MasukShare
บทที่ 13 จุก
Terakhir Diperbarui:
2025-06-11 11:26:51“น้องพาพี่ปีนกำแพงออกมา…เพื่อมากินก๋วยเตี๋ยวข้างทางเนี่ยนะ?”
“ก็ใช่น่ะสิ อร่อยจะตายไป~” ตอนนี้ทั้งสองมานั่งอยู่ในร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆริมทาง ฟ้าเริ่มมืดลงเรื่อยๆกว่าจะเดินมาถึงก็ปาไปเกือบชั่วโมง แต่เจสสิก้ากลับดูสดใสร่าเริงผิดกับสภาพทางกายที่เหนื่อยล้า “เป็นไง! อร่อยมั้ย!?” ปอร์เช่ยังเคี้ยวไม่ทันกลืนดี คนตัวเล็กก็รีบถามเสียงใส ดวงตาเปล่งประกายราวกับเด็กที่รอคำชม ยิ่งกว่าตัวเองเป็นคนลงมือทำ “ก็…ไม่เลว” “นั่นไง เจสบอกแล้ว พี่ไม่เคยกินอะไรแบบนี้ล่ะสิ” “เจสพามาคนแรกเลยครับ” ปอร์เช่วางตะเกียบลง ก่อนจะเท้ามือบนโต๊ะ โน้มตัวเข้าหาเธอ สายตาแพรวพราว เสียงนุ่มละมุน “แต่หนูว่า…หนูอร่อยกว่านะคะ” เจสสิก้าไม่เคยอยู่นิ่งได้จริงๆ ยิ่งมีโอกาสก็ยิ่งหยอดกลับไม่ยั้ง แววตายั่วยวนจนพ่อเสืออย่างปอร์เช่ยิ่งถูกกระตุ้น เขาลุกขึ้น มือเท้าโต๊ะ ก้มลงเข้าใกล้ช้าใบหน้านวลช้าๆ สายตาเจ้าเล่ห์เหมือนจะกลืนกินเหยื่อ แต่ใครจะกินใครกันแน่ล่ะทีนี้ ปอร์เช่สะดุ้งทันทีที่เจสสิก้าดึงเนกไทของเขาแล้วโน้มตัวขึ้นมาประกบจูบ กลางร้านก๋วยเตี๋ยวข้างทาง! ลูกค้าที่นั่งกินอยู่ถึงกับหันมามองเป็นตาเดียว บ้างก็อิจฉา บ้างก็สะดุ้งแรงกับฉากที่หาดูไม่ได้ง่ายๆ มือเล็กลูบไปมาบนแผงอก มือใหญ่ก็ลูบแก้มนุ่มของอีกคนพลางจูบตอบอย่างเร่าร้อน ราวกับหลุดออกจากโลกความเป็นจริง “อะแฮ่ม!!” “!!!” เสียงกระแอมที่ดังขึ้นข้างหูทำเอาทั้งคู่ชะงัก หันไปมองก่อนจะสะดุ้งสุดตัว “เฮ้ย!!” “พวกลื้อไม่อายกันบ้างเลยรึไง! จูบกันกลางร้านอั๊วเนี่ยนะ ไม่เกรงใจคนแก่มั่งเลย!” “อุ๊ย ขอโทษค่ะเถ้าแก่” เจสรีบยกมือไหว้ “ขอโทษครับ พอดีมัน…เพลินไปหน่อย ไม่คิดว่าจะมีคนแก่ในร้านด้วย” “ไอ้หนุ่มนี่! ปากสุนัขนักนะลื้อ! แม่สาว ไม่น่าไปคบกับคนแบบนี้เลย หน้าตาก็ดี หาคนที่ดีกว่านี้เถอะแม่หนู“ “เอ่อ…” เจสสิก้าได้แต่ยิ้มแหยๆ “แบบนี้เดี๋ยวอั๊วแนะนำลูกชายให้นะ นี่ๆๆ——” “เมียผมไม่ชอบหรอกครับ ลูกชายเถ้าแก่น่ะ เมียผมเค้าชอบแบบใหญ่ๆเด็ดๆอย่างผมนี่ อ้อแล้วที่สำคัญ… รวยครับ” พูดจบ ปอร์เช่ควักแบงค์พันจากกระเป๋าวางบนโต๊ะ ก่อนจะคว้ามือเจสสิก้าแล้วรีบพาเธอออกจากร้านอย่างหัวเสีย ⸻ #ข้างทาง “พี่หึงเหรอคะ?” เจสถามขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าบูดบึ้งของเขา “หึง! ใครจะไม่หึงคนที่ตัวเองชอบล่ะ!” คนตัวเล็กถึงกับนิ่งงันไปกับคำตอบที่ตรงและชัดเจนของเขา เธอไม่คิดว่าเขาจะพูดออกมาตรงๆแบบนั้น “ต…แต่เจสยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ” “แต่ตาแก่นั่นทำ!” “งั้นพี่จะไปแคร์ทำไม แคร์แค่หนูก็พอแล้วนิ…” พูดจบร่างเล็กก็รีบหันหน้าหนีทันทีเพราะเขินสุดๆขณะที่ปอร์เช่ยิ้มกว้างแบบกลั้นไว้ไม่อยู่ “นี่เจสเริ่มเปิดใจให้พี่แล้วใช่มั้ย!?” “ก็…——” “พี่ปอร์เช่!!” เสียงแหลมดังขึ้นขัดกลางบทสนทนา หญิงสาวผมแดง ริมฝีปากกระจับแดงสด บวกกับกลิ่นน้ำหอมฉุนจนแทบสำลัก เดินตรงเข้ามาหาเขาในชุดกระโปรงสั้น “ริน?” “พี่ปอร์เช่ขา~ รินคิดถึงพี่จังเลยค่า ช่วงนี้หายไปไหน ทำไมไม่มาหารินเลยล่ะคะ?” เธอเดินผ่านเจสสิก้าราวกับว่าเจสไม่มีตัวตน แล้วเข้ามาเกาะแขนปอร์เช่ไว้แน่น พรางออดอ้อนเสียงหวาน ทำหน้าทำตาน่าเอ็นดูจนผู้ชายคนไหนก็ใจอ่อน เจสยืนเงียบไม่พูดอะไร ใบหน้าไร้อารมณ์กลับมาเยือนอีกครั้ง แม้หัวใจดวงเล็กเต็มไปด้วยคำถามและความสับสน เธอจะบอกความในใจอยู่แล้วแท้ๆ แต่กลับมีใครบางคนมาขัดจนได้… ความรู้สึกแบบนี้…มันกลับมาอีกแล้ว…แม่งเอ้ย เคยลืมมันไปแล้วแท้ๆ “ริน! มานี่ได้ยังไง!” “ก็รินคิดถึงพี่ไงคะ” “กลับไปก่อน” “ไม่ค่ะ! รินไม่กลับ!” “ริน!!” ปอร์เช่พยายามแกะมือหญิงสาวออก แต่ยิ่งดึงยิ่งแน่น เจสที่ยืนมองอยู่จึงตัดสินใจหันหลังเดินออกไป “เจส! เดี๋ยวก่อนเจส!” ปอร์เช่จะตามไปแต่ก็ถูกอีกคนรั้งไว้แน่น “ถ้าคุณยังเคลียร์เรื่องของคุณไม่ได้ ก็อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกจะดีกว่าค่ะ” เสียงของเธอเย็นเยียบ ราวกับตัดใจแล้วจริงๆ “พี่จะตามมันไปทำไม——โอ๊ยย!!” “กูบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าเสือก!” เขาเหวี่ยงรินออกด้วยความแรงจนเกือบล้ม แล้วรีบวิ่งตามเจสไป…แต่ไม่พบเธออีกแล้ว “เจส…”
Bab terbaru
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 30 คู่หมั้น
สหรัฐอเมริกา “ข่าวเด็ดสดๆใหม่ๆค่ะคุณผู้ชม! ประธานแห่ง K กรุ๊ป ผู้ที่เพิ่งก้าวขึ้นรับตำแหน่งได้เพียงหนึ่งปี กลับสามารถสร้างอิทธิพลในแวดวงธุรกิจได้อย่างน่าเหลือเชื่อ แต่ประเด็นร้อนที่เราจะมาพูดถึงในวันนี้ ไม่ใช่เรื่องอิทธิพลของคุณปอร์เช่นะคะ แต่เป็นเรื่องของหัวใจค่ะ! ใช่แล้วค่ะ ภาพหลุดของคุณปอร์เช่กับซูเปอร์สตาร์ชื่อดังหน้าใหม่อย่างคุณกอบัว กำลังเป็นประเด็นร้อนในโลกโซเชียล! หลายคนกำลังลุ้นกันว่า หรือทั้งคู่จะแอบคบหากันอยู่จริงๆ!?” หญิงสาวผู้หนึ่งนั่งฟังข่าวจากอีกซีกโลกผ่านไอแพดในมือ ก่อนจะยกยิ้มมุมปากด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แววตาทั้งคมและเย็นชาราวกับรู้อะไรมากกว่าที่ใครคิด “หึ…คบกันงั้นเหรอ…น่าสนใจดีนี่” “คุณหนูเล็กคะ คุณท่านให้มาตามให้ไปรับประทานของว่างค่ะ” เสียงของสาวใช้ดังขึ้นจากหน้าห้อง หญิงสาวเงยหน้าขึ้นเพียงเล็กน้อยก่อนตะโกนตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “เดี๋ยวเจสลงไปค่ะ” ⸻ ด้านล่างคฤหาสน์ “มาเร็วสิหลานรัก ย่าทำของโปรดไว้ให้เพียบเลยนะจ๊ะ” มาเดลิน ผู้เป็นย่าเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม ขณะหญิงสาวเดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร เจสสิก้ารีบเดินตรงไปยังโต๊ะที่เต็มไปด้วยของว่างหน้าตาน่ารับ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 29 เค้าไม่กลับมา
ประเทศสหรัฐอเมริกา เสียงเบรกของรถหรูดังขึ้นเบาๆ หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ เอี๊ยด~ รถยนต์คันงามจอดนิ่งสนิทอยู่หน้าคฤหาสน์สุดหรู ก่อนที่ประตูหน้าจะเปิดออกพร้อมร่างสูงในชุดสูทดำของบอดี้การ์ดคนสนิท เขาก้าวเท้าไปยังประตูหลังด้วยท่วงท่าสง่างามและมั่นคง ก่อนจะเปิดมันออกอย่างสุภาพเพื่อรับหญิงสาวคนสำคัญ ขาเรียวยาวของหญิงสาวเหยียบลงจากรถทีละข้างอย่างเรียบหรูร่างของเธอปรากฏพร้อมกับเสื้อผ้าสุดหรูดูมีระดับ และทันทีที่คนตัวเล็กก้าวลงมาเต็มตัว ชายชุดดำก็ก้มศีรษะทำความเคารพด้วยความนอบน้อม “หลานรักของย่า~~~” เสียงหญิงชราเอ่ยขึ้นอย่างเปี่ยมสุข รอยยิ้มอบอุ่นของท่านปรากฏอยู่ที่หน้าประตูคฤหาสน์ ผู้เป็นย่ายืนกางแขนออกพร้อมต้อนรับหลานสาวที่ตนรักสุดหัวใจ “คุณย่า!!” หญิงสาวร้องเรียกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ร่างเล็กรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดร่างอันอบอุ่นของย่าที่ไม่ได้เจอกันมานาน ทั้งสองสวมกอดกันแน่นราวกับโลกนี้มีกันแค่สองคน “คิดถึงที่สุดเลยหลานรักของย่า” “หนูก็คิดถึงคุณย่ามากกกกเลยค่ะ” เสียงใสๆ ที่แฝงด้วยความน่ารักของหญิงสาวทำเอาผู้สูงวัยยิ้มกว้าง ดวงตาเปล่งประกายไปด้วยความรักและความคิดถึง ทั้งสองเดินเคี
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 28 ไม่เคยลืม
“ทำไมไม่ยิ้มหน่อยวะไอ้ปอร์เช่” “นั่นดิ กูเห็นมึงเหม่อตั้งนานละ” เสียงเพื่อนสองคนดังขึ้นติดกัน คล้ายจะดึงสติชายหนุ่มให้กลับมาจากภวังค์ แต่ปอร์เช่ก็ยังคงนั่งเงียบ สีหน้าเรียบนิ่งจนเกือบจะดูเย็นชา ดวงตาเขาไม่หยุดเหลือบมองไปทั่วบริเวณคล้ายกำลังตามหาใครบางคน ทว่า…ไม่ว่าจะมองเท่าไรก็ไม่เห็นเธอคนนั้นเลย “…..” ไม่มีคำตอบ ไม่มีคำอธิบาย มีแค่ความเงียบที่แผ่ซ่านไปทั่วโต๊ะ จนเพื่อนที่นั่งอยู่ด้วยเริ่มรู้สึกอึดอัดแทน “อ่อ กูรู้ละ…” “เอาน่า ไม่เป็นไรหรอก มึงจะคิดมากทำไม น้องเจสเขาอาจจะติดธุระอยู่ก็ได้” เซนเซพูดพลางตบบ่าเบา ๆ เหมือนจะปลอบใจ แต่ปอร์เช่กลับไม่แม้แต่จะหันมามอง ริมฝีปากเม้มแน่นเล็กน้อยเหมือนกำลังพยายามสะกดกลั้นบางอย่างไว้ ทันใดนั้น เขาก็ลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ คว้าโทรศัพท์ในมือแน่น ก่อนจะเดินออกไปโดยไม่พูดอะไร “เอ้า! มึงจะไปไหนวะ!” เสียงเพื่อนร้องตามหลัง แต่ชายหนุ่มไม่ได้หยุดเดิน เขากดโทรศัพท์หาหมายเลขเดิมอีกครั้ง รอสาย แต่ก็เหมือนเดิม หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้… มือที่ถือโทรศัพท์เริ่มสั่นเล็กน้อย เขายืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เสียงบรรยากาศงานด้านหลังก็ดูจะค่อยๆ เ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 27 แตกสลาย
ซ่า… ซ่า… ซ่า… เสียงเนื้อที่กำลังถูกผัดอยู่ในกระทะดังต่อเนื่องในห้องครัวของคอนโดสุดหรู หญิงสาวร่างบางกำลังยืนเตรียมอาหารเช้าด้วยท่าทีคล่องแคล่ว ขณะที่แสงแดดยามเช้าส่องผ่านม่านโปร่งบางเข้ามาอาบตัวเธอเบาๆ ฟุ่บ… แขนแกร่งวงใหญ่เข้ามารัดรอบเอวเธอจากด้านหลัง พร้อมกับใบหน้าคมที่ซุกลงมาตรงซอกคอขาวอย่างออดอ้อน “หอมจัง ที่รักทำอะไรครับ” เสียงทุ้มแหบเอ่ยถามพลางสูดกลิ่นหอมจากผิวเนียนตรงลำคอ “ที่รัก หนูทำอาหารอยู่นะคะ อย่าเพิ่งกวนสิ” “ก็พี่คิดถึงนี่นา” เขาไม่ฟังเลยสักนิด มือยังคงกอดแน่นราวกับไม่อยากให้เธอขยับไปไหน ร่างสูงเอาแต่แนบชิดจนหญิงสาวต้องถอนหายใจนิดๆ อย่างเอ็นดู “อีกไม่กี่วันก็วันรับปริญญาแล้ว พี่อยากได้อะไรคะ?” “พี่อยากได้หนู” “หนูบ้านหรือหนูนาคะ?” “ที่รักอ่ะ!” หญิงสาวหลุดหัวเราะออกมากับสีหน้าและน้ำเสียงแบบเด็กน้อยสามขวบของเขา ใบหน้าที่เคยเคร่งขรึมกลายเป็นออดอ้อนราวกับแมวที่อ้อนเจ้าของ เพราะรู้ว่าเขาจะไม่มีวันหยุดกวนหากยังยืนอยู่แบบนี้ ร่างเล็กจึงยื่นมือไปปิดเตาแก๊ส และหันกลับมาเผชิญหน้า— !!! แต่ไม่ทันตั้งตัว ร่างสูงก็พุ่งเข้าประกบริมฝีปากนุ่มอย่างรวดเร็ว พร
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 26 รีน่า
“อย่าคิดว่ากูต่อยยัยนั่นเพราะมันว่ามึงล่ะ กูทำเพราะหมั่นไส้มันเฉยๆ” “กูก็ยังไม่ได้พูดอะไรเลยนี่ มึงจะรีบแก้ตัวทำไม” ได้ยินแบบนั้น กอบัวเงียบลงทันที ก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายของตัวเองขึ้นมาแล้วเดินออกจากตรงนั้น ปล่อยให้เจสยืนอยู่ลำพังโดยไม่มีคำอธิบายเพิ่มเติม ไม่นาน เจสสิก้าก็เดินออกจากคาเฟ่โดยไม่มองกลับหลัง เธอเดินเรื่อยๆ ไปตามทางเท้าที่ทอดยาวราวกับปล่อยให้มันพาไปตามความรู้สึก หัวใจที่ปั่นป่วนทำให้เธอต้องการความเป็นส่วนตัว แต่ความสงบในความโดดเดี่ยวนั้นก็จบลง เมื่อจู่ๆก็มีใครบางคนเดินเข้ามาทักเธออย่างไม่คาดฝัน “มีเรื่องไม่สบายใจอยู่หรอครับ” เสียงนั้น…เสียงที่คุ้นหูอย่างบอกไม่ถูก ใครกัน? เธอหันกลับไปมองต้นเสียง และพบกับชายหนุ่มร่างสูงในชุดแต่งกายสไตล์ผู้ชายจีนทันสมัย แต่ใบหน้าของเขากลับมองไม่เห็นชัดเจน เพราะหมวกสีดำกับแมสสีขาวที่บดบังใบหน้าทั้งหมด เขาเดินเข้ามาเคียงข้างเธออย่างใจเย็น หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยก่อนจะเอ่ยถาม “นายเป็นใคร?” “พี่ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกครับ รู้แค่ว่า…ตอนที่เราเจอกันครั้งล่าสุด พี่ก็อยู่ในสภาพแบบนี้…แต่เพิ่มเติมคือกลิ่นควันบุหรี่” “อ้อ…นายคือเด็กคนนั
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 25 จมูกซิลิโคน
“พี่ยอมรับว่าพี่เคยชอบกอบัวจริงๆ แต่นั่นมันก็นานมาแล้ว… ตอนนั้นพี่ยังไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำว่าความรักมันคืออะไร แต่ตั้งแต่ที่พี่ได้เจอเจส…พี่พูดได้เลยว่า นอกจากแม่แล้ว พี่ไม่เคยรักผู้หญิงคนไหนมากขนาดนี้เลย”เสียงของปอร์เช่เอ่ยขึ้นช้าๆ แววตาเขาสงบนิ่งขณะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าเหนือหัว ดวงดาวนับพันดวงลอยอยู่กลางความมืด เสียงลมหอบเบาๆ พัดผ่านเส้นผมของคนทั้งคู่ที่นั่งอยู่บนดาดฟ้าสูง ทำให้บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความเงียบสงบและอบอุ่นเจสนั่งอยู่ข้างๆ มองเขาเงียบๆ ดวงตาของเธอสะท้อนแสงดาว และบางอย่างในใจเธอก็เริ่มชัดเจนขึ้น เธอยิ้มบางๆ ออกมาอย่างอ่อนโยน…ยิ้มที่แฝงด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งโล่งใจ ทั้งเศร้า ทั้งอบอุ่นและเสียใจไปพร้อมๆกัน หากย้อนเวลากลับไปได้ เธอคงไม่หนี ไม่หลบหน้าปอร์เช่อย่างที่เคยทำ เธอควรจะฟังเขาตั้งแต่แรก“ทีนี้หนูเข้าใจแล้วใช่มั้ย?” เขาหันมาถามเสียงนุ่ม“เข้าใจแล้ว~” เจสตอบกลับด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย ดวงตาเธอมองเขาอย่างแน่นิ่ง เหมือนคนที่เพิ่งยอมรับความจริงบางอย่างได้อย่างเต็มหัวใจ“เจส…” เขาเรียกชื่อเธออีกครั้ง คราวนี้สายตาเขาจริงจังขึ้น เหมือนกำลังจะพูดอะไรที่สำคัญแต่ก่อนที่เข
Anda juga akan menyukai
คลั่ง(รัก)เมียเด็ก
RICHES.18.3K Dibacaไลฟ์สดสยองขวัญ
เด็กสาวผู้กลืนกินวิญญาณ34.0K Dibacaพันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก
กวักทรัพย์เข้ากรุสมบัติ52.5K Dibacaซูซูข้ามมิติมามีครอบครัว
橙花21.1K Dibacaรักของปรายลดา
พ่รรณพสา141 Dibacaเมีย(ไม่)พลอยโจน
เทียนธีรา680 Dibacaลองรักอีกสักครั้ง Last Love
Alisha_Lanna194 Dibacaพยศรักคุณหมอแสนร้าย
InTheStars92 Dibaca
