LOGINShare
บทที่ 3(2)
Last Updated:
2025-11-16 10:13:44เธอยกมือกุมขมับ ศีรษะที่หนักอึ้ง เส้นผมยุ่งเหยิงปรกแก้มเหมือนคนเพิ่งผ่านศึกหนัก ผิวหน้าที่เคยสดใสตอนนี้ซีดเซียวกว่าปกติ แววตาดูเลื่อนลอย คล้ายโลกทั้งใบกำลังหมุนซ้อนทับกัน
“ปวดหัวเป็นบ้าเลย นี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย” ฟลายด์พึมพำกับตัวเอง ก่อนจะควานหาโทรศัพท์มาดูเวลา
ดวงตากลมโตขยายกว้างเมื่อเห็นเวลาปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ ฟลายด์รีบลุกพรวดพราดวิ่งเข้าห้องน้ำ แต่งตัวไปร้านน้ำหอมให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอลืมตั้งนาฬิกาปลุกได้ยังไงเนี่ย ไม่ใช่ลูกค้าด่าโคตรเหง้าศักราชไปแล้วมั้ง
หลังจากเสร็จธุระไปดูคนงานที่มารับเหมาก่อสร้างบ้านของคุณอาเสร็จเรียบร้อยแล้ว แบงค์ก็ขับรถไปร้านน้ำหอมตามที่นัดหมายไว้กับเจ้าของร้าน
BF Bifern Galory
“ใบเฟิร์นแกลอรี่ยินดีต้อนรับค่ะ” พนักงานกล่าวต้อนรับลูกค้าอย่างสุภาพ
“ผมมาพบเจ้าของร้านครับ นัดดูน้ำหอม”
“คุณลูกค้ากรุณารอสักครู่นะคะ พอดีว่าคุณเฟิร์นออกไปทำธุระข้างนอก คุณเฟิร์นไม่ได้แจ้งเอาไว้ว่าจะมีลูกค้ามาดูของ”
“ครับ”
แบงค์นั่งรอเจ้าของร้านมาเกือบสองชั่วโมงแล้ว เขาก็ยังไม่เห็นวี่แววว่าเจ้าของร้านคนสวยของดิวจะมาสักที เขาตัดสินไม่รออีกต่อไป ถ้าร้านอื่นจะไม่มี เขาก็จะหาของขวัญแบบอื่นให้โบว์แทน ดีกว่าเขาต้องมานั่งรอคน ๆ เดียวทำให้เสียเวลาอันมีต่าค่าของเขาไปเปล่า ๆ
“พี่แบงค์จะไปไหน เรายังไม่เจอเจ้าของร้านเลยนะพี่” ดิวเห็นแบงค์ลุกขึ้นยืน รีบเอ่ยถาม
“ไม่รอแล้ว เป็นเจ้าของภาษาอะไรให้ลูกค้ามานั่งรอเกือบสองชั่วโมง ไม่คิดว่าคนอื่นเขาจะมีธุระบ้างหรือยังไง”
“พี่ ผมอยากเจอเจ้าของร้าน พี่รออีกสัก 5 นาที นะ นะพี่นะ ผมขอ 5 นาที ถ้าเจ้าของร้านยังไม่มา พวกเราค่อยกลับ” ดิวขอร้องแบงค์สุดขีด นาน ๆ ทีกว่าเขาจะมีโอกาสมาร้านน้ำหอม เห็นเขาร่ำลือว่าเจ้าของร้านสวย เขาก็อยากเจอบ้าง
ฟลายด์โบกวินมอไซใกล้ ๆ กับโรงแรม เพื่อฝ่าดงรถติดที่ยาวเป็นขบวนไม่รู้จะไปสิ้นสุดที่ตรงไหน วันนี้มันเป็นวันที่รถติดที่สุดที่เธอเคยมาเชียงใหม่ ถ้าเทียบกับช่วงเลิกงานที่กรุงเทพก็คงจะติดพอ ๆ กัน แต่ดีขึ้นมาหน่อยที่พี่วินแกรู้จักตรอก ซอก ซอยแถวนี้ดีทำให้เธอไม่ต้องใช้เวลาเดินทางนาน
พอมาถึงร้านฟลายด์รีบตรงดิ่งไปหาพี่พนักงานที่รู้จักเธอเป็นอย่างดี ทุกครั้งที่เธอมาเชียงใหม่ เธอจะชอบแวะมาหาพี่เฟิร์นเป็นประจำ
“พี่ลูกค้ากลับหรือยังไง”
“น้องฟลายด์! มาก็ดีแล้ว นี่ลูกค้ารอมาสองชั่วโมงแล้ว พี่จะเข้าไปถามพี่ก็ไม่กล้าไป กลัวลูกค้าจะโมโห”
“โอเค เดี๋ยวที่เหลือฟลายด์จัดการเอง ว่าแต่ลูกค้าอยู่ที่ไหน”
“นั่น! น้องฟลายด์ลูกค้าจะไปแล้ว รีบ ๆ เลยค่ะ” พนักงานชี้นิ้วไปที่ลูกค้าพร้อมกับดันหลังหญิงสาวให้รีบตามออกไป
ฟลายด์รีบตามไปก่อนที่ลูกค้าจะทันได้ออกจากร้าน ทันทีที่ไปขวางทางเอาไว้ได้ เธอรีบยกมือขอโทษ ขอโพยทันที
“เดี๋ยวค่ะ คุณลูกค้า รอเดี๋ยว ทางร้านต้องขอโทษที่ให้รอนานนะคะ พอดีว่ารถติดมาก ทำให้ต้องมาพบลูกค้าช้า เดี๋ยวทางร้านจะชดเชยที่ทางร้านทำให้ลูกค้ารอนาน”
“ทางร้านเขาต้อนรับลูกค้าด้วยการให้ลูกค้ามานั่งรอตั้งสองชั่วโมง แล้วบอกว่าวันนี้รถติด ทำให้มาช้าแล้วทำไมคุณเจ้าของร้านถึงไม่ออกมาก่อนเวลาสักชั่วโมงละครับ เผื่อเวลารถติด เจ้าของร้านที่ดีจะต้องมารอต้อนรับลูกค้า ไม่ใช่ให้ลูกค้ามารอต้อนรับเจ้าของร้าน”
“ขอโทษอีกครั้งนะคะ รับรองว่าจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้วค่ะ” ฟลายด์ก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาพูดด้วยน้ำเสียงนอบน้อม
“ครับ ผมก็หวังว่าจะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย”
แบงค์รับคำขอโทษจากทางร้าน เพียงแค่นี้เขาก็คลายความขุ่นเคืองใจที่มีอยู่ลงไปได้พอสมควร อีกอย่างเขาเองก็ไม่อยากเสียเวลาไปตามหาของขวัญให้น้องสาวตัวแสบด้วย
“ค่ะ เชิญคุณลูกค้าด้านในค่ะ” ฟลายด์ก้มหน้ายิ้มบาง ๆ เชื้อเชิญลูกค้าไปนั่งรอที่โต๊ะ ก่อนเอ่ยถาม “ลูกค้ารับเป็นเครื่องดื่มอะไรแก้กระหายดีค่ะ”
“ขอแค่น้ำเปล่าพอครับ”
“ค่ะ คะ…คุณ!”
ฟลายด์เงยหน้าขึ้นมองลูกค้าแล้วถึงกับผงะ ดวงตาเบิกกว้างทันทีที่เห็นชายตรงหน้า นี่! มันผู้ชายที่เธอเพิ่งเจอเขาตอนไปเที่ยวเมื่อคืนนี้ และเธอยังเผลอนินทาเขาไปเมื่อคืนอีก หัวใจเธอร่วงไปอยู่ที่ตาตุ่ม ไม่ได้! เธอจะต้องรักษาระยะห่างจากเขาให้ได้มากที่สุด
“อ้าว! ผู้หญิงที่ขึ้นไปบนเวทีพร้อมพี่แบงค์เมื่อคืนนี่เอง ไม่นึกว่าจะเป็นเจ้าของร้านน้ำหอม” เสียงดิวเอ่ยแทรกขึ้นพลางเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ “แต่…ที่ผมรู้มาเจ้าของร้านไม่ใช่คนนี้นิครับ”
ฟลายยิ้มให้ดิวเพื่อกลบเกลื่อน “ค่ะ อีกคนไปทำธุระ…ถ้าอยากเจอเจ้าของร้านคนสวย ก็นั่งรอได้นะคะ พวกคุณนั่งรอได้ตามสบายเลย”
“ผมไม่ได้มีเวลามานั่งเฝ้าใครต่อใคร” แบงค์แทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ผมต้องการมาดูน้ำหอม”
“ค่ะ” ฟลายด์ขานรับเสียงอ่อนหวาน ทั้งที่ในใจจะไม่พอใจนัก แต่ก็ต้องเก็บอาการไว้ “คุณลูกค้าอยากได้น้ำหอมยี่ห้ออะไร กลิ่นไหน มีในใจหรือเปล่าคะ”
“อยากได้รุ่นเดียวกับที่สายการบินจาการ์ตาใช้แจกผู้โดยสาร แต่ขอเป็นรุ่นลิมิเต็ด ราคาผมไม่เกี่ยงขอแต่ถูกใจ ผมพร้อมจ่าย”
“เลือกกลิ่นไว้ไหมคะ”
“ไม่ได้เลือก”
“งั้นเดี๋ยวจะให้พนักงานนำมาน้ำหอมมาให้เลือกนะคะ” ฟลายด์ฝืนยิ้มหวานรักษามารยาทในการต้อนรับ ดูแลลูกค้าอย่างมืออาชีพไม่ให้เสียชื่อร้านของพี่เฟิร์น
Latest chapter
ลุงคนนี้คือสามีของหนู บทที่ 14
นานวันเข้าพ่อของฟลายด์ก็เริ่มเห็นถึงความผิดปกติของคนที่อ้างว่าเป็นรุ่นพี่ที่รู้จักกับลูกสาวของตน วันนี้นึกคิดยังไงไม่รู้อยากมาหาลูกสาวที่ห้อง อยากคุยเรื่องชายหนุ่มคนนั้น ด้วยความที่ผู้เป็นพ่อเดินมาเห็นพอดีจึงทำให้รีบเดินไปทางหน้าห้องลูกสาว ในตอนที่ชายหนุ่มกำลังกอดร่างบางอยู่เสียงประตูห้องก็ถูกเคาะขึ้นมาพอดี“ฟลายด์แกเปิดประตูให้พ่อเดี๋ยวนี้เลยนะ” ผู้เป็นพ่อเคาะประตูห้องลูกสาวด้วยความร้อนรนฟลายด์รีบออกไปเปิดประตูเมื่อแบงค์เข้าไปซ่อนตัวในตู้เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว“มีอะไรหรือเปล่าพ่อ” เธอพยายามซ่อนพิรุธเอาไว้ไม่อยากให้พ่อจับได้ ทว่าพ่อก็รีบเดินเข้ามาพร้อมกับค้นหาแบงค์ตามสิ่งที่เห็น“ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันอยู่ไหน” ผู้เป็นพ่อตวาดลั่น จนคนในบ้านต่างตื่นขึ้นมาดูด้วยความตกใจทำให้แบงค์ต้องออกมายอมรับความผิดของตัวเอง ฟลายด์ถึงกับชะงักค้างไปด้วยรู้กับความผิดของตัวเองดี ก่อนที่ทุกคนจะไปรวมกันที่ลานบ้านเพื่อพูดคุยหาลือกัน“คุณ! นับจากวันนี้เป็นต้นไปให้คุณย้ายไปนอนที่บ้านพักคนงาน และทำงานในไร่กับคนงาน ไม่ต้องมาที่บ้านใหญ่ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากผม”ผู้เป็นพ่อที่ได้รู้เรื่องทั้งหมดก็รู้สึกโกรธเป็นอย่างมา
ลุงคนนี้คือสามีของหนู บทที่ 13
ความวัวยังไม่ทันหายความควายก็เข้ามาแทรก เมื่อเธอได้ยินเสียงฝีเท้าหนัก ๆ ขึ้นหน้าห้อง ตึก…ตึก…ตึก…เงาสะท้อนผ่านใต้ช่องประตูหน้าห้อง เท้าที่เธอคุ้นเคยหยุดยืนพิงประตูอยู่หน้าห้อง กำลังแนบใบหูเข้ากับประตูหน้าห้องของเธอ ฟลายด์รีบหันขวับส่งสัญญาณให้แบงค์ ที่ยืนปักหลักอยู่กลางห้องเหมือนไม่คิดจะหลบอีกต่อไป “เงียบ!” เธอรีบกระซิบเสียงเบาก๊อก ก๊อก ก๊อก!“ไอ้ฟลายด์! หลับหรือยัง” เสียงเฟลนด์ดังขึ้นพร้อมกับแรงเคาะประตูหน้าห้องแทบพังฟลายด์รีบวิ่งไปดันชิดประตูเอาไว้ พยายามทำเสียงให้ปกติ “ยัง…มึงมีอะไรหรือเปล่า”“กูได้ยินเสียงเหมือนมีผู้ชายอยู่ในห้องมึง มึงคุยกับใคร” น้ำเสียงเฟลนด์เต็มไปด้วยความกังขา“กูไม่ได้คุยกับใคร แค่…ดูซีรีส์อยู่”ข้างนอกห้องเงียบไปครู่หนึ่ง เหมือนเฟลนด์กำลังชั่งใจว่าจะเชื่อหรือไม่ เธอยืนนิ่ง เหงื่อซึมออกมาตามฝ่ามือ ในหัวมีแต่จะหาที่ซ่อนตัวให้ชายหนุ่มไม่ให้ถูกจับได้ หากพี่ชายขอเข้ามาในห้อง ทุกอย่างจบเห่แน่!“เออ ล็อกประตูดี ๆ ด้วย เข้าใจไหม” สุดท้ายเฟลนด์ก็ทิ้งคำสั้น ๆ ไว้ ก่อนฝีเท้าหนัก ๆ จะค่อย ๆ เดินห่างออกไปทันทีที่เสียงนั้นเลือนหาย ฟลายด์ก็ทรุดตัวลงกับประตู หัวใจ เต้นแ
ลุงคนนี้คือสามีของหนู บทที่ 12(2)
“ฟลายด์ขอสั่งห้ามพี่ไม่ให้บอกเรื่องนั้น” น้ำเสียงจริงจังเอ่ยบอกกลับไปและบังคับให้ชายหนุ่มทำตามที่เธอว่า “พี่กลับไปก่อนเถอะนะ เดี๋ยวฟลายด์จะหาวิธีบอกเรื่องนี้ให้พวกท่านรู้เอง ถ้าพวกท่านรู้ตอนนี้…พวกท่านเอาฟลายด์ตายแน่”“งั้นพี่จะอยู่ที่นี่แลกกับการไม่บอกใครเรื่องที่เรามีอะไรกันแล้ว” เขาพูดบอกอย่างเป็นต่อ สีหน้าไม่ยอมผ่อนปรน“ไม่ได้”แต่เขากลับก้าวเข้ามาใกล้ กระซิบข้างใบหูเธอ “ถ้าฟลายด์ไม่ให้พี่อยู่…พี่จะบอกพวกท่านเอง ว่าพวกเราเป็นสามีภรรยากันใน ทางพฤตินัยแล้ว”“พี่นี่มัน! พูดอะไรออกมาไม่คิดหรือไง ถ้าพ่อแม่ฟลายด์ได้ยินเข้าละก็…”“งั้นก็ให้พี่ที่นี่สิ ง่ายที่สุดแล้ว” แบงค์ยกยิ้มมุมปาก แค่นั้นก็ทำให้หญิงสาวหวาดหวั่น“ถ้าคิดว่าทำได้ก็ตามใจ” เธอว่าจบก็เดินเข้าไปด้านในบ้านด้วยความขัดใจเล็กน้อยพี่ชายก็เดินตามมาดู สีหน้าหงุดหงิดไม่คลาย “ยังอยู่เหรอคุณ! ถ้าไม่ใช่เพราะน้องสาวผมยืนยัน ผมคงเรียกตำรวจมาลากคอคุณออก ไปแล้วนะ”“ผมได้ยินว่าคุณอยากพักอยู่ที่นี่ งั้นเอางี้ไหม ถ้าอยากจะอยู่จริง ๆ ก็ไปอยู่บ้านพักคนงานที่ไร่” เฟลนด์เอ่ยเสนอแนะเสียงเข้ม อีกทั้งยังไม่ไว้ใจชายหนุ่ม ถึงเสนอให้ไปอยู่กับคนงาน จ
ลุงคนนี้คือสามีของหนู บทที่ 12
แบงค์ที่ได้ข้อมูลมาจากหลาย ๆ คนและมีคนที่พามา ก็ทำให้เจอบ้านของฟลายด์จนได้ ทว่าคนที่เขาเจอกลับเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ออกมาเดินอยู่หน้าในจังหวะนี้พอดี ทั้งยังจูงมือมากับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ทำให้เขาเข้าใจว่าผู้ชายคนนั้นคือสามีของฟลายด์และลูกสาว ซึ่งมันเป็นเพียงแค่คำโกหกของหญิงสาวเพียงเท่านั้น แต่แบงค์กลับเชื่อสนิทใจเฟลนด์พาลูกสาวตัวน้อยออกมากำลังจะพาไปร้านค้าใกล้บ้าน พอเห็นชายแปลกหน้าร่างสูงยืนด้อม ๆ มอง ๆ อยู่ตรงหน้าบ้าน สายตาคมกริบจ้องมองมา เขาก็ชะงักทันที“คุณเป็นใคร มาหาใคร?” น้ำเสียงแข็งกร้าวถามขึ้นทันที“ผมมาหา…” แบงค์กำลังจะเอ่ยชื่อของฟลายด์ออกมา แต่ยังไม่ทันจบประโยค“คุณจะมาใครก็ช่างเถอะ ที่นี่ไม่มีคนที่คุณตามหาหรอก และก็อย่ามาแอบอ้างนะ! ว่ารู้จักคนในบ้าน”ลูกสาวตัวน้อยที่เล่นซ่อนอยู่ข้างหลังเกาะชายเสื้อพ่อเอาไว้แน่น โผล่มาแค่เพียงใบหน้าแอบมองชายที่ยืนอยู่หน้าบ้าน ดวงตากลมใสเต็มไปด้วยความงุนงงกระนั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหาผู้ชายกับเด็กคนนั้น “แม่” เด็กน้อยรีบวิ่งเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้น“พี่! เกิดอะไรขึ้น!” หมวยเห็นสามียืนคุยกับใครก็ไม่รู้ตั้งนาน สีหน้าเคร่งขรึม เธอจะรีบวิ่ง
ลุงคนนี้คือสามีของหนู บทที่ 11
ฟลายด์ที่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าด้วยร่างกายปวดเมื่อยขบตามตัว ทว่าเธอยังคงหลับตาด้วยอาการมึนหัวจนต้องใช้มือจับที่ศีรษะของตัวเอง ก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างสะลึมสะลือพลางหันมองรอบด้านในห้องที่เธอรู้สึกไม่คุ้นเคยเอาเสียเลยเธอที่รู้สึกเหมือนว่าตัวเองไม่ได้สวมใส่อะไรก็ค่อยๆ ยกผ้าห่มขึ้นเปิดดูเพื่อความแน่ใจว่ามันเกิดกับเธอบ้าง ในใจของเธอมีแต่คำว่าฉิบหายแล้ว เพราะถ้าคนในครอบครัวรู้คงได้กลายเป็นเรื่องใหญ่แน่นอน“นี่ฉันอยู่ที่ไหนกันเนี่ย?”เธอพึมพำกับตัวเองเบา ๆ จากนั้นภาพความทรงจำในหัวก็แล่นเข้ามา ความทรงจำเมื่อคืนตัดขาดไปบางช่วง มีเพียงภาพเลือนรางของแก้วเครื่องดื่ม สายตาคมคู่นั้น และรอยยิ้มที่ทำให้หัวใจเธอแกว่งไปทั้งที่ไม่อยากยอมรับ เธอบดจูบเขาอย่างเร่าร้อน จนเธอถึงกับชะงักค้างไปเล็กน้อยก่อนจะหันหน้าไปมองด้านข้างที่จู่ ๆ ก็มีมือมาพลาดบริเวณช่วงหน้าท้องของตัวเอง ทว่าเธอก็ถึงกับชะงักข้างไปเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าคนที่นอนอยู่ข้างกันคือแบงค์ฟลายด์ถึงกับรีบตั้งสติพร้อมกับยกมือของอีกฝ่ายออกห่างจากตัวเบา ๆ ด้วยกลัวว่าอีกฝ่ายจะตื่นขึ้นมาเสียก่อน เธอผล็อยตัวลงจากเตียงพร้อมกับหอบหิ้วเสื้อผ้าหายเข้าไปในห้
ลุงคนนี้คือสามีของหนู บทที่ 10(2)
เธอมองตาเขาปริบ ๆ ไม่รู้ว่าสถานการณ์ในตอนนี้มันควรจะเป็นไปในทางไหน เธอไม่กล้าตอบรับหรือปฏิเสธเขาชายหนุ่มประคองใบหน้าหญิงสาวเมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้ปฏิเสธหรือขัดขืนเขา ริมฝีปากของเขาแตะลงบนปากนุ่มอย่างนุ่มนวล ฟลายด์ร่างกายแข็งทื่อ ยืนหลับตาปี๋หัวใจเต้นระส่ำด้วยความตกใจ ริมฝีปากของเขาแนบสนิทอยู่กับกลีบปากนุ่ม ปลายลิ้นอันเร่าร้อนสอดผ่านริมฝีปากเธอเข้าไปพันเกี่ยวลิ้นเธออย่างช่ำชองด้วยสัญชาตญาณเธอแนบชิดตัวเขาอย่างไม่รู้ตัว ริมฝีปากร้อนผ่าวของแบงค์กำลังหลอมละลายปากนุ่มของเธอจนเปียกชุ่มภายใต้การควบคุมของเขา เธอแทบขาดอากาศหายใจ เมื่อแบงค์บดคลึงริมฝีปากของเธออย่างหนักหน่วงมากยิ่งขึ้น หัวใจของเธอหวาดหวั่น แต่ร่างกายกลับแอ่นบดเบียดเข้าหาอ้อมกอดอบอุ่นของชายหนุ่ม“พี่ขอมากกว่านี้ได้ไหม”ชายหนุ่มถอนริมฝีปากออกน้ำเสียงทุ้มที่ถามออกมาแฝงความเซ็กซี่ ราวกับกำลังโลมเลียเรือนกายของเธอแทนปลายนิ้ว จนฟลายด์ขนลุก ใบหน้าเนียนละเอียดถูกเชยให้เงยหน้าขึ้นสบตากับเขาเธอพยักหน้าตอบรับ สอดแขนโอบกอดรอบคอชายหนุ่ม จูบตอบกลับเขา นิ้วเรียวยาวแข็งแรงสอดแทรกเข้าไปประคองท้ายทอยเอาไว้แน่น บดคลึงริมฝีปากบางอย่างเร่าร้อน ก่อนจ
You may also like
เมื่อรักต้องลับ ( 18+)
หญิงเพียว36.2K viewsรวมเรื่องสั้นเสียวๆจบในตอน เล่ม1
เหมือนแพ39.4K viewsภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก
ซ่งจิ้น48.9K viewsดวงใจอันธพาล NC25+
ฅนบนดอย52.9K viewsMemories of the night ❤️ ดวงใจภูบดินทร์
Me'JinJIn2.8K viewsCAN I? รักได้ไหม หนูไม่ดื้อ NC20+
Beefy Cat51 viewsโซ่รักมัดใจยัยน้ำชา
มุ้ยดอกจิก39 viewsรวมเรื่องสั้น สุดเร้าใจ (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น21.7K views
