บทที่ 480

บทที่ 144

หลังจากนั้นไม่นาน อาจารย์ที่ปรึกษาก็มาเรียกไอมิเอะไปซ้อมรำ ทำเอาเธอแทบอยากมุดโต๊ะหนี ไม่อยากไปสักนิด แต่โดนจิ้มชื่อมาขนาดนี้ จะปฏิเสธก็คงไม่ได้ ได้แต่ถอนหายใจยาว ๆ แล้วลากขาไปอย่างจำใจ

แค่คิดถึงวันงานกีฬาสีที่จะมาถึง เธอก็อยากร้องไห้แล้ว ทั้งต้องเป็นดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่ง เดินนำขบวนพาเหรดตอ