แต่งชายารองสองคน
ทั้งสามคนแต่งกายเรียบร้อยแล่วนั่งคุกเข่าในห้องทรงอักษร ฉินตี้อยากจะตบคังอ๋องยิ่งนัก เหตุใดเป็นคนสารเลวเช่นนี้
เปยหานอยากจะเอามีดแทงคังอ๋องให้ตาย ถังเหมยเป็นลมถูกหามกลับจวนไปก่อนหน้านี้แล้ว ในห้องมีเพียง สวีไทเฮา เปยหาน เต๋อเฟย ฉินตี้ ที่กำลังพิพากษาทั้งสามคนอยู่
ฮวาหรงไม่คิดว่าเรื่องราวจะเป็นเช่นนี้พอฮวาหรงเข้ามาในเรือนรับรองคังอ๋องก็จุมพิตนางอย่างเร่าร้อน แน่นอนว่าในห้องมีกำยานจุดอยู่บัดนี้นางให้เสี่ยวเมาจัดการนำไปทิ้งแล้ว แต่ที่น่าแปลกคือนังเปยหรันมาได้อย่างไร
เปยหรันนั้นใช้กำปั้นทุบท้ายทอยของฮวาหรงจนสลบไป จากนั้นนางก็บรรเลงเพลงรักกับคังอ๋องต่อ
เหตุใดทุกอย่างจึงเป็นเช่นนี้ นางอยากได้หนิงอ๋องมิใช่คังอ๋องสองสตรีต่างคิดเช่นเดียวกัน
คนที่เจ็บใจที่สุดเห็นจะเป็นคังอ๋องเสียมากกว่าเขาคิดไม่ถึงเลยว่า ถังลีจะทำกับเขาเช่นนี้ เหตุใดนางต้องทำร้ายเขาด้วย
"เสด็จพี่ข้าไม่รู้เรื่องจริง ๆ" เปยหรันเสียใจอย่างมาก
ฉินตี้มองทั้งสามคนในเมื่อเป็นเช่นนี้ "เปยหรันเป็นชายารองคังอ๋อง ส่วนฮวาหรงเป็นอนุของคังอ๋องแล้วกัน" ฉินตี้คิดดีแล้วในเมื่อพวกเขาชอบพอกันเขาก็จะสงเคราะห์ให้เสียหน่อยแล้วกัน
"ฝ่าบาทข้ามิเห็นด้วย" หลานสาวของนางเลี้ยงมากับมือจะให้เป็นอนุของคังอ๋องได้อย่างไร สวีไทเฮามิยอม
"เสด็จแม่หลานรักของท่านทำผิดประเพณี เราปราณีแค่ไหนแล้วไม่ลงโทษนาง อีกทั้งให้นางเป็นอนุคังอ๋องถือว่าเราเมตตาสุด ๆ" ฉินตี้เห็นแก่สวีไทเฮาทรงเลี้ยงเขามาแม้จะมิใช่มารดาแท้ ๆ ก็ตามสวีไทเฮาจิกฝ่ามือจนเลือดออก
"ขอบพระทัยฝ่าบาทเพคะ"
"ส่วนองค์หญิงนั้นเราเห็นแก่หน้าองค์ชายเปยหานให้นางเป็นชายารองคังอ๋องแล้วกัน อีกทั้งจัดงานแต่งให้เร็วที่สุด คังอ๋องทำตัวผิดประเพณีหักเบี้ยหนึ่งปี เอาล่ะเราเหนื่อยแล้วพวกเจ้ากลับไปเถอะ"
“ขอบพระทัยเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ" คังอ๋องจำใจยอมรับความจริง ในห้องมีกำยานแสดงว่าไม่ฮวาหรงก็เปยหรันที่เป็นคนวางแผนนี้
เปยหรันได้แต่ขอบพระทัย นางเสียใจมากที่ทำเช่นนี้เปยหานรีบประคองนางกลับตำรับฟูหวงที่นางกำนัลจัดไว้รับรอง
"คุกเข่าลง"
สวีไทเฮาพาหลานสาวเข้ามาตำหนักสั่งให้บ่าวปิดประตู อีกทั้งลงโทษโบยเสี่ยวเมา ฮวาหรงมองท่านยาย นางไม่เคยเห็นท่านยายโกรธนางเช่นนี้มาก่อนจริง ๆ
"ท่านยาย" ฮวาหรงมองท่านยายบัดนี้แววตาของท่านยายไร้ความรักให้นางเสียจริง
ฮวาหรงรู้ตัวดีว่าทำผิดแล้ว ที่คิดจะเล่นงานหนิงอ๋องแต่โดนเขาเล่นงานกลับแพ้อย่างราบคาบ
"เจ้าทำให้ข้าผิดหวังมาก ข้ากำลังคิดหาวิธีที่ดีให้เจ้าแต่งกับหนิงอ๋อง เหตุใดถึงเป็นคังอ๋องไปได้"
"ข้าจะจับหนิงอ๋องแต่ทว่าเหดุใดถึงเป็นคังอ๋องไปได้เจ้าค่ะ" ฮวาหรงเสียใจอย่างหนัก สวีไทเฮาสาวเดินออกมานอกตำหนักพบกับเมิ่งฉี นางกอดเขาไว้...
ในวังกำลังเต็มไปด้วยความทุกข์ใจจวนหนิงอ๋องช่างมีความสุขนัก
ถังลีทำหม้อไฟรอบดึกให้รัชทายาทกับชายารัชทายาทยังไม่กลับจวนแต่ทว่ามาที่จวนหนิงอ๋อง หนิงอ๋องกับถังลีเล่าเรื่องทุกอย่างให้รัชทายาทฟัง
ในตอนที่เขาโดนสุราหกใส่นั้น เขาเร่งออกมาจากงานเลี้ยงแล้วเข้าไปในตำหนักรับรอง ส่วนถังลีนั้นก็เดินตามมาติด ๆ นางให้นางกำนัลคนหนึ่งนำกระดาษไปมอบให้คังอ๋อง ถังลีปีนหน้าต่างตำหนักรับรอง นางกินยาด้านยาปลุกกำหนัดกับหนิงอ๋อง
เค่อจ้าวกับองครักษ์อีกคนลากตัวคังอ๋องเข้ามาทางหน้าต่าง เพราะหากมาด้านหน้าฮวาหรงก็จะจับได้ หลังจากนั้นทุกคนก็ออกไปทางหน้าต่าง แต่เรื่องที่สุดจะงงคือเปยหรันเข้ามาในตำหนักได้อย่างไร
"ฮวาหรงจะร้ายเพียงนี้" รัชทายาทกับชายาเอ่ยพร้อมกัน ฮวาหรงอยู่ในวังตั้งแต่เด็ก ความชั่วของสวีไทเฮาซึมเข้าสมองของนางแล้วกระมัง
ถังลีคีบเนื้อย่างส่งกลิ่นหอมไปทั่ว มีทั้งหม้อไปและเนื้อย่างแสนหอม นางนำผงหมักมาจากห้องยา รัชทายาทกับชายากินอย่างอร่อย ชายารัชทายาทอวบอิ่มจริง ๆ อีกสามเดือนคงจะคลอดแล้วกระมัง
เสี่ยวฮวาอิงพลันเดินเข้ามาพร้อมน้ำชา นางพลันมีสีหน้าที่ตื่นเต้นยิ่งนัก นางจะทำเช่นไรดีหากทำไม่สำเร็จท่านป้าได้ตีนางเป็นแน่แท้
ถังลีกับหนิงอ๋องสบตากันสวีไทเฮาให้สาวใช้ลงมือแล้วกระมัง เสี่ยวฮวาอิงเทน้ำชาใส่จอกของหนิงอ๋องเป็นคนแรก
"เสี่ยวฮวาอิงวันนี้ข้าอารมณ์ดี เจ้าดื่มชาจอกนี้แทนข้าเถอะ" รัชทายาทกับชายาถึงกับวางตะเกียบดูท่าทีของหนิงอ๋องที่มีต่อสาวใช้
เสี่ยวฮวาอิงถึงกับมองจอกนั้นด้วยความตื่นเต้นหากนางดื่มเข้าไปเจ้าหนอนนั่นอยู่ในร่างกายของนาง
"บ่าวไม่ดื่มเจ้าค่ะ เป็นท่านป้าให้บ่าวทำเช่นนี้ ท่านอ๋องไว้ชีวิตด้วย" เสี่ยวฮวาอิงโขกศีรษะจนหน้าผากแตก
หนิงอ๋องให้เค่อจ้าวไปตามแม่นมหงมาที่ห้องโถง พอแม่นมหงมาถึงก็ต้องตกใจพบว่าเสี่ยวอิงฮวาทำงานไม่สำเร็จ อีกทั้งจะทำให้แม่นมหงตายไปด้วย
"ท่านอ๋อง"
"คุกเข่าลง" แม่นมหงทำตามอย่างใจสั่น นางผิดที่เป็นสายให้สวีไทเฮา
"เหตุใดถึงทรยศข้า" หนิงอ๋องนึกเสียใจจริง ๆ ที่แม่นมหงคนของเซี่ยกุ้ยเฟยมอบให้กลับทรยศเขา
"บ่าวไม่มีทางเลือกเจ้าค่ะ อภัยให้บ่าวด้วยในปีนั้นบ่าวได้เข้าวังรับใช้เซี่ยกุ้ยเฟย สวีไทเฮาเรียกบ่าวเข้าเฝ้าอย่างลับ ๆ บังคับให้บ่าวทำวางยาท่านอ๋อง หากบ่าวไม่ทำคนสกุลหงอยู่หมู่บ้านชนบทจะตายทั้งหมด อีกทั้งพระนางยังให้บ่าวกินยาพิษ ทุก ๆ หนึ่งเดือนพระนางจะให้บ่าวไปรับยาบรรเทาพิษเจ้าค่ะ"
นี่มันอาวุธอันใดกัน แน่นอนว่านี่คือปืนสั้นที่มาจากห้องวิเศษของถังลี ถังลีมอบปืนสั้นนับพันกระบอกให้แม่ทัพเซี่ยท่านตาของหนิงอ๋องให้ไปรบกับองค์ชายรองตงเปยแล้ว"เจ้า...""ข้าได้มอบให้ท่านแม่ทัพเซี่ยแล้ว เกรงว่าองค์ชายรองตงเปยต้องแพ้กลับไป อีกทั้งยังคงต้องโดนประหาร" สวีไทเฮาอุตส่าห์วางแผนมาหลายปี มาล่มจมเพราะนังแพศยาน้อยนี่"สวีไทเฮาท่านยอมรับความพ่ายแพ้เถอะ พิษในตัวรัชทายาทกับหนิงอ๋องถูกกำจัดหมดแล้ว อีกทั้งหนอนกู่หนิงอ๋องก็ไม่ได้กินเข้าไป แม่นมหงสารภาพหมดแล้ว" ถังลียิ้มอย่างสะใจว่านฮองเฮาตกใจไม่คิดว่านังแก่สารเลวกล้างวางยาพิษรัชทายาท"คนของท่านในจวนรัชทายาทถูกสังหารแล้ว" "เสด็จย่าพิษกู่อยู่ในร่างกายท่าน" หนิงอ๋องยิ้มเย็น"พวกเจ้ามันสมควรตาย" "ไท่ชางหวงโดนวางยาก็เป็นฝีมือท่าน ท่านตาของข้าโชคดีนักที่มิได้ท่านเป็นภรรยา ท่านจึงถูกส่งตัวเป็นสนม" ทุกคนกระจ่างแล้วสวีไทเฮารักนายผู้เฒ่าเซี่ยฝ่ายเดียว นางไม่ได้รักไท่ชางหวง"พวกเจ้าทำลายแผนการดี ๆ ของข้า นังสารเลวถังลีตายเสียเถอะ" สวีไทเฮานำมีดสั้นออกมาหมายจะแทงถังลี แต่ทว่าอาวุธอันใดจะไวกว่าปืนสั้นของถังลีสวีไทเฮาโดนยิงที่หน้าผากร่างบางล้มลงกั
แผนซ้อนแผน ได้ยินว่าจะมีการล่าสัตว์ช่วงนั้นสวีไทเฮาจะให้คนสังหารเปยหานแล้วโยนความผิดให้รัชทายาทต้าโจว สวีไทเฮาช่างวางแผนได้ล้ำลึกยิ่งนัก ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว...เช้าของวันถัดมาในลานพระราชวังฤดูร้อนรัชทายาทตงเปยแม้จะเสียใจแค่ไหน แต่เขาก็ต้องเข้าร่วมงานเลี้ยงล่าสัตว์ในครั้งนี้ถังลีกับหนิงอ๋องสบตากัน รัชทายาทตงเปยควงม้าตามหลังรัชทายาทต้าโจวเข้าไปในป่าด้านในสวีไทเฮาที่พักในตำหนักใหญ่จิบน้ำชาอย่างสบายใจ พระนางกำลังรอฟังข่าวดี "บอกให้เมิ่งฉีจัดการได้" นางกำนัลรับคำของสวีไทเฮา วันนี้จะเป็นวันตายของรัชทายาทตงเปยและคนรับกรรมคือรัชทายาทต้าโจว เขาไม่ใช่สายเลือดโดยตรงของนางกระนั้นนางจึงไม่สนใจอะไรทั้งนั้น...เปยหานกับฉินเทียนต่างแยกกันเพื่อล่าสัตว์ เปยหานมาป่าด้านหนึ่งในหัวสมองหวนคิดแต่คำของชายาเอกหนิงอ๋องและหนิงอ๋องเท่านั้นตุบ !!!ร่างของเปยหานล่วงจากหลังม้ามีธนูปักที่กลางอกเลือดไหลออกจากอกดวงตาเบิกกว้าง"แย่แล้วรัชทายาทต้าโจวสังหารรัชทายาทตงเปย" เสียงคนตะโกนขึ้นดังลั่นในป่าทางด้านฉินตี้กับเหล่าสนมและฮองเฮาที่กำลังสำราญอยู่กับการรายรำของเหล่าสาวงามได้ยินมาว่าร้ชทายาทตงเปยสิ้น
พระราชวังฤดูร้อน คังอ๋องกินข้าวเย็นกับอนุและชายารองที่ห้องโถงใหญ่ของเขา การเข้าเฝ้าสวีไทเฮาในครั้งนี้ ทำให้เขาได้ข้อคิดหลาย ๆ อย่างหากอยากจะเป็นใหญ่ควรเชื่อฟังสวีไทเฮา อีกไม่นานรัชทายาทก็จะตายแล้ว คังอ๋องจึงเอาใจฮวาหรงแม้เขาจะรังเกียจนางก็ตามอีกทั้งเอาใจเปยหรันด้วยเช่นกัน เนื่องจากว่าองค์รัชทายาทเปยหานย่อมต้องขึ้นเป็นฮ่องเต้ในการข้างหน้า เขาจะละเลยสองคนนี้ไปมิได้ ส่วนถังเหมยค่อยชดเชยให้นางทีหลัง ส่วนถังลีถึงอย่างไรเขาก็จะแย่งมาจากหนิงอ๋องหลังจากที่เขาได้แผ่นดินต้าโจวเปยหรันมองคังอ๋องนางจะฝากชีวิตนี้ไว้กับเขาได้จริงหรือไหนจะมีฮวาหรงหลานสาวสวีไทเฮาอีก ฮวาหรงในยามนี้นางขอเพียงคังอ๋องจริงใจต่อนาง นางย่อมตอบแทนเขา ทั้งสามกินข้าวเย็นอย่างมีความสุข...งานพระราชวังฤดูร้อนก็มาถึงแล้วเหล่าขุนนางและเชื้อพระวงศ์ต่างออกเดินทางมุ่งหน้าสู่เมืองโจว รถม้ายาวเหยียดเต็มท้องถนนมุ่งออกสู่ประตูเมือง"ชายารักการไปพระราชวังฤดูร้อนในครั้งนี้ เจ้าต้องระวังตัวไว้" หนิงอ๋องเกรงว่าสวีไทเฮาต้องมีแผนร้ายอะไรสักอย่าง"เจ้าค่ะ" คนอย่างนางเตรียมรับมือไว้ทุกสถานการณ์อยู่แล้วมิต้องห่วงนางแม้แต่น้อย ใช้เวลาทั
รัชทายาทตงเปยไม่ตาย ความนี้ทรายไปถึงฮวาหรงใบหน้างามระบายด้วยรอยยิ้มด้วยความดีใจ สุดท้ายแล้วคังอ๋องก็ทำพิธีไม่สำเร็จช่างน่าขันสิ้นดีในคืนเข้าหอเปยหรันได้แต่นอนเฝ้าเจ้าบ่าวของนาง ช่างน่าเจ็บใจนัก เช้าวันถัดมาถังลีนึกสมน้ำหน้าคังอ๋องเสียจริงที่ได้แต่สตรีทั้งสองนาง ถังลีมาที่หอประดิษฐ์นั่งนับเงินอย่างมีความสุขข่าวของคังอ๋องเป็นลมดังไปทั่วต้าโจวจริง ๆ ถังลีกับบ่าวเดินไปทางไหนก็ได้ยินแต่คนนินทาเรื่องนี้ถังเหมยนั่งบนเก้าอี้ไม้จันทน์หอมสั่งให้บ่าวไปเรียกชายารองและอนุมายกน้ำชาให้นาง เนื่องจากนางคือชายาเอกคังอ๋องสองคนนี้ต้องให้ความเคารพแก่นางสายตาพลันมองไปที่ประตูเมื่อไรนังแพศยาทั้งสองคนจะเข้ามาเสียที ฮวาหรงกับเสี่ยวเถาพลันสาวเท้าเข้ามาถังเหมยมองไปที่ชุดฮวาหรงเป็นสีแดงอย่างงดงามปักด้วยดิ้นทองอย่างดี แน่นอนว่าชุดนี้สวีไทเฮาเป็นคนมอบให้หลานรักเองกับมือ ถังเหมยใบหน้าแดงก่ำ "เป็นอนุยังกล้าใส่ชุดสีแดงเทียบชายาเอกอีกรึ ช่างไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำเสียจริง" ฮวาหรงยิ้มเย็นหลังฟังคำพูดของถังเหมย"เหตุใดข้าจะสวมมิได้ ข้าเป็นถึงหลานสาวสวีไทเฮา เจ้าก็แค่ลูกขุนนางระดับล่างที่บังเอิญโชคดีได้แ
เจ้าบ่าวเป็นลมในงาน หากเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ก็น่าสงสารแม่นมหงอยู่เหมือนกันถังลีกับมู่หรงมีความคิดเดียวกัน ต่างจากบุรุษทั้งสองอย่างรัชทายาทกับหนิงอ๋องนักต้องสังหารคนทรยศเท่านั้น"บ่าวผิดไปแล้วเจ้าคะ บ่าวผิดไปแล้ว" แม่นมหงตัวสั่นเทิ้ม "แม่นมหงหากเจ้าอยากมีชีวิตรอดจงเป็นหมากให้ข้าต่อกรกับนาง นางสั่งไว้อย่างไรบ้างหลังจากที่วางหนอนกู่ในตัวข้า" หนิงอ๋องอยากรู้ว่าแม่นมหงจะซื่อสัตว์ต่อเขารึไม่ รัชทายาทไม่คิดว่าเสด็จย่าจะชั่วช้ามากแม่นมหงตัดสินใจเล่าให้หนิงอ๋องฟัง หลังจากหนึ่งเดือนผ่านไปหนิงอ๋องจะกลายเป็นคนสติหลุดอีกทั้งจะเชื่อฟังคำสั่งของพระนาง หนิงอ๋องยิ้มเย็นขึ้นมา"เอาล่ะ แม่นมหงนับจากนี้ เจ้าได้จงทำตัวตามปกติ เจ้าไปรายงานนางว่าข้านั้นได้กินหนอนแล้ว หากเจ้าไม่ซื่อสัตว์อย่าหาว่าข้าไม่เตือน" แม่นมหงกับเสี่ยวฮวาอิงโขกศีรษะให้หนิงอ๋อง จากนั้นให้องครักษ์เงาแอบตามแม่นมหงไป"เค่อจ้าวอีกประเดี๋ยวเจ้าไปที่ตำหนักของสวีไทเฮาหานางเอาหนอนพิษใส่ในน้ำให้นางดื่ม หากมิสำเร็จมิต้องกลับมา" เค่อจ้าวรับคำสั่งของเจ้านาย ถังลีมองหนิงอ๋องที่ใบหน้าเขียวด้วยความโกรธ นางกุมมือเขาไว้ รัชทายาทกับชายากลับจวนไปแ
แต่งชายารองสองคน ทั้งสามคนแต่งกายเรียบร้อยแล่วนั่งคุกเข่าในห้องทรงอักษร ฉินตี้อยากจะตบคังอ๋องยิ่งนัก เหตุใดเป็นคนสารเลวเช่นนี้เปยหานอยากจะเอามีดแทงคังอ๋องให้ตาย ถังเหมยเป็นลมถูกหามกลับจวนไปก่อนหน้านี้แล้ว ในห้องมีเพียง สวีไทเฮา เปยหาน เต๋อเฟย ฉินตี้ ที่กำลังพิพากษาทั้งสามคนอยู่ฮวาหรงไม่คิดว่าเรื่องราวจะเป็นเช่นนี้พอฮวาหรงเข้ามาในเรือนรับรองคังอ๋องก็จุมพิตนางอย่างเร่าร้อน แน่นอนว่าในห้องมีกำยานจุดอยู่บัดนี้นางให้เสี่ยวเมาจัดการนำไปทิ้งแล้ว แต่ที่น่าแปลกคือนังเปยหรันมาได้อย่างไรเปยหรันนั้นใช้กำปั้นทุบท้ายทอยของฮวาหรงจนสลบไป จากนั้นนางก็บรรเลงเพลงรักกับคังอ๋องต่อ เหตุใดทุกอย่างจึงเป็นเช่นนี้ นางอยากได้หนิงอ๋องมิใช่คังอ๋องสองสตรีต่างคิดเช่นเดียวกันคนที่เจ็บใจที่สุดเห็นจะเป็นคังอ๋องเสียมากกว่าเขาคิดไม่ถึงเลยว่า ถังลีจะทำกับเขาเช่นนี้ เหตุใดนางต้องทำร้ายเขาด้วย"เสด็จพี่ข้าไม่รู้เรื่องจริง ๆ" เปยหรันเสียใจอย่างมากฉินตี้มองทั้งสามคนในเมื่อเป็นเช่นนี้ "เปยหรันเป็นชายารองคังอ๋อง ส่วนฮวาหรงเป็นอนุของคังอ๋องแล้วกัน" ฉินตี้คิดดีแล้วในเมื่อพวกเขาชอบพอกันเขาก็จะสงเคราะห์ให้เสียหน่อยแล