Share

บทที่ 111

Author: ทองประกาย
ลูกค้าที่ยืนดูเรื่องสนุกอยู่ที่ประตูพูดว่า "ใช่แล้ว พวกเรากินที่หอเยว่ฟางมาตั้งหลายครั้ง ไม่เคยเห็นเด็กรับใช้คนไหนผิวสีทองแดงเลย คุณหนู แม้แต่จะโกหกก็ยังโกหกไม่เนียนเลย"

เมิ่งชิงขบริมฝีปากแน่น ทั้งอายทั้งโกรธ ตวาดว่า "ข้าผู้เป็นหลานสาวแท้ๆ ของแม่ทัพเจิ้นหยวน จะมาโกหกเพื่อเงินแค่พันกว่าตำลึงได้อย่างไร?"

ได้ยินเมิ่งชิงอ้างชื่อตระกูล เจียงซุ่ยฮวนที่นั่งมองลงมาจากหน้าต่างชั้นสองหัวเราะเยาะ แม่ทัพเจิ้นหยวนอายุปูนนี้แล้ว ยังต้องมาถูกหลานสาวทำให้อับอาย ช่างน่าอดสูเสียจริง

พอได้ยินเช่นนั้น ผู้คนบนถนนก็ยิ่งวิพากษ์วิจารณ์กันใหญ่ เยาะเย้ยว่าเมิ่งชิงเป็นถึงหลานสาวแม่ทัพเจิ้นหยวน กินเลี้ยงไม่จ่ายเงินก็แล้วไป ยังโกหกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดูท่าแม่ทัพเจิ้นหยวนจะเก่งแต่รบ แต่การอบรมลูกหลานกลับไม่ได้เรื่อง

เถ้าแก่มองเมิ่งชิงตั้งแต่หัวจรดเท้า จู่ๆ ก็ชี้หน้าเมิ่งชิงพูด "ข้าจำได้แล้ว พวกเจ้านี่แหละที่มากินที่ร้านเราบ่อยๆ ทุกครั้งสั่งอาหารมากมายแต่กินแค่นิดเดียว แล้วให้คุณหนูที่มีปานบนหน้าเป็นคนจ่ายเงิน"

เขาพูดอย่างดูถูก "น่าแปลกละที่พวกเจ้าหนีไม่จ่ายเงิน ที่แท้ก็เพราะวันนี้คุณหนูคนนั้นไม่ได้มา หลานสาวแม
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 776

    ขณะเดียวกันนั้นเอง ยวี่เจี่ยกวงก็มองเห็นรถม้าเขายืนมือไพล่หลัง แสร้งตั้งกายให้ตรงแน่ว ทำท่าทีเสมือนเป็นสุภาพชนผู้แสนเรียบร้อย ทว่าดวงตากลับฟ้องสิ่งที่อยู่ในใจเขายวี่จี๋มองไม่เห็นเขา จึงก้าวลงจากรถม้า ตรงไปเคาะประตูไป๋หลีเหลือบตามอง ก่อนเปิดม่านถามขึ้นว่า “นี่ เจ้ามายืนทำอะไรอยู่ที่นี่หรือ”ยวี่เจี่ยกวงยิ้มเจื่อน เอ่ยด้วยท่าทีถ่อมตนว่า “ข้าบังเอิญเดินผ่าน เห็นจันทราเพิ่งโผล่พ้นขอบฟ้า จึงหยุดยืนชื่นชมอยู่ครู่หนึ่ง”เขาเห็นว่าตนเองแสดงออกได้ดี ไม่ถ่อมตนเกินควร มิทะนงตนเกินงาม เหตุผลที่ยกมาก็ฟังขึ้นไม่น้อยแต่ใครจะรู้ว่าไป๋หลีกลับกลอกตาแล้วว่า “เจ้าสติไม่ดีหรือไร อยากชมจันทร์ก็ไปบนเขาสิ มายืนใต้ต้นหลิวหน้าบ้านผู้อื่นจะชมอะไรได้!”“อีกอย่าง ขนมที่เจ้าซื้อมาเมื่อเช้า มีสิ่งสกปรกปนอยู่! โชคยังดีที่คุณหนูของข้าไม่ได้ลิ้มรสเข้า ไม่เช่นนั้นข้าคงไม่จบง่ายๆ กับเจ้าแน่!”ไป๋หลีปาแผ่นกระดาษที่ขยำเป็นก้อนสองใบออกไป แล้วขว้างขนมตามออกมา ตกกระแทกใส่ยวี่เจี่ยกวงพอดิบพอดียวี่เจี่ยกวงก้มหน้าลง ก็เห็นบทกวีรักสองบรรทัดบนกระดาษ ใบหน้าแดงก่ำด้วยความกระดากอาย“ยังจะเขียนว่าสาวงามแสนดีเอย เจ้าเป็น

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 775

    เจียงซุ่ยฮวนหลับตาพักสายตา เอ่ยวาจาว่า “ไม่ต้องไปใส่ใจเขา”วันขึ้นปีใหม่ไม่ได้เปิดร้านมาหลายวัน วันนี้ร้านหรงเยว่เก๋อแน่นขนัดด้วยผู้คน เจียงซุ่ยฮวนขึ้นไปบำรุงผิวให้ลูกค้าบนชั้นสอง ส่วนองครักษ์ทั้งสี่ช่วยกันจำหน่ายเครื่องบำรุงผิวอยู่ที่ชั้นล่าง แม้กระนั้นก็ยังมิอาจรับมือไหวยามเที่ยง เจียงซุ่ยฮวนนั่งพักที่ชั้นล่าง แลเห็นจางรั่วรั่วชะโงกหน้าอยู่หน้าประตู จะเข้ามาก็ลังเลไม่กล้า“รั่วรั่ว”เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยเรียก นางจึงค่อยก้าวเข้ามา เอ่ยด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด “ซุ่ยฮวน ข้าต้องขออภัย”“เหตุใดจึงต้องเอ่ยคำขอโทษ”“เจ้าช่วยข้าจากสุสานร้าง แต่เมื่อเจ้าพุ่งเข้ากองเพลิง ข้ากลับมิได้ติดตามไป แต่กลับบ้านเสียแทน”จางรั่วรั่วทอดถอนใจ “แต่เล็กจนโต ข้าปรารถนาจะเป็นวีรสตรี แต่คราวนี้ข้าช่างทำไม่ถูกต้องนัก!”เจียงซุ่ยฮวนยืดหลังตรง เอ่ยถาม “เรื่องนี้ เจ้าได้บอกผู้ใดแล้วหรือไม่”“ยังมิได้บอกผู้ใดเลย แม้แต่ท่านพ่อท่านแม่ก็ไม่รู้” จางรั่วรั่วพึมพำ “หากพวกท่านล่วงรู้ คงกักขังข้าไม่ให้ก้าวเท้าออกจากเรือนอีกแน่”เจียงซุ่ยฮวนสบตานาง “รั่วรั่ว วันนั้นเจ้ามองผิด ผู้ที่ฝ่ากองเพลิงไป มิใช่ข้า”“หา” นางเกาศีรษ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 774

    ยวี่จี๋กับจางอวิ๋นพยักหน้ารับคำอย่างต่อเนื่อง “พวกข้าเข้าใจแล้วขอรับ”“หากเขายังกล้าก่อเรื่องอีก ข้าจะเป็นคนจับตัวเขาไปส่งที่ทางการด้วยตนเอง!” ยวี่จี๋กล่าวด้วยน้ำเสียงแน่วแน่“ฟ้ามืดแล้ว พวกเจ้าออกไปก่อนเถิด” เจียงซุ่ยฮวนลุกขึ้นยืน “ข้าจะไปกินข้าวเย็นแล้ว”จางอวิ๋นพับแขนเสื้อขึ้น “คุณหนูอยากกินอะไรหรือเจ้าคะ ข้าจะไปจัดทำให้”“ไว้พรุ่งนี้เถิด วันนี้หงหลัวคงทำกับข้าวเสร็จแล้ว” เจียงซุ่ยฮวนกล่าวพลางเดินออกไปอย่างไม่ใส่ใจ “ฝีมือของนางก็ใช่ย่อยอยู่”……ค่ำคืนล่วงผ่าน เจียงซุ่ยฮวนลุกขึ้นล้างหน้าแต่งกายแต่เช้าตรู่ วันนี้ร้านหรงเยว่เก๋อกลับมาเปิดกิจการอีกครั้ง จำต้องไปถึงก่อนเวลานางขึ้นรถม้าออกจากจวน แต่พลันได้ยินเสียงยวี่เจี่ยกวงดังมาจากภายนอก “ท่านพ่อ!”ยวี่จี๋หยุดรถม้า ถามเสียงดัง "เจ้ามาทำอะไรที่นี่""ข้าผ่านมาทางนี้ตอนจะไปหาเพื่อน เลยซื้อขนมติดไม้ติดมือมาฝากท่านบ้าง"ยวี่เจี่ยกวงยัดของใส่มือพ่อ พลางถามว่า "ท่านพ่อ จะไปที่ใดแต่เช้าหรือ""ข้ากำลังไปส่งคุณหนูที่ร้าน" ยวี่จี๋ตอบยวี่เจี่ยกวงพยักหน้า ชี้ไปที่ขนมในอ้อมแขนพ่อ "ข้าซื้อมาหลายอย่าง ท่านลองชิมดูบ้าง แบ่งให้คุณหนูชิมด้วย

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 773

    เมื่อเห็นว่านางเชื่อฟังถึงเพียงนี้ จึงพลันพูดไม่ออก รู้สึกราวกับตนเป็นผู้แยกคู่รักให้ต้องพรากจากกัน“หยิ่งเถา เจ้าเป็นคนที่ข้านำออกมาจากจวนโหว ตอนนั้นเร่งรีบจนมิทันนำสัญญาค้าทาสของเจ้าติดมือมา”“หากเจ้ามีผู้ที่เจ้ารักอยู่ในใจ ก็ไปได้เลย ข้ามิขัดขวาง”หยิ่งเถารีบทรุดกายคุกเข่าลง สีหน้าซีดเผือด น้ำเสียงแฝงสะอื้น “คุณหนู ข้าผิดไปแล้ว เดิมทีเพียงเห็นว่าเขาสุภาพอ่อนน้อม จึงรู้สึกดีเท่านั้น”“ข้าจะไม่คิดถึงเขาอีกแล้ว ขอร้องคุณหนูได้โปรดอย่าไล่ข้าไปเลย!”เจียงซุ่ยฮวนประคองนางลุกขึ้น กล่าวเสียงอ่อนโยน “ข้ามิได้คิดจะไล่เจ้าไป เพียงแต่หวั่นใจว่าเจ้ามองคนไม่ทะลุปรุโปร่ง”“หากเจ้าได้แต่งกับชายดีมีคุณธรรม ข้าจะเป็นผู้จัดงานแต่งให้เจ้าด้วยตนเอง”หยิ่งเถาพยักหน้าไปพลางร่ำไห้ “คุณหนู ข้ารู้แล้วเจ้าค่ะ”เจียงซุ่ยฮวนบีบสันจมูกเบา ๆ เอ่ยว่า “พวกเจ้าออกไปก่อน รอให้ยวี่จี๋กับจางอวิ๋นกลับมาแล้วให้พวกเขามาหาข้า”“เจ้าค่ะ” สองสาวใช้โค้งกายคารวะเล็กน้อย ก่อนถอยออกไปเจียงซุ่ยฮวนพลิกอ่านตำราต่อไป กระทั่งยามฟ้าสีหม่น เสียงยวี่จี๋ดังขึ้นหน้าประตู “คุณหนู พวกเรากลับมาแล้วขอรับ”“เข้ามาเถิด” เจียงซุ่ยฮวน

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 772

    หยิ่งเถาชะงักงัน ความเขินอายที่เคยมีเปลี่ยนเป็นความสงสัยไม่กระจ่างชัดในดวงใจหงหลัวอ้าปากเล็กน้อย จ้องมองหยิ่งเถาหนึ่งที แล้วหันไปมองเจียงซุ่ยฮวนด้วยความสงสัยว่า “เหตุใดยวี่เจี่ยกวงจึงไม่เหมาะหรือ”เจียงซุ่ยฮวนเช็ดคราบน้ำบนปกหนังสือให้แห้ง ดึงหนังสือวางราบบนโต๊ะนิ่งงันอยู่นาน จากนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงสุขุมว่า “เพราะเขาเคยเป็นนักพนันมาก่อน”“แต่ว่าในบัดนี้เขาได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว คุณหนูก็ได้เห็นด้วยตา บัดนี้เขากลายเป็นบัณฑิตผู้มีความรู้ มีวาจาอ่อนหวาน”หงหลัวใช้สองมือประคองโต๊ะ ยืนปลายเท้ากล่าวว่า “คราแรกที่คุณหนูเดินกลับเรือนมาแล้ว เขายังกล่าวว่าจะรอสอบราชการให้ได้ชื่อเสียง แล้วจะพาลุงยวี่จี๋กับป้าจางอวิ๋นกลับไปพักผ่อน แสดงถึงความกตัญญูอย่างงดงามนัก”นี่เป็นสิ่งที่ทำให้หยิ่งเถาเริ่มรู้สึกหวั่นไหว หงหลัวไม่ประสงค์ให้ผิดหวัง จึงใช้ปัญญาสรรเสริญยวี่เจี่ยกวง “มีคำกล่าวหนึ่ง ทำนองว่า ‘ผู้หลงผิดกลับตัว สิบปีก็ไม่สาย’ ใช่หรือไม่”“……”เจียงซุ่ยฮวนแก้ไขว่า “คำกล่าวที่ถูกต้องคือ ‘ผู้หลงผิดกลับตัว นั้นมีค่ามากกว่าทองคำ’”หงหลัวพยักหน้าแน่น “ใช่ ๆ เจ้าค่ะ! ยวี่เจี่ยกวงเคยเป็นนักพนัน แต่บัดนี้

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 771

    เจียงซุ่ยฮวนปรายตามองยวี่เจี่ยกวงขึ้นๆ ลงๆ คราหนึ่ง ไม่เอ่ยสิ่งใด จากนั้นก็หันหลังกลับเข้าห้องไปยวี่เจี่ยกวงจ้องมองแผ่นหลังของเจียงซุ่ยฮวน แววตาพลันฉายประกายเฉียบคมวูบหนึ่งยามที่ยวี่จี๋ต้อนม้าเข้าโรงม้า จางอวิ๋นก็เดินเข้าห้อง ควักตั๋วเงินยื่นให้ยวี่เจี่ยกวง “การสอบราชการนั้นเหน็ดเหนื่อย เจ้าจงเก็บเงินนี้ไว้ซื้อของกินบำรุงร่างกายบ้างเถิด”ยวี่เจี่ยกวงเบิกตาถามอย่างตกใจ “มากถึงเพียงนี้เชียวหรือ ท่านแม่ ท่านไปนำเงินมากมายถึงเพียงนี้มาจากที่ใด”“คุณหนูเป็นผู้มอบให้ พวกเรามิได้มีเหตุจะใช้ พอดีเจ้ากลับมา ก็จงเก็บไว้เถิด”ยวี่เจี่ยกวงจ้องตั๋วเงินอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “ท่านแม่ เงินนี้เป็นเงินเลี้ยงชีพยามชราของท่านกับท่านพ่อ ข้ารับไว้ไม่ได้”จางอวิ๋นรู้สึกทั้งตกใจทั้งตื้นตัน แต่แรกนั้น หากเป็นยวี่เจี่ยกวงคนก่อน ป่านนี้คงแย่งตั๋วเงินไปแล้วนางยัดตั๋วเงินใส่มือลูกชาย “ลูกเอ๋ย รับไว้เถิด แม่กับพ่อของเจ้าใช้ไม่หมดดอก”ทั้งสองเกี่ยงกันอยู่ครู่หนึ่ง แต่ยวี่เจี่ยกวงยังคงปฏิเสธหัวชนฝา “ท่านแม่ ข้ามิอาจรับไว้ได้จริงๆ”“ตลอดสองสามเดือนมานี้ ข้าได้ตระหนักถึงหลายสิ่ง ท่านทั้งส

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status