62

พระชายาเอกหนิงอ๋องฆ่าคนแล้ว

          "มิได้ข้ามิต้องการคำขอโทษ" ทุกคนต่างมองเมิ่งอีอียกมือขึ้นหมายจะฟาดมู่เซียน แต่ทว่ามือของถังลีรับมือกับเมิ่งอีอีได้ทัน

"มันจะมากไปแล้ว พวกเจ้าแค่คุณหนูในห้องหอกล้าใช้กำลังต่อหน้าข้าที่เป็นชายาเอกหนิงอ๋อง กับทั้งชายาเอกรัชทายาทบิดาของเจ้าไม่สั่งสอนรึหากคนขอโทษแล้วจงให้อภัย" ถังลีรีบปล่อยมือของเมิ่งอีอีทันที

"เจ้าอย่าคิดนะว่าเป็นชายาเอกรัชทายาทหรือท่านอ๋องจะรังแกคุณหนูอย่างข้าได้" ว่าแล้วเมิ่งอีอีก็สาวเท้าออกจากศาลาไปพร้อมกับน้องสาวลูกอนุอย่างเมิ่งอ้าย

"พี่หญิง" เมิ่งเซียนกลัวจะนำความเดือดร้อนมาให้พี่สาว

"ไม่เป็นไรแล้ว" 

"ขอบคุณน้องสะใภ้มาก" มู่หรงหันมาพูดกับถังลี คุณหนูทุกคนต่างแยกย้ายออกไปเมื่อสถานการณ์คลี่คลายแล้ว

ถังลีพลันค้นหาปิ่นมุกของนางในสาบเสื้อหายไปได้อย่างไรหรือว่าตอนที่นางกำนัลเดินชนนางเมื่อมาที่อุทยาน

"พี่สะใภ้ปิ่นมุกของข้าหายไป" ทั้งสองต่างมองถังลีด้วยความเป็นห่วง หากปิ่นมุกของถังลีโดนคนเก็บได้แล้วคิดว่าถังลีทิ้งของพระราชทานของสวีไทเฮา ถังลีอาจมิโทษโดนโบยได้

"พวกเราช่วยกันหารึไม่พี่หญิง" มู่เซียนเสนอความคิด ทั้งสามคนจึงเดินไปทางที่เดินมาเมื่อครู่...

"แย่แล้วคุณหนูใหญ่เมิ่งอีอีโดนฆ่าแล้ว" เสียงตะโกนดังขึ้น

ทุกคนต่างมองศพของเมิ่งอีอี เมิ่งอ้ายนั่งเสียใจร้องไห้ กอดศพพี่สาวไว้ ในตอนนั้นเมิ่งอ้ายเดินตามหลังพี่สาวมาก็จริง นางก็เดินไปห้องเวจพร้อมกับสาวใช้ของนางแล้ว

"ผู้ใดกันทำร้ายพี่หญิงของข้า" เมิ่งอ้ายตะโกนออกไป

"ปิ่นนั่นเหมือนกับปิ่นของพระชายาเอกหนิงอ๋อง ที่สวีไทเฮามอบให้เลยนะ" คุณหนูและเหล่าฮูหยินต่างมองปิ่นและยังต้องตกตะลึง 

"หรือว่าชายาเอกหนิงอ๋องสังหารคุณหนูใหญ่เมิ่ง"

"ในศาลาข้าเห็นคุณหนูใหญ่เมิ่งยกมือจะตบหน้ามู่เซียน แต่ชายาเอกหนิงอ๋องรับมือไว้เสียก่อนมีความเป็นไปได้รึไม่ว่านางจะฆ่าเมิ่งอีอี" ทุกคนต่างสันนิฐานไปต่าง ๆ นา ๆ

"กินข้าวกินส่งเดชได้ จะมาพูดจาส่งเดชได้เช่นไร" ชายาเอกรัชทายาทเดินมาพร้อมชายาเอกหนิงอ๋อง อีกทั้งมู่เซียนก็เดินตามมาด้วย

"หลักฐานก็เห็นอยู่ชัด ๆ เป็นปิ่นมุกที่ท่านยายพระราชทานให้ชายาเอกหนิงอ๋องปักที่คอของคุณหนูใหญ่เมิ่ง" เป็นฮวาหรงที่เดินมาพร้อมกับสาวใช้ ทุกคนต่างเชื่อคำพูดฮวาหรงมากกว่าชายาเอกรัชทายาท

"ปิ่นของชายาเอกหนิงอ๋องจริง ๆ หลักฐานขนาดนั้นยังจะปฏิเสธอีก" จ้าวเฟยพลันมองถังลี

"น้องหญิงของข้าเหตุใดเจ้าใจร้ายกับเด็กสาวเช่นนั้นเล่า" ถังเหมยเล่นละคร

"ทุกคนต่างกล่าวหาว่าข้าเป็นคนฆ่าคุณหนูใหญ่เมิ่ง เพียงคิดว่ามีปิ่นมุก ไม่แน่ว่าปิ่นนั้นสวีไทเฮาอาจจะมีสองอันหรือมากกว่านั้นแล้วมอบให้ผู้ใดก็ได้" เหล่าคุณหนูและฮูหยินพลันมองเป็นถังลี คำพูดของถังลีก็น่าเชื่อถือเหมือนกัน

"เกิดอะไรขึ้น" เหล่ารัชทายาทและท่านอ๋องทุกคนต่างมาที่อุทยานหลวง หนิงอ๋องเข็นรถมาหาชายารักของเขา คังอ๋องมองไปที่ถังเหมยบอกว่าอย่าได้ก่อความวุ่นวาย

"รัชทายาทชายาเอกหนิงอ๋องแทงคุณหนูใหญ่เมิ่งตายเจ้าค่ะ" ฮวาหรงพลันเอ่ยขึ้น รัชทายาทมองไปที่ปิ่นมุก

"ปิ่นมุกนี้สวีไทเฮาเป็นคนมอบให้ชายาเอกหนิงอ๋องกับมือนะเจ้าคะ หากมิใช่นางจะเป็นผู้ใด" 

"เท่าที่ข้าทราบปิ่นมุกนี้มิได้มีเพียงชายาเอกรัชทายาท คุณหนูฮวาหรงก็ได้รับจากสวีไทเฮาด้วยมิใช่รึ" ทุกคนต่างตกใจในสิ่งที่รัชทายาทเอ่ยขึ้น 

"เพื่อพิสูจน์ความจริง ข้าจะให้คนนำปิ่นของข้ามาให้ท่านเจ้าค่ะ" คุณหนูฮวาหรงหันไปบอกสาวใช้ทันที

"ชายาเอกหนิงอ๋องปิ่นของเจ้าเล่า" ทุกคนต่างหันไปมองถังลี ถังเหมยกำลังรอชมความพินาศของน้องสาวอยู่

"นี่คือปิ่นของข้า" ถังลีล้วงจากสาบเสื้อใบหน้าเปื้อนยิ้ม ฮวาหรงตกใจอย่างมากไม่คิดว่าจะเป็นเช่นนี้ 

ถังลีสบตากับหนิงอ๋อง ก่อนหน้านั้นหนิงอ๋องได้ให้องครักษ์เงาตามนางอย่างลับ ๆ เกรงว่าในวังหลวงจะมีแผนร้ายตกหลุมพรางของผู้อื่น แล้วก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ 

นางกำนัลที่ชนถังลีเป็นคนของสวีไทเฮา องครักษ์เงารีบนำปิ่นมาคืนให้ถังลีทันทีเกรงว่าจะเกิดเหตุร้ายเพราะปิ่น

ทุกคนต่างเชื่อแล้วว่าถังลีเป็นผู้บริสุทธิ์ ฮวาหรงตกใจไม่น้อยเป็นไปได้อย่างไร

"ของคุณหนูฮวาหรงเล่า" สายตาเปลี่ยนทิศทางมองไปที่ฮวาหรง 

"เรียนคุณหนูปิ่นของท่านโดนขโมยไปเจ้าค่ะ บ่าวหาที่ตำหนักไทเฮาแล้วไม่เจอ" สาวใช้คนนั้นเอ่ยขึ้นต่อหน้าทุกคน

ฮวาหรงพลันยิ้มเย็น "เป็นเช่นนี้เอง เมิ่งอ้ายเจ้าขโมยปิ่นของข้าไปแล้วจะใส่ความข้าอย่างนั้นรึ" ฮวาหรงชี้ไปทางเมิ่งอ้าย

เมิ่งอ้ายไม่คิดว่าเรื่องราวมันเป็นเช่นนั้น นางกับฮวาหรงสนิทกันอย่างมาก 

"คุณหนูสกุลเมิ่งสนิทกับคุณหนูฮวาหรงอย่างมากเคยไปมาหาสู่กันที่จวนเป็นประจำนี่นา" คุณหนูนางหนึ่งเอ่ยขึ้นทำให้ผู้คนคิดตาม สายตามองเมิ่งอ้ายอย่างรังเกียจ