ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.24

ฟุดฟิด! ฟุดฟิด!

"หอมมม"

กลิ่นหอมของอะไรบางอย่างลอยมาแตะจมูกร่างบางที่นอนหลับอยู่ เพราะกลิ่นนี้มันทำให้เธอต้องลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย แต่นั่นเธอก็ต้องรู้สึกแปลกไป เพราะห้องนี้มันไม่ใช่ห้องของเธอ แต่เป็นห้องของ.....

พรึ่บ!

"อ๊ะ! ซี๊ดดด!" ความรู้สึกเดิมกลับมาอีกแล้ว เพราะครั้งก่อนฉันก็เป็นอย่างนี้

หลังจากที่ตื่นขึ้นมาฉันก็สำรวจตัวเองอย่างรวดเร็ว แต่ก็พบว่าตัวเองเสื้อเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว รวมถึงกางเกงขาสั้น ซึ่งฉันใส่แล้วมันยาวมากๆเลยล่ะ

"อย่าบอกนะว่าเป็นชุดรุ่นพี่ >.<" ฉันเผลอคิดถึงเรื่องเมื่อคืนจนได้ อร๊ายยย นี่เราใจง่ายขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย ฮือออ....

ฉันค่อยๆพยุงตัวเองขึ้น ก่อนจะมองไปรอบๆก็เห็นว่าร่างสูงไม่อยู่ในห้องนี้ แต่เพราะกลิ่นหอมจากด้านนอกทำให้ฉันต้องพาตัวเองเดินตามไป เพราะก็รู้สึกหิวมากๆเลยตอนนี้ เมื่อคืนฉันคิดว่าตัวเองไม่ได้กินอะไรเลย ก็เป็นเพราะใครกันล่ะ >.<

ตึก...ตึก....ตึก

ฉันค่อยๆเดินออกไปตามกลิ่น ก็พบว่าร่างสูงกำลังทำอาหารอยู่ในครัว นั่นทำให้ฉันถึงกับต้องแอบมองเขาอยู่ห่างๆ เพราะไม่คิดว่าตัวเองจะมาเจอรุ่นพี่ในสภาพนี้เลย >.<

ฉันแอบมองแผ่นหลังนั้นที่ดูก็รู้ว่าเขาน่ะต้องทำอาหารเก่งมากแน่ๆ เพราะดูจากท่าทางเขาแล้ว นอกจากรุ่นพี่จะหล่อ เท่ห์ เรียนก็เก่งแล้วยังทำอาหารเป็นอีก เฮ้อออ จะเพอร์เฟคไปถึงไหนเนี่ย >.<

"ตื่นแล้ว"

"เอ่อ >.<" นี่ฉันเหม่อขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย หวังว่ารุ่นพี่คงไม่เห็นนะ

"พี่ทำเสร็จพอดีมาทานสิ"

"น้ำไม่หิวค่ะ น้ำว่าน้ำ...."

โครกก!

"......!!"

"หึ :-)"

">.<" น่าอายจริงๆ เลยน้ำหนาว ฮือออ ไอ้ท้องบ้าจะมาร้องอะไรตอนนี้นะ!

"มานั่ง!"

"ค่ะ" ฉันทำได้แค่เดินไปหาเขา ก่อนจะช่วยเขาจัดโต๊ะอาหารทันที

หลังจากนั้นเราก็นั่งทานข้าวกันเงียบๆ เพราะต่างคนต่างไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกัน และฉันก็ไม่กล้าสบตารุ่นพี่ด้วย

"วันนี้ไม่มีเรียน?"

"มะ...ไม่มีค่ะ"

"งั้นก็ดี"

"คะ?"

"หายเจ็บหรือยัง"

".....?"

ตอนแรกฉันก็งงนะว่าเขาถามเรื่องอะไร แต่พอเจอสายตาเขาที่มองมาเท่านั้นล่ะ ถึงได้รู้ว่ารุ่นพี่หมายถึงอะไร และฉันคิดว่าตอนนี้ตัวเองต้องหน้าแดงมากแน่ๆ

หลังจากที่ทานข้าวเสร็จ ฉันก็อาสาล้างจานให้รุ่นพี่ เพราะเขาเดินไปรับโทรศัพท์ที่ระเบียง แต่อยากจะบอกว่าอาหารที่พี่เซอร์เวย์ทำน่ะ อร่อยมากเลยล่ะ

แกร๊ก!

"เอ่อ..."

"ชุดเธอวางอยู่หน้าห้องน้ำ"

"ขอบคุณค่ะ"

พรึ่บ!

ฉันรีบเดินเข้าห้องน้ำไปพร้อมกับชุดที่วางอยู่ แต่ฉันสังเกตว่ามันไม่ใช่ชุดเดิมของฉันเลย แต่มันเป็นชุดของใครกันล่ะ เพราะตอนที่อยู่ในห้องเขา ฉันก็ไม่เห็นว่าจะมีเสื้อผ้าผู้หญิง แต่นี่มันเป็นชุดของผู้หญิงเลยนะ.....

____________________

หลังจากที่จัดการกับตัวเองแล้ว ฉันก็จะกลับบ้านแล้ว ป่านนี้พี่นทีคงไม่เป็นห่วงฉันแน่เหรอเนี่ย เฮ้อออ....เมื่อคืนฉันก็ไม่ได้รับสายเพื่อนตัวเองรวมถึงพี่นทีด้วยที่โทรมากลางดึก ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันโทรมาทำไม แต่ตอนนั้นฉันก็บอกพี่ไปแล้วนะว่าจะทำงานกับยัยซีน่ะ

"จะรีบไปไหน?"

"กลับบ้านค่ะ"

"พี่จะไปส่ง"

"ไม่เป็นไรค่ะ"

"จะไปส่งเมีย ผิด?"

"......!!"

ฉ่าาาาา

ตึกตัก...ตึกตัก....

เสียงหัวใจฉันเต้นเร็วและเเรงมากเลยในตอนนี้ เพราะตกใจกับคำพูดของร่างสูงตรงหน้าที่พูดออกมาหน้านิ่งมากเลยน่ะสิ

"พะ...พูดอะไรของพี่คะ >.<"

พรึ่บ!

"......!!" ฉันตกใจมากเมื่ออยู่ๆร่างสูงก็เดินมาประชิดตัวฉัน ทำให้ฉันตกใจมากจนถอยหลังออก แต่ก็ไม่ทันเพราะเขาดันจับตัวฉันไว้ยังไงล่ะ ทำให้ตอนนี้ใบหน้าของเราใกล้กันมาก

"จำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้?"

">.<"

"ถ้าจำไม่ได้งั้นเรามาทบทวนกันใหม่ดีมั้ย :-)"

"มะ...ไม่...อุ๊ปส์!"

จ๊วบ! จ๊วบ!

"อื้อออ!"

"อืมมม"

จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!

"อืมมม"

จุ๊บ!

"จำได้แล้ว :-)"

">.<" อร๊ายยย ฮือออ...นี่เขาจูบฉันกี่ครั้งแล้วเนี่ย จูบแรกของฉันก็คือรุ่นพี่ จูบครั้งที่สองก็รุ่นพี่ กรี๊ดดดด!

"หรือว่า..."

งับ!

"อ๊ะ! ซี๊ดดด" ฉันรีบจับลูบที่ต้นคอของตัวเองด้วยความเจ็บ กัดมาได้ไงเนี่ย นี่เขาจงใจแกล้งฉันใช่มั้ย

"จำได้..."

"จำได้ค่ะ >.<"

"หึ!"

"แล้วที่บอกเมื่อคืน"

"เรื่อง..." ฉันพยายามนึก ถึงแม้ว่าจะรู้อยู่แล้วว่าเป็นเรื่องอะไร แต่จะให้ฉันทำยังไงได้ล่ะ เพราะฉันกับภาคินทำงานคู่กัน ถึงแม้ว่างานเราใกล้จะเสร็จแล้วก็เถอะนะ แต่ว่า....

"หรือว่าอยากจะให้พี่...

"เข้าใจแล้วค่ะ! น้ำจะไม่อยู่ใกล้ภาคินอีกแล้วค่ะ!" เฮ้อออ....

"หึหึหึ"

"แต่ว่าเรายังต้องทำงาน..."

"อยากจะโดนอีก?"

"ฮือออ นี่รุ่นพี่แกล้งน้ำใช่มั้ยคะ!" น้ำหนาวคนนี้อยากจะร้องไห้ ฮือออ....

"......."

"เหอะ!" ดูเขาทำหน้าเข้าสิ นิ่งซะเหลือเกิน เฮ้อออ....

โป๊ก!

"อ๊ะ!" ฉันมุ่ยหน้าใส่เขาทันที เคาะมาได้นะหน้าผากฉันเนี่ย

"หึหึหึ"

____________________

เอี๊ยดดด....

ตอนนี้รถหรูก็มาจอดที่ห้างชื่อดังแห่งหนึ่ง ฉันไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงพามาที่นี่แล้วก็ยังสงสัยอยู่ว่าวันนี้รุ่นพี่ไม่มีเรียนหรือยังไงกันถึงพาฉันมาที่นี่ได้

"ทำไมถึงพาน้ำมาห้างล่ะค่ะ?" ฉันถามเขาด้วยความสงสัย

"มีนัด"

"มีนัด?"

"อืม"

"เอ๋ แล้วจะพาน้ำมาทำไมล่ะค่ะ งั้นเดี๋ยวน้ำกลับเองก็ได้นะคะ"

หมับ!

"......."

ฉันที่เตรียมจะลงจากรถเพื่อกลับบ้านเองก็ต้องชะงักไป เพราะมือหนาจับมาที่มือฉันก่อนจะมองหน้าฉันนิ่ง

"มีอะไรหรือเปล่าคะ?"

"ไปด้วยกัน"

"......?"

"......."

"แต่ว่ารุ่นพี่...."

แกร๊ก!

"ไปกันเถอะ"

ฉันยังพูดไม่จบร่างสูงก็ตัดบทไปดื้อๆเลย ทำให้ฉันต้องจำใจไปกับเขาด้วยอย่างเลี่ยงไม่ได้ เฮ้อออ.....

ตึก...ตึก...ตึก

"มีนัดที่ว่านี่คือกล่องนี้เหรอคะ?" ฉันมองเขาอย่างแปลกใจ ตอนแรกก็คิดว่ามีนัดกับใครซะอีก ที่ไหนได้รุ่นพี่มารับของนี่เอง

"อืม"

"น้ำก็นึกว่ามีนัดกับใครซะอีก"

"คิดว่ากับใคร?"

"เอ่อ...เปล่าค่ะ แหะๆๆ"

"ของขวัญวันเกิดซีอาร์"

"อะไรนะคะ!"

"......"

"วันเกิดยัยซีเหรอคะ?" ฉันตกใจมาก เพราะยังไม่รู้วันเกิดของเพื่อนสนิทตัวเองเลย เฮ้อออ...ใช้ไม่ได้จริงๆ น้ำหนาวเอ๊ย

"อืม อีกสองวัน"

"น้ำไม่รู้เลยค่ะ...." ฉันพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบา

"......."

"งั้นเดี๋ยวเราแยกกันตรงนี้ดีกว่านะคะ เดี๋ยวน้ำขอตัวไปเลือกของขวัญให้ยัยซีก่อน อ่อ แล้วชุดนี้น้ำจะรีบซักแล้วรีบเอามาคืนนะคะ ^_^" ฉันนพูดอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะหันหลังกลับเพื่อจะเข้าไปซื้อของให้ซีอาร์อีกครั้ง

ตึก...ตึก...ตึก

พรึ่บ!

"พี่จะตามมาทำไมคะ"

"จะไปส่ง"

"ไม่ต้องค่ะ"

"อยากโดน?"

">.<"

"หึ :-)"

"กะ...ก็ได้ค่ะ"

ฉันรู้หรอกนะว่าคำว่าโดนของเขาน่ะหมายถึงอะไร ก็ดูสายตาเขาสิ ตอนแรกที่เจอกัน ฉันคิดว่ารุ่นพี่จะเป็นผู้ชายมาดนิ่งซะอีก แต่ทำไมตอนนี้ฉันกลับคิดว่าเขาหื่นมากกว่านะ

โป๊ก!

"โอ๊ย!"

"คิดอะไรของเธอ ไปกันได้แล้ว"

"ค่าา"

จากนั้นฉันกับรุ่นพี่ก็เดินเลือกของกันอยู่นาน เพราะฉันไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรให้ยัยซีดีน่ะสิ อีกอย่างรือของที่ห้องนี้มีแต่ของแพงทั้งนั้นเลย เฮ้อออ....นี่เห็นว่าเป็นวันเกิดเพื่อนหรอกนะ แต่ถ้าให้ฉันมาช๊อปของพวกนี้ฉันขอบายละกัน

"ยิ้มหน้าบานเชียวนะ"

"เอ่อ...แหะๆๆ"

"ชอบ?"

"ก็มันน่ารักดีนี่คะ ขอให้ซีอาร์ชอบเหมือนน้ำก็แล้วกันค่ะ แหะๆๆ"

"หึ :-)"

"ขอบคุณที่ช่วยเลือกนะคะ" ฉันบอกขอบคุณร่างสูง ในขณะที่เรากำลังจะเดินออกจากห้าง

ตึก...ตึก...ตึก

"พี่เซอร์เวย์คะ ^_^"

ฉันมองตามเสียงเรียกก็พบว่าเป็นพี่โรสนั่นเอง แต่เธอไม่ได้มาคนเดียวนะ ดูจากท่าทางแล้วคงจะเป็นแม่ของพี่เขาแน่นอน

"อ้าว เซอร์เวย์ลูก"

"ครับ"

"ไม่คิดว่าน้าจะเจอเราที่นี่นะ ^_^"

"จริงด้วยค่ะคุณแม่ เอ่อ....แล้วนี่..."

"เอ่อ...สวัสดีค่ะพี่โรส คุณน้า ^_^" ฉันทักทายทั้งสองคน

"แล้วนี่ใครเหรอจ๊ะ หรือว่า...."

"อ่อ คุณแม่คะ นี่น้องน้ำหนาวค่ะ เป็นรุ่นพี่ของโรสกับพี่เซอร์เวย์"

"งั้นเหรอจ๊ะ แล้วนี่เรามาทำอะไรกันเหรอจ๊ะ แม่กับโรสมาทานอาหารกัน เซอร์เวย์ไปกับน้องด้วยมั้ยลูก ^_^"

"ไม่เป็นไรครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ"

"อ่อ จ๊ะ งั้นเดี๋ยวว่างๆน้าจะเข้าไปหาแม่เรานะจ๊ะ ^_^"

"ครับ"

"เอ่อ...สวัสดีค่ะ"

หมับ!

"......?" ฉันมองมือของร่างสูงที่จับมือฉันไว้อย่างไม่เข้าใจ เพราะตรงนี้ไม่ได้มีแค่เราสองคน แต่มีพี่โรสกับแม่เขาอยู่ด้วยน่ะสิ ดูเหมือนร่างสูงจะไม่ได้สนใจอะไรแล้วพาฉันเดินออกจาห้างทันที......

__________________

อีกด้านหนึ่ง

"แม่หนูคนนั้นเป็นอะไรกับเซอร์เวย์เหรอลูก?"

"รุ่นพี่รุ่นน้องน่ะค่ะคุณแม่ ^_^"

"แต่แม่ว่าสองคนนั้นเหมือนมีอะไรมากกว่านั้นนะ"

"......."

"เราก็รีบๆทำคะแนนกับแม่ตาเซอร์เวย์เข้าล่ะลูก เอาไว้เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่จะพาเราไปบ้านนั้นกัน"

"ค่ะ คุณแม่ ^_^"

"อย่าลืมที่แม่เคยบอกเราล่ะ"

"ค่ะ แต่เหมือนรุ่นพี่จะไม่สนใจโรสเลยนะคะ...."

"ลูกไม่สนใจ แต่เหมือนแม่ตาเซอร์เวย์จะชอบลูกมากเลยนะจ๊ะ ลูกโรส"

"คุณแม่ >.<"

"ฮ่าฮ่าฮ่า"