로그인공유
บทที่ 14 เด็กหน้าโง่
최신 업데이트:
2025-06-13 18:42:07“หายไปไหนนะ…เจส ทำไมเร็วจัง”
ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองอย่างร้อนรน แววตาเต็มไปด้วยความกังวล เขาเดินตามหาหญิงสาวมาหลายชั่วโมงแล้ว ทั้งที่หอ โทรหาเพื่อนสนิทของเธอก็ไม่มีใครรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน แถมตอนนี้ฟ้าก็มืดสนิท ทุกย่างก้าวยิ่งเพิ่มความอันตราย ⸻ ณ ซอยเล็กมืดสนิทแห่งหนึ่ง ควันบุหรี่ลอยฟุ้งในอากาศของซอยที่เงียบวังเวง ไร้ผู้คน ร่างเล็กในชุดนักศึกษานั่งพิงกำแพงอย่างไร้เรี่ยวแรง มือเรียวคีบบุหรี่ขึ้นสูบ ก่อนจะพ่นควันออกช้าๆ ดวงตาเหม่อลอยไปในความมืด “โห…สาวที่ไหนเนี่ย กล้าจังนะ มานั่งสูบบุหรี่ในที่แบบนี้ แถมยังใส่ชุดนักศึกษาอีกต่างหาก” เสียงทุ้มดังขึ้นจากอีกฝั่งของซอย หญิงสาวหันไปมองตามเสียง ก็พบกับชายหนุ่มหน้าตาดี ดูอายุน้อยกว่าราวหนึ่งหรือสองปี เขาล้วงกระเป๋ากางเกง เดินเข้ามานั่งข้างๆ ก่อนจะคาบบุหรี่ขึ้นและจุดไฟอย่างชำนาญ “นายเป็นใคร?” เจสสิก้าขมวดคิ้วถาม “สำคัญด้วยเหรอครับ?” “ถามก็ตอบมาเถอะน่า ไอ้เด็กหน้าโง่” “โห…ยังไม่ทันรู้จักกันก็ด่าแล้ว ผมชื่ออเล็กซ์ครับ อายุ 19” “หึ เด็กน้อยอย่างนายมาทำอะไรในที่แบบนี้?” “แล้วคนแก่อย่างพี่ล่ะ มาทำอะไร?” “นิ! พูดให้มันดีๆนะ” “เฮ้อ…ช่างเถอะครับ” อเล็กซ์ถอนหายใจเบาๆ ก่อนหันหน้ากลับไปทางเดิม สูบบุหรี่ในมือต่ออย่างครุ่นคิด เจสสิก้าเงียบลง มองคนข้างๆ เงาของเขาภายใต้แสงสลัวดูดีไม่น้อย ชื่อของเขาก็ฟังดูคุ้นอย่างประหลาด…คุ้นจนน่าแปลกใจ แต่เธอกลับนึกไม่ออกว่าเคยได้ยินจากที่ไหน “พี่คงมีเรื่องให้ทุกข์ใจสินะครับ” อเล็กซ์พูดขึ้นในที่สุด แต่เธอกลับเงียบ ไม่ตอบคำถามนั้น หันหน้าหนีไป สูบบุหรี่แท่งเดิมอย่างไม่ใส่ใจ “สูบเยอะมันไม่ดีนะครับ” เสียงของชายหนุ่มนุ่มลงเหมือนจะเปลี่ยนเรื่อง “แล้วนายล่ะ สูบทำไม?” “พูดเพราะเป็นห่วงพี่นะครับ” “ห่วงตัวเองก่อนเถอะ” “ว่าแต่พี่เถอะ มาที่แบบนี้ในเวลานี้ ไม่กลัวบ้างเหรอครับ?” “มีอะไรต้องกลัวล่ะ?” “หึ…น่าสนใจดีนะครับ” สายตาคมจับจ้องเธออย่างลึกซึ้ง แววตานั้นเหมือนจะบอกว่า…เขากำลังสนใจเธอเข้าแล้ว “แล้วนายล่ะ มาที่นี่ทำไม?” “ไม่รู้สิครับ อาจเพราะชอบที่แบบนี้มั้ง” “เด็กประหลาดดีนิ” “พี่มีแฟนรึยังครับ?” “ถามทำไม จะจีบฉันรึไง?” “ก็ใช่ไงครับ” อเล็กซ์ยื่นหน้าเข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆ จนลมหายใจอุ่นรินรดพวงแก้มนวล ปากทั้งคู่เกือบจะสัมผัสกัน ความใกล้ชิดแบบนี้…น้ำเสียงแบบนี้…ความรู้สึกนี้…ทำไมถึงคุ้นเคยนักนะ? “หึ…ถ้านายคิดจะจีบฉัน คงยากหน่อย” “ทำไมล่ะครับ?” “เพราะฉัน…กำลังรักใครบางคนอยู่” “คนที่ทำให้พี่เจ็บแบบนี้เหรอครับ?” คำพูดของเขาทำเธอเงียบลงทันควัน เพราะมันคือความจริง…. ทั้งคู่เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เจสสิก้าจะหันหน้าไปอีกทาง สูบบุหรี่แท่งเดิมอีกครั้ง ทว่าอเล็กซ์กลับคว้ามันออกจากมือเธอและโยนทิ้งกับพื้น “นาย!!!” “มันไม่ดีต่อร่างกายครับ” “ชิ…” “ดึกมากแล้ว พี่ควรกลับไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้านอนเถอะครับ พรุ่งนี้ต้องไปเรียนไม่ใช่เหรอ” คำพูดเรียบๆนั้น ทำไมกลับกรีดลึกถึงใจ ความรู้สึกคุ้นเคยที่ไม่อาจอธิบาย… เธอเงียบไปอีก ก่อนจะเอ่ยขึ้นเบาๆ “แล้วนายล่ะ ไม่ต้องไปเรียนรึไง? กลับไปได้แล้ว” หญิงสาวลุกขึ้น เดินจากไป ปล่อยให้อเล็กซ์มองตามแผ่นหลังเล็กที่ค่อยๆห่างออกไป ⸻ [Talk – อเล็กซ์] “ทีนี้…คงเป็นผมสินะครับ ที่ต้องเป็นฝ่ายมองตามแผ่นหลังพี่…ที่เดินจากไปไกลขึ้นทุกที แล้วผม…ก็คงกลับมาช้าไป ในใจพี่…คงไม่เหลือที่ว่างให้ผมอีกแล้ว “อ่าส์…เจ็บจังแฮะ คิดถึงด้วย…” ⸻ #ทางเดิน “ป่านนี้กลับหอไม่ได้แล้วสิ…” เจสสิก้าบ่นกับตัวเองเบาๆ ขณะเดินเรื่อยๆไปตามทาง “เจส!!” เสียงเรียกจากข้างหลังดังขึ้น นำพาเธอหันขวับไปมอง ก่อนจะเบิกตากว้าง เมื่อชายหนุ่มในชุดนักศึกษาเหมือนเธอ กำลังวิ่งเข้ามาหาในสภาพเนื้อตัวมอมแมม เหงื่อท่วมและหอบหายใจแรง “พี่ปอร์เช่!?” เขาวิ่งเข้ามากอดเธอไว้แน่น ราวกับกลัวว่าจะเสียเธอไปอีกครั้ง ทำเอาหัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ ความอ่อนล้าที่สะสมมาทั้งวันเหมือนจะละลายไปในอ้อมกอดนั้น ขณะที่ทั้งสองยืนกอดกันอย่างลืมโลก… จากอีกมุมหนึ่งของซอย สายตาคมคู่หนึ่งจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวอย่างเงียบงัน ใบหน้าหล่อเหลาแฝงแววเจ็บปวด “คงไม่ต้องเป็นห่วงแล้วสินะครับ…” อเล็กซ์ยิ้มบาง สูบบุหรี่แท่งใหม่ที่เพิ่งจุด พลางหันหลังเดินจากไป ทิ้งความรู้สึกบางอย่างไว้กลางอากาศ
최신 챕터
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 30 คู่หมั้น
สหรัฐอเมริกา “ข่าวเด็ดสดๆใหม่ๆค่ะคุณผู้ชม! ประธานแห่ง K กรุ๊ป ผู้ที่เพิ่งก้าวขึ้นรับตำแหน่งได้เพียงหนึ่งปี กลับสามารถสร้างอิทธิพลในแวดวงธุรกิจได้อย่างน่าเหลือเชื่อ แต่ประเด็นร้อนที่เราจะมาพูดถึงในวันนี้ ไม่ใช่เรื่องอิทธิพลของคุณปอร์เช่นะคะ แต่เป็นเรื่องของหัวใจค่ะ! ใช่แล้วค่ะ ภาพหลุดของคุณปอร์เช่กับซูเปอร์สตาร์ชื่อดังหน้าใหม่อย่างคุณกอบัว กำลังเป็นประเด็นร้อนในโลกโซเชียล! หลายคนกำลังลุ้นกันว่า หรือทั้งคู่จะแอบคบหากันอยู่จริงๆ!?” หญิงสาวผู้หนึ่งนั่งฟังข่าวจากอีกซีกโลกผ่านไอแพดในมือ ก่อนจะยกยิ้มมุมปากด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แววตาทั้งคมและเย็นชาราวกับรู้อะไรมากกว่าที่ใครคิด “หึ…คบกันงั้นเหรอ…น่าสนใจดีนี่” “คุณหนูเล็กคะ คุณท่านให้มาตามให้ไปรับประทานของว่างค่ะ” เสียงของสาวใช้ดังขึ้นจากหน้าห้อง หญิงสาวเงยหน้าขึ้นเพียงเล็กน้อยก่อนตะโกนตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “เดี๋ยวเจสลงไปค่ะ” ⸻ ด้านล่างคฤหาสน์ “มาเร็วสิหลานรัก ย่าทำของโปรดไว้ให้เพียบเลยนะจ๊ะ” มาเดลิน ผู้เป็นย่าเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม ขณะหญิงสาวเดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร เจสสิก้ารีบเดินตรงไปยังโต๊ะที่เต็มไปด้วยของว่างหน้าตาน่ารับ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 29 เค้าไม่กลับมา
ประเทศสหรัฐอเมริกา เสียงเบรกของรถหรูดังขึ้นเบาๆ หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ เอี๊ยด~ รถยนต์คันงามจอดนิ่งสนิทอยู่หน้าคฤหาสน์สุดหรู ก่อนที่ประตูหน้าจะเปิดออกพร้อมร่างสูงในชุดสูทดำของบอดี้การ์ดคนสนิท เขาก้าวเท้าไปยังประตูหลังด้วยท่วงท่าสง่างามและมั่นคง ก่อนจะเปิดมันออกอย่างสุภาพเพื่อรับหญิงสาวคนสำคัญ ขาเรียวยาวของหญิงสาวเหยียบลงจากรถทีละข้างอย่างเรียบหรูร่างของเธอปรากฏพร้อมกับเสื้อผ้าสุดหรูดูมีระดับ และทันทีที่คนตัวเล็กก้าวลงมาเต็มตัว ชายชุดดำก็ก้มศีรษะทำความเคารพด้วยความนอบน้อม “หลานรักของย่า~~~” เสียงหญิงชราเอ่ยขึ้นอย่างเปี่ยมสุข รอยยิ้มอบอุ่นของท่านปรากฏอยู่ที่หน้าประตูคฤหาสน์ ผู้เป็นย่ายืนกางแขนออกพร้อมต้อนรับหลานสาวที่ตนรักสุดหัวใจ “คุณย่า!!” หญิงสาวร้องเรียกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ร่างเล็กรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดร่างอันอบอุ่นของย่าที่ไม่ได้เจอกันมานาน ทั้งสองสวมกอดกันแน่นราวกับโลกนี้มีกันแค่สองคน “คิดถึงที่สุดเลยหลานรักของย่า” “หนูก็คิดถึงคุณย่ามากกกกเลยค่ะ” เสียงใสๆ ที่แฝงด้วยความน่ารักของหญิงสาวทำเอาผู้สูงวัยยิ้มกว้าง ดวงตาเปล่งประกายไปด้วยความรักและความคิดถึง ทั้งสองเดินเคี
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 28 ไม่เคยลืม
“ทำไมไม่ยิ้มหน่อยวะไอ้ปอร์เช่” “นั่นดิ กูเห็นมึงเหม่อตั้งนานละ” เสียงเพื่อนสองคนดังขึ้นติดกัน คล้ายจะดึงสติชายหนุ่มให้กลับมาจากภวังค์ แต่ปอร์เช่ก็ยังคงนั่งเงียบ สีหน้าเรียบนิ่งจนเกือบจะดูเย็นชา ดวงตาเขาไม่หยุดเหลือบมองไปทั่วบริเวณคล้ายกำลังตามหาใครบางคน ทว่า…ไม่ว่าจะมองเท่าไรก็ไม่เห็นเธอคนนั้นเลย “…..” ไม่มีคำตอบ ไม่มีคำอธิบาย มีแค่ความเงียบที่แผ่ซ่านไปทั่วโต๊ะ จนเพื่อนที่นั่งอยู่ด้วยเริ่มรู้สึกอึดอัดแทน “อ่อ กูรู้ละ…” “เอาน่า ไม่เป็นไรหรอก มึงจะคิดมากทำไม น้องเจสเขาอาจจะติดธุระอยู่ก็ได้” เซนเซพูดพลางตบบ่าเบา ๆ เหมือนจะปลอบใจ แต่ปอร์เช่กลับไม่แม้แต่จะหันมามอง ริมฝีปากเม้มแน่นเล็กน้อยเหมือนกำลังพยายามสะกดกลั้นบางอย่างไว้ ทันใดนั้น เขาก็ลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ คว้าโทรศัพท์ในมือแน่น ก่อนจะเดินออกไปโดยไม่พูดอะไร “เอ้า! มึงจะไปไหนวะ!” เสียงเพื่อนร้องตามหลัง แต่ชายหนุ่มไม่ได้หยุดเดิน เขากดโทรศัพท์หาหมายเลขเดิมอีกครั้ง รอสาย แต่ก็เหมือนเดิม หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้… มือที่ถือโทรศัพท์เริ่มสั่นเล็กน้อย เขายืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เสียงบรรยากาศงานด้านหลังก็ดูจะค่อยๆ เ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 27 แตกสลาย
ซ่า… ซ่า… ซ่า… เสียงเนื้อที่กำลังถูกผัดอยู่ในกระทะดังต่อเนื่องในห้องครัวของคอนโดสุดหรู หญิงสาวร่างบางกำลังยืนเตรียมอาหารเช้าด้วยท่าทีคล่องแคล่ว ขณะที่แสงแดดยามเช้าส่องผ่านม่านโปร่งบางเข้ามาอาบตัวเธอเบาๆ ฟุ่บ… แขนแกร่งวงใหญ่เข้ามารัดรอบเอวเธอจากด้านหลัง พร้อมกับใบหน้าคมที่ซุกลงมาตรงซอกคอขาวอย่างออดอ้อน “หอมจัง ที่รักทำอะไรครับ” เสียงทุ้มแหบเอ่ยถามพลางสูดกลิ่นหอมจากผิวเนียนตรงลำคอ “ที่รัก หนูทำอาหารอยู่นะคะ อย่าเพิ่งกวนสิ” “ก็พี่คิดถึงนี่นา” เขาไม่ฟังเลยสักนิด มือยังคงกอดแน่นราวกับไม่อยากให้เธอขยับไปไหน ร่างสูงเอาแต่แนบชิดจนหญิงสาวต้องถอนหายใจนิดๆ อย่างเอ็นดู “อีกไม่กี่วันก็วันรับปริญญาแล้ว พี่อยากได้อะไรคะ?” “พี่อยากได้หนู” “หนูบ้านหรือหนูนาคะ?” “ที่รักอ่ะ!” หญิงสาวหลุดหัวเราะออกมากับสีหน้าและน้ำเสียงแบบเด็กน้อยสามขวบของเขา ใบหน้าที่เคยเคร่งขรึมกลายเป็นออดอ้อนราวกับแมวที่อ้อนเจ้าของ เพราะรู้ว่าเขาจะไม่มีวันหยุดกวนหากยังยืนอยู่แบบนี้ ร่างเล็กจึงยื่นมือไปปิดเตาแก๊ส และหันกลับมาเผชิญหน้า— !!! แต่ไม่ทันตั้งตัว ร่างสูงก็พุ่งเข้าประกบริมฝีปากนุ่มอย่างรวดเร็ว พร
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 26 รีน่า
“อย่าคิดว่ากูต่อยยัยนั่นเพราะมันว่ามึงล่ะ กูทำเพราะหมั่นไส้มันเฉยๆ” “กูก็ยังไม่ได้พูดอะไรเลยนี่ มึงจะรีบแก้ตัวทำไม” ได้ยินแบบนั้น กอบัวเงียบลงทันที ก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายของตัวเองขึ้นมาแล้วเดินออกจากตรงนั้น ปล่อยให้เจสยืนอยู่ลำพังโดยไม่มีคำอธิบายเพิ่มเติม ไม่นาน เจสสิก้าก็เดินออกจากคาเฟ่โดยไม่มองกลับหลัง เธอเดินเรื่อยๆ ไปตามทางเท้าที่ทอดยาวราวกับปล่อยให้มันพาไปตามความรู้สึก หัวใจที่ปั่นป่วนทำให้เธอต้องการความเป็นส่วนตัว แต่ความสงบในความโดดเดี่ยวนั้นก็จบลง เมื่อจู่ๆก็มีใครบางคนเดินเข้ามาทักเธออย่างไม่คาดฝัน “มีเรื่องไม่สบายใจอยู่หรอครับ” เสียงนั้น…เสียงที่คุ้นหูอย่างบอกไม่ถูก ใครกัน? เธอหันกลับไปมองต้นเสียง และพบกับชายหนุ่มร่างสูงในชุดแต่งกายสไตล์ผู้ชายจีนทันสมัย แต่ใบหน้าของเขากลับมองไม่เห็นชัดเจน เพราะหมวกสีดำกับแมสสีขาวที่บดบังใบหน้าทั้งหมด เขาเดินเข้ามาเคียงข้างเธออย่างใจเย็น หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยก่อนจะเอ่ยถาม “นายเป็นใคร?” “พี่ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกครับ รู้แค่ว่า…ตอนที่เราเจอกันครั้งล่าสุด พี่ก็อยู่ในสภาพแบบนี้…แต่เพิ่มเติมคือกลิ่นควันบุหรี่” “อ้อ…นายคือเด็กคนนั
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 25 จมูกซิลิโคน
“พี่ยอมรับว่าพี่เคยชอบกอบัวจริงๆ แต่นั่นมันก็นานมาแล้ว… ตอนนั้นพี่ยังไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำว่าความรักมันคืออะไร แต่ตั้งแต่ที่พี่ได้เจอเจส…พี่พูดได้เลยว่า นอกจากแม่แล้ว พี่ไม่เคยรักผู้หญิงคนไหนมากขนาดนี้เลย”เสียงของปอร์เช่เอ่ยขึ้นช้าๆ แววตาเขาสงบนิ่งขณะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าเหนือหัว ดวงดาวนับพันดวงลอยอยู่กลางความมืด เสียงลมหอบเบาๆ พัดผ่านเส้นผมของคนทั้งคู่ที่นั่งอยู่บนดาดฟ้าสูง ทำให้บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความเงียบสงบและอบอุ่นเจสนั่งอยู่ข้างๆ มองเขาเงียบๆ ดวงตาของเธอสะท้อนแสงดาว และบางอย่างในใจเธอก็เริ่มชัดเจนขึ้น เธอยิ้มบางๆ ออกมาอย่างอ่อนโยน…ยิ้มที่แฝงด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งโล่งใจ ทั้งเศร้า ทั้งอบอุ่นและเสียใจไปพร้อมๆกัน หากย้อนเวลากลับไปได้ เธอคงไม่หนี ไม่หลบหน้าปอร์เช่อย่างที่เคยทำ เธอควรจะฟังเขาตั้งแต่แรก“ทีนี้หนูเข้าใจแล้วใช่มั้ย?” เขาหันมาถามเสียงนุ่ม“เข้าใจแล้ว~” เจสตอบกลับด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย ดวงตาเธอมองเขาอย่างแน่นิ่ง เหมือนคนที่เพิ่งยอมรับความจริงบางอย่างได้อย่างเต็มหัวใจ“เจส…” เขาเรียกชื่อเธออีกครั้ง คราวนี้สายตาเขาจริงจังขึ้น เหมือนกำลังจะพูดอะไรที่สำคัญแต่ก่อนที่เข
다른 추천
โทษทัณฑ์พิพาทใจ
ซูซี88.3K 조회수หย่า…มารักฉันเลย
เบลล่า20.3K 조회수กลรัก คุณหมอมาเฟีย Bad Doctor
MaNIE-STORY14.4K 조회수รวมเรื่องสั้นเสียวๆจบในตอน เล่ม1
เหมือนแพ20.8K 조회수รอยรัก...ของซาตาน
Rabbit family 85 230 조회수เฮียคะรับรักหนูหน่อย
หมีสีคราม68 조회수เปลี่ยนห่านอย่างเธอให้เป็นหงส์
นรินทร์ลดา217 조회수Valentine - เจ้าสาววาเลนไทน์
ภูผาสีน้ำเงิน36 조회수
