลงไปกองกับพื้น ขณะที่ออสตินปลดเนกไทของเขาออกพร้อมกับการปลดเข็มขัด สร้างความตื่นเต้นให้กับคนตัวเล็กไม่น้อย เธอทั้งกลัวและหวาดระแวงกลัวว่าจะมีใครมาเคาะประตูเรียกให้ไปพบบิดา

“ฉะ ฉะ... ฉันว่าเอาไว้คืนนี้ดีไหม เดี๋ยวฉันจะเข้าไปหานายที่คอนโดเอง” หญิงสาวเริ่มหวาดกลัวหัวใจเต้นแรง ไม่รู้ว่าเธอจะตื่นเต้นอะไรนักหนา หรืออาจจะเป็นเพราะว่าไม่เคยทำอะไรแบบนี้ ในสถานที่ทำงาน ซึ่งเธอเชื่อว่ามีแต่คนหื่นอย่างออสตินแหละที่กล้าทำบ้าๆ ในแบบที่เธอไม่คาดคิดมาก่อน ซึ่งเขากำลังบดเบียดร่างกายกำยำเข้ามาประชิดตัวเธอ ราวกับคนหื่นกระหายในรสสวาทมานาน

“ไม่ต้องกลัว ที่นี่มีแค่เราสองคน รับรองว่าไม่มีใครมากวน จนกว่าเราจะทำภารกิจร่วมกันจนเสร็จสิ้น” “ภารกิจบ้าบออะไรของนาย ถอยไปเลยนะ” หญิงสาวพยายามที่จะดันตัวเองลงมาจากโต๊ะทำงาน แต่ทว่าก็ช้ากว่าชายตัวโต ที่โน้มตัวเข้าหาเธอด้วยความว่องไว เสียจนใบพลูตั้งตัวไม่ทัน