ติดตามชีวิต

วันนี้เหมยได้ลากกระเป๋าออกจากไร่ชาของอาชาเพื่อกลับมาที่บ้านสวนของเธอ กว่าเธอจะบอกลาแม่หนูน้อยลิลลี่ที่แสนน่ารักก็ทำใจอยู่นานเพราะลิลลี่เอาแต่ร้องไห้งอแง

อาชาเองก็สงสารหลานสาวจับใจแต่ก็ต้องจำใจปล่อยให้เหมยกลับมา

เหมยที่กลับมาถึงบ้านแล้ว เธอก็จัดการปิดจบต้นฉบับนิยายที่ต้องส่งสำนักพิมพ์เรื่องสุดท้ายของเดือนแล้วจะพักผ่อนยาว

"เยส..! เป็นไทยแล้วฉันเหมยที่บอกตัวเองเบาๆเมื่อปิดจบต้นฉบับนิยายจำนวน 150,000 คำ

เหมยที่ไปอยู่ไร่ชาของอาชานานเกือบอาทิตย์กว่ากลับมาก็จัดการเก็บกวาดห้องเรียบร้อยก็เล่นเหนื่อยเอาสายตัวแทบขาด

โดยที่เหมยไม่รู้ตัวเลยว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่แปลกไปภายในบ้านของเหมย

อาชาได้แอบให้คนเข้ามาติดกล้องขนาดเล็กที่หากไม่จับสังเกตไม่สามารถหาพบเจอได้มันเล็กจิ๋วและอำพรางไปกับข้าวของเครื่องใช้นับ 10 ตัวตั้งแต่หน้าประตูทุกซอกทุกมุมรวมไปถึงห้องนอนและอาบน้ำของเหมย

"ฉันคิดถึงเธอจังเหมย"เสียงพึมพำของใครบางคน

เหมยที่อยากจะเข้าไปล้างเหงื่อใครหลังจากเก็บกวาดห้องเสร็จก็ได้ปลดเปลื้องผ้าที่เปรอะเลอะเทอะลงตะกร้าแล้วเดินเปลือยเปล่าเปิดน้ำใส่อ่างพร้อมกับตีฟองนุ่มๆ

ขาเรียวเล็กผิวขาวเนียนสวยไม่มีตำหนิสะโพกผายหน้าอกอวบอิ่ม จุกสีชมพูเหมือนดอกกุหลาบ กำลังแช่อยู่ในอ่างน้ำอุ่นอย่างสบายอารมณ์

"เฮ้อ ...เหนื่อยจัง..."เหมยบ่นพึมพำกับตัวเองในขณะที่นอนหลับตาเอาหัวพิงที่ขอบอ่างอย่างสบาย

สายตาที่ต้องมองผ่านหน้าจอแท็บเล็ต ราวกับคนโรคจิต อาชาคลั่งเหมยมากตั้งแต่แรกเจอ และเป้าหมายคือต้องเอาเหมยทำเมียและเป็นแม่ของลูก

"เธอต้องแม่ของลูกฉันเหมย.."

อาชาที่พูดกับหน้าจอแท็บเล็ต เขาจ้องมองทุกการกระทำของเหมยและเขาเองก็ต้องทุกข์ทรมานจากการผงาดและตื่นขึ้นของลูกชายของเขาเช่นกัน

ค่ำคืนนี้ของเหมยเธอรู้สึกผ่อนคลายมากเป็นพิเศษเธอเปิดเครื่องพ่นอโรม่าภายในห้องนอนและเปิดแอร์เย็นสบาย ชุดบอลเบอร์ 8 ตัวเก่งโคร่งๆ เธอสวมใส่เพียงเสื้อตัวเดียวโนบรา โนแพนตี้

ก่อนที่เหมยจะนอนเพื่อนรักอย่างเจสซี่เมื่อถึงออสเตรเลียแล้วก็รีบโทรมารายงานตัวกับเหมยอย่างไว

"ฮัลโหลยายเหมยฉันถึงแล้วนะปลอดภัยจ้ะ"เจสซี่ที่เปิดวีดีโอคอลกับเหมย

"เป็นไงบ้างอ่ะแก คิดถึงฉันไหมเนี่ยมาแค่วันเดียวฉันคิดถึงแกแล้ว"เจสซี่ออดอ้อนเหมยเป็นเรื่องปกติ

"เหนื่อยมากเลยอ่ะแก ไปนอนเที่ยวไร่ของคุณอาชาอาทิตย์เดียว รู้สึกเสียพลังงานไปเยอะเลย ดูซิฝุ่นที่บ้านฉันหนาเตอะต้องทำความสะอาดจนหน้ามืดเลยอ่ะ"

เหมยที่นอนอยู่บนเตียงสีขาวสะอาดตาโดยที่ไม่ได้ระวังตัวเพราะรู้ว่าตัวเองอยู่คนเดียวจึงทำให้เสื้อตัวเก่งถลกขึ้นไปจนเห็นแก้มก้นสีขาว

"อาซี๊ด....!"อาชาครวญคราง ขณะที่แช่อยู่ในอ่างอาบน้ำ ตาจ้องมองเหมยผ่านหน้าจอไม่กระพริบและได้เห็นก้นอวบใหญ่ ขาว ๆ โผล่พ้นจากชายเสื้อบอลเบอร์ 8 ของเหมย

"เหมยจ๋า เมียจ๋า... ฉันอยากกระแทกร่องเธอเหลือเกิน อ้าส์ เหมย..."

มือหนาสาวชักท่อนเอ็นและจ้องมองหน้าจอแท็บเล็ตอย่างไม่วางตา น้ำเงี่ยนไหบเยิ้มจนเลอะเทอัและจินตนาการถึงเหมย

การกระทำที่ดูคลั่งไคล้ราวกับคนโรคจิตถึงขนาดตามติดกล้องในบ้านทุกซอกทุกมุมอย่างไม่เกรงกลัวกฎหมาย การกระทำที่ดูตรงข้ามกับใบหน้าหล่อเหลา

และการแสดงออกที่เปรียบเสมือนสุภาพบุรุษที่เหมยได้เห็นเป็นเพียงด้านที่อาชาอยากจะแสดงให้เหมือนเห็นแต่ตัวตนที่แท้จริงของอาชาก็เป็นมาเฟียที่ตระกูลของเขาถึงธุรกิจสีเทาที่รอดพ้นสายตาตำรวจมาตั้งแต่ต้นตระกูลจนถึงปัจจุบันก็ยังทำอยู่

"ยัยเหมยเดี๋ยวฉันต้องไปพักก่อนแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้จะโทรหานะ"เจสซี่ที่บอกเพื่อนสาวว่าต้องไปพักผ่อนแล้ว

"จ๊ะงั้นก็ตามนั้นเดี๋ยวฉันก็จะนอนเล่นสักพักเดี๋ยวก็คงหลับแล้วล่ะ"เหมยบอกเพื่อนรักแล้วก็ร่ำลากันเสร็จสรรพ เหมยปิดหน้าจอโน๊ตบุ๊คลงถอดแว่นตาคู่ใจออกปีนขึ้นไปบนเตียงนุ่มจัดท่าสำหรับนอน

"เหมยคนดีของฉัน สวยจัง ขนาดหลับยังสวย"

อาชาที่เหมือนจะมีอาการหนักเพราะเหมือนคนคลั่ง อาชาเปิดหน้าจอแท็บเล็ตเสียบชาร์จตลอด 24 ชั่วโมงเพื่อเฝ้ามองดูว่าเหมยหลับหรือยังหรือทำอะไรอยู่

เช้าวันรุ่งขึ้นอาชาตื่นมากินข้าวตามปกติแต่สิ่งที่ไม่ปกติคือหนูลิลลี่ที่เอาแต่ถามหาเหมยและร้องไห้จนตาบวม

"คุณลุงขา...คุณครูไม่มาแล้วใช่ไหมคะ"หนูลิลลี่ก็ยังคงสะอึกสะอื้นเมื่อคืนกว่าจะยอมนอนห้องข้าง ๆ ก็กล่อมกันอยู่พักใหญ่

"คุณครูต้องมาสิครับ คุณครูเหมยสัญญากับหนูลิลลี่แล้วใช่ไหม"อาชาปลอบใจหลานสาว

"จริงใช่ไหมคะคุณครูจะไม่ทิ้งลิลลี่นะ"เสียงสะอึกสะอื้นเล็กๆ

"งั้นเอาอย่างนี้ ถ้าหนูลิลลี่ยอมทานโจ๊กจนหมดถ้วย คุณลุงจะขับรถพาไปหาคุณครูที่บ้านตกลงไหมค่ะ" อาชาเริ่มแผนที่จะหาทางใกล้ชิดไหมและไม่ให้เหมยหลุดออกไปจากพันธนาการที่เขาวางเอาไว้

"ได้ค่ะลิลลี่จะกินโจ๊กให้หมดเลยค่ะ"

พูดจบลิลลี่ก็ค่อยๆตักโจ๊กเข้าปาก ทีละคำ ทีละคำ เปลี่ยนจากสีหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตาเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่จะได้เจอคุณครูเหมยอีกครั้ง

รถหรูแล่นออกจากไร่ชาโดยมีเสือเป็นคนขับรถประจำตัวและหนูลิลลี่ที่นั่งอยู่บนตักของคุณลุงอาชาถือตุ๊กตาและของเล่นไปด้วยระวังกำลังเดินทางไปหาคุณครูเหมย

วันนี้เป็นวันที่ 4 ที่เหมยได้จากไร่ชามาเธอได้พักผ่อนอย่างเต็มที่มาดูแลปลาคาร์ฟและสวนขนาดเล็กที่เธอภาคภูมิใจสร้างมาจากน้ำพักน้ำแรงและความชอบส่วนตัว

เสียงน้ำพุไหลเอื่อย ๆ ดูเย็นสบายตาเหมยที่ใส่เสื้อกล้ามสีขาว กางเกงขาสั้นเสื้อเอวลอยนั่งเล่นกับปลาคาร์ฟ อยู่ที่ขอบสระโดยที่ไม่ทันได้ยินเสียงรถว่ามีรถคันหนึ่งแล่นมาจอดที่หน้าบ้าน

"เจ้าสีส้ม ฉันไม่อยู่แค่ไม่กี่วันดูผอมลงไปหรือเปล่านะ" เหมยเอ่ยปากพูดคุยกับปลาคาร์ฟตัวโปรดสีส้มและสีทองเธอเลี้ยงไว้สอง ตัวคู่กัน

ปลาคาร์ฟก็เหมือนจะฟังรู้เรื่องตอบกับเหมยทำปากพะงึดะงับยิ่งดูยิ่งน่ารักในสายตาของเหมยเสียงหัวเราะคึกคักดังมาจากในสวน

บุคคลปริศนาที่ไม่ต้องเดาก็พอจะรู้ว่าใครที่มาหาเหมยนั่นคืออาชาและหนูลิลลี่เป็นแผนของอาชาที่มาตามเหมยโดยใช้หนูลิลลี่เป็นเครื่องมือ

"คุณลุงขา ครูเหมยไม่อยู่ในบ้าน ครูเหมยไปไหนหรือเปล่าคะ"หนูลิลลี่เงยหน้าขึ้นมาถาม

อาชาจงมือหนูน้อยลิลลี่แล้วเดินลึกเข้ามาด้านหลังตัวบ้านได้ยินเสียงหัวเราะและพูดคุยราวกับว่ามีใครกำลังคุยกันอยู่

อาชาจึงเดินตามเสียงนั้นมาเรื่อย ๆ และได้เห็นภาพที่น่ารักของเหมยที่กำลังนั่งคุยกับปลาคาร์ฟอย่างขะมักเขม้น

"คุณครูขา.....!!!" เสียงเล็ก ๆ ตะโกนดังออกมาพร้อมกับปล่อยมือของอาชาอย่างไวแล้ววิ่งไปหาเหมยโดยไม่หันกลับมามองอาชาเลย.....