ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.14

ตุบ!

"อร๊ายยย ชู๊ตลงด้วย!"

"กรี๊ดดด แค่กๆๆ"

"เบาๆหน่อยสิลูกกอล์ฟ" ฉันเตือนเพื่อนตัวเอง

"ก็ผู้ชายหล่ออ่ะแก >.<"

"เฮ้อออ" ฉันถึงกับถอนหายใจในทันที

ตอนนี้พวกเราสองคนก็มานั่งอยู่ในสนามบาสของมหาลัย และฉันก็ยังคิดอยู่ว่าทำไมต้องมานั่งกับลูกกอล์ฟด้วยก็ไม่รู้ เพราะอยู่ๆก็ลากฉันมาที่นี่ ทั้งๆที่เย็นนี้ฉันมีนัดคุยงานกับภาคินที่วันนี้ไม่มาเรียนอีกด้วย เฮ้อ....

"ป่ะ! ไปกันเถอะ ^_^"

"แกลากฉันมาแค่นี้?"

"ก็ใช่น่ะสิ ฉันไม่ได้มาดูการแข่งบาสนานแล้วเหมือนกันนะยะ"

"แน่ใจนะว่ามาดูการแข่งบาส ไม่ใช่ว่ามาดูคนแข่ง"

"รู้ใจฉันจริงๆ คิคิคิ"

"เฮ้ออ"

"เอาน่า วันนี้ก็มีแค่แกคนเดียวที่ว่างอ่ะ"

ใช่แล้วล่ะ เพราะอีกสองคนนั้นมีนัดทำงานกับคู่ของตัวเองและตอนนี้ก็คงกลับไปกันแล้ว

"งั้นแยกกันตรงนี้นะจ๊ะที่รัก คิคิคิ"

"อืม บาย"

หลังจากนั้นฉันจึงเลือกที่จะมาที่ห้องสมุด เพราะอยากได้หนังสือเพื่อไปประกอบรายงาน ช่วงเย็นนี้คนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ด้วย เป็นเวลาที่เหมาะสม ^_^

ติ๊ง!

<เเมื่อไหร่จะมา??>

"หือ นายภาคินงั้นเหรอ"

เมื่อเห็นข้อความที่ส่งเข้ามา ฉันจึงเพิ่งนึกขึ้นได้ เพราะเย็นนี้ฉันมีนัดกับภาคินนี่นา

"ตายจริง!"

พอเท่านั้นล่ะ ฉันก็รีบขึ้นรถแล้วไปยังสถานที่นัดกันทำงานทันที เฮ้อออ ยัยลูกกอล์ฟนี่นะ

_______________

ตอนนี้ฉันก็มาถึงห้างที่นัดกันเรียบร้อยแล้วพลางมองหาคนที่นัดไว้และก็เจอหมอนี่รอจริงๆด้วยแฮะ

พรึ่บ!

"ขอโทษที่มาสายนะ" ฉันรีบเดินเข้าไปหาพร้อมกับขอโทษเขาทันที

"15 นาที"

"งั้นเราเริ่มคุยกันเลยดีกว่านะ นายหาเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย?"

"ฉันหิว ขอกินก่อนแล้วกัน"

"แต่ฉันว่าเรารีบคุยกันเลยดีกว่ามั้ย ส่วนของฉันหามาให้เรียบร้อยแล้วนะ นายลองดูนี่สิ" ฉันยื่นเนื้อหาให้ภาคินดู แต่หมอนี่กลับไม่สนใจแล้วหันไปสั่งอาหารกินแทนเนี่ยนะ

"ภาคิน!"

"หิว! เป็นเพราะเธอ"

"เฮ้อ! ก็ได้!"

ระหว่างที่นั่งรอร่างสูงที่กำลังกินอาหารอยู่นั้น ฉันก็นั่งดูงานและหางานต่ออีก ก็เพราะหมอนี่ไม่ชวนฉันกินเลยแถมยังนั่งกินต่อหน้าฉันอีก

"ทำหน้าให้มันดีๆหน่อย :-)"

"......."

"แล้วนี่เธอทำมั้ยต้องรีบทำขนาดนั้นด้วย?"

"ฉันอยากทำมันออกมาให้สมบูรณ์น่ะ"

"อาจารย์ให้เวลาทำเป็นเดือน จะรีบอะไรนักหนา"

"ก็บอกว่าต้องทำให้มันสมบูรณ์และดีที่สุด!" ฉันเริ่มหงุดหงิดแล้วนะ

"อ่อ เธอเป็นเด็กทุนใช่มั้ย?"

"แล้วไง?"

"หึ! ก็ต้องทำเพื่อให้คะแนนมันดีไม่ใช่? เห็นว่าเด็กทุนต้องทำเกรดให้คงที่"

"รู้เยอะนะนาย"

"ธรรมดา"

"แล้วเมื่อไหร่จะได้เริ่มงานของเราสักที?" ก็เพราะฉันเห็นเขากินไม่เสร็จสักที

เมื่อเห็นว่าหมอนี่ยังคงกวนประสาทฉันไม่เลิกทำให้ตัวเองต้องรีบเบือนหน้าไปทางอื่น เพราะถ้าฉันยังเห็นเขานั่งจ้องหน้าแบบนี้มีหวังฉันได้เก็บของแล้วเดินออกไปจากร้านนี้แล้วล่ะ

"เอ๊ะ! นั่นมัน...."

สายตาฉันดันเหลือบไปเห็นรุ่นพี่เซอร์เวย์กับใครบางคนที่เดินมาด้วยกันและเขากำลังเดินมาทางนี้ด้วยสิ

"......!!"

พรึ่บ!

"เป็นอะไรของเธอวะ"

"ฉันก็...กำลังดูงานไง"

ที่จริงตัวเองไม่มีสมาธิมาดูงานหรอกนะ เพราะฉันเห็นรุ่นพี่กับผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาด้วยกันยังไงล่ะ ผู้หญิงที่เป็นรุ่นพี่ของฉันปีหนึ่ง ดาวคณะปีที่แล้ว พี่โรส....

"ก็ดีแล้วนะ เธอก็เอาข้อมูลของฉันไปรวมกับเธอเลยแล้วกัน"

"......"

"เดี๋ยวเรื่อง...."

"......"

"นี่เธอ"

"......"

"น้ำหนาว!"

"ฮะ! อะไรนะ!"

"เหม่ออะไรของเธอ?"

"เอ่อ...เปล่าๆๆ"

ฉันไม่มีสมาธิเลยจริงๆ เพราะเห็นทั้งสองคนก่อนหน้านี้แล้วและฉันคิดว่าคงจะไม่ใช่สองคนนั้นเป็นพี่น้องเหมือนเรื่องของซีอาร์หรอกนะ เฮ้อออ....แล้วทำไมฉันต้องคิดมากแบบนี้ด้วยเนี่ย

"งั้นเดี๋ยวฉันขอรวบรวมเนื้อหาก่อนแล้วกัน แล้วเดี๋ยวจะส่งไฟล์ให้นายดูนะ"

"อืม"

"ไปล่ะ"

หลังจากที่คุยงานกันเสร็จ ฉันก็คิดว่าจะไปซื้อของต่อ เพราะคิดขึ้นได้ว่าจะทำอะไรกินเย็นนี้ดีจึงเข้าซุปเปอร์ต่อและกลับบ้านทันที

__________________

ครืดดด...ครืดดด...ครืดดด

<พี่ซีน>

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นพร้อมกับเบอร์ที่โชว์ก็เป็นพี่ซีน ที่ฉันกับพี่เขาก็ไม่ได้ติดต่อกันมานานแล้วเหมือนกัน จำได้ว่าครั้งล่าสุดก็คงเป็นที่ผับนั่นแหละ

"ฮัลโหล"

(น้ำหนาวจ๊ะ)

"อย่าบอกนะคะว่าเรื่องเดิม"

(อีกแค่ครั้งเดียว ครั้งสุดท้ายแล้วนะน้ำน้องรัก)

"ไม่เอาค่ะ ถ้าพี่นทีรู้น้ำคงโดนดุยาวแน่เลยค่ะ ขอโทษด้วยนะคะพี่ซัน" เพราะคำสั่งพี่นทีน่ะสิ แล้วฉันก็ไม่อยากไปด้วย เพราะครั้งก่อนที่ฉันเผลอดื่มเหล้านั้นไป ฉันก็แทบไม่รู้เรื่องอะไรเลยและพอตื่นขึ้นมาตอนเช้าก็มาอยู่ที่บ้านแล้ว

เฮ้อออ...แบบนี้คงไม่ได้แน่ๆ

(นะน้ำหนาว พี่ขอร้องเถอะ พอดีพี่ติดงานอีกที่หนึ่งน่ะ ถ้าพี่ขาดวันนี้พี่ต้องโดนไล่ออกแน่ๆ)

"แต่ว่าเรื่องนี้...."

(พี่จะคุยกับนทีทีหลังดีมั้ย พี่ขอครั้งนี้แค่ครั้งเดียว)

"......."

(น้ำหนาว ถ้าเราไม่....)

"เฮ้อออ...พี่ซีนมาโหมดนี้อีกแล้วนะคะ"

(อย่าบอกนะว่าเราตกลง!)

"ก็ต้องตกลงสิคะ แต่แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวและพี่ไม่ต้องบอกพี่นทีนะคะ น้ำไม่อยากให้พี่ชายเป็นห่วง"

(เอางั้นก็ได้ เดี๋ยวพี่จะให้เพื่อนดูแลเราด้วย)

"ค่ะ"

ติ๊ด!

พอคุยกันได้สักพัก ฉันก็ตกลงที่จะช่วยพี่เขาอีกครั้งและครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆแล้ว

_________________

K Pub

หลังจากที่บอกพี่ชายว่าจะมาทำรายงานที่บ้านของเรน แต่จริงๆแล้วฉันกลับมาที่ผับแห่งนี้และถ้าพี่นทีรู้มีหวังพี่เขาต้องโกรธฉันมากๆแน่

"เฮ้อออ...."

ตึก...ตึก...ตึก

หมับ!

แต่ก่อนที่จะได้เดินเข้าไปในผับ ก็ถูกใครบางคนคว้าแขนไว้จนทำให้ฉันตกใจจนต้องรีบสะบัดมือออกพร้อมกันหันไปเตรียมที่จะต่อว่าคนคนนั้นแล้ว แต่ก็ต้องหยุดชะงักไป

เฮือก!

"......!!"

"นี่ใช่เพื่อนของซีอาร์หรือเปล่าคะพี่เซอร์เวย์?"

"มาทำอะไรที่นี่!"

"เอ่อ...สวัสดีค่ะรุ่นพี่"

ฉันไม่คิดเลยว่าจะมาเจอรุ่นพี่เซอร์เวย์ที่นี่และก็ไม่คิดเหมือนกันว่ารุ่นพี่เซอร์เวย์กับพี่โรสจะมาด้วยกัน ฉันมองทั้งสองนิ่งก่อนที่จะรีบหลบสายตาทันทีเพราะอยู่ๆก็รู้สึกอยากจะออกไปจากที่ตรงนี้เมื่อเห็นทั้งสองคนมาด้วยกัน

อกหักจริงๆแล้วใช่มั้ยเนี่ย เฮ้อออ คงต้องตัดใจซะแล้วสิ....

"น้องคะ!"

"เอ่อ...ขอตัวก่อนนะคะ"

พรึ่บ!

"ฉันถามว่ามาที่นี่ทำไม!"

"เอ่อ...น้ำมาช่วยงานแทนพี่ที่รู้จักน่ะค่ะ ขอตัวนะคะ"

แต่ก่อนที่ฉันจะได้เดินออกไปจากตรงนี้ ทำให้ฉันหยุดชะงักเท้าแทบไม่ทันเมื่อได้ยินประโยคถัดไปของร่างสูงด้านหลัง

"ไอ้นทีรู้มั้ย"

"......!!"

"หึ! ไม่รู้สินะ"

"อย่าบอกพี่นทีเลยนะคะ ถือว่าน้ำขอล่ะ"

"ถ้าไม่อยากให้ฉันบอกเธอก็ไม่ควรมาที่นี่"

"แต่ว่า...."

"เอ่อ...พี่เซอร์เวย์คะ โรสว่าเราเข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ"

"เธอเข้าไปก่อน"

"แต่ว่าโรส...ก็ได้ค่ะ"

ฉันมองพี่โรสที่เดินผ่านฉันไป แต่ก็แอบเห็นสายตาที่เธอมองมาทางฉันนะ

"ส่วนเธอ! มานี่!"

หมับ!

"อ๊ะ! รุ่นพี่คะ ปล่อยนะคะ!"

ตึก...ตึก...ตึก

พรึ่บ!

"ว้ายย!"

ตุบ!

"อ๊ะ! ซี๊ดดด!" เพราะไม่ทันระวัง ทำให้ฉันสะดุดล้มจนได้

"เป็นอะไรหรือเปล่า"

"เอ่อ...ไม่เป็นไรมากค่ะ น้ำซุ่มซ่ามแบบนี้แหละจำล่ะค่ะ" ฉันพูดขึ้นและพยายามลุกแต่ก็ไม่ได้ สงสัยข้อเท้าจะพลิกแฮะ

"อยู่นิ่งๆ"

"รุ่นพี่จะ..."

พรึ่บ!

ตึกตัก...ตึกตัก...

ฉันรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรไม่ถูกเลยและตอนนี้หน้าของฉันต้องแดงมากแน่ๆ เพราะฉันไม่คิดว่ารุ่นพี่จะอุ้มฉันขึ้นมาแบบนี้น่ะสิ ฮือออ >.<

"เป็นอะไร"

และด้วยความที่เขาก้มลงมาพูดกับฉันทำให้ฉันต้องรีบหันหน้าหนีทันทีด้วยความเขิน

"เอ่อ...น้ำว่าน้ำเดินเองได้ค่ะ"

พรึ่บ!

"อ๊ะ!"

หมับ!

"ไหนว่าเดินเองได้ แค่ยืนยังยืนไม่ได้เลย"

พรึ่บ!

"ก็รุ่นพี่ปล่อยกะทันหันนี่คะ ใครจะไปทรงตัวได้ล่ะ!"

"หึ!"

"เดี๋ยวนะคะ รุ่นพี่จะพาน้ำไปไหนคะ น้ำต้องไปทำงานอีกนะคะ!"

"เดินไม่ได้ยังจะไปทำงานอีกนะ!"

"เดินได้ค่ะ แต่ว่า...."

"......"

กึก!

พรึ่บ!

ปัง!

"รุ่นพี่เซอร์เวย์คะ!"

ฉันพยายามจะเรียกเขาแต่สุดท้ายก็ไม่ได้ผล เพราะเขาเดินอ้อมมาที่ฝั่งคนขับแล้วก็ขับรถออกไปทันที

"รุ่นพี่!"

"พูดมากนะ?"

"กะ...ก็เป็นเพราะใครล่ะค่ะ แล้วนี่น้ำบอกแล้วไงคะว่าน้ำต้องไปทำงาน!" ฉันเน้นคำว่าทำงานให้เขาฟังชัดๆ

"โทรบอกไอ้นทีก่อนมั้ย?"

"จะบอกได้ไงล่ะคะ!"

ตอนนี้ฉันรู้สึกโกรธรุ่นพี่มากๆ เพราะถ้าทำแบบนี้พี่ซีนก็อาจจะตกงานได้น่ะสิ แล้วไหนจะพี่โรสที่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นแฟนรุ่นพี่อีกที่ตอนนี้ก็คงต้องนั่งรอพี่เขาอยู่ด้านในแน่ๆ

"โกรธ?"

"ค่ะ!"

"หึ! ตรงดีนี่"

"ถ้าพี่ซีนตกงาน น้ำจะโทษรุ่นพี่เลยคอยดูสิ!"

"หึ :-)"

"รุ่นพี่ให้น้ำลงตรงนี้ก็ได้นะคะ เดี๋ยวน้ำกลับเองไก็ค่ะ อีกอย่างเดี๋ยวพี่โรสรุ่นพี่นานอีก"

"......."

"รุ่นพี่!"

"ฉันจะไปส่งเธอที่บ้าน"

"แต่ว่า....."

"เพราะถ้าเธอกลับเองคงจะไม่ได้กลับบ้าน จริงมั้ย?"

"ทำไมรุ่นพี่พูดเยอะจังคะวันนี้?" ฉันพูดแทรกเขาทันที เพราะตั้งแต่ที่รู้จักกันมาหาฉันว่าวันนี้รุ่นพี่พูดมากที่สุดเลยนะ

"หึ!"

อะไรของเขากัน.....

เฮ้อออ...ตอนนี้ฉันควรทำงานที่ผับนั้นไม่ใช่เหรอ ไหนต้องมานั่งอยู่ในรถของรุ่นพี่เซอร์เวย์

"เอ่อ....รุ่นพี่คะ"

"......?"

"คือว่า...รุ่นพี่....เอ่อ...รุ่นพี่กับพี่โรสเป็นแฟนกันเหรอคะ?"

"ทำไมถึงคิดแบบนั้น?"

"ก็เมื่อตอนเย็น....เอ่อ...เปล่าค่ะ ก็แค่เห็นพี่สองคนมาด้วยกันน้ำก็เลย....."

"ไม่ได้เป็น"

"จริงเหรอคะ!"

"......?"

"เอ่อ...."

"หึ จริง"

________________

อีกด้านหนึ่ง

"อ้าวน้องโรส แล้วไอ้เวย์ล่ะครับ"

"คุยกับเพื่อนน้องซีอาร์อยู่ด้านนอกน่ะค่ะ"

"หือออ"

ร่างสูงนั่งคิดว่าเพื่อนตัวเองคุยกับใครอยู่ด้านนอก เพื่อนซีอาร์งั้นเหรอ....

"หึ :-)"

"พี่คลีนรู้จักด้วยเหรอคะ?"

"อ่อ พี่เคยเจออยู่น่ะ"

"แล้วสองคนนั้น...."

"อ๊ะ! พอดีโทรศัพท์เข้าน่ะครับ เดี๋ยวพี่มาคุยเรื่องงานกับเรานะ"

"ค่ะ ^_^"

จากใบหน้าที่เปื้อนยิ้มกลับกลายเป็นนิ่งเฉย มือบางกำโทรศัพท์แน่น....